https://www.telegraaf.nl/watuzegt/86...helemaal-terug
Haagse bemoeizucht weer helemaal terug
De Nederlandse politiek lijkt al een tijdje ten prooi te zijn gevallen aan rolverwisseling. Partijen adopteren niet alleen standpunten die men eerder bij de concurrentie had verwacht, hun rol aan het Binnenhof verandert ook.
De VVD heeft een ruk naar links gemaakt, die op veel niveaus te merken is. Zo zei een VVD-bewindspersoon onlangs in kleine kring het ministerschap te hebben aanvaard om Nederland naar ‘een nieuwe duurzame fase’ te helpen en om te zorgen dat ‘de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen’. Het zijn teksten die eerder bij PvdA en GL passen.
Intussen vertonen CDA’ers na intern geruzie juist tekenen van de oude, kleinere VVD van het vorige decennium. Bracht de toen kersverse liberale leider Mark Rutte zijn kiezers in verwarring door met een groenrechtse agenda de boer op te gaan, het CDA loopt kans de boerenstem met zijn koers nu te verliezen aan BBB. Zo blijft er steeds minder over van de ooit oppermachtige confessionele partij.
Ook D66 is van kleur verschoten, dit keer in de zoektocht naar kiezers op links. De sociaaldemocratie gaat uit van de maakbaarheid van de samenleving, terwijl D66 decennialang succesvol ageerde tegen onnodige overheidsbemoeienis en moralisme. Toen trok de toenmalige D66-fractie nog fel van leer tegen de spruitjesgeur die van 2007 tot 2010 het Binnenhof bedwelmde, veroorzaakt door de toenmalige coalitie van CDA, PvdA en CU.
Eigen agenda
D66 is de oude PvdA geworden en heeft haar verzet tegen overheidsbemoeienis overboord gekieperd en gelegitimeerd zolang het de eigen agenda maar kan realiseren. Niks verzet tegen de vrijheidsbeperkende avondklok, prima om een samenleving met QR-codes in te richten. En graag ook minder vlees eten.
De voorbije maanden werd duidelijk hoe normaal liberale politici het zijn gaan vinden om de overheid niet op afstand te houden maar juist bepalend te laten zijn in de vrijheid van het individu.
Van de vliegbelasting wisten we in het regeerakkoord al. Ineens kwam het kabinet in een week tijd ook met een vleesbelasting op de proppen, ruim baan voor vleesvervangers in de supermarkt, een verbod op wegwerp-koffiebekers en de bevoordeling van vrouwen boven mannen bij Defensie. En militairen waren nog maar amper bekomen van de cursussen diversiteit en inclusiviteit die ze inmiddels verplicht zijn om te volgen.
Uit geopenbaarde documenten rond de koopkracht-besluitvorming bleek dat ambtenaren op Financiën hun minister hadden aangeraden om Nederland op te roepen de verwarming maar op 17 graden te zetten en een warme trui aan te trekken. Intussen harkte de staat miljarden aan extra energiebelasting en accijns binnen door de hoge energieprijzen.
‘Solidair met Oekraïne’, suggereerde een ambtenaar zelfs als verkooppraatje voor de bevolking. Die zal het helaas als spindoctor in Den Haag nog ver kunnen schoppen. Gelukkig liet Sigrid Kaag het uit haar hoofd om met deze kleuterklets de bevolking tegemoet te treden. Maar het geeft wel aan hoe normaal het in Den Haag is geworden om burgers her op te voeden met leefadviezen, voedseldictaten, diversiteitsdwang en toegestane discriminatie op basis van geslacht.
De coronacrisis vergde aanpassingsvermogen van de burger. Om gezondheidsredenen was dat voor een belangrijk deel te legitimeren. Het paardenmiddel van een avondklok, waarvan het kabinet achteraf zelf de effectiviteit ervan relativeerde, geeft echter aan dat niet alles wat Den Haag verzint gewenst dan wel noodzakelijk is. Het blijft dus oppassen.
Waar liberalen de overheid lang als noodzakelijk kwaad beschouwden, is onder de door liberalen gedomineerde kabinetten de opgeheven Haagse vinger heel normaal geworden.
Naar aanleiding van de tv-bekentenis van Johan Derksen reageerde vrijdag de minister van Onderwijs Robbert Dijkgraaf, iemand waar we tot nu toe veel over hebben gehoord maar weinig van hebben gezien. De D66’er bleek zich al dagen in stilte over de kwestie te hebben opgevreten en klaagde nu dat ‘weinig mannen zich erover uitgesproken hadden’.
Schijnwerpers
Natuurlijk mag hij als minister voor Emancipatie hier wat van vinden. Zaken zijn ook zeker niet tegen elkaar weg te strepen. Maar na zijn woorden dwaalden de gedachten toch onbedoeld af naar de week ervoor, toen zijn partij in de schijnwerpers stond vanwege de zaak-Van Drimmelen en D66’ers (mannen en vrouwen) zich in beschamende bochten wrongen om zich er maar niet over te hoeven uitspreken. Ook van de minister werd toen vrij weinig vernomen.
De woorden van de vicepremier van D66-huize vielen vrijdag eveneens op. Zij vond het ’terecht dat Derksen stopt’, maar had de week ervoor juist een weinig overtuigend verhaal gehouden over de aanpak van grensoverschrijdend gedrag in de partij die ze zelf leidt.
Over anderen zeggen wat ze moeten doen blijkt ook rond het Binnenhof een stuk makkelijker dan optreden als er dicht bij huis zaken mis gaan. Het toont de kwetsbaarheid aan van de opgeheven vinger in de politiek. Als de eigenaars ervan zelf ook feilbaar blijken, klinken hun woorden al snel hol, hoe goedbedoeld ook.
Haagse bemoeizucht weer helemaal terug
De Nederlandse politiek lijkt al een tijdje ten prooi te zijn gevallen aan rolverwisseling. Partijen adopteren niet alleen standpunten die men eerder bij de concurrentie had verwacht, hun rol aan het Binnenhof verandert ook.
De VVD heeft een ruk naar links gemaakt, die op veel niveaus te merken is. Zo zei een VVD-bewindspersoon onlangs in kleine kring het ministerschap te hebben aanvaard om Nederland naar ‘een nieuwe duurzame fase’ te helpen en om te zorgen dat ‘de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen’. Het zijn teksten die eerder bij PvdA en GL passen.
Intussen vertonen CDA’ers na intern geruzie juist tekenen van de oude, kleinere VVD van het vorige decennium. Bracht de toen kersverse liberale leider Mark Rutte zijn kiezers in verwarring door met een groenrechtse agenda de boer op te gaan, het CDA loopt kans de boerenstem met zijn koers nu te verliezen aan BBB. Zo blijft er steeds minder over van de ooit oppermachtige confessionele partij.
Ook D66 is van kleur verschoten, dit keer in de zoektocht naar kiezers op links. De sociaaldemocratie gaat uit van de maakbaarheid van de samenleving, terwijl D66 decennialang succesvol ageerde tegen onnodige overheidsbemoeienis en moralisme. Toen trok de toenmalige D66-fractie nog fel van leer tegen de spruitjesgeur die van 2007 tot 2010 het Binnenhof bedwelmde, veroorzaakt door de toenmalige coalitie van CDA, PvdA en CU.
Eigen agenda
D66 is de oude PvdA geworden en heeft haar verzet tegen overheidsbemoeienis overboord gekieperd en gelegitimeerd zolang het de eigen agenda maar kan realiseren. Niks verzet tegen de vrijheidsbeperkende avondklok, prima om een samenleving met QR-codes in te richten. En graag ook minder vlees eten.
De voorbije maanden werd duidelijk hoe normaal liberale politici het zijn gaan vinden om de overheid niet op afstand te houden maar juist bepalend te laten zijn in de vrijheid van het individu.
Van de vliegbelasting wisten we in het regeerakkoord al. Ineens kwam het kabinet in een week tijd ook met een vleesbelasting op de proppen, ruim baan voor vleesvervangers in de supermarkt, een verbod op wegwerp-koffiebekers en de bevoordeling van vrouwen boven mannen bij Defensie. En militairen waren nog maar amper bekomen van de cursussen diversiteit en inclusiviteit die ze inmiddels verplicht zijn om te volgen.
Uit geopenbaarde documenten rond de koopkracht-besluitvorming bleek dat ambtenaren op Financiën hun minister hadden aangeraden om Nederland op te roepen de verwarming maar op 17 graden te zetten en een warme trui aan te trekken. Intussen harkte de staat miljarden aan extra energiebelasting en accijns binnen door de hoge energieprijzen.
‘Solidair met Oekraïne’, suggereerde een ambtenaar zelfs als verkooppraatje voor de bevolking. Die zal het helaas als spindoctor in Den Haag nog ver kunnen schoppen. Gelukkig liet Sigrid Kaag het uit haar hoofd om met deze kleuterklets de bevolking tegemoet te treden. Maar het geeft wel aan hoe normaal het in Den Haag is geworden om burgers her op te voeden met leefadviezen, voedseldictaten, diversiteitsdwang en toegestane discriminatie op basis van geslacht.
De coronacrisis vergde aanpassingsvermogen van de burger. Om gezondheidsredenen was dat voor een belangrijk deel te legitimeren. Het paardenmiddel van een avondklok, waarvan het kabinet achteraf zelf de effectiviteit ervan relativeerde, geeft echter aan dat niet alles wat Den Haag verzint gewenst dan wel noodzakelijk is. Het blijft dus oppassen.
Waar liberalen de overheid lang als noodzakelijk kwaad beschouwden, is onder de door liberalen gedomineerde kabinetten de opgeheven Haagse vinger heel normaal geworden.
Naar aanleiding van de tv-bekentenis van Johan Derksen reageerde vrijdag de minister van Onderwijs Robbert Dijkgraaf, iemand waar we tot nu toe veel over hebben gehoord maar weinig van hebben gezien. De D66’er bleek zich al dagen in stilte over de kwestie te hebben opgevreten en klaagde nu dat ‘weinig mannen zich erover uitgesproken hadden’.
Schijnwerpers
Natuurlijk mag hij als minister voor Emancipatie hier wat van vinden. Zaken zijn ook zeker niet tegen elkaar weg te strepen. Maar na zijn woorden dwaalden de gedachten toch onbedoeld af naar de week ervoor, toen zijn partij in de schijnwerpers stond vanwege de zaak-Van Drimmelen en D66’ers (mannen en vrouwen) zich in beschamende bochten wrongen om zich er maar niet over te hoeven uitspreken. Ook van de minister werd toen vrij weinig vernomen.
De woorden van de vicepremier van D66-huize vielen vrijdag eveneens op. Zij vond het ’terecht dat Derksen stopt’, maar had de week ervoor juist een weinig overtuigend verhaal gehouden over de aanpak van grensoverschrijdend gedrag in de partij die ze zelf leidt.
Over anderen zeggen wat ze moeten doen blijkt ook rond het Binnenhof een stuk makkelijker dan optreden als er dicht bij huis zaken mis gaan. Het toont de kwetsbaarheid aan van de opgeheven vinger in de politiek. Als de eigenaars ervan zelf ook feilbaar blijken, klinken hun woorden al snel hol, hoe goedbedoeld ook.
Comment