https://www.ad.nl/binnenland/reclame...kend~a2ce8096/

Reclames met gekleurde mensen zijn geforceerd en daarom lachwekkend


COLUMNÖzcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem

Nu ben ik, gezien mijn eigen achtergrond, om begrijpelijke redenen vóór diversiteit in de media, de politiek en bij allerlei commerciële organisaties. Je moet behoorlijk losgezongen zijn van de maatschappij als je niet ziet dat ze verandert.



En toch, en toch … Een keer in de zoveel tijd krijg ik een zakelijk voorstel van een bedrijf dat een nieuwe campagne of een evenement wil organiseren. Als dat in PowerPoint gebeurt, gaat de pitch, zoals dat in jargon heet, altijd gepaard met plaatjes.

Op de foto’s van zo’n presentatie zie je tegenwoordig steevast mensen met een migratieachtergrond, bijvoorbeeld te herkennen aan een hoofddoek, en anders hebben ze wel andere uiterlijke kenmerken die iets exotisch moeten verraden. Als ik tegenwoordig die gekunstelde presentaties zie, ga ik meteen naar de website om te kijken hoe die organisatie is samengesteld. Over het algemeen bestaan besturen en personeelsbestanden bijna altijd uit witte mensen.
Ik zie daar nu nog geen probleem in: dat is hoe onze samenleving ingericht is. Hopelijk zal er in de nabije toekomst iets meer diversiteit in dat soort managementorganen zitten. Het staat in elk geval op dit moment haaks op waar die organisaties zogenaamd voor zouden staan.

De reclames met gekleurde mensen zijn geforceerd en daarom lachwekkend. Alleen omdat reclamebureaus geen idee hebben hoe een multicultureel land daadwerkelijk in elkaar zit, doordat ze zelf in hun eigen bubbel zitten, komen ze met dit soort overdrijvingen. Het gevolg is dat zelfs burgers met een migratieachtergrond, dus types als ik, een beetje moeten lachen als ze wéér iets krijgen voorgeschoteld wat mijlenver is verwijderd van de afzender, die ongetwijfeld iets goed wil doen.

Het punt is echter dat je boodschap en je intenties lachwekkend worden als je om de haverklap met gefabriceerde diversiteit gaat strooien. Een goed voorbeeld is een gemiddelde commercialbreak op de televisie: als je die moet geloven, bestaat er helemaal geen segregatie of moderne verzuiling in dit land.

Als organisaties en merken hun doelgroep serieus nemen, ongeacht huidskleur of afkomst, moeten ze die mensen niet als kleuters behandelen.

Een beetje dosering kan geen kwaad. De grootste uitdaging is momenteel niet om de buitenkant van een bedrijf divers te krijgen, maar de binnenkant.

ik betrap mij er ook op dat het mij opvalt dat ze veel reclames van alles erin proberen te stoppen, ja dat is wel komisch om te zien, zogenaamde correctheid,

https://www.ad.nl/binnenland/akwasi-...atie~a9b646c9/

Akwasi: Slavernij-geld is lachertje vergeleken met Groningen-compensatie


ANTON DE KOM-LEZINGDe 200 miljoen euro die het kabinet vrijmaakt als compensatie voor de slavernij is een lachertje vergeleken bij het bedrag dat Groningen tegemoet mag zien als genoegdoening voor de gaswinning (20 miljard euro). Dat stelde rapper Akwasi dinsdagavond tijdens zijn Anton de Kom-lezing in het Verzetsmuseum in Amsterdam.



Honderdvijftig jaar na de afschaffing van de ‘Transatlantische Slavernij’ worstelt Nederland, en niet alleen de nazaten van tot slaaf gemaakten, nog steeds met de nalatenschap van die zwarte bladzijde van onderdrukking. ,,Het is nog overal om ons heen. Onze taal, het Nederlands dat we spreken, zit vol koloniale overblijfselen”, aldus Akwasi.

Rolmodel


De kunstenaar sprak zijn lezing, die georganiseerd wordt door het Verzetsmuseum en dagblad Trouw, uit in de vorm van brieven aan Anton de Kom, de Surinaamse antikoloniale schrijver en verzetsheld (1898-1945). De Kom streed tegen de koloniale onderdrukking in Suriname en zat in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet tegen nazi-Duitsland. ,,Bedankt Anton, voor het zijn van een rolmodel”, sprak de in de Bijlmer geboren zoon van Ghanese ouders.



Eerder deze maand bood minister van Buitenlandse Zaken Wopke Hoekstra excuses aan bij familieleden van De Kom voor het leed dat de Nederlandse overheid hem en zijn gezin heeft aangedaan. De Surinaamse verzetsheld werd opgepakt in Suriname, naar Nederland verscheept en later overleed hij in 1945 in een concentratiekamp in Duitsland. Akwasi spreekt zich als artiest al jaren scherp uit over racisme en het slavernijverleden. In 2020 richtte hij Omroep Zwart op.

,,De werkelijkheid blijkt doordrongen met postkoloniale katers”, sprak Akwasi. Alleen al de kansenongelijkheid is een probleem. Iemand die in Amsterdam-Zuid opgroeit, staat met 3-0 voor, maar in de Bijlmer sta je al snel met 6-0 achter. ,,Het onderwijs, de zorg, de politiek, de maatschappij. De alsmaar groeiende sociale ongelijkheid speelt ons parten. Ik ben bang dat het er de komende tijd niet minder op gaat worden.”

Akwasi bekritiseerde bijvoorbeeld de Nederlandse zorg die ‘toegespitst is op de standaard van de Nederlandse man’. Ook stelde de kunstenaar het ‘opmerkelijk’ te vinden dat de subsidie voor de herdenking van Keti Koti - de nationale viering op 1 juli voor het einde van de slavernij - honderd keer zo laag is als het subsidiebedrag voor de herdenking van de Tweede Wereldoorlog op 4 mei.

Groningen krijgt veel meer


Het meest fel was de woordkunstenaar op de compensatie voor het slavernijverleden. ,,Voor de compensaties van de slavernij heeft het kabinet - na een hoop gesteggel - 200 miljoen euro met lichte moeite weten vrij te maken. Voor de compensaties van de gaswinning in Groningen is er maar liefst 20 miljard beschikbaar gemaakt. 20 miljard is - corrigeer me als ik het mis heb - honderd keer zoveel als voor al het slavernijleed, dat 400 jaar duurde. Meneer De Kom, bent u niet aan het tollen?”




Akwasi wist eerder de tongen los te maken tijdens een toespraak in 2020 tijdens een Black Lives Matter-demonstratie op de Dam in Amsterdam. Toen stelde hij ‘Zwarte Piet’ op zijn gezicht te zullen schoppen. Het Openbaar Ministerie vervolgde hem vervolgens niet, ondanks aangiftes wegens oproepen tot geweld. Akwasi treedt zaterdag op tijdens de viering van Keti Koti op het Amsterdamse Museumplein.

Zich rechtstreeks tot Anton de Kom richtend, sprak Akwasi dinsdag: ,,Wat ik van u heb geleerd, vertaal ik als: wees moedig, wees gevreesd, wees verstandig.” En verder: ,,Het kwaad is sterk, maar het goede is met ontzettend veel. Ik heb daarom hoop voor de toekomst. Ik droom voor de toekomst. Vrijheid krijg je niet zonder strijd. Vrijheid is een privilege.”

Slachtoffers Groningen leven nog dus daar kan je geld aan geven, dat geldt niet voor slavenhandel, die slachtoffers zijn 1 of meerdere eeuwen dood, dus geen geld voor nodig.

https://www.bnnvara.nl/joop/artikele...ymboolpolitiek

Keti-Koti een nationale feestdag? Neen. Dank je de Koekkoek. Valse symboolpolitiek


Zere ogen krijg je ervan. Wat heb je aan vieren als je niet vooruitkomt in dit leven?

Rustig gewacht met tikken tot die hele dyugu-dyugu rondom die columniste van het NRC en wat ze neerpende over dat beeld van het Meisje bij het Centraal Station van Rotterdam was geluwd. Ik noem de naam van de columniste niet. Bewust niet. Een oude koe uit een erg vieze gotro (sloot). Geprivilegieerde types die geen flauw benul hebben van het leven van een zwarte jonge meid uit Rotterdam. Ergens te solliciteren met je donkere kleurtje en horen dat jij het niet bent geworden, terwijl je past in het geschetste profiel. Of horen dat je niet in aanmerking komt voor die prestigieuze beurs. Waarom? Ze vertellen je niet dat als je Beyoncé heet in plaats van Brechje, je al in de eerste ronde afvalt. Je past niet in het team, beste Rotterdamse Meid.

"Natuurlijk pakken wij discriminatie aan", zegt de premier steevast als er vragen gesteld worden. Politiek correct zijn was nog nooit zo all the rage.

Ik moest lachen toen ik Kathleen Ferrier afgelopen dinsdag in het 8 uurjournaal bezorgd hoorde zeggen dat niemand een touw aan al die feesten en partijen rondom Keti-Koti kan vastknopen. Eindelijk iemand die zei wat er in de Surinaams-Nederlandse wandelgangen al tijden wordt geroepen. Dat er á la dol wordt gespendeerd. En dat is niet van gisteren of eergisteren. Najib Amhali's uitspraak "soepsidie voor die hoer", is altijd relevant geweest als het om subsidie voor "allochtonen" zelforganisaties en vage stichtingen gaat en ging. Politieke correctheid of de onderzoeksjournalistiek heeft of geen inzicht in zaken of geen interesse.

Al dat vele geld om de afschaffing van de Slavernij te vieren. Alsof het Feest der Emancipatie nog nooit eerder gevierd werd. 1 juli in Suriname met Naks Kawinaband of Jong Kosje. Haren vlechten. R. Dobru met zijn Wan Bon! Een Natie!

Alle mensen die nu bezig zijn met "vieren". Wat weten zij over het Afro-Caribische zelfbewustzijn? Dat dat zo anders is dan de Black American. Eenrichtingsverkeer want de zwarte Amerikanen dicteren het narratief en schrijven voor. Er wordt geblack-washed en herschreven. Netflix en die documentaire over Cleopatra. Onderzoek en kennisvergaring tellen niet. Editing van feiten zodat ze in een bepaald straatje passen. Silencing. Je eigen geschiedenis maar half kennen of helemaal niet snappen, maar wel honderduit je mening verkondigen over die geschiedenis voor een groep gretige witte mensen. Poen. Poen. Poen. Poen.

Ter lering: De herwaardering van het eigene begon in zowel de west, Suriname, Curaçao, Aruba als in de Oost, Indonesië, lang voordat de hedendaagse proponenten die elk forum (ge)(mis)bruiken om hun persoonlijke ervaringen over hun slaaf gemaakte families te delen, er zelfs maar van droomden om geboren te worden. In Indonesië begon de zelfbewustwording van de gewone Indonesiër ergens begin jaren 20, gewoon tijdens het vrijdaggebed in de madrassa. Het was de overwinning van de Japanners op de Russen in 1905 die het Aziatische nationalisme beïnvloed heeft en het antiwesterse ressentiment aanwakkerde.

In de west verliep het zelfbewustzijnsproces ietsjes anders: Op Curaçao bijvoorbeeld was het vooral cultureel. Het Papiamento werd omarmd en diverse culturele verenigingen werden opgericht. Nog verder in de twintigste eeuw, 1960 en daarna: nationalisten als Don Martina, Richard Hooi en Diana Lebacs die zich sterk maakten voor de eigen taal en cultuur. In Suriname, dertig jaar voordat Anton de Kom zich gebogen had over de "vrijheid van de Surinamers en hun empowerment”, schreef Carl P. Rier over Adolf Gravenberg, een slaaf geboren in 1855 die zichzelf vrijkocht en daarna medicijnen ging studeren. Hida van Neck Yoder schrijft in 1980 dat Rier een van de eerste Surinaamse schrijvers was die schreef dat Surinamers trots moesten zijn op hun Afrikaanse roots. De bijdrage van Rier aan het maatschappelijke, religieuze en culturele zelfbewustzijn van de Surinamer wordt nooit genoemd, omdat zijn werk te veel gegrond is in het Surinaamse. Het werk van Anton de Kom daarentegen is Eurocentrisch. Hij zoekt oplossingen voor het zelfbewustzijn in het communisme van Marx, Engels en vooral van Lenin en Stalin. De witte Nederlander omarmt het boek vanwege de scherpe veroordeling van het Nederlandse imperialisme en de uitbuiting. De Kom verschoont de witte mens. "Blanke mensen zijn niet allemaal slecht. Er zijn ook goede mensen zijn Surinamers helpen". Een weldadige massage van het zo veel geplaagde witte geweten.

Ondertussen in Suriname: twee P'tatas (namen en rugnummers zijn bekend) leven nog steeds in het verleden. Samen met allerlei lieden uit de inner cirkel van de president verkochten ze meer dan 220-duizend hectare oerbos aan een groep Mennonieten. Het zaakje stinkt no moer.

De president van Suriname werkt graag met witte mensen. Net als de vorige president. Steeds weer allerlei vage Pirates of the Caribbean-types met een strafblad. Over de ruggen van de armen puissant rijk worden. De Surinamers op de socials - in en buiten Suriname - vragen aan elkaar wie deze Mennonieten zijn en waarom willen ze juist midden in het oerwoud van Suriname gaan wonen?

Via WhatsApp worden diverse foto's rondgepompt. Witte mannen in ouderwetste kleding die aan tafel zitten met de P'tatas. Een zwarte man van wie wordt aangenomen dat het een Surinamer is. De Groene Amsterdammer publiceerde op 21 juni een stukje over Mennonieten die ruimte zoeken in Suriname. De rol van de Nederlanders in die deal wordt niet vermeld. Net zoals het feit dat het oerwoud door de komst van de Mennonieten onherstelbaar wordt beschadigd. Zijn ze dan niet op de hoogte of wil de redactie niet melden dat deze deal door twee Nederlanders met een discutabel verleden tot stand kwam?

Terug naar de Keti-Koti. Het verbreken van de ketenen. Waarachtig vrij zijn. Dat is toch wat de voorvechters roepen. Iedere dag trakteren het NRC en de Volkskrant de lezer op allerlei exotische verhalen over mensen die hun voorouders zochten en vonden. Keti-Koti moet een nationale Nederlandse feestdag worden is een andere mening die om de paar dagen in de kranten verschijnt. Ik zeg. Neen. Dank je de Koekkoek. De valse symboolpolitiek. Zere ogen krijg je ervan. Wat heb je aan vieren als je niet vooruitkomt in dit leven? Wat heb je aan vieren als je economische positie niet verbetert? Wat heb je aan vieren als het beschikbare geld terecht komt in handen van allerlei charlatans en Non-valeurs?

Het is makkelijk om allerlei podcasts te financieren over zwarte Nederlanders die hun tot slaafgemaakte voorouders leren kennen.

Victoria Koorland. Zo heette mijn bet-bet-bet-overgrootmoeder. Geboren in 1861. De rest van de voorouders had zich voor 1863 vrijgekocht. Machtig mooie informatie. En nu terug naar het heden, om te praten over al dat geld dat beschikbaar komt. Het is toch niet om te verjubbelen? En te verkwanselen? Het is toch om de mensen dat steuntje in de rug te geven om zich te verheffen? Of is het bedoeld om een klein elitegroepje dat elkaar steeds allerlei leuks gunt nog rijker te maken? Friends en Family die allemaal halve waarheden en een op los zand gebaseerd narratief aan de goedgelovige meute oplepelen. Er komt een Anton de Kom-leerstoel. Om wat te onderzoeken? Zijn tijd in Suriname? Amper een maand en toen zat meneer De Kom weer op de boot terug naar Nederland.

Maar het belangrijkste is de periode van het Staatstoezicht. En daarna. Een cruciale historische periode, want toen werd het racisme dat we vandaag kennen geboren. Vooroordelen over de luiheid van de zwarte mens. De vermeende brutaliteit en de respectloosheid naar zwarte vrouwen toe. En de lichtzinnige zwarte man die overal kinderen verwekt. De vervelende rol van de kerken en hun bijdrage aan de vernederlandsing en het verbieden van de Afrikaanse cultuur op straffe van.....

Anton de Kom spreekt op zelfde denigrerende wijze over de zwarte mens als de “Blanke mensen” van toen. Hij laakt hun gebrek aan zelfbewustzijn en hun gebrek aan nationalisme. Hij negeert de effecten van de slavernij en het negatieve beleid inzake de koloniën. Er is geen geld om werkgelegenheid te scheppen. Geen geld om huizen te bouwen. Hij ziet het communisme als enige oplossing om onder het juk van het kolonialisme vandaan te komen. In 1975 gebruikt Pim de la Parra de woorden van De Kom als rode draad voor zijn film Wan Pipel. ”Het Surinaamse volk heeft een minderwaardigheidscomplex. Ze zal pas tot wasdom komen als ze Suriname omtoveren tot een communistische heilstaat." Kennelijk zag men de strafkampen in Siberië als een te verwaarlozen detail. Plaats die zienswijze in het licht van de recente gebeurtenissen in Oekraïne en vraag dan weer waarom er niet meer ruimte is voor een dergelijke discussie en debat? Of is er alleen maar ruimte voor heldenverering? En ruimte voor het cancelen van mensen die een tegengeluid laten horen. Bek dicht.

En ondertussen blijven de zwarte mensen om wie dit allemaal gaat lekker op hun ondergeschoven plekjes zitten. De poortwachters, wit en zwart, houden ijverig toezicht Want daar in de top moet het rein en wit blijven.

Koning heeft zijn excuses gemaakt v slavernij. Is het nu dan eindelijk klaar? Daders en slachtoffers zijn al decennis of eeuwen dood. Dus er valt aan niemand meer excuses te maken

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/10...atie-ophoesten

Hoofdredactioneel commentaar
Belastingbetalers die geen schuld dragen aan slavernijverleden, mogen compensatie ophoesten

Koning Willem-Alexander bood zaterdag zijn excuses aan voor de Nederlandse rol in het slavernijverleden. Zijn toespraak maakte veel emoties los. Aanwezigen kregen van zijn speech ’kippenvel, tranen en een brok in de keel’.

Minister Wopke Hoekstra herhaalde zaterdag in Suriname de eerdere excuses van premier Rutte. Die zei afgelopen december in Den Haag dat de Nederlandse overheid eeuwenlang slavernij mogelijk heeft gemaakt, heeft gestimuleerd, in stand gehouden en ervan heeft geprofiteerd. Andere ministers en staatssecretarissen waren namens het kabinet aanwezig bij herdenkingen op Curaçao, Aruba, Sint-Maarten, Bonaire, Saba en Sint Eustatius.

Hopelijk helpt deze ’sorry-tournee’ een punt te zetten achter dit pijnlijke verleden. Willem-Alexander kreeg zaterdag weliswaar een staande ovatie, maar ook was er veel scepsis te horen over de vraag welk vervolg aan het koninklijk excuus wordt gegeven. Zo vinden sommige activisten het bewustwordingsfonds van van 200 miljoen euro onvoldoende. Zij eisen tientallen miljarden aan herstelbetalingen.

Dit exorbitante bedrag zou dan terechtkomen op het bordje van de huidige en toekomstige generaties. Het zijn immers de belastingbetalers, die geen enkele schuld dragen aan het slavernijverleden, die de compensatiegelden mogen ophoesten. Het kabinet doet er verstandig aan om buitenissige eisen te negeren en dit hoofdstuk af te sluiten.

Het is toch al jaren duidelijk dat ze op geld uit zijn. Zullen wij ook maar bij de Duitsers en Fransen geld gaan halen voor hun laatste bezettingen in Nederland nog korter geleden?

En vergeet de Spanjaarden niet...

en de Vikingen....

en het feit dat slavernij niet door de blanken is bedacht maar die inheemse volkeren daar onderling

maar goed we gaan weer zonder nut veel geld aan niet bestaande slachtoffers betalen (zijn allemaal al dood) van onze belastingcenten , net als met dat klimaatgeld zonder effect,

En tijdens de Spaanse overheersing in de 16e en 17e eeuw waren wij dus machtug met slavenhandwl, maar klagen wij over de Spanjaarden of eisen wij excuses of geld van ze? O, ze zijn al eeuwen doid, daarom vragen we dat niet want ze kunnen geen excuses meer maken of betalen😜

https://www.ad.nl/binnenland/gendern...rijk~a63992c8/

‘Genderneutrale toiletten en woke leiden ons af van het echte probleem: kloof tussen arm en rijk’


Hou op over identiteit en genderneutrale toiletten. Het leidt de aandacht af van iets veel belangrijkers: de groeiende ongelijkheid in onze portemonnees, zegt Paul Goossens (80), oud-hoofdredacteur van De Morgen en links icoon in België. Kijk naar graaiflatie en die lage rente op spaarrekeningen: ,,De concentratie van rijkdom is toch obsceen? Wij hebben dit laten gebeuren.”

Tachtig is hij inderdaad, de man die in België geldt als links icoon en jarenlang hoofdredacteur was van de krant De Morgen. Hij komt net uit het ziekenhuis en moet er morgen weer heen, maar er is een brandend vuur dat hem gaande houdt. Sterker – dat hem ertoe dreef de afgelopen vier jaar te wijden aan het schrijven van boek over ongelijkheid: De ongelijkheidsmachine. Een verborgen Europese geschiedenis.



Die machine draait volop. Kijk naar de banken, die wel de rente verhogen op geld dat ze uitlenen, maar niet op het geld op de spaarbankboekjes. Kijk naar de ‘graaiflatie’, de extra prijsverhoging die sommige bedrijven doorvoerden bovenop de stijgende kosten van grondstoffen en energie. Volgens de Europese Centrale Bank (ECB) is maar liefst 60 procent van de inflatie daaraan te wijten. Bedrijven zelf spreken dat overigens tegen. Ook premier Rutte vond bij het verschijnen van een gelijksoortig rapport van de Rabobank vorige maand de bewijslast ‘nogal dun’.

En dan gaan we weer over tot de orde van de dag, en dat zint Goossens niet. Het is wat hem betreft ook veel te makkelijk om te zeggen dat spaarders hun geld dan maar elders moeten onderbrengen, in beleggingen bijvoorbeeld. ,,De gewone man heeft daarvoor de kennis en de kennissen niet”, zegt hij. ,,Zulke pleidooien zetten de deur open voor charlatans die gewone mensen misleiden met verleidelijke adviezen.”

Recordwinsten


Nee, het is aan de politiek om banken te dwingen eerlijke rentes te berekenen als ze dat zelf niet doen. Vorig jaar nog maakten ze recordwinsten, zouden ze dan nu ineens ‘instabiel’ raken als ze spaarders hun eerlijke deel zouden geven? ,,Dat begrijpt toch niemand?”, zegt Goossens aan de keukentafel thuis aan de rand van Antwerpen. In België heeft premier De Croo de banken gewaarschuwd: Als zij de rente niet zelf verhogen, zal de overheid ‘beweging moeten creëren’. In Nederland vindt minister Kaag van Financiën de lage rente op spaarrekeningen ‘moeilijk uit te leggen’. Kaag wil met de banken in gesprek. De Croo ‘geeft ze nog enkele weken’. Goossens vindt het allemaal veel te gedienstig: ,,Ze gaan op de knieën, terwijl ze de knoet zouden moeten hanteren.”

Voor hem zelf begon het allemaal met de 1 procent. U weet wel: de bewering dat de rijkste 1 procent van de wereldbevolking de helft van al het vermogen op aarde bezit. In Nederland is het een derde, zo berekende het economenvakblad ESB. ,,Ik dacht eerst dat het overdreven was, iets van activisten”, vertelt hij. Maar toen ging de oud-journalist erover lezen – het lichaam mag na je pensioen dan slijten, de geest niet. ,,Mijn eerste reactie was ongeloof: het bleek te kloppen. Toen verontwaardiging: zo’n concentratie van rijkdom is toch obsceen!” En daarna kwam het schuldgevoel. ,,Toen in de jaren 80 de beslissingen werden genomen die tot de groeiende ongelijkheid leidden, zat mijn generatie op de eerste rij. Wij hebben dit laten gebeuren.”
Marktdenken


Het is ondoenlijk Goossens’ 580 pagina’s tellend boek in een krantenartikel recht te doen, maar hij beschrijft hoe het verschil tussen arm en rijk in de 20ste eeuw eerst geleidelijk kleiner werd, mede door de invoering van het algemeen kiesrecht. Totdat na de problematische jaren 70 (oliecrisis, Vietnamoorlog) vooral in Amerika het geloof in de overheid afnam. Het ‘marktdenken’ kwam op. Maximale vrijheid voor ondernemers zou leiden tot welvaart voor iedereen.


De befaamde econoom Milton Friedman kwam met een nieuwe leer: ‘De enige sociale verantwoordelijkheid van een onderneming is het verhogen van de winst.’ De directie diende in zijn ogen uitsluitend de belangen van de aandeelhouders, niet die van het personeel of van de klant. Publieke voorzieningen moesten ook als bedrijf worden bestuurd. President Reagan en premier Thatcher droegen het met overtuiging uit. En het is waar, de armoede in de wereld nam af. De economie bloeide op. Ja, het communisme werd zelfs verslagen.

Maar tegelijkertijd namen de verschillen tussen arm en rijk toe, zegt Goossens. ,,De economische groei ging hand in hand met teloorgang van de tegenmacht.” Vooral de vakbonden kregen klappen. In de jaren 50 was 35 procent van het personeel in de Amerikaanse bedrijven lid van een bond, vandaag is het hooguit 6 procent.

De gevolgen laten zich raden, zegt Goossens: minder collectieve arbeidsovereenkomsten, de loonquote – het percentage van het totaal verdiende inkomen in een land dat naar de werknemers in loondienst gaat – nam af. Met vermogen wordt meer verdiend dan met arbeid, en zo worden de rijken steeds rijker, schreef ook de Fransman Thomas Piketty in 2013 in een veelbesproken boek. President Obama noemde ongelijkheid ‘een van de grootste uitdagingen van onze tijd’.

En dat is nog steeds zo. Afijn, u hoeft er de krant maar voor te lezen. ‘Terwijl steeds meer mensen door de duurdere winkelkar en hogere energieprijzen moeilijk de eindjes aan elkaar kunnen knopen, zijn de superrijken steeds rijker geworden’, zo rapporteerde Oxfam (de internationale stichting die armoede en ongelijkheid bestrijdt) begin dit jaar.

In Nederland zei Jesse Klaver tijdens een debat voor de Provinciale Statenverkiezingen dat het gemiddelde vermogen van de rijkste groep mensen in ons land van 4 naar 6 miljoen euro is gestegen sinds Mark Rutte premier is – een uitspraak die door deze krant werd gecheckt en correct bevonden. ,,Waarom pikken we dat?”, vraagt Paul Goossens.

Hij geeft zelf het antwoord. Ongelijkheid is er al eeuwenlang, en er was altijd een verhaal bij. ,,God had het zo voorbestemd, zeiden aristocratie en geestelijkheid in de middeleeuwen. In de 19de eeuw kwam het verhaal van het nationalisme: niet te veel aandacht voor onderlinge verschillen, we zijn allemaal Fransen. Of Duitsers.”

Een tegenmacht vormen was bijna onmogelijk. ,,In de middeleeuwen strafte de inquisitie. Moedige mensen hebben echt een heroïsche strijd moeten uitvechten voor vakbonden en kiesrecht.” Ongelijkheid zit dus ingebakken in ons systeem. Goossens heeft in mei 1968 zelf de barricaden beklommen voor vrijheid en gelijkheid. Nu plakken activisten zich vast aan het asfalt voor het klimaat. Voeren zij dan de verkeerde strijd? Nee, de opwarming van de aarde is ons grootste probleem, zegt Goossens, maar ongelijkheid komt meteen op twee. En pas op, waarschuwt hij, dat die strijd voor klimaat de ongelijkheid niet vergroot. De rijkste 1 procent van de wereldbevolking stoot twee keer zoveel CO₂ uit als de armste helft, berekende Oxfam. ,,Maar het zijn ook de rijken die als eerste profiteren van de subsidies voor zonnepanelen en elektrisch rijden.”

Paul Goossens is een dwarsdenker, maar wat wil hij dan? Is hij soms ook een communist? ,,Natuurlijk niet, het communisme is compleet mislukt en het zou dom, misdadig en onverantwoord zijn om een nieuw experiment te bepleiten.” Wel moeten we binnen ons economische systeem veel doortastender de extreme uitwassen corrigeren, vindt hij. Kijk naar de opkomst van dure privéscholen, in Amerika, maar ook hier: ,,Bevoorrechte kinderen beginnen hun leven al met een voorsprong, die is zo nooit meer in te halen.”
‘Cultuuroorlogjes’


Nee, in onze tijd is er geen verhaal meer dat ongelijkheid rechtvaardigt, zegt Goossens. Alleen, nu laten we ons dus afleiden door ‘cultuuroorlogjes’ over genderneutrale toiletten – die iedereen thuis toch gewoon heeft. Sommige politici leggen dat onder een vergrootglas. Om het wérkelijke verschil, de kloof tussen arm en rijk, naar de achtergrond te duwen, zegt hij. ,,Trap er niet in.”

Wat dan wel? ,,Laat extreme ongelijkheid geen speeltje van links zijn”, zegt Goossens. ,,Het gaat de hele samenleving aan.” Dus als u werkt: word lid van een vakbond. Dat ís niet ouderwets, zoals jonge mensen wel eens lijken te denken, onderstreept hij.

Het lijkt misschien wel alsof je in je eentje prima over je salaris kunt onderhandelen, maar waarom zijn juist oudere werknemers (die vaak nog wel vakbondslid zijn) vaak relatief goed beschermd en zitten zoveel jongeren (die geen lid zijn) vast aan onzekere flexcontracten? Waarom kunnen ‘hippe’ bedrijven als Amazon en Uber zulke lage lonen betalen?

,,Een vuist maken kan geen mens alleen”, zegt Goossens. De vakbonden moeten zich opnieuw heruitvinden, en elke werknemer kan daarbij helpen. ,,Zonder revival van de syndicale tegenmacht dreigt verstikkende marktmacht van enkele topbedrijven.”
Financiële crisis 2008


Daarnaast is het volgens de Antwerpenaar nodig dat de politiek meer greep krijgt op de kapitaalmarkten en de financiële industrie. Met de financiële crisis van 2008 ging een alarmsignaal af. De correcties die toen werden aangebracht, zo bleek met het faillissement van enkele Amerikaanse banken begin dit jaar, waren echter totaal onvoldoende, vindt hij. En ook wordt het tijd om het erfenisrecht opnieuw met het gelijkheidsbeginsel te verzoenen: ,,Zo niet, dan stevenen we af op een nieuwe financiële aristocratie.”

Afijn, kijk als er verkiezingen aankomen eens wat uw partij van dit alles zegt, is zijn advies. ,,Laat u niet meeslepen door thema’s die emoties oproepen maar die uw kinderen noch uw kleinkinderen echt iets opleveren.”

https://wimberkelaar.com/2022/12/18/...helden-noemen/

Blijf verzetsmensen gewoon verzetshelden noemen



Op 7 december van dit jaar (2022) publiceerde ik onderstaand opinieartikel in het Nederlands Dagblad. Ik werd om dit artikel gevraagd na een bijdrage aan het radioprogramma Dit is de Dag, waar ik in discussie met de conservator van het Verzetsmuseum in Amsterdam betoogd had dat verzetsmensen het predicaat Verzetshelden verdienden. Niet dat verzetshelden onfeilbaar zijn. Het zijn veeleer karakters, mensen met eigenwijze opvattingen. Maar juist door dat karakter konden ze in de Tweede Wereldoorlog uitstijgen boven veel andere Nederlanders en brachten ze de moed op zich belangeloos in te zetten voor in het nauw gedreven medemensen. Ik publiceer dit artikel nu ook hier op mijn eigen website.

Er is de laatste weken ophef over het begrip verzetshelden, dit in relatie tot de Tweede Wereldoorlog. De aanleiding was de vernieuwde tentoonstelling van het Verzetsmuseum, waarin, aldus directeur Liesbeth van der Horst, ‘nieuwe perspectieven werden geboden en nieuwe accenten werden gelegd’. Meer dan voorheen worden in de vernieuwde opzet verzetshelden en hun vervolgers naast elkaar gezet en is er ook aandacht voor de daders. ‘Juist door de andere keuzes die werden gemaakt te tonen, laat je zien dat het verzet niet makkelijk was, en een moedige keuze’, aldus Van der Horst. Een nobel streven waarmee niets mis is.

De media meenden evenwel dat dit betekende dat het museum van koers veranderd was en de term ‘verzetshelden’ niet meer wenste te gebruiken. Een misverstand: het museum gebruikte die term nooit en deed dat vooral niet omdat verzetsmensen zelf niet als held wensten te worden betiteld: zij deden wat hun geweten hun ingaf, dat hoefde geen heldenverhaal te worden genoemd.

Diverse media doken op de vernieuwde tentoonstelling en vroegen zich af of verzetsmensen niet ook helden kunnen worden genoemd. Ook mij, historicus en dikwijls schrijvend over de oorlog, werd die vraag gesteld. Anders dan de conservator van het Verzetsmuseum en ook anders dan Niod-onderzoekster Ismee Tames schuw ik die term niet. Tames merkte in 2016 op dat we ‘weg moeten van de drang de mensen van toen zo te beoordelen dat wij ons goed kunnen voelen’. Maar dat is, met permissie, grote onzin. Iemand die over een verzetsheld nadenkt, denkt niet meteen dat hij of zij zelf ook een held is.

Integendeel, nadenken over verzetshelden stemt juist bescheiden. Hun leven en werken doen je beseffen dat ze beschikten over eigenschappen die hen in de bijzondere tijd die de Tweede Wereldoorlog was boven anderen deed uitstijgen. Die eigenschappen zijn moreel instinct dat ‘goed’ van ‘kwaad’ onderscheidt, belangeloos opkomen voor anderen met gevaar voor eigen leven en de moed om dat te doen. Dat onderscheidt verzetshelden direct ook van andere ‘helden’, zoals voetballers of popsterren die beter idolen dan helden kunnen worden genoemd.



Een ander bezwaar tegen de term verzetshelden, ingebracht door Karlien Metz, conservator van het Verzetsmuseum, in een discussie met mij voor het radioprogramma Dit is de Dag, gaat ook niet op. Zij betoogde dat de term ‘verzetshelden’ snel doet vermoeden dat deze mensen ‘onfeilbaar’ zijn. Een groot misverstand. Verzetshelden waren doorgaans mensen met karakter en dat impliceert dat ze geharnaste opvattingen en meningen hadden en niet zelden botsten met mensen in hun omgeving, voor, tijdens en na de oorlog (als ze die overleefden). Enkele voorbeelden: H.M. van Randwijk (1909-1966, foto), de gereformeerde onderwijzer die tijdens de oorlog een van de grote mannen was van verzetsblad Vrij Nederland, was wat ze noemen ‘quite a character’ die ruzie maakte met gereformeerde verzetsmensen die niet meegingen in zijn oecumenisch streven en niets moesten hebben van een ‘doorbraak’ in de naoorlogse Nederlandse politiek. Bovendien was hij wat kleinerend tegenover vrouwen, zoals een andere verzetsheldin, Hebe Kohlbrugge (1914-2016), me eens vertelde. En toch was hij belangeloos moedig tijdens de oorlog.

En dat gold ook voor Hebe Kohlbrugge (foto). Deze moedige vrouw, overtuigd lid van de hervormde kerk (in 2004 opgegaan in de Protestantse Kerk in Nederland) was met haar zus Hanna een van de verspreiders van het pamflet Bijna te laat van predikant Jan Koopmans (1905-1945), waarin hij al vroeg waarschuwde tegen het ondertekenen van de ‘Ariërverklaring’, waarmee de bezetter een onderscheid aanbracht tussen Joden en niet-Joden. Koopmans sprak zich uit tegen de Jodenvervolging en zou Joden tot zijn tragische dood in 1945 daadwerkelijk helpen. Koopmans en zeker Hebe Kohlbrugge waren karakters, zoals ik van de laatste uit eigen ervaring weet: gezegend met moreel instinct, met de moed om belangeloos voor een ander op te komen en te waarschuwen voor gevaar.

Dat geldt ook voor iemand als Johan van Hulst (1911-2018), tijdens de oorlog onderwijzer en directeur van de hervormde kweekschool in Amsterdam en mederedder van honderden Joodse kinderen uit de Hollandsche Schouwburg aldaar. Waren dit gewone mensen? Ja. Waren ze onfeilbaar? Nee. En toch waren dit verzetshelden, want ze overwonnen hun angst die anderen weerhield van acties tegen de bezetter. Blijf hen dus gewoon verzetshelden noemen.

Duiding is prime, maar wokisten willen veel verbieden of anderen hun mening of wil opleggen, dus doen ze zelf precies wat ze anderen kwalijk nemen

Ach, dat iedereen toch gewoon doet en zegt wat-ie goeddunkt... Ik gebruik het woord negerzoen ook nog steeds. En geen hond die me dat ooit kwalijk heeft genomen, ook mijn zwarte buren niet. Van mij mogen mensen zich daar ook aan storen hoor, laat me volledig koud. Dat hele voor-en tegen van z.g. woke-isme boeit me eigenlijk niks meer.

ja maar helaas is de realiteit anders en wordt ons steeds meer opgelegd door die wokies wat wel en niet mag en krijgen ze het voor elkaar

https://www.telegraaf.nl/nieuws/5623...verkeersregels

’Onnodige lappendeken van regels’
VVN stoort zich aan regenboogzebrapaden: ’Maatschappelijke issues niet verbinden aan verkeersregels’

AMERSFOORT - Er moet uniformiteit komen in de verkeersregels in ons land. Dat stelt Veilig Verkeer Nederland (VVN), dat spreekt over een onnodige lappendeken van regels. Nu is het zo dat per gemeente met andere ’maten’ wordt gemeten, wat verkeersdeelnemers volgens de VVN in verwarring kan brengen en de veiligheid op de weg of fietspad in gevaar brengt.

Zo zou VVN graag zien dat bij rotondes overal óf alle fietsers óf alle auto’s altijd voorrang hebben. Woordvoerder Rob Stomphorst: „Nu is het vaak opletten geblazen en gelden zelfs in één en dezelfde gemeente verschillende regels, wat voor zowel automobilisten als fietsers onduidelijk is. Je moet in Tietjerksteradeel, Rotterdam of Gulpen gewoon dezelfde afspraken hanteren en nakomen.”



Dat geldt volgens hem ook voor snorfietsen die in Amsterdam, Utrecht en Rotterdam op de rijbaan moeten rijden en elders in het land op het fietspad. „Maar de speedpedelec – die 45 km/u kan – mag in de provincie Utrecht met een ontheffing weer op het fietspad. Al die uitzonderingen en verschillen in regels maken het er niet duidelijker en veiliger op.”

Stomphorst pleit voor het maken van keuzes. „Ga niet hinken op verschillende interpretaties van de afspraken die gelden. Gemeenten hebben nu de vrijheid om af te wijken van de regels en passen hun eigen regelgeving toe en dat is verwarrend, onduidelijk en dus niet bevorderlijk voor de verkeersveiligheid.”

Alle kleuren van de regenboog


Ook stoort VVN zich aan zebrapaden die niet altijd zwart-wit zijn maar alle kleuren van de regenboog hebben om een maatschappelijk statement te maken. „Dat is creatief gezien heel goed op een andere manier te uiten dan in het verkeer, waar het om veiligheid gaat. Maatschappelijke issues moeten we niet verbinden aan verkeersregels en -tekens om verwarring bij de weggebruiker te voorkomen. Dat geldt ook voor zelfgemaakte verkeersborden die, hoe goed bedoeld ook, juist voor verwarring zorgen”, stelt Stomphorst.

„Verkeersregels en -tekens zijn er om ongelukken te voorkomen en iedereen is verplicht om deze te volgen. Daarmee zorgen we dat het verkeer zo veilig mogelijk blijft. De regelgeving is over het hele land gelijk”, reageert een woordvoerder van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat op het pleidooi van de veiligheidsclub. „Maar het is ook zo dat in de landelijke regelgeving ruimte zit om deze in te vullen op een manier die het best past bij de locatie. Het is aan de wegbeheerder, zoals een provincie of gemeente, om per locatie af te wegen wat het beste is voor bijvoorbeeld de veiligheid en de doorstroming.”



„Het is ook verboden om voorwerpen langs de weg te plaatsen die het verkeer in verwarring kunnen brengen”, vervolgt de woordvoerder. „Dus ook om met eigen verkeerstekens de schijn te wekken dat het ’echte’ verkeersborden zijn. Wegbeheerders kunnen wel toestaan om attenderende voorwerpen te plaatsen, zoals een spandoek met ’Onze scholen zijn weer begonnen’, zolang ze maar geen gevaar opleveren.”

’Eenduidige regels van belang’


Ook de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) ziet dat de regels lang niet overal hetzelfde zijn. „Volgens de richtlijnen heeft de fietser op rotondes binnen de bebouwde kom voorrang en buiten de bebouwde kom niet. Dat er gemeenten zijn die de richtlijnen op dit punt niet opvolgen, is een slechte zaak. Eenduidige regels zijn hier van belang, omdat het de kans op fouten – dus ongelukken en slachtoffers – verkleint”, zegt Patrick Rugebregt. „Datzelfde geldt voor zebrapaden. In de Wegenverkeerswet is precies omschreven hoe een zebrapad eruit moet zien, wat impliceert dat een afwijkend uiterlijk formeel geen zebrapad is. De regenboogzebrapaden zijn hier een voorbeeld van.”

En bij het jaarlijkse zomercarnaval in Rotterdam mag men niet meer vulgair dansen.... maar wie bepaalt wanneer het vulgair is??

Wat de bovenstaande berichten met de wokebeweging te maken heeft; geen idee.

nou weer iets wat we niet mogen omdat bepaalde mensen het niet ok vinden

https://nos.nl/artikel/2484573-verbo...en-misverstand

Verbod op dansstijl bubbling bij Zomercarnaval Rotterdam: 'racistisch' en 'misverstand'


Als het aan de organisatie van het Zomercarnaval in Rotterdam ligt, wordt het feest dat vandaag van start gaat dit jaar anders dan anders: met een verbod op 'vulgair dansen' wil de organisatie de dansstijl bubbling in de ban doen. Een verbod dat de organisatie op veel kritiek komt te staan. Het zou niet alleen preuts en betuttelend zijn, maar ook racistisch. Bubbling-dansers denken dat de nieuwe regel berust op een misverstand over wat de dansstijl precies is.

Volgens de directeur van het Rotterdam Unlimited Zomercarnaval zijn er afgelopen jaren meerdere klachten binnengekomen over aanstootgevend gedrag, en dat wil ze deze editie voorkomen. "Dit is een familiefeest, waar kleine kinderen komen", legde Eva van der Vegt het verbod uit.

In het reglement van Stichting Zomercarnaval Nederland staat het verbod uitgelegd: "Dansen kan heel provocerend en/of vulgair zijn. Vooral met zijn tweeën, als bepaalde seksuele bewegingen op straat worden nagebootst. Dit is niet toegestaan. Ook het dansen van bubbeling is niet toegestaan. Dit wordt door de Organisatie gekenmerkt als een provocerende ordinaire dans."



Walsen straks ook verboden?


Maar de organisatie weet waarschijnlijk niet goed wat bubbling inhoudt, denken dansers bij een dansschool in Rotterdam. "Ik denk dat ze het hebben over daggering, een dans waar mensen, grof gezegd, aan het droogneuken zijn", zegt Roy Samuel, een vader wiens kind bubbling-les volgt op een dansschool in Rotterdam. "En daar hebben ze de sticker bubbling opgeplakt. Maar bubbling is gewoon onschuldig dansen."

Misschien hebben sommige dansers zich de afgelopen jaren "laten meeslepen door bijvoorbeeld alcohol", denkt dansleraar Randy Telg. "Maar daardoor kan je niet opeens een hele dansstijl of danscultuur verbieden".

Telg moest in eerste instantie "keihard lachen" toen hij over het verbod hoorde. "Mag je straks ook geen volksdans of wals meer doen? Want dan kom je ook soms tegen elkaar aan."

Hij denkt dat de organisatie niet veel weet over de danscultuur. "Ze hebben zich niet genoeg verdiept in de cultuur van de Caribische carnaval. En als jij als organisatie zo'n titel onder je naam hebt, moet je wel weten waar je mee bezig bent. Als ze zich erin hadden verdiept hadden ze geweten dat bubbling immaterieel erfgoed is." Samuel vult aan: "De bubbling-culture verwacht excuses."
'Zorgelijke ontwikkeling'


Het verbod bracht ook kritiek teweeg van onder meer Nederland wordt Beter. De actiegroep spreekt over koloniale en racistische regels. "Het is een zorgelijke ontwikkeling wanneer bedrijven en gemeentes verboden instellen op muziek, dans en kledingstijl."

"Carnaval is een van oorsprong Caribisch feest waar veel traditionele en cultureel belangrijke dansvormen voorkomen, tradities en cultuur die door de organisatie van het Zomercarnaval als 'vulgair' en 'ordinair' worden bestempeld." De groep riep op om te mailen of te bellen met de organisatie om de onvrede over het verbod te laten horen.

Geschrokken van kritiek


De organisatie van Zomercarnaval Nederland zegt in een eerste reactie dat men is geschrokken van die kritiek. In een persbericht benadrukken ze dat het verbod niet betekent dat er voor "expressieve dansstijlen" geen ruimte is. "Wij willen graag benadrukken dat ons beleid niet bedoeld is om creatieve expressie te beknotten of culturele dansvormen te censureren."

Stichting Zomercarnaval Nederland kijkt of de nieuwe regels versoepeld kunnen worden, maar dan pas met ingang van volgend jaar.

Het festival begint vandaag, met morgen als hoogtepunt de 36e editie van de Zomercarnaval Straatparade, kilometers aan praalwagens, tienduizenden toeschouwers en uitgedoste dansers. Naast het bubbling-verbod worden ook de verkopen van alcohol door supermarkten en winkeliers ingeperkt.

https://www.parool.nl/nederland/wein...-aan~b28ecba0/

Weinig begrip voor verbod op vulgair dansen: ‘Iedereen mag dansen zoals ie wil, dat gaat verder niemand anders wat aan’



Terwijl de organisatie van het Rotterdamse zomercarnaval ‘het dansen van bubbling’ verbiedt, moedigt de Amsterdamse nachtclub Kanaal40 het dit weekend juist aan. ‘Het is een dansstijl, dat lijkt me per definitie onschuldig.’

Als je zo'n statement over dat zomercarnaval ziet, blijkt maar dat er nog veel te winnen valt,” zegt Nabil Mokhtar, mede-eigenaar van nachtclub Kanaal40 in de Warmoesstraat in Amsterdam. Hij doelt op het verbod op ‘provocerende en/of vulgaire’ dansen dat is afgekondigd tijdens het Rotterdamse zomercarnaval van dit jaar. “Blijkbaar moet er nog steeds volgens een witte norm worden geleefd, terwijl juist dit een feest is dat voortkomt uit de zwarte cultuur.”

Er mag in Rotterdam dit jaar dus niet ‘geschuurd’ worden, zoals dansen op bubbling vaak ook wel omschreven wordt. ‘Droogneuken’, wat voorzitter Karel Willems vorig jaar twee groepen had zien doen, is verboden, legde hij uit in de Volkskrant.

Later voegde hij daar nog wel aan toe dat hij het woord bubbling wellicht te lichtvoetig had gebruikt. Tegen het AD zei hij geen kenner te zijn. “Blijkbaar heb je vele vormen van bubbling. Natuurlijk mag je dansen zoals je wilt, zolang het maar fatsoenlijk blijft.”

Maar toen was het kwaad al geschied.

Culturele uiting


Als reactie op het verbieden van bubbling wil de Amsterdamse nachtclub Kanaal40 juist dat er zo veel mogelijk gebubbeld wordt tijdens zijn eigen al eerder aangekondigde versie van het zomercarnaval: Carnival Night.

“Wij moedigen het juist aan om te bubblen,” zegt Mokhtar. “Het is een dansstijl, dat lijkt me per definitie onschuldig. Iedereen mag dansen zoals ie wil, dat gaat verder niemand anders wat aan. Zodra je het gaat seksualiseren, wordt het pas seksueel. Maar wanneer je de context van het feest en van de dans begrijpt, snap je dat het een culturele uiting is.”

Omroep Zwart was vrijdagmiddag ook kritisch op het verbod. Het past volgens de omroep niet bij bubbling, dat als kunstvorm gezien dient te worden. De omroep schrijft op zijn website dat vulgair volgens het woordenboek Dikke Van Dale ook ordinair, grof of plat betekent. Volgens de omroep is dat een zeer negatieve classificering die met een westerse lens als een wapen is gericht op het Caribische bubbling. ‘Bubbling is kunst. Bubbling is cultuur. Bubbling is expressie. Zoiets moois verdient het niet om vulgair genoemd te worden.’

Ambivalente gevoelens


Volgens Gabrielle Klein, bijzonder hoogleraar Ballet en Dans aan de Universiteit van Amsterdam, hebben veel dansen te maken met ‘verlangen, lust, eisen, seksualiteit en erotiek’. “Dansen hebben altijd ambivalente gevoelens opgeroepen,” zegt Klein. “Voor sommigen betekenen ze vrijheid en overtreding van conventies en fysieke borderline-ervaring, voor anderen zijn ze wild, gevaarlijk en aanvallend op de morele orde.”

Ongemakkelijke gevoelens bij bepaalde soorten dans zijn in Europa van alle tijd, zegt Klein. “De Sint-Vitusdansen aan het einde van de middeleeuwen, de tango in Parijs rond de eeuwwisseling die als erotisch werd beschouwd, de charleston van de roaring twenties die als verdorven werd gezien, de seksueel geladen rock-’n-roll van ‘Elvis the Pelvis’, de swinging sixties, de discokoorts van de jaren zeventig en de techparades van de jaren negentig.”

Stuk voor stuk waren dat dansen en daarbij behorende (sub)culturen die door oudere generaties bekritiseerd werden.

Bubbling, dat eind jaren tachtig opkwam in Nederland en tot vroeg in het millennium populair was, vindt juist nu langzaam weer zijn weg terug naar de dansvloer via vooral technofeesten. De 31-jarige Haagse producer en dj Guillermo Schuurman, draaiend onder de naam De Schuurman, heeft daarvoor gezorgd. Hij draaide onder ander andere met bubbling in de populaire technoclub Berghain in Berlijn.

Niets opmerkelijks


Dat juist de organisatie van het Rotterdamse zomerfestival het verbiedt, vindt hij ‘tegenstrijdig’. “We proberen te vechten voor vrijheid en expressie,” zegt hij. “En zomercarnaval is daar een goed voorbeeld van. Cultureel gezien is dit niet iets waar iemand van opkijkt: sensueel dansen op bubblingmuziek.”

Schuurman kan zich niet voorstellen dat mensen aanstoot kunnen nemen aan bubblen of schuren. “Het is raar om dat te denken. En carnaval is daarbij iets Carabisch, het is niet van Nederland,” zegt hij.

“De Carabische cultuur heeft de bubbling uitgevonden, maar er is geen cultuur die bubbling niet omarmt,” zegt Schuurman. “Ik hoor het overal. De grootste dj’s gebruiken samples uit bubblingmuziek.”

Over de auteur: Jesper Roele schrijft sinds 2019 voor Het Parool over alledaags nieuws uit Amsterdam, festivals, het nachtleven en de tech-sector. Tips kan je sturen naar j.roele@parool.nl.

ik was er, en het is 2023 jongens, kunnen we gewoon dingen doen die we willen, dat gewoke gedoe, maar weer jammer met die schietpartijen dat is echt niet tof

https://www.ad.nl/binnenland/de-eman...drag~a3794215/

De emancipatie van lhbti’ers wordt je ‘door de strot geduwd’? Het is goedpraten van haatdragend gedrag

Debby Gerritsen schrijft drie keer per week over wat haar bezighoudt. Ze vervangt deze week Özcan Akyol.

Op barbecues en borrels is het Queer & Pride-feest vaak het onderwerp van gesprek. En daarbij lopen de gemoederen soms hoog op. Noem me naïef, maar ik ga ervan uit dat het gros van de mensen om me heen dezelfde mening is toegedaan over de belangrijke emancipatiestrijd van de lhbti-gemeenschap. Maar opvallend genoeg zitten veel jonge mensen tegenwoordig anders in de wedstrijd.

Zo werd ik laatst overvallen door een monoloog van een jongeman die, gevoed met haat en desinformatie door populaire influencers als Tisjeboyjay en Andrew Tate, genderdiversiteit en het nut van het Queer & Pride-feest in twijfel trok. Hij trok daarbij een vies gezicht.

Hier stond het levende bewijs van het resultaat van het onderzoek door het EenVandaag Opiniepanel - dat Nederland geen voortrekker meer is als het gaat om de acceptatie van lhbti’ers - tegen mij aan te tetteren. Maar die onverdraagzaamheid beperkt zich niet tot de jeugd in ons eigen regenachtige landje.



Tijdens een borrel op vakantie in Spanje werd ik in een hoek gedreven door een man die ongevraagd zijn afschuw over Rikkie Kollé, winnares van de Nederlandse missverkiezing, over mij uitstortte. Het moest allemaal niet gekker worden met dat lhbti-gedram. Al die regenboogvlaggen vond hij trouwens ook fucking crazy. ,,Ik heb niks tegen die mensen, maar ze moeten het me niet door de strot duwen.”

Ik stond nietsvermoedend aan mijn glas rosé te nippen voordat meneer zijn tirade afstak, en vroeg me af wie er iemand iets door de strot probeert te duwen. Het is een terugkerend argument dat ‘anti-woke’-mensen gebruiken om haatdragend gedrag goed te praten.

Zo las ik vorige week de reacties onder een bezorgde tweet van Barbara Barend over het nieuws dat de Italiaanse premier Giorgia Meloni 33 namen van homo-ouders uit geboorteaktes heeft laten schrappen – alsof ze niks beters te doen had tijdens de hittegolf. In de reacties werd uit hetzelfde haatvaatje getapt. Eigen schuld, dikke bult. Moeten ‘jullie’ maar niet zo opdringerig zijn met die regenboogvlaggen en dat genderneutrale gedoe. Dan vráág je er ook om.

De haat over alles wat met lhbti’ers te maken heeft, wordt steeds groter. Feller. En openlijker. Ik vind het doodeng. En ik hou, nu de Queer & Pride-festiviteiten in volle gang zijn, voor het eerst in jaren mijn hart vast.

https://www.telegraaf.nl/financieel/...-aan-slavernij

Column: verdienden Oranjes zo veel aan slavernij?

In 1995 verscheen de klassiek geworden studie van de Britse historicus Jonathan Israel over de opkomst, de grootheid en het verval van de Nederlandse Republiek. Een buitenstaander, die met verbazing en verwondering schrijft over die kleine calvinistische provincies aan de Noordzee, die van hun land een wereldmacht wisten te maken.

Omstreden gouden koets

Ⓒ ANP / HH


In The changing world order, een boek uit 2021 dat iedereen zou moeten lezen die probeert te begrijpen wat de grote, onafwendbare trends in de wereldeconomie zijn, schetst Ray Dalio de opkomst en de neergang van de drie economische hegemonieën, die de wereld sinds de 16e eeuw heeft gekend: het Nederlandse rijk, het Britse rijk en de Verenigde Staten. Dat laatste land vertoont nu dezelfde tekenen van verval die optraden in de Zeven Provinciën van de 18e eeuw.


Om nog iets positiefs over onze eigen geschiedenis te lezen, kun je het beste bij buitenlandse historici te rade gaan. In Nederland is er een groeiende vereniging ‘Weg met ons’, die veel jongere historici aantrekt en die zijn uiterste best doet een zo negatief mogelijk beeld van ons eigen verleden te schetsen.
Oranjes


Een nieuwste loot aan de stam is het onlangs verschenen boek Staat en slavernij, waarin onder andere de rol van de Oranjes bij onze handelsactiviteiten van de 17e en 18e eeuw aan de orde komt. De Oranjes zouden ‘zeker een half miljard verdiend hebben aan uitbuiting’. Ze ‘verdienden enorme bedragen aan de exploitatie van Nederlands-Indië’. Zomaar een paar koppen van journalisten die dachten beet te hebben. Met dit soort verhalen kun je scoren. De minister van Binnenlandse Zaken reageerde geschokt, zoals in deze tijd gebruikelijk is. Ze vond de bevindingen ‘pijnlijk en zeer confronterend.’

Van goeie historici mag je verwachten dat ze de gebeurtenissen die ze beschrijven duiden in de context van de periode waarin ze plaatsvonden. Dat ze dus over enig relativeringsvermogen beschikken. Maar dat is aan onze woke-historici niet besteed. Die beschrijven de geschiedenis niet eens vanuit de maatschappelijke opvattingen die golden aan het begin van de 21ste eeuw, maar vanuit de waarden en normen die nu, in 2023, gelden.

De historicus Schütz, die de Oranjes op de korrel neemt, schrijft dat de drie stadhouders Willem III, IV en V gezamenlijk 3,04 miljoen gulden ontvingen uit ‘koloniaal profijt’. Volgens hem staat dat gelijk aan 545 miljoen euro nu, en dat werd dus de kop in de krant. Lijkt veel te veel, dus toch maar even de eigen databestanden geraadpleegd. Die geven aan dat het huidige prijspeil ongeveer 55 keer zo hoog is als in de periode 1650-1750. Dat vertaalt zich in 75 miljoen euro profijt, en dus niet in 545 miljoen.

Schütz stelt het jaarsalaris van een dagarbeider in 1700 gelijk aan het gemiddeld inkomen (44.800 euro) van Nederlanders in 2021. Een dagloner van 1700 vergelijken met een bovenmodaal inkomen van 2021. Moeten we dit soort geschiedenisbeoefening serieus nemen?

Reageren? Mail naar vragen@dft.nl. En lees hieronder eerdere columns van Jaap van Duijn terug: