https://www.ad.nl/binnenland/opzienb...atie~aac684d7/


Betty kwam als 18-jarige naar Amsterdam. © Politie

Opzienbarende hologram van vermoorde sekswerker Betty levert tientallen tips op: ‘Bruikbare informatie’


De inzet van een hologram in Amsterdam om een vijftien jaar oude moord op een sekswerker op te lossen, heeft tientallen tips opgeleverd. Dat meldt de politie. Tussen de tips zit bruikbare informatie. ,,Maar de gouden tip, waar een beloning van 30.000 euro op staat, zit er nog niet tussen”, aldus een woordvoerder. Het opzienbarende hologram is zondag voor het laatst te zien.

Het hologram is ingezet naar aanleiding van de moord op de 19-jarige Hongaarse Bernadett ‘Betty’ Szabó in februari 2009 op de Wallen in Amsterdam en vormt een ultieme poging om de cold case alsnog op te lossen.

Tragiek


Het is een en al tragiek in het verhaal van de jonge, blonde vrouw die eenvoudig was te herkennen aan de barokke tatoeage van een draak, van vlak boven haar borsten tot onder haar buik. Ze kwam voor sekswerk naar Amsterdam toen ze nét 18 jaar was, geïnspireerd door een Romavriendin. Of ze vrijwillig werkte, zoals ze zei, of dat haar vriend eigenlijk haar loverboy was, en haar geld afpakte, bleef de vraag.

In haar vaste peeskamer op de Oudezijds Achterburgwal werkte ze zeven dagen per week, veertien uur per etmaal. Óók toen ze hoogzwanger was, en ze vanwege haar waggelende loopje in de rosse buurt de bijnaam ‘Pinguïn’ kreeg. Ze werkte door tot slechts enkele weken voor haar bevalling. Vlak voordat haar kindje zou worden geboren stonden klanten en collega’s met knuffels in de rij.

Op 19 februari 2009 werd ze met tientallen messteken om het leven gebracht, vooral in haar nek en hals, en dood aangetroffen. Vlak voor haar hoofd een plastic mapje met een foto van haar pasgeboren kind.

Een fors rechercheteam stortte zich ook in 2009 al op het onderzoek, en de moord kwam in televisieprogramma Opsporing verzocht. Maar tegen de twee mannen die als verdachten werden gepakt, was geen bewijs. De zaak belandde op de plank, maar is daar nu vanaf gehaald, en hoe.

Voorbijgangers wordt om hulp gevraagd. © ANPGouden tip


De computervisualisatie, gebaseerd op het slachtoffer, was sinds vorige week zaterdag te zien. Vanaf een kruk achter het raam van een pand in de Korte Stormsteeg werden voorbijgangers om hulp gevraagd. Op de ramen waren stickers geplakt met informatie over de moord en het slachtoffer.

De politie is erg blij met de aandacht die de moordzaak door het hologram heeft gekregen. ,,Niet alleen in Nederland, maar ook internationaal”, zegt de woordvoerder. Omdat de gouden tip er nog niet tussen zat, gaat het onderzoek door en blijft de oproep voor tips staan.

Dader zal wel een pooier zijn

https://www.sexdome.nl/prostitutie/h...oor-deze-zaak/

Hologram op de Wallen verwijderd: “Vanuit de hele wereld aandacht gekregen voor deze zaak”

Het hologram van de vermoorde sekswerker Betty (19) op de Wallen heeft tientallen tips opgeleverd, zo laat de politie vanochtend weten. De beeltenis werd vorige week in een peeskamer in de Korte Amsteeg geplaatst. Vanochtend ging het hologram uit.



“Die tips zijn super waardevol voor ons onderzoek” zegt politiewoordvoerder Olav Brink. De gouden tip is nog niet binnengekomen. Degene die die doorslaggevende tip heeft, krijgt 30.000 euro. “Die beloning blijft natuurlijk staan.”

Met het hologram wilde de politie zo veel mogelijk aandacht genereren voor de zaak, die na 15 jaar in de vergetelheid was geraakt. Dat is in ieder geval gelukt: “Niet alleen in Nederland was er aandacht, maar echt ver daarbuiten. Tot aan landen als Amerika en Australië.”
Onderzoek gaat door


“Betty gaat vandaag weg, maar dat betekent niet dat het onderzoek stopt”, benadrukt Brink. “Het onderzoek loopt volop en we hopen binnenkort een doorbraak te kunnen melden. ”

De in Hongarije geboren Bernadett ‘Betty’ Szabó verhuisde op haar 18e naar Amsterdam om in de prostitutie te gaan werken. In februari 2009 vonden collega’s haar dood, liggend in een plas bloed, in haar peeskamer. Ze was drie maanden eerder bevallen van een zoon.

De zaak werd een cold case, maar na 15 jaar hoopt de politie alsnog de dader te vinden. Dat gebeurde dus onder meer door een hologram van Betty te plaatsen.
Schrikken


“We willen iedereen bedanken, ook voor de gastvrijheid op de Wallen. We hebben bijzondere gesprekken gevoerd met mensen die hier wonen en werken. Natuurlijk doet het wat met ze. Het kan natuurlijk heel erg schrikken zijn als je Betty nog kent van vroeger, en nu ineens een hologram van haar ziet.”

Bron: at5.nl

Hallo @sexdome en @AT5
Ik wandel al zo'n 40+ jaar en met regelmaat ook op de Walletjes en bij mijn weten is dit hoekpand nooit een peeskamer geweest. Er heeft voorheen altijd een winkel gezeten.

Overigens vind ik wel dat de hologram oproep te vroeg is uitgezet.

https://www.parool.nl/nederland/amst...eeft~bd66bc60/

Amsterdamse seksbranche ‘best jaloers’ op Belgische wet die sekswerkers pensioen en zwangerschapsverlof geeft

Het Schipperskwartier in Antwerpen. Nederlandse belangenverenigingen kijken met bewondering naar de succesvolle lobby die in België is gevoerd voor sekswerkers.Beeld Jakob van Vliet
In België kunnen sekswerkers sinds 1 december als werknemer in dienst, inclusief alle sociale rechten die daarbij horen. Een contrast met Nederland, waar sekswerk juridisch nog altijd flink in het verdomhoekje zit. Hoe kijken experts uit de Amsterdamse seksbranche naar de Belgische wereldprimeur?

In het kort houdt de nieuwe Belgische wet in dat sekswerkers die onder een werkgever werken, dat gaan doen op basis van een contract. Dat betekent dus recht op pensioen en ziektedagen, maar ook op werkloosheidsuitkering en zwangerschapsverlof.

Ook moeten Belgische werkgevers die sekswerkers in dienst willen hebben, aan strenge voorwaarden voldoen. De werkgever mag bijvoorbeeld niet veroordeeld zijn voor diefstal, fraude, mensenhandel of doodslag. Daarnaast schrijft de wet regels voor wat betreft de veiligheidsmaatregelen, werkuren en uitbetaling voor sekswerkers. ‘Een enorme stap voorwaarts,’ stelt de Belgische Unie van Sekswerkers.

Interesse en jaloezie


Nadia van der Linde, voorzitter van stichting Prostitutie Informatie Centrum (PIC) op de Wallen, volgt de ontwikkelingen rond de Belgische wetgeving ‘met veel interesse en ook jaloezie,’ vertelt ze. “Het is geweldig dat België sekswerk aan het decriminaliseren is. Dat het niet meer vanuit strafrechtelijk perspectief wordt benaderd, maar dat het gewoon wordt gezien als werk.”

“We zouden hier ook graag zien dat sekswerkers serieus worden genomen en dat het beleid zich, net als in België, richt op het versterken van hun positie,” zegt Van der Linde. “Er zijn al kleine stapjes vooruit gezet, bijvoorbeeld dat er nu iets meer mogelijkheden zijn voor sekswerkers om een zakelijke bankrekening te openen. Bizar toch, dat dat zo moeilijk is? Maar we hebben nog een lange weg te gaan, ook hier in Amsterdam.”

Fundamentele vrijheden


“De conservatieve wind rondom seks en sekswerk is de laatste jaren best sterk, ook politiek gezien,” zegt Marjan Wijers, bestuurslid van vereniging SekswerkExpertise. “Daarom is het heel verfrissend om een tegengeluid te horen. Het klopt dat sekswerk als sector vraagt om specifieke eisen. België heeft gezegd: nou, dat gaan we regelen.”

“Het Belgische statuut garandeert sekswerkers hun fundamentele vrijheden, zoals het weigeren van klanten of handelingen. Tegelijkertijd geeft het ze financiële zekerheid. Dat is ontzettend belangrijk, omdat het bij sekswerk gaat over je fysieke integriteit, over autonomie. Wat het ook doet, is sekswerkers dezelfde opties geven als andere beroepen. In Nederland is sekswerk sinds de opheffing van het bordeelverbod in 2000 een legaal beroep, maar het is eigenlijk alleen maar moeilijker geworden om legaal je werk te doen.”

Stigma en discriminatie


PIC en SekswerkExpertise maken deel uit van de Sekswerk Alliantie Destigmatisering (SWAD), een samenwerking van tientallen organisaties in Nederland om stigma en discriminatie tegen sekswerkers tegen te gaan.

Binnen de SWAD wordt met bewondering gekeken naar de succesvolle lobby die in België is gevoerd naar aanleiding van de coronapandemie, vertelt Irina Hornstra, een Amsterdamse sekswerker en coördinator bij SWAD. Net als in Nederland konden Belgische sekswerkers geen aanspraak maken op financiële steun. “In de pandemie moest ook het sekswerk op slot. Toen werd extra duidelijk hoe kwetsbaar de positie van sekswerkers is. De Belgische politiek realiseerde zich toen: dit kan zo niet.”

Sterke moraal


Dat komt door een essentieel verschil tussen de Belgische en Nederlandse politiek, zegt Hornstra: “De confessionele partijen hebben in België niets in de melk te brokkelen. In Nederland wel. Daardoor heerst er hier nog steeds de sterke moraal dat seks iets is dat alleen thuis zou moeten plaatsvinden, tussen man en vrouw en het liefst met voortplanting tot gevolg.”

Daar komt bij: Utsopi, de Belgische Unie van Sekswerkers, was de afgelopen jaren bij het hele politieke proces betrokken. “Hier hebben we geen officiële belangenbehartiger die namens sekswerkers kan onderhandelen. Dat is een gemis.”

Zwakke positie


Hornstra: “De positie van de meeste Nederlandse sekswerkers is zwak. De meesten werken als zzp’ers, maar doordat gemeenten de afgelopen twintig jaar steeds minder vergunningen zijn gaan uitgeven, worden veel sekswerkers gedwongen op niet-vergunde plekken te werken. En sekswerkers die bijvoorbeeld in een club of escortbureau en onder de zogenoemde opting-in-regeling vallen, zijn én geen werknemers én ook geen echte zelfstandigen. Daardoor zijn ze niet goed beschermd. Een ruzie met je exploitant kan betekenen dat je er zo uitgegooid kan worden.”

Volgens Hornstra zou het helpen als het beleid niet gemeentelijk maar landelijk wordt bepaald, waardoor sekswerkers niet zijn overgeleverd aan het wisselende (vergunnings)beleid van gemeenten. “Je ziet het ook in Amsterdam, over het erotisch centrum zegt de gemeente: dat komt er om de positie van sekswerkers te verbeteren. Sekswerkers zeggen dan: ‘Dít willen wij niet.’ En dan zegt de politiek: ‘Ja, maar wij weten het beter.’”

“Hier in Nederland worden sekswerkers geïnfantiliseerd en gemarginaliseerd door de overheid. En hoe meer je mensen marginaliseert en buitensluit, hoe groter de kans dat ze slachtoffer worden van uitbuiters en mensenhandelaren.”

https://www.telegraaf.nl/nieuws/7523...trum-amsterdam

Onvrede over participatie ’megabordeel’
’Andere invulling erotisch centrum Amsterdam’

Amsterdam - De huidige ideeën voor het erotisch centrum zijn nog verre van concreet en lijken soms haaks te staan op de eerder voorgespiegelde invulling van het megabordeel. Dat bleek tijdens de eerste, besloten participatiebijeenkomsten.
​
© ANP

Het erotisch centrum moet de Wallen leefbaarder maken.




Toch een buitenterras, een debatcentrum en waarom ook geen bibliotheek? Waar het erotisch centrum eerder als gesloten bastion gepresenteerd werd waar seksualiteit gevierd werd, zijn er nu allerlei andere ideeën bedacht voor Femke Halsema’s oplossing voor de drukte op de Wallen.

„Het verandert enorm”, zegt Nicole Nuijens, voorzitter van Vereniging Vrienden van het Amstelpark. Ze was de afgelopen weken bij twee participatiesessies. „Vanaf de eerste seconde ging het mis”, vertelt ze. Ambtenaren wilden het al concreet hebben over hoeveel verdiepingen het ’megabordeel’ aan de Europaboulevard moet krijgen, terwijl de buurt nog allerlei vragen heeft. „We hebben het idee dat een hele fase wordt overslagen”, zegt Nuijens.

Vaag plan



„Het plan is nu zo vaag”, zegt ook een woordvoerder van bewonersvereniging De Mirandabuurt die bij twee bijeenkomsten was. De vereniging is aangesloten bij het ’monsterverbond’ van bewoners, scholen, ondernemers en andere belangenverenigingen die gekant zijn tegen het erotisch centrum. „Het lijkt nu op een multifunctioneel gebouw met één verdieping bovenin waar ramen kunnen komen.” Hij hoopte op duidelijke uitgangspunten van de gemeente, om het vervolgens te hebben over openingstijden, aantallen en het type publiek.



„Van de 10.000 vierkante meter is er eigenlijk maar 1200 voor sekswerk gereserveerd”, zegt Nuijens. „Dat is vrij weinig.” Zelfs het idee van een bibliotheek kwam voorbij, om zo de buurt erbij te betrekken. „Wil je nu een buurthuis maken waar ook sekswerk is?”, vraagt ze. „Ze zijn zelf nog heel erg aan het zoeken.”
​
© Ronald Bakker

In dit plasje bij de A10 moet het erotisch centrum uiteindelijk komen.



Uit de bijeenkomsten blijkt dat er parkeergelegenheid komt voor fietsen, maar niet voor auto’s. Die moeten elders in de buurt parkeren. Bewoners mogen zeggen of ze een iconisch gebouw willen, of juist eentje dat minder opvalt. Alleen een kinderdagverblijf kon niet in het gebouw, maar dat had met de locatie te maken.



Ze zijn allebei teleurgesteld in de invulling van de participatie. Wie er wel en niet uitgenodigd werden en hoe de sessies waren vormgegeven, namelijk opgedeeld in groepen. Daarom is dinsdagavond een algemene bijeenkomst, waarbij pers niet welkom is. Nuijens mist vooral een blik op de buurt als geheel, in plaats van alleen het uiterlijk van dit gebouw. „Het wordt een obstakel voor de toegankelijkheid van ons park, zeker in het deel waar veel mensen met de fiets naar de speeltuin komen.”

Wassen neus




„Het ging over de buitenruimte, publieke ruimte en openbare ruimte… Wat is dat dan?”, zegt de woordvoerder van de bewonersvereniging. „Dat participeren is een beetje een wassen neus voor mijn gevoel. Je mag participeren over de kleur van het gebouw, maar waar hebben we het eigenlijk over? Hoe zit het met veiligheid, parkeren en overlast? Daarover hoorden we nul.”

Onder bewoners leeft het idee dat alle opties weer open zijn vanwege de geïnteresseerde uitbater. Ze snappen niet waarom er zo’n haast is bij de participatie, terwijl allerlei basisbeginselen nog onduidelijk zijn. Want nu lijkt het gebouw toch ook weer gericht op bestaande Wallenbezoekers in plaats van hoogwaardigere bezoekers en de lhbti-gemeenschap. „De bedoeling was dat die mensen van de Wallen toch juist niet zouden komen?”, aldus de woordvoerder.

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1495...ge-vrouwenhaat

Huurmoordenaar wijst eigen doelwit aan als killer van prostituee Betty (19): ’Vervuld van waanzinnige vrouwenhaat’

AMSTERDAM - Het onderzoek naar de brute moord op tienerprostituee Betty Szabó in 2009 kent mogelijk een doorbraak. Volgens de Hongaarse huurmoordenaar Caba Dér was de dader Ivan Serdarusic, de 62-jarige Kroatische drugshandelaar die door Dér zelf in 2018 werd doodgeschoten in een Italiaans restaurant in Amsterdam.

© anp/hh

Betty Szabó werd vermoord op de Wallen in Amsterdam




Dér heeft de Amsterdamse rechercheurs deze week tijdens een verhoor in Hongarije de naam van Serdarusic verteld. Dit werd gemeld door Hongaarse media, maar de Amsterdamse politie wil dit bevestigen noch ontkennen.

Verklaring over moordenaar Betty Szabó




„De verklaring van Dér is in onderzoek en die nemen wij serieus”, zegt politiewoordvoerder Olav Brink. „Momenteel nemen wij zijn informatie mee in zowel forensisch als tactisch onderzoek.”



In eerdere verklaringen, die De Telegraaf in bezit heeft, beschrijft Dér de moordenaar van de 19-jarige Betty als een sleutelfiguur in de onderwereld die er plezier in had vrouwen te martelen.



Dér, die meerdere huurmoorden heeft gepleegd, zit in Hongarije levenslang achter de tralies, onder meer voor het doodschieten van Serdarusic.Prostituee Betty gedood in Amsterdam



De Hongaarse Betty, die officieel Bernadett heette, werd in februari 2009 op ijzingwekkende wijze afgeslacht in haar peeskamer aan de Oudezijds Achterburgwal op de Wallen in Amsterdam.



In al die jaren slaagde de politie er nooit in de dader te arresteren. Om opnieuw aandacht voor de zaak te vragen, heeft de Amsterdamse politie onlangs een week lang een hologram van de jonge vrouw achter een raam laten zien. Ook werd de beloning voor de gouden tip verhoogd naar 30.000 euro.

„Betty Szabó is vermoord door een doortrapte, verachtelijke misdadiger”, stelt hij in zijn handgeschreven verklaring, die via zijn advocaat Krisztián Gulyás bij De Telegraaf terecht is gekomen. „In de Nederlandse hoofdstad waren veel mensen doodsbang voor haar moordenaar.”

Huurmoord op Kroatische drugshandelaar



De Hongaar zegt van de gruwelijke dood van Betty te hebben gehoord toen hij in Amsterdam was vanwege de voorbereidingen van de huurmoord op de Kroatische drugshandelaar.



Dér heeft elf velletjes volgeschreven, waarin hij een omschrijving geeft van de moordenaar van Betty en uitlegt waarom hij de Nederlandse politie wil helpen met het oplossen van de coldcasezaak.

„Mijn moreel kompas zegt dat de moord op onschuldige vrouwen en kinderen absoluut ontoelaatbaar is. Daarom heb ik besloten in de zaak van Bernadett Szabó de Nederlandse opsporende autoriteit te helpen om de verschrikkelijke, huiveringwekkende moord op dit jonge meisje op te lossen.”
’Plezier in martelen’



Serdarusic had er volgens de Hongaarse misdadiger plezier in om mensen in elkaar te laten slaan, te martelen of te laten martelen.



Lees verder onder de foto.

© ANP / Sabine Joosten

Een hologram van de Hongaarse sekswerker Bernadett ’Betty’ Szabó in Amsterdam.



„Dankzij zijn contacten in de onderwereld was hij in staat om tegelijk tientallen personen aan te sturen. Hij heeft in West- en Noord-Europa immigranten en illegale migranten in de plaatselijke georganiseerde misdaad en in de lokale bendes laten infiltreren.”



Volgens Dér hield de dader zich ook volop bezig met drugshandel en oplichting. „Hij was een belangrijke schakel in grensoverschrijdende misdrijven. Dankzij zijn connecties trad hij op als tussenpersoon en heeft hij deelgenomen aan talloze misdrijven. Hij had contact met oplichters, drugskoeriers, drugshandelaren en wapenhandelaren.”


Wapenshandelaar in Amsterdam




Dér zegt zijn informatie te hebben gekregen via een wapenhandelaar die hem in juli 2018 in Amsterdam wapens leverde.



„De moordenaar van Bernadett was een emotioneel labiele, eenzame persoon die als gevolg van emotionele schade die hij had opgelopen in relatie tot vrouwen geestelijk gestoord gedrag en woede-uitbarstingen vertoonde. Hij had de neiging om prostituees te vernederen.”


Dat laatste gebeurde volgens hem ook bij de tiener, die net moeder was geworden. „Bernadett zou hem meerdere malen hebben gevraagd om zich fatsoenlijk en normaal te gedragen, maar dat beviel de vrouwenmoordenaar niet. Hij ontstak in woede en heeft haar meedogenloos afgeslacht.” Betty werd met meer dan zeventig messteken om het leven gebracht.
’Mes na moord in handdoek gewikkeld’



Zijn bron zou hem ook hebben verteld dat deze man haar heeft vermoord met het mes dat hij van de wapenhandelaar had gekregen. „Dit mes had hij in een handdoek gewikkeld. Hij vertelde mij dat de vrouwenmoordenaar vervuld leek van waanzinnige haat en woede. Hij zag in zijn blik en hoorde in zijn stem een haat die hij nooit eerder in zijn leven had meegemaakt.”

De wapenhandelaar zou hem hebben verteld dat het horrorscenario hem zo bang maakte dat hij compleet verlamd was, zozeer dat hij niet in staat was het meisje te beschermen. Hij zei volgens Dér dat de vrouwenmoordenaar teleurgesteld was in vrouwen en dat hij de uit die teleurstelling voortvloeiende spanning op de onschuldige Bernadett heeft afgereageerd.



De wapenhandelaar vertelde volgens Dér ook nog dat hij hem na de moord nooit meer in het gezelschap van vrouwen heeft gezien. Over Bernadett Szabó zou hij hebben gezegd dat hij haar een sympathiek en lief meisje vond.



De Hongaar Dér, die ook de Servische nationaliteit heeft, schoot op maandag 30 juli 2018 Serdarusic dood in een Italiaans restaurant in de Amsterdamse Beethovenstraat. Hij werd omschreven als een ’heel gevaarlijke, klassieke huurmoordenaar’ die verspreid over Europa geweldsklussen uitvoerde.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/16...es-fuckfabriek

Johans ark wordt toch niet Femkes fuckfabriek?

Voor het kerstreces ingaat, laat ik u achter met een opmerkelijk kerstverhaal over de Ark van Johan. De Schager timmerman Johan Huibers zag in 1992 het licht: een ark zou hij bouwen, gelijk aan die van Noach. Vijftien jaar later was het bouwwerk klaar, zeventig meter lang, negen meter breed en dertien meter hoog.




Duizenden mensen vergaapten zich aan het schip, dat diende ter evangelisatie van ’alle creaturen’, zoals de Bijbel zegt, en niet om een zondvloed te doorstaan. Dat werd duidelijk toen het in de strenge winter van 2010 tijdens een tocht van Harderwijk naar Meppel op ijsschotsen botste en lek sloeg. Tijdens een januaristorm in 2018 raakte de ark op drift in de haven van Urk.

Timmerman Johan liet zich niet uit het veld slaan. Een nieuwe ark zou hij bouwen, veel groter dan de door Gods beproevingen geteisterde Kleine Ark. En zo geschiedde.
Hoogste bieder



De Grote Ark werd maar liefst 122 meter lang, 29 meter breed en 27 meter hoog, groter dan het origineel van Noach, groot genoeg om veertig dagen en veertig nachten hevige regenval te doorstaan en met nóg meer ruimte voor twee exemplaren van alle soorten landdieren en vogels. Daar was de Grote Ark echter ook niet voor bedoeld. Het werd een museum waar het Bijbelverhaal van Noach werd uitgebeeld.



Die tijd is voorbij. Hoe het komt – de ontkerkelijking, de goddeloze tijd waarin we leven of een combinatie van beide – weet niemand, maar timmerman Johan kreeg de exploitatie niet meer rond en bood zijn ark aan op een veilingsite. Deze week is er bijna een half miljoen euro geboden.



Wie de hoogste bieder is, was bij het ter perse gaan van dit stukje nog niet bekend, maar een van de geïnteresseerden is sociaal ondernemer Conrad Pruijssen. „Ik had God gevraagd om een groot project op ons pad te brengen en toen kwam dit voorbij”, aldus de ondernemer, die het als zijn roeping ziet om in de Ark van Johan 150 sociale huurappartementen onder te brengen. Verschillende groepen mensen en uiteenlopende generaties zouden er één woongemeenschap kunnen vormen.

Plek voor iedereen



Voorwaar een prachtig idealistisch lichtpuntje in deze donkere dagen, maar de vraag is dus nog of dit plan doorgang kan vinden. Er zijn genoeg kapers op de kust die er met de Ark vandoor kunnen gaan. De gemeente Amsterdam worstelt bijvoorbeeld nog steeds met de locatie van een megabordeel. Je moet er toch niet aan denken dat Amsterdam ook een bod heeft uitgebracht en dat de Ark van Johan wordt omgedoopt tot Femkes fuckfabriek.

Nee, laten we hopen en bidden dat de meest nooddruftige woningzoekenden een plekje aan boord van de woonark kunnen vinden. Het liefst twee van elk: studenten die noodgedwongen bij moeder wonen, starters die een gezinnetje willen stichten, senioren die verzorgd moeten worden en statushouders die een nieuw leven willen opbouwen. Het is tenslotte Kerstmis!



Er is plek voor iedereen.



Tijdens mijn kerstreces zal ik een raaf en driemaal een duif eropuit sturen om te kijken of de Ark van Johan zijn definitieve bestemming heeft bereikt.



Tot over een week.

https://www.sexdome.nl/prostitutie/r...niet-andersom/

Raamexploitant Pim verhuurt peeskamers: ‘Wij werken hier voor de sekswerkers, niet andersom’

Na zijn rechtenstudie in Leiden werd Pim headhunter op de Zuidas, maar tijdens corona verruilde hij dat werk voor het exploiteren van ramen op de Wallen. Nu verhuurt hij 24 peeskamers en biedt hij een kijkje in zijn bijzondere werkzaamheden in de serie Bij ons op de Wallen.



‘Vroeger dacht ik altijd aan zo’n typische oude aardrijkskundeleraar – een beetje een vies, oud mannetje’, vertelt Pim over het stereotiepe beeld van klanten op de Wallen. ‘Maar in de praktijk zie ik gasten waarvan ik denk: je mag ook wel bij mij aanbellen.’

In zijn onderneming begint alles bij de incheckbalie. ‘Voor het begin van iedere dienst komen de sekswerkers hier inchecken. Dat betekent dat ze de kamer betalen en hun ID laten zien. Ze moeten iedere dag hun ID laten zien, ook al kennen we ze al jaren. Dat is gewoon verplicht. Zij zetten een handtekening voor ontvangst van de sleutel, wij noteren de tijd van aankomst en de sekswerker gaat naar de kamer om te werken.’

Hoe zorgt Pim voor een veilige en goede werkplek voor de sekswerkers?


‘Wat ik in ieder geval zeker niet ben, is een pooier of een uitbuiter’, stelt Pim. ‘Soms wordt weleens gezegd dat de sekswerkers voor mij werken. Nou, ik kan je vertellen: het is echt compleet andersom. Wij werken hier voor de sekswerkers en werken er hard aan dat zij veilig hun werk kunnen doen.’ Tijdens de diensten loopt Pim regelmatig langs de ramen om te controleren of alles goed gaat. De kamers zijn uitgerust met meerdere alarmknoppen, waarmee sekswerkers direct hulp kunnen inschakelen.

Voor een kamer betaalt een sekswerker tweehonderdtwintig euro. ‘Klinkt veel’, aldus Pim, ‘maar als je het vergelijkt met een hotelkamer, dan is het voor Amsterdamse begrippen eigenlijk best weinig.’ Het is voor Pim van groot belang dat de sekswerkers tevreden zijn met hun werkplek. ‘Zij huren een kamer bij mij. Net als je een hotelkamer kunt huren, of een flexibele werkplek als zzp’er. En naar je klanten moet je gewoon luisteren en die moet je serieus nemen.’

‘Ik vind het belangrijk om de sekswerkers erbij te betrekken hoe de kamer eruitziet, omdat zij hem gebruiken (…) het zijn vaak hele kleine praktische dingen.’ Dat kan bijvoorbeeld gaan om een extra stopcontact, zo legt Pim uit, of een veilige plek voor de telefoon van de sekswerker.

Alert blijven op mensenhandel


Hoewel de situatie rondom mensenhandel op de Wallen de laatste jaren verbeterd lijkt te zijn, is het belangrijk om er alert op te blijven. Pim en zijn team werken daarom nauw samen met het Amsterdam Center for Sex Workers (ACS) – een organisatie die zowel sekswerkers als raamexploitanten van hulp en advies voorziet.

‘Het is een illusie om te denken dat je mensenhandel volledig weg kunt krijgen van welk sekswerk dan ook’, aldus Pim. ‘Ieder beroep waar zoveel geld wordt verdiend is per definitie vatbaar voor mensenhandel. En één van de vele dingen die we doen is bijvoorbeeld samenkomen met Heleen (vertrouwenspersoon bij ACS, red.) om kennis uit te wisselen. En we zitten met ons team bijeen om te bespreken wat we hebben meegemaakt, wat ons onderbuikgevoel erbij is.’

‘Als wij ook maar één signaal zien dat zou kunnen wijzen op mensenhandel, dan volgen wij een hele strakke procedure’, legt Pim uit. Het team heeft een directe lijn met het prostitutieteam van de lokale politie in Amsterdam. Daarnaast wordt zowel het team van Heleen als de gemeente direct ingelicht.

Bron: bnnvara.nl

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1254...-voor-de-elite

Groot onderzoek in de hoofdstad
Meer en meer Amsterdammers haken af: hoe de lokale democratie veranderde in een feestje voor de elite

AMSTERDAM - Amsterdam dreigt een stad te worden waar hoogopgeleide, welvarende binnenstadbewoners alles voor het zeggen hebben. Andere groepen haken af en zijn ondervertegenwoordigd in de democratie. Dat blijkt uit een groot onderzoek van de gemeente.

© ANP/HH

Meer en meer Amsterdammers haken af. De ongelijkheid in de stad is structureel.

De ongelijkheid in de stad is structureel. ’Winnaars’ maken de dienst uit. Amsterdammers zonder theoretische opleiding, met een lager inkomen of een mindere gezondheid zijn ondervertegenwoordigd in de democratie. Het vertrouwen in de politiek en overheid, zijn zij kwijt. Ze stemmen minder vaak en als ze dat wel doen is dat vaker op een protestpartij die niet snel aan de knoppen zal zitten.

„Met name Amsterdammers in kwetsbare posities, die vaker dan gemiddeld afhankelijk zijn van de overheid voor steun, hebben hierdoor minder invloed op de koers van de stad”, schrijven de onderzoekers. Amsterdam wordt ingericht voor een bepaalde groep. Dat is terug te zien op de woningmarkt, maar bijvoorbeeld ook bij de keuze voor meer fietspaden en minder autowegen.

Meer problemen met armoede in buitenwijken Amsterdam

De afgehaakte Amsterdammers wonen vaker in buitenwijken, waar meer problemen zijn met armoede en eenzaamheid. De verschillen namen de afgelopen tien jaar alleen maar toe. Andere groepen die zich ondervertegenwoordigd voelen zijn jongeren en mensen met een migratieachtergrond, die zich vaker tweederangsburger voelen.

Ook gebruiken deze Amsterdammers zelden andere democratische middelen, denk aan demonstraties of vormen van inspraak en participatie. Ook hier laten vooral Amsterdammers met een theoretische opleiding en veel tijd van zich horen. Andere groepen zijn uitgesloten. „Je kunt je mening geven, maar als het puntje bij het paaltje komt, doen ze toch wat ze zelf willen”, zegt een respondent uit stadsdeel Zuidoost. „Ze liegen alles bij elkaar”, aldus een ander.

Gevoel bij inwoners dat stemmen geen zin heeft

Het kan leiden tot een vicieuze cirkel, stellen de onderzoekers. Het risico is dat politici en ambtenaren minder rekening houden met deze burgers, omdat hun wensen en behoeften onbekend zijn. Dat sterkt deze bewoners weer in het gevoel dat het sowieso geen zin heeft om te stemmen. „Bovendien vormt dit een risico voor de werking van de democratie”, aldus de onderzoekers.

Bij verkiezingen is de kloof goed te zien. De opkomst in de binnenstad is veel hoger dan daar buiten en in de wijken binnen de ring kiezen Amsterdammers veel vaker op progressieve en kosmopolitische partijen. Politicoloog Floris Vermeulen (UvA) deed eerder onderzoek naar de ongelijke opkomst en sprak in 2023 al van een ’acute bedreiging voor de lokale democratie’. Hij waarschuwde toen al dat partijen zich vooral richten op de eigen, wereldse achterban en andere bewoners afhaken omdat het toch niet uitmaakt.

Veel Amsterdammers leven in hun eigen bubbels

Aanleiding van het nieuwe, verkennende onderzoek is De Atlas van Afgehaakt Nederland (2021) van auteurs René Cuperus en Josse de Voogd. Amsterdam wilde inzicht in groepen die steeds meer onvrede ervaren en minder vertrouwen hebben in de overheid. Terwijl landelijk verschillen bestaan tussen stad en platteland, of Randstad versus ’de rest’, zijn er in Amsterdam net zo goed grote verschillen.

In Ondervertegenwoordigd Amsterdam (van de term ’afgehaakt’ is bij nader inzien afscheid genomen) komt goed naar voren dat veel bewoners in een eigen bubbel leven. Met name juist de progressieve hoogopgeleiden.


© ANP/HH

Amsterdam groeit uit tot kosmopolitische metropool, waar het steeds duurder is om te wonen en leven.

Rijke Amsterdammers hebben bijvoorbeeld minder behoefte aan buurthuizen en andere maatschappelijke voorzieningen, waardoor die verdwijnen voor burgers die er wel afhankelijk van zijn.Andere zorgen

Met name GroenLinks is populair bij hoogopgeleiden, terwijl de rijkste Amsterdammers vaker voor D66 en VVD gaan. Ouderen, die trouwer naar de stembus gaan dan jongeren, geven de PvdA bovengemiddeld de voorkeur.

Gevraagd naar hun zorgen, geven niet-stemmende Amsterdammers een heel ander beeld van de stad dan de gemiddelde kiezer. De zorgen over de woningmarkt zijn aanzienlijk groter, maar vooral de kosten van het levensonderhoud zijn een veel urgenter thema dan bij andere groepen. Ook blijkt dat onder hen wel degelijk zorgen bestaan over de lokale belastingen, terwijl het college altijd vrij laconiek over weer een verhoging doet. Ook noemen zij vaker afvaloverlast en verloedering van het straatbeeld. De zorgen over toerisme en het verkeer zijn juist een stuk minder groot bij niet-stemmers.

Expats en yuppen

Het afhaken staat in schril contrast met de toestroom van internationale kennismigranten in de stad. Amsterdam groeit uit tot kosmopolitische metropool, waar het steeds duurder is om te wonen en leven. Terwijl de allerrijksten de wind mee hebben, profiteren anderen niet. „Waar voor sommigen nieuwe kansen ontstonden, werden anderen verder uitgesloten. De stad vormt zich steeds meer rond een groeiende groep kapitaalkrachtige hbo- en wo-opgeleiden”, aldus de onderzoekers.

Bewoners die al langer in Amsterdam wonen, ervaren dat er steeds minder plek voor hen is in de stad. Ze zien het winkelaanbod veranderen. De bakker en slager verdwijnen, hippe horecatenten en conceptstores komen ervoor in de plaats. „Er komen steeds meer expats in deze buurt wonen, en alles is zo ontzettend duur geworden”, zegt een respondent. „Het is een gekke gedachte. Ik ben hier geboren en opgegroeid, maar ik zal hier waarschijnlijk nooit kunnen wonen”, merkt een achttienjarige op.

Middenklasse in Amsterdam onder druk

De stad verandert niet alleen door de toename van expats. Er wonen sowieso steeds meer mensen met een universitaire opleiding in de stad. Een op de drie Amsterdammers heeft een wo-opleiding en dat is nog exclusief studenten. Deze hoogopgeleiden komen doorgaans uit andere delen van Nederland naar de stad toe. Dat andere bewoners zich minder thuisvoelen in de stad, heeft net zo goed met yuppen als met de expats te maken.

Ook middeninkomens zijn economisch steeds kwetsbaarder, terwijl zij niet worden ontzien met speciale regels zoals wel het geval is bij minima. „Dit wakkert een fear of falling aan: de angst dat ze hun maatschappelijke positie verliezen”, schrijven de onderzoekers.


© ANP/HH

De afgehaakte Amsterdammers wonen vaker in buitenwijken, waar meer problemen zijn met armoede en eenzaamheid.

Het maatschappelijk onbehagen bij middeninkomens is zelfs groter dan bij de laagste inkomens. De doorsnee burger begint in gedrag, waarden en opvattingen ook steeds meer te lijken op mensen met weinig geld.Ondergewaardeerd gevoel

Afhakende Amsterdammers voelen zich achtergesteld, ondergewaardeerd en onvoldoende gehoord. Bijvoorbeeld als zij zich zorgen maken om onveiligheid in hun wijk, het afval, verschralend openbaar vervoer of gebrekkige voorzieningen. In andere wijken is dat naar hun gevoel beter geregeld.

Burgemeester Femke Halsema neemt de constateringen serieus en wil de groeiende ongelijkheid tegengaan. In een begeleidende brief aan de gemeenteraad noemt ze allerlei maatregelen die het college nu al neemt, die moeten bijdragen aan het terugwinnen van het vertrouwen. Een deel van het probleem zou aan de landelijke politiek liggen.

’Tast democratie aan’

„Deze verwijdering maakt kwetsbaar. We verliezen Amsterdammers uit het oog die ondersteuning van de overheid goed kunnen gebruiken, bijvoorbeeld bij gezondheids- of geldproblemen”, schrijft Halsema. „En wanneer we een groep Amsterdammers structureel niet horen en zien, lukt het ons minder goed om een goede belangenafweging en effectief beleid te maken. Dit tast de democratie aan.”

Halsema ziet een opgave om de verbinding te verbeteren. Ze stipt niet de kritiek aan die dit college vaak genoeg om de oren krijgt dat het z’n zin doordrukt en fopparticipatie organiseert rondom grote projecten in de buitenwijken.


© ANP/HH

Amsterdam dreigt een stad te worden waar hoogopgeleide, welvarende binnenstadbewoners alles voor het zeggen hebben

Van de nieuwe Meervaart en het erotisch centrum tot het parkeerbeleid en windturbines in Noord en Zuidoost.

Hegemonie

De onderzoekers hebben wel een kritische noot over het huidige beleid. Die zien dat ondervertegenwoordigde Amsterdammers zich niét automatisch geholpen en erkend voelen daardoor. „Dit roept de vraag op of de manier waarop beleid tot stand komt voldoende rekenschap geeft van de leefwereld van ondervertegenwoordigde groepen in de stad”, schrijven zij. De oververtegenwoordiging van hoogopgeleide politici en ambtenaren ’leidt tot beleid dat vaak (onbewust) ingericht is op de voorkeuren’ van diezelfde groep.

Ondanks al deze ontwikkelingen is de hegemonie van PvdA, GroenLinks, D66 en VVD geen zekerheid voor de toekomst. Hoewel de gevestigde partijen nog steeds een meerderheid van de stemmen krijgen, neemt hun overmacht al wel vier verkiezingen op rij af. Bij de laatste verkiezingen stemde 61 procent op de gevestigde orde, terwijl dat in 2010 nog 81 procent was.

Dit artikel heeft niets te maken met sekswerk of raamgebieden in Amsterdam. Onderdruk de neiging om allerlei opinies te plaatsen alleen omdat het woord Amsterdam er in voor komt.

https://www.parool.nl/amsterdam/hoe-...pers~b5334d5c/

Hoe een nieuwe lichting gewelddadige straatdealers de Wallen onveilig maakt: 'We zien ze regelmatig vechten met kopers'

‘Op een stuk van 80 meter kom ik soms wel 16 drugsdealers tegen,’ zegt een raamexploitant.Beeld Ramon van Flymen
Een nieuwe generatie straatdealers veroorzaakt onrust op de Wallen. Ze vallen bezoekers lastig en zijn gewelddadig. Raamexploitanten, sekswerkers en buurtbewoners willen dat er wordt ingegrepen.


Een rij jongemannen staat vlak bij Casa Rosso op de Oudezijds Voorburgwal. Meerdere Guccipetjes en North Facejassen, allemaal dragen ze een schoudertasje. Iets verderop staat een vergelijkbare groep. Als een politieauto de straat inrijdt duiken ze gauw een steeg in, om niet veel later weer terug te keren.

Toeristen die langs de groepen lopen en op zoek zijn naar drugs, weten dat ze bij deze jongens moeten zijn. Wie oogcontact durft te maken, krijgt soms een seintje of zachtjes te horen: ‘Cocaïne for sale’. Of de dealer blijft wachten tot de toerist vraagt of er iets te kopen valt.

Het is druk, deze zaterdagavond. Straatdealers duiken regelmatig met toeristen een steeg of een omliggende straat in om een deal te sluiten. Voor bedragen variërend van 60 tot 100 euro kopen de toeristen cocaïne – althans, dat denken ze. Het spul isregelmatig dusdanig versneden dat er weinig cocaïne is overgebleven. Of het is gewoon platgestampte paracetamol.

Nieuwe generatie, andere mores


“Op een stuk van tachtig meter kom ik soms wel zestien drugsdealers tegen,” zegt raamexploitant Pim van Burk (39). Als verhuurder van 28 ramen in het Wallengebied kan hij vanuit zijn kantoor via camerabeelden potentiële drugsdealers zien. Vanavond zegt hij er een stuk of tien te tellen. Inmiddels kent hij er veel van gezicht.

Volgens Van Burkis het aantal jonge straatdealers de afgelopen twee jaar significant gegroeid. “Een nieuwe generatie die de mores van de Wallen niet kent en vooral nepdope verkoopt,” zegt hij. “Er waren altijd ongeschreven regels waar men zich aan hield. Je gaat bijvoorbeeld niet naast of voor het raam van een sekswerker staan. Dat schaadt haar werk.”

Van Burk sprak begin december in bij de gemeenteraad om de problemen te adresseren. “Vroeger waren het junks en daklozen die wat dope verkochten om te overleven,” vertelde hij aan de aanwezige gemeenteraadsleden en burgemeester Femke Halsema. “Toen kwamen de jongens met hun schuchtere ‘psst, psst, coke?’ Maar wat we nu zien, is echt een verontrustende escalatie: straatdealers uit het hele land zijn massaal aanwezig in onze buurt.”

Bemoeien met sekswerkers


Vragen of de dealers op een andere plek willen gaan staan, heeft volgens Van Burk geen zin. “Afspraken zijn niet met ze te maken. Anders dan vroeger weten we ook niet wie het zijn.” Ze komen soms met groepen van heinde en verre, vertelt de raamexploitant. “En doordat ze met velen zijn, zijn ze niet snel bang.”

Ook bemoeien ze zich volgens Van Burk steeds vaker met het werk van de sekswerkers. “Dan gaan ze met een potentiële klant naar een raam en eisen ze een deel van het geld,” zegt hij. “Of ze willen binnen hun telefoon opladen of naar de wc.”

Van Burk heeft daarom sinds kort als extra huisregel opgenomen dat straatdealers niet bij sekswerkers naar binnen mogen. Voor hun eigen veiligheid, maar ook om te voorkomen dat ze drugs ‘stashen’ of verstoppen in een van zijn panden.

Zelfcorrigerend vermogen


Sekswerkers bevestigen het beeld dat Van Burk schetst. “Het boeit de straatdealers niet dat wij er zijn,” zegt een van hen. “Ze gaan gewoon voor je raam staan. Laatst was ik met een klant aan het praten en toen werd hij daarna achtervolgd door een dealer. Bleek dat die bemiddelingskosten had gevraagd. Ook maakte ik onlangs mee dat er 200 euro uit de handen van een klant werd gegrist.”

Een collega vertelt zich vanwege het hoge aantal straatdealers onveilig te voelen. “Je ziet ze constant,” zegt ze. “Als je ’s ochtends vroeg naar huis loopt, geeft dat geen fijn gevoel.”

Een andere raamexploitant, die liever anoniem blijft, denkt dat door het veranderen van het Wallengebied het zelfcorrigerend vermogen van de buurt is verminderd. “Vroeger had je pooiers die ervoor zorgden dat dealers niet voor de ramen gingen staan,” zegt hij. “Nu kunnen de dealers wel worden aangehouden maar als ze nepdope bij zich hebben is de maximale straf een gebiedsverbod van 48 uur.

Lachwekkend.”

Dat de dealers zich op de Wallen onaantastbaar voelen en geweld niet schuwen, blijkt uit meerdere incidenten die vorig jaar plaatsvonden. Zo raakte in augustus vorig jaar een 18-jarige Amerikaanse toerist volgens de politieernstig gewond. Hij weigerde op de Oudezijds Voorburgwal drugs te kopen van een verkoper van nepdrugs en werd geslagen. Bij zijn val liep hij ‘een lelijke breuk in zijn arm’ op.

Politieagenten in burger die de mishandeling zagen gebeuren, hielden de drugsdealer aan. Dat bleek een 24-jarige man uit Rotterdam te zijn.

Vanuit het hele land


Die aanhouding bevestigt het beeld dat straatdealers uit het hele land naar de Wallen komen. Ze zien het gebied als een vrijplaats waar veel vraag naar drugs is en kopers makkelijk op te lichten zijn. Wie brutaal is en bereid veel risico te nemen, kan hier goud geld verdienen.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat 60 procent van de Wallenbewoners vorig jaar aangaf regelmatig getuige te zijn van een drugsdeal voor de deur. Over de hele stad gezien is dat gemiddeld 6 procent.

Vorig jaar verrichte de politie tijdens 33 ‘actienachten’ in totaal 565 aanhoudingen in het Wallengebied en werden er 767 zaken opgestart. Daaruit vloeiden 588 gebiedsverboden voort en werd 38.000 euro in beslag genomen.

Vanwege alle problemen die de straatdealers met zich meebrengen, gaf burgemeester Halsema in juni vorig jaar al aan dat ze een ‘tandje erbij’ wil om de overlast in te perken, maar waarschuwde ze ook dat de overlast voor een groot deel samenhangt met de komst van feesttoeristen. ‘Zonder een duidelijke afname van het aantal feesttoeristen zal het lastig blijven het aantal straatdealers in de binnenstad substantieel omlaag te krijgen,’ schreef ze aan de gemeenteraad.

De raad heeft daarom na het inspreken van Van Burk en enkele buurtgenoten besloten om in te stemmen met het verhogen van het gebiedsverbod van 24 naar 48 uur. Volgens de buurt is dat niet genoeg: die ziet graag dat een gebiedsverbod van 72 uur mogelijk wordt. Burgemeester Halsema twijfelt daar echter over, omdat volgens juristen de bewegingsvrijheid te ernstig zou worden ingeperkt. Ook heeft ze vragen over de proportionaliteit.

Vechtpartijen met kopers


Een bewoner van de Wallen die graag anoniem wil blijven, en die ook actief betrokken is bij de bewonersorganisatie van de Wallenbuurt, hoort dat veel buurtgenoten zich vanwege de dealers onveilig voelen. “Dealers doen hun deals liever niet midden op straat, maar in een steeg,” zegt hij. “Daar zie je dan vaak vechtpartijen tussen dealers en kopers. Ik probeer daarom ’s avonds niet meer de buurt in te gaan.”

Volgens de bewoner zijn de dealers erg brutaal. “Als ze voor je deur staan en je vraagt of je erlangs mag, zeggen ze dat je over tien minuten maar moet terugkomen.” Hij en buurtgenoten hopen daarom dat er snel ingegrepen wordt.

Een van de sekswerkers hoopt dat ook, vertelt ze. “De straatdealers gaan zich steeds vaker als pooiers gedragen en we zien ze regelmatig vechten met potentiële kopers,” zegt ze. “Dat moet stoppen.”

Je zou die" reactie" om die reden ook kunnen verwijderen.

En voordat er iemand over begint te blaten, NEE, dat is géén censuur. Dat zou gewoon een forumregel moeten zijn. Blijf gewoon on-topic. [/rantmodusoff]

Je kan het ook negeren of niet druk om maken

Het forum is bedoeld voor sekswerk.

Er zijn tientallen topics om het over maatschappelijke en politieke opvattingen te hebben, voor degenen die dat toch graag willen.

Voor de forumbezoekers die dat niet willen en de politieke topics daarom vermijden, is het vervelend als je in allerlei andere topics dit toch weer voor je neus krijgt.

'We' worden aan alle kanten al doodgegooid met nieuwsberichten in het dagelijks leven. Als je dan gewoon iets wil lezen of delen over je hobby (sekswerk), dan is het strontvervelend als je dan alsnog met dat soort berichten te maken krijgt.

Veel van de berichten die worden gedeeld in dit en andere algemene topics heeft de gemiddelde wandelaar helemaal niks aan.

https://www.sexdome.nl/prostitutie/b...-niet-voorbij/

Belgische sekswerkers hebben sinds kort arbeidsrechten – maar hun strijd is nog niet voorbij

Eerst decriminalisering, nu een arbeidswet: sekswerkers in België lijken hun strijd te hebben gewonnen. Maar volgens belangenorganisaties zoeken Belgische gemeenten naar manieren om sekswerk tóch te beperken. ‘Een belasting van duizenden euro’s: is dat voor de publieke rust?’

​

Amsterdamse sekswerkers zijn ‘best jaloers’ op hun Belgische collega’s, lieten zij in december al weten. Die maand had België een wereldprimeur met een arbeidswet voor sekswerkers: met het ingaan van de wet krijgen sekswerkers die onder een baas werken dezelfde arbeidsrechten als andere werknemers – of zelfs méér.

Sekswerkers krijgen een degelijk contract met alle sociale zekerheden, zoals een pensioen, ziektedagen en een werkloosheidsuitkering. Ook krijgen ze de wettelijke vrijheid om klanten of bepaalde handelingen te weigeren, voorwaarden te stellen aan hun klanten, en een seksuele handeling op elk moment stop te zetten.

Die arbeidswet ontstond niet uit het niets: België is al jaren koploper als het gaat om de rechtspositie van sekswerkers. In 2022 was België ook het eerste Europese land dat sekswerk volledig decriminaliseerde. Nederland is nog niet zo ver. Hier moet nog altijd aan voorwaarden worden voldaan, zoals het hebben van een vergunde werkplek, voordat sekswerk níét als criminele activiteit wordt gezien.

Over de gevolgen van de Belgische arbeidswet valt zo snel nog niets te zeggen, maar drie jaar na dato heeft de decriminalisering wél een tastbare impact gehad, zegt Daan Bauwens van Utsopi, de landelijke vereniging van sekswerkers.

Vóór 2022 was het aanbieden van seksuele diensten of hiervoor betalen niet verboden in België, maar het beleid stelde wel de ondersteuning van alle derde partijen strafbaar. Denk aan verhuurders, bankiers, advocaten, chauffeurs en vooral ook werkgevers, waardoor het vrijwel onmogelijk was om op legale wijze onder in loondienst te werken.

Hierdoor dachten sekswerkers wel twee keer na voordat ze bij hulpdiensten – van de politie tot maatschappelijk hulpverleners – aanklopten. Uit angst voor vervolging van de mensen in hun omgeving, en uit schaamte voor hun beroep.

Uit de taboesfeer gehaald


Sinds 2022 zijn die angst en schaamte zichtbaar afgenomen, zegt Bauwens. “Dat is misschien wel de grootste waarde van decriminalisering, de toegenomen trots onder sekswerkers. Het is uit de taboesfeer gehaald, het is bespreekbaar geworden. We horen van sekswerkers dat ze merken dat er in het maatschappelijk veld iets is veranderd. Als ze nu bij het ziekenfonds of bij een vakbond aankloppen voor hulp, worden ze gewoon geholpen zoals ieder ander, ze hoeven niets te verbergen. Daardoor zijn ze ook sneller geneigd om hulp in te schakelen als dat nodig is.”

Toch blijft het hard werken, zegt Els Traets van Violett, een medisch en sociaal steunpunt voor Vlaamse sekswerkers. “Sekswerk is wel uit de grijze zone gehaald met de decriminalisering, het is bespreekbaar geworden, maar vervolgens heb je een enorme mentaliteitswijziging nodig bij allerlei actoren, van banken tot de politie. Dat zal tijd en ondersteuning kosten.”

De arbeidswet is een ‘noodzakelijke tweede stap’ in de decriminalisering van sekswerk, zegt Bauwens. Met deze wet is er ‘geen legale discriminatie meer tussen sekswerkers of mensen die een andere activiteit uitvoeren’. Sterker nog, sekswerkers hebben door deze wet bepaalde rechten die werknemers in andere sectoren níét hebben.

“Het is namelijk niet zoals ander werk. We willen bijvoorbeeld nooit iemand verplichten om sekswerk te blijven doen tegen hun wil. Daarom hebben sekswerkers het recht gekregen om ook een werkloosheidsuitkering te ontvangen als ze zelf besluiten te stoppen.”

Compleet nieuwe realiteit voor gemeenten


Maar de strijd is nog niet volledig gestreden. Op dit moment houdt Utsopi zich veel bezig met lokale regelgeving, zegt Bauwens. “We zien nu namelijk dat burgemeesters zich heel wat permitteren om te zorgen dat sekswerk niet op hun turf plaatsvindt.”

Denk aan vergaande eisen qua minimale oppervlakte van werkruimtes of een zware prostitutietaks die tot wel 12.000 euro per kamer kan oplopen. “In de gemeente Brussel-stad is het ongeveer 3300 euro per jaar én geldt een totaalverbod op het aanbieden van seksuele diensten op straat. Luik heeft het verplicht om je in te schrijven als zelfstandige.”

Volgens Traets van Violett is het voor gemeenten vooral nog ‘een zoektocht’ in hoe ze de nieuwe wet in de praktijk moeten brengen. “Uitbating is natuurlijk heel lang verboden geweest, dus hebben veel gemeenten hun eigen gedoogbeleid opgesteld waarbij zij de voorwaarden konden bepalen waaronder sekswerk nog werd toegelaten. Nu moeten ze in een compleet andere realiteit werken.”

Dat geldt vooral voor grotere gemeenten als Antwerpen. Andere steden hadden voorheen juist helemaal geen regels rondom sekswerk, en zijn pas in de laatste 2,5 jaar begonnen met het opstellen ervan.

Verschil met Amsterdam


In principe mogen burgemeesters van de nationale wet alleen sekswerk reguleren zolang er een juridische grond bestaat, namelijk in het belang van de openbare rust of openbare zeden.

Maar volgens Utsopi ontbreekt die grond vaak. “Een belasting van duizenden euro’s: is dat voor de publieke rust? Of een totaalverbod op sekswerk aanbieden op straat? Dat vinden wij disproportioneel. Het doel van de landelijke regels is juist dat je géén blokkades meer opwerpt voor sekswerk, want die blokkades zorgen alleen maar dat het onder de radar verdwijnt, waar er meer kans is op uitbuiting.”

Amsterdamse sekswerkers verklaren het succes van de Belgische beweging deels door een politiek en cultureel verschil: confessionele partijen hebben minder invloed in België. Ook missen sekswerkers in Nederland een officiële landelijke belangenbehartiger, zoals Utsopi in België is.

Volgens Bauwens van Utsopi was het ook een kwestie van geluk. “Maar we werken ook heel hard natuurlijk. Ook is het belangrijk dat deze strijd wordt geleid door sekswerkers zelf en hun vertegenwoordigers – en daarvoor moet je intern sterk staan. Een van meest beproefde antisekswerktechnieken is om te zeggen dat wij spreken voor de ‘happy few’. Dus het is onze taak om te zorgen dat élke sekswerker vertegenwoordigd is.”

Bron: Parool.nl

Ze verzinnen steeds dingen waar niemand oo zit te wachten

https://www.sexdome.nl/prostitutie/w...reen-wegkijkt/

Waarom het opsporen van illegale prostitutie in Amsterdam zo lastig blijft: ‘Dit kan alleen bestaan als iedereen wegkijkt’

Meer dan twee jaar de buurvrouw zijn van een illegaal bordeel in je appartementencomplex – het gebeurt in Amsterdam. Hoe kan dat en wat gebeurt er in de stad om mensenhandel en uitbuiting tegen te gaan? In negen vragen: de aanpak en de knelpunten.



Wat is het probleem?

In Amsterdam werken naar schatting minstens zesduizend jonge vrouwen buiten het vergunde circuit in de prostitutie, waarschijnlijk zijn het er meer. Ze werken vaak onder slechte omstandigheden of worden zelfs uitgebuit.

Illegale prostitutie blijft daarmee een hardnekkig probleem in Amsterdam: niet alleen voor de uitgebuite sekswerkers, ook voor omwonenden. Zaterdag vertelde een koppel in Het Parool hoe het meer dan twee jaar heeft gewoond onder en naast illegale bordelen in hun appartementencomplex in Nieuw-West. Geluidsoverlast leidde tot slapeloze nachten, er hing een wietlucht in het complex en taxi’s reden af en aan. Ondanks een stortvloed aan meldingen bij de woningcorporatie gebeurde er heel lang niets om de bordelen op te doeken.

Wat is illegale prostitutie?
Sekswerk is legaal in Nederland, maar daar is een vergunning voor nodig. Of sekswerk vanuit een woning is toegestaan, verschilt per gemeente. Amsterdam geeft nooit vergunningen voor sekswerk vanuit woningen. In Rotterdam, Tilburg en Hilversum mogen sekswerkers wél vanuit huis werken, mits ze op dat adres wonen en helemaal zelfstandig werken. De minister van Justitie en Veiligheid werkt aan de Wet regulering sekswerk, die sekswerk thuis mogelijk moet maken.

In Amsterdam is daarom alle sekswerk vanuit woningen illegale prostitutie. Daaronder valt verder ook prostitutie in hotels, massagesalons en tippelen.

Wie werkt in Amsterdam aan het tegengaan van illegale prostitutie?

In Amsterdam werkt een gemeentelijk prostitutieteam dat zeventien voltijdsbanen groot is. Het richt zich op het verlenen van vergunningen en toezicht op en handhaving van de legale prostitutie. Daarnaast controleert het team op illegale prostitutie via bijvoorbeeld advertentiesites voor sekswerk, waarvan Kinky.nl de grootste is. In 95 procent van de controles stuit het team op misstanden.

Wat treft de gemeente aan achter de voordeur?

Het clichébeeld van illegale prostitutie – schimmige appartementen, schaars geklede vrouwen en af en aan rijdende taxi’s – blijkt in veel gevallen te kloppen. Handhavers zien kamers zonder persoonlijke bezittingen, slaapruimtes met matrassen op de grond en vrouwen die amper Nederlands of Engels spreken. “Soms zijn er niet eens dekens,” zegt een ambtenaar van het team. “Dat is vaak een teken dat ze er niet echt wonen.”

Van de aangetroffen sekswerkers bevindt 80 procent zich in een precaire situatie. Onder hen zijn ook geregeld trans personen. De sekswerkers zijn veelal onder valse voorwendselen naar Nederland gelokt.

Naar wie doet de gemeente onderzoek?

De gemeente kijkt naar de netwerken achter illegale prostitutie en mensenhandel: wie bezitten de panden waar het gebeurt, wie zijn de pooiers? Verdiensten worden veelal via vastgoedconstructies witgewassen.

Recentelijk probeerden ambtenaren een nieuwe werkwijze bij de tien vermoede grootste uitbuiters. Ze sloten zich een week lang op in een hotel met experts van de politie, de marechaussee, het Openbaar Ministerie en financiële opsporingsdiensten om gezamenlijk de structuren achter uitbuiting in kaart te brengen. Tegen een van deze tien, die zeker tonnen aan seksadvertenties uitgaf, loopt een rechtszaak. Bij een ander loopt een naheffing van de Belastingdienst over een bedrag van meer dan 9 ton; weer een ander is veroordeeld voor mensensmokkel. Ook is de gemeente meerdere handhavingstrajecten begonnen.

Amsterdam heeft hiermee een landelijk voorbeeld gesteld. Maar: deze aanpak staat of valt bij capaciteit. Op de gemeentelijke afdeling prostitutiebeleid zijn vijf extra handhavers aangenomen – een forse investering. Om uitbuiters aan te pakken, is echter ook politiecapaciteit nodig.

Burgemeester Femke Halsema waarschuwde onlangs nog dat de inzet op mensenhandel onder druk staat. Politie-eenheden zijn overbelast en controles vragen veel tijd en mankracht. Handhaving kan daardoor slechts een fractie van de vermoedelijke illegale prostitutie in de stad aanpakken.

Waarom is het zo moeilijk om in te grijpen?
Panden worden vaak op naam gezet van stromannen of doorverhuurd via een keten van huurders, waardoor de werkelijke eigenaren buiten schot blijven. “We zien regelmatig dat dezelfde namen opduiken bij verschillende panden,” zegt een ambtenaar. “Soms blijven ze nét binnen de wet opereren, maar in andere gevallen overtreden ze de regels en hebben we meerdere handhavingstrajecten lopen.”

Daarnaast verplaatst illegale prostitutie zich voortdurend. Zodra een locatie te veel aandacht krijgt, wijken illegale exploitanten uit naar andere panden, vakantieverhuur of hotels. Dit maakt het voor handhavers lastig om grip te krijgen op de situatie.

Een groot deel van de exploitatie verloopt ook digitaal: van het plaatsen van seksadvertenties – die regelmatig niet door de sekswerkers zelf worden geplaatst, maar door tussenpersonen die dit voor meerdere sekswerkers doen – tot het werven van klanten, het regelen van werkplekken en betalingen via mobiele kanalen.

Hoe komen woningen in handen van exploitanten?

Op Instagram en andere platforms worden woningen openlijk aangeboden als werkplekken voor sekswerk, terwijl officiële huurcontracten anders doen vermoeden. Verhuurders en huurders kunnen zo, zonder directe sporen achter te laten, woningen ter beschikking stellen aan pooiers en exploitanten. Die zetten er vervolgens een illegaal bordeel op. Sommige huurders blijken onder druk gezet te worden om hun woning ‘door te verhuren’, terwijl anderen er juist bewust aan meewerken.

Ambtenaren zien dat illegale prostitutie er enorm van profiteert als de omgeving het faciliteert, ofwel: als iedereen wegkijkt. Soms gebeurt dat onbewust – een eigenaar denkt een woning regulier te verhuren – maar vaak ook doelbewust.

Wie zitten achter deze netwerken?

Volgens signalen van de landelijke politie hebben partijen uit bijvoorbeeld Roemenië, Bulgarije en Rusland panden gekocht in de stad om ze in te zetten voor prostitutie. Deze eigenaren verhuren woningen of kamers door aan exploitanten van illegale bordelen.

Roemenen werken – mede door de taal die overeenkomsten vertoont – ook veel samen met Spaanstalige netwerken die een rol spelen in de logistiek van illegale prostitutie. Maar het is niet één groot netwerk, benadrukken ambtenaren. De praktijk is complex, met verschillende schakels en individuen die elk een deel van de exploitatie voor hun rekening nemen – van werving en vervoer tot witwassen en geweld.

Hoe effectief is de meldingsprocedure?

Bewoners wordt aangeraden verdachte situaties te melden bij Meld Misdaad Anoniem of direct bij de gemeente. Meldingen kunnen worden gedaan via het telefoonnummer 020-256 4102 en per e-mail via misstandenprostitutie@amsterdam.nl. Volgens het team prostitutiebeleid komen meldingen van Meld Misdaad Anoniem doorgaans binnen een week binnen, en bij acuut gevaar binnen 24 uur. Alle meldingen worden opgepakt, maar de ervaring van bewoners wijst erop dat de opvolging soms traag verloopt, vooral als meldingen via woningcorporaties gaan.

Bron: parool.nl

https://www.at5.nl/artikelen/231287/...le-prostitutie

Huurder moet woning uit vanwege illegale prostitutie

Burgemeester Erik Boog van Diemen heeft gisteren een appartement laten sluiten omdat er illegaal sekswerk plaatsvond. Het ging om een huurwoning in Diemen-Zuid. De huidige huurder moet per direct vertrekken zodat de woning weer beschikbaar komt voor woningzoekenden.
​
​​

Boog schrijft op zijn Facebookpagina dat hij wil laten zien dat criminaliteit in Diemen niet wordt geaccepteerd en dat panden ook niet voor hiervoor gebruikt mogen worden. "Door de sluiting is het illegale gebruik en de mogelijke overlast ervan beëindigd en komt de huurwoning weer beschikbaar voor rechtmatige woningzoekenden."

Hij kon de woning sluiten omdat het volgens de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) verboden is om een raamprostitutiebedrijf in Diemen te exploiteren.

Bericht van Burgemeester Erik Boog

---

Burgemeester Erik Boog


noSotedrsp4 l1t1o 9fu64tmt5ta9firfitim2m33gi5cagl1:242225 c0 ·
Appartement in Diemen Zuid gesloten vanwege illegale prostitutie
Op mijn last is een appartement in Diemen Zuid gesloten. De woning werd gebruikt voor illegale prostitutie en is op grond van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) gesloten. Door de sluiting is het illegale gebruik en de mogelijke overlast ervan beëindigd en komt de huurwoning weer beschikbaar voor rechtmatige woningzoekenden.
Gemeente en politie in Diemen werken actief samen om illegale en criminele activiteiten in woningen, bergingen en bedrijfspanden te stoppen. Dit is een belangrijk speerpunt in de aanpak van ondermijnende criminaliteit. Door de sluiting wil ik laten zien dat criminaliteit in Diemen niet wordt geaccepteerd en panden niet misbruikt mogen worden voor criminele activiteiten. Dat misbruik zorgt bovendien voor allerlei overlast en kan flinke risico’s voor de omgeving opleveren. Bij de aanpak is ook aandacht voor de slachtoffers van mensenhandel. Zij kunnen ondersteuning krijgen via een zorgcoördinator.
Heeft u vermoedens van drugscriminaliteit, mensenhandel of andere zware criminaliteit in Diemen? U kunt verdachte zaken melden bij de politie via 0900 - 8844. Voor het doen van volledig anonieme meldingen kunt u terecht bij Meld Misdaad Anoniem: https://www.meldmisdaadanoniem.nl/melden of 0800 - 7000. Bel bij het zien van misdrijven altijd direct 112, ook bij twijfel.

https://www.at5.nl/artikelen/224692/undefined

Rode ledlampen en glijmiddel: pand Zuidoost gesloten wegens illegale prostitutie

De gemeente heeft eerder deze maand een woning in Zuidoost gesloten omdat daar sprake zou zijn van illegale prostitutie. Toezichthouders van de gemeente ontdekten dat via een advertentie op internet. De politie laat weten dat er niemand is aangehouden.

​

De toezichthouders maakten een afspraak met de vrouw die op de advertentie seks aanbood. Op 5 januari belden ze aan en de vrouw met wie ze een afspraak hadden gemaakt deed open. "De toezichthouders zagen dat de vrouw schaars gekleed was", is in het sluitingsbevel te lezen.

Rode ledverlichting


Nadat de bezoekers lieten weten dat ze toezichthouders waren, stapten ze de woning binnen voor een controle. Eenmaal binnen zagen ze dat de slaapkamer ingericht was 'om klanten te ontvangen'. Zo was de kamer verlicht met rode ledlampen en lagen er op een tafel papieren doekjes, condooms en glijmiddel. In de hoek van de kamer bleek een camera te hangen.

In de woning werkten in ieder geval twee sekswerkers. De vrouw die de deur open deed, gaf aan dat ze sinds 15 dagen in Nederland was. Later ontdekten de toezichthouders dat een tweede sekswerker zich achter een bank in de woning had verstopt. Zij verklaarde onder meer dat ze drie dagen eerder op haar mond was geslagen door een klant die zijn geld (150 euro) terug wilde hebben.

Geld in envelop


Volgens de toezichthouders zaten de sekswerkers in een appgroep met twee mannen en een vrouw die de advertenties en de klanten regelden. De sekswerkers droegen 50 procent van hun inkomsten aan hen af. Het geld moesten ze naar eigen zeggen elke dag in een envelop in de brievenbus gooien. Het geld zou op wisselende tijden zijn opgehaald door iemand die de sekswerkers nooit spraken.

De camera die in de kamer hing werd ontdekt toen de politie tijdens de controle een piep af hoorde gaan. Een van de sekswerkers zou hebben verklaard dat het apparaat altijd aanstond: "Zelfs wanneer ik slaap."

De toezichthouders werkten als onderdeel van het Bestuurlijk Team Prostitutie. Binnen dat team werken ze samen met de politie en het OM. Zonder vergunning is prostitutie illegaal. Zulke vergunningen worden afgegeven in de zogenoemde prostitutiegebieden, zoals De Wallen.