https://www.telegraaf.nl/watuzegt/15...n-die-viespeuk

En de rechter maar naar die milf knipogen, die viespeuk

Wederom zo’n nieuwsbericht dat mij emigratie naar de Chathameilanden doet overwegen (hemelsbreed 19.067 km, verder weg dan naar die Nieuw-Zeelandse archipel is vanuit het droeve polderland helaas niet mogelijk): „Voetganger die door rood liep krijgt helft schade vergoed na aanrijding met sneltram.”

Eerst was daar de gebruikelijke ergernis: wat is dit toch voor een *!!#$&!!!* land!? Toen borrelde er toch weer een zoete herinnering op.

Lang, heel lang geleden, toen ik puistjes had en nog minder van het leven snapte dan nu, werd ik door een strenge diender op de bon geslingerd in verband met het feit dat ik op weg van school naar huis door rood fietste. Inmiddels doen veel automobilisten die bij groen licht een Amsterdams kruispunt oprijden een schietgebedje omdat er altijd - ongestraft, mind you - een fietser kan komen aanjakkeren die meent dat rode stoplichten er zijn om genegeerd te worden, maar goed.



Ik krijg dus die bon, en wat doet vervolgens mijn moeder? Zij laat de zaak voorkomen bij het kantongerecht, voorziet haar toch al zo fraaie mediterrane hoofd op de ochtend van de behandeling van wat extra make-up, wijst haar bloednerveuze zoontje in de rechtszaal de weg naar het beklaagdenbankje, neemt zelf zo bevallig mogelijk plaats op de eerste rij van de publieke tribune en hoort de dienstdoende edelachtbare dan deze vraag aan de jonge verdachte stellen: „Had je soms honger, jongen?”
Knipogen


En maar naar die milf knipogen, die viespeuk.

Ik kwam er met een berisping vanaf.

Dan citeer ik nu dat bericht op de AT5-site: „Het GVB moet de helft van de ernstige letselschade die een voetganger opliep toen zij in 2017 op de Boelelaan in Zuid werd aangereden door een sneltram vergoeden. Dat heeft de rechtbank deze maand geoordeeld. De voetganger studeerde aan de VU. Ze liep ondanks het rode verkeerslicht voor voetgangers, de knipperende waarschuwingslichten en een geluidssignaal de trambaan op. De trambestuurder remde, maar kon een aanrijding niet meer voorkomen. Het vervoerbedrijf moet ook zo’n 5000 euro aan advocaatkosten aan de voetganger betalen.”

De vrouw beriep zich op het wat mij betreft op zichzelf al krankzinnige artikel 185 van de Wegensverkeerswet, waarin kortweg wordt bepaald dat ‘kwetsbare verkeersdeelnemers’ als voetgangers en fietsers alleen dan als schuldig kunnen worden aangemerkt, wanneer ‘opzet of aan opzet grenzende roekeloosheid’ van hun kant kan worden bewezen.

En dat is hier niet het geval?

Oortelefoon


Volgens een getuige had het slachtoffer een oortelefoon in en droeg zij een capuchon. En als zo’n vrouw dan ook nog een rood stoplicht mist, plus bijbehorende waarschuwingssignalen, is het nog steeds niet bewezen dat hier sprake is van ‘aan opzet grenzende roekeloosheid’, en dus van overmacht?

Kom nou.

Begrijp me niet verkeerd: ik vind het tragisch en zielig voor haar dat zij zo ernstig gewond raakte.

Toch vroeg ik mij even af of haar moeder misschien óók op de tribune zat.

https://www.ad.nl/binnenland/dat-de-...stel~a317c059/

Dat de NPO een podium biedt aan extremisten is het failliet van ons bestel


COLUMNÖzcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt.

Het is u misschien ontgaan, maar in het nieuwsprogramma van Ongehoord Nederland, een omroep die rechtsextremisten wil bedienen, ging het twee weken geleden over de vermeende omvolkingstheorie.

Even in het kort een definitie van wat dit woord betekent: er zijn mensen die in de veronderstelling leven dat er momenteel een ondergronds masterplan wordt uitgevoerd, bedacht door een mondiale elite, die witte mensen willen vervangen door anderen. In de kringen van Forum van Democratie, de partij van de doorgeslagen radicaal Thierry Baudet, ronselen ze grotendeels boze jongeren die zich op een of andere manier laten meeslepen door deze waanzin, misschien wel omdat ze op zoek zijn naar avontuur. Op 10 mei zat de Vlaamse politicus Filip Dewinter bij Ongehoord Nederland. Hij vertelde, geïnspireerd door Amerikaanse complotdenkers, dat er in Nederland óók sprake zou zijn van een ‘great replacement,’ oftewel een grote vervanging van de bevolking.

Dat de NPO een podium biedt aan extremisten is het failliet van ons bestel. De Tweede Kamer heeft later, in een meerderheid, staatssecretaris Günay Uslu op het matje geroepen om tekst en uitleg te geven. Ik ben benieuwd hoe ze het gaat uitleggen dat een Nederlandse dependance van de Ku Klux Klan zendtijd bij de publieke omroep krijgt.



Veel interessanter en beangstigder is het om te kijken wat de uitwerking wordt van dit soort uitlatingen in het publieke domein, met het duidelijke doel om anderen, zoals politici en mensen met een migratieachtergrond, te criminaliseren. In Amerika opende Payton Gendron, een achttienjarige witte man, vorige week het vuur op zoveel mogelijk zwarte mensen in een supermarkt.

Voor hij dat deed, publiceerde hij een manifest, waarin valt te lezen dat ‘het wereldwijd lage geboortecijfer van witte mensen een crisis is’. Hij suggereert dat dit uiteindelijk zal leiden tot ‘de volledige etnische en culturele vervanging van de Europeanen’. Doodeng en doodziek.

Het punt is dat deze jongen, echt geen lone wolf, inmiddels ook al bondgenoten heeft in het Nederlandse parlement en bij de publieke omroep – iets wat zowel lachwekkend als dieptreurig is. De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid wacht een grote uitdaging.

Deze groep zal alleen maar groeien. Wie de beuzelarij van politici en extremisten afdoet als kroegpraat, moet nog eens goed naar Amerika kijken, niet zelden ons voorland. Er staat ons ellende te wachten. We kunnen in elk geval niet zeggen dat we het niet wisten.

Nice...heel goed gezien...denk ik dan..

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/64...s-van-de-lobby

Verplichting om alle cv-ketels door dure hybride warmtepompen te vervangen is een succes van de lobby


De buitenwereld denkt dat ministers de hele dag bezig zijn met politiek. Niets is minder waar. De meeste tijd gaat op aan lobby’s van belangengroepen. Als minister van OCW had ik destijds bedacht dat de beste manier om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren was om de leraar beter in positie te brengen. Beter betalen, beter opleiden, en goed luisteren naar de organisaties van leraren.

Dat is gemakkelijk bedacht, maar er zijn grote kantoren met duurbetaalde lobbyisten, vaak met een politieke achtergrond waardoor ze waardevolle toegang hebben tot Kamerleden, bewindspersonen en hoge ambtenaren, en die hebben allemaal hun vaste overlegjes. Dus op een departement als OCW en in de Tweede Kamer hebben de bonden van leraren hun ingang, maar evenzogoed de bestuurders. Binnen mijn hogeronderwijsportefeuille was – gemeten naar aantallen studenten – de HBO-raad (tegenwoordig Vereniging Hogescholen) de grootste bestuurdersclub, met als voorzitter Doekle Terpstra. De lobbyisten van beide kanten, werkgevers en werknemers, weten voor het volgende Kamerdebat de diverse Kamerleden te vinden en meerderheden te zoeken om hun onvervulde wensen alsnog via moties ter tafel te brengen, dus het OCW-departement moest de balans altijd in de gaten houden.



Ik ging zelf elke maand een keer lunchen met Walter Dresscher. Hij was decennialang leraar geweest, en voorzitter van de grootste lerarenbond, de AOb. Hij kwam fel op voor zijn achterban, maar was een fidele, aardige, betrouwbare vent; en ik zag hem inderdaad als gesprekspartner namens al die leraren in het land. Natuurlijk was er ook periodiek ’bestuurlijk overleg’ met alle andere koepels en lobbyisten, maar dat was met een heel gezelschap in een kamer op het ministerie.
Draconisch middel


Met deze achtergrond kijken we opnieuw naar het verplichten van hybride warmtepompen. Ik schreef vorige week dat het gek is dat uitgerekend een kabinet met liberale ministers zo gemakkelijk instemde met het voorstel consumenten verplicht hybride warmteketels te laten kopen die nog volop in ontwikkeling zijn, die twee keer zoveel ruimte innemen als de bestaande cv-ketels, en in aanschaf aanmerkelijk duurder zijn voor de bewoners. Ik vroeg: als die ketels zich werkelijk zo snel terugverdienen en zo comfortabel zijn, dan kopen de mensen die toch vanzelf, dan heb je toch niet het draconische middel van een wettelijke verplichting nodig?

Opvallend


Wat blijkt nu: die dingen verdienen zich helemaal niet vanzelfsprekend terug! Ik citeer uit het Vakblad Warmtepomp. Opvallend is dat de lobbyist van de branche dezelfde persoon is die destijds namens de HBO-raad bij OCW en de Tweede Kamer de deur plat liep: Doekle Terpstra. Walter Dresscher was lobbyist namens de leraren, maar die had zelf dertig jaar voor de klas gestaan. Terpstra was eerst lobbyist voor de bestuurders van het hbo, en heeft nu een andere clientèle.

Hier is het citaat: Op Het Nederlands Warmtepomp Congres op 10 december concludeerden Doekle Terpstra, voorzitter van Techniek Nederland, en Dirk de Leijer, ceo van Inventum, dat mensen moeten stoppen met het praten over terugverdientijden. De Leijer: „Daar irriteer ik me aan. Het is nooit de intentie geweest om van verduurzaming een verdienmodel te maken. Wel om onze kinderen een mooie toekomst te bezorgen. Het is om die reden dat mensen bijvoorbeeld in een Tesla rijden.” Doekle Terpstra: „Waar ik me groen en geel aan erger is dat terugverdientijd wél een issue is bij verduurzaming van een woning, en kennelijk niet bij een nieuwe keuken van 20.000 euro.”

Hier wordt ten eerste niet eens de schijn hooggehouden dat die apparaten zichzelf terugverdienen, want anders is die irritatie niet nodig. We noteren dat de sector, die enorm te verdienen heeft aan het verplichten van hun nieuwe producten, niet stelt dat die zich voor de klant terugverdienen.

Ten tweede is het stug om tegen iemand die nauwelijks de touwtjes aan elkaar kan knopen en die verplicht wordt een pomp van zesduizend euro te kopen, te beginnen over nieuwe keukens. Misschien zijn dat wel niet precies dezelfde mensen! Natuurlijk sparen mensen graag voor een droomkeuken, het is hun van harte gegund, maar dat is toch geen argumenteren?
Aap uit de mouw


Maar de belangrijkste conclusie is dat de aap uit de mouw komt over hoe een liberaal kabinet tot een niet-liberale verplichting kon besluiten. Het besluit was helemaal geen product van politieke afweging. Het is het werk van Doekle Terpstra, die als lobbyist zijn gewicht in goud waard is, die weet hoe de hazen lopen, weet van de hoed en de rand, die de weg weet in Den Haag. De verplichting om alle cv-ketels door dure hybride warmtepompen te vervangen is een succes van de lobby.

De ontwikkeling van hybride warmtepompen is wellicht een goede oplossing, zeker in combinatie met het CO2-vrij opwekken van elektriciteit door kernenergie. Maar als overheid nú besluiten dat alle consumenten verplicht een hybride warmtepomp moeten kopen, is wellicht een wens van de branche, maar iets waar de Tweede Kamer een stokje voor moet steken.

https://www.ad.nl/show/wat-had-ik-ma...oord~afd0deff/

Wat had ik Maarten van Rossem gegund dat zus Sis hem nog had gehoord


ANGELA KIJKT TVJournaliste Angela de Jong schrijft vijf keer per week een column over wat haar opvalt op tv.

Alles komt goed, sprak verteller Ruud de Wild aan het einde van The Passion Hemelvaart. En dat was ook zo. Soy ‘Jezus’ Kroon was opgestaan uit de dood. Kim-Lian ‘Maria Magdalena’ van der Meij was dus niet gek, ze had het goed gezien in haar tarotkaarten. (Of ben ik nu in de war met Wie is de Mol?) Thomas ‘Petrus’ Cammaert was zo blij dat zijn vriend Jezus hem vergaf voor zijn verraad, dat hij van pure vreugde nog een stuk brood afsneed.



Het was wennen, deze hemelvaarteditie van The Passion. De eerste helft van de uitzending had ik sterk het idee naar een soap op de regionale tv te zitten kijken. Kim-Lian trapte op de fiets door de Achterhoek. Thomas werd in zijn 4x4 gebeld door Judas, terwijl hij achterna werd gezeten door de hunters uit Hunted. Gelukkig kon hij onderduiken in een molen. Tot hij werd betrapt door de molenaar, die sterk leek op Aran Bade van RTL Boulevard.

Het scenario klinkt als een wilde koortsdroom, maar ook dat kwam goed. De tweede helft van de uitzending was een stuk meer ingetogen en voor wie er bevattelijk voor is, zat er een mooie boodschap in.

Ondertussen gingen op RTL 4 vijf stellen in Jordanië op zoek naar de weg, een paar kistjes, een kasteel én Beau van Erven Dorens. Zijn nieuwe programma heet Race om de ringen en is een kruising van Wie is de Mol?, De verraders en Peking Express met een vleugje Love Letters, want er staat een droomhuwelijksreis op het spel.

Het was mooi gemaakt, maar niet verrassend of spectaculair. Het leek op wat we afgelopen jaren al in tien verschillende vormen hebben gezien en waar de prik inmiddels wel vanaf is. Maar wie weet, komt het goed.

Dat hoop ik ook voor Willibrord Frequin, die de hoofdrol naast Jezus opeiste deze Hemelvaartsdag, zoals hij altijd een neus had voor de juiste plaats op het juiste moment. Hij droomde van een hemel vol engelen met dikke borsten en de mogelijkheid om God stevig te ondervragen over alle ellende in de wereld, vertelde zijn geëmotioneerde biograaf Fons de Poel in VI.

Het tv-icoon werd in veel talkshows liefdevol herdacht. Wie hem nog één keer zélf wilde horen, ook over de hoofdenaffaire, moest tot na middernacht wachten. In Het laatste woord holde Jeroen Pauw achter snelwandelaar Frequin aan en wist hij het kleine hartje achter de grote mond bloot te leggen.

En zo was de dood de rode draad van de avond, want bij Op1 haalde Maarten van Rossem ook nog herinneringen op aan zijn zus Sis, overleden na een noodlottige val. Maarten vertelde hoe hij naar haar oor keek, toen ze in coma lag in het ziekenhuis. Best nog een jong oor, vond hij, dat moeiteloos een paar decennia meekon. ,,Maar dat is er dus niet van gekomen.’’

Ik zag het trieste tafereeltje zo voor me en had hem gegund dat Sis zelf vanuit haar bed had gesnerpt dat hij zich niet zo aan moest stellen en dat alles goed zou komen. Al had uitgerekend Maarten dat vast niet geloofd.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/87...e-dit-nou-niet

Ik weet nog wat ik dacht: Femke, doe dit nou niet


Femke aan de ketting – wie zou dat nou niet willen?

Nou, Femke zelf dus.

Tijdens haar bezoek aan Suriname deed de Amsterdamse burgermoeder Frederiksdorp aan.

Frederiksdorp is een toeristische trekpleister die vroeger als slavenplantage fungeerde. Er zijn meerdere attracties, waaronder de zogeheten Boni-trail, waar de toerist wordt meegenomen ’op een educatieve reis die hem/haar terugvoert naar een tijd van wrede plantage-eigenaren’, aldus de site van de Suriname Nieuws Centrale. Het thema ligt wellicht iets zwaarder op de maag, maar toch durf ik de vergelijking 159 jaar (!) na het afschaffen van de slavernij in Suriname wel aan: wat de kaasmarkt voor Alkmaar is – de toeristen mogen daar de kaasdragers met hun berries soms even nadoen – dat is de Boni-trail voor Frederiksdorp, en dus verzocht de tourgids Femke om zich bij dit ’slaafspel’ als een slaaf aan haar pols te laten ketenen.



Femke vertikte het.

Is dat raar?

Eeehh… toch wel.

Begrijp me niet verkeerd: ik had het ook geweigerd. Niet dat het mij altijd lukt, maar als ik ook maar enigszins kan voorkomen dat ik mezelf voor paal zet, zal ik het niet laten. Zo overwoog ik laatst een badinerend stukje te wijden aan Zoom Forward ’22, een groot obesitascongres in Maastricht. Maar toen keek ik in de spiegel en werd het toch een column over bloemetjes en bijtjes. Ik heb al genoeg boter op mijn hoofd.

Femke Halsema, echter, had dit niet mogen weigeren.

Dit verklaarde zij vorig jaar bij de Herdenking Slavernij in het Oosterpark: „Voor de actieve betrokkenheid van het Amsterdamse stadsbestuur bij het commerciële systeem van koloniale slavernij en de wereldwijde handel in tot slaaf gemaakten bied ik, namens het college van burgemeester en wethouders, excuses aan.”

Ik weet nog wat ik dacht toen zij bij het uitspreken van die woorden als altijd wat al te gedragen naar een Theo d’Or hengelde: doe dit nou niet, hoogedelgestrenge dame. Wat de Gloria Wekkers en de Sylvana’s onder ons ook beweren, u heeft niks op uw geweten, en de andere leden van uw college evenmin, althans: in dit geval. Verder zijn de mensen voor wie de excuses bestemd zijn allang dood, en hun nazaten leven godzijdank in een wereld zonder slavernij. Net als hun ouders en ouma en oupa trouwens. Het gaat de wel heel luidruchtige eisers maar om één ding: doekoe. Zij willen herstelbetalingen terwijl ze nota bene nergens van hoeven te herstellen.

En ja hoor, dat bleek onmiddellijk, óók weer tijdens dit bezoek.

Dat de slavernij niet deugde kun je natuurlijk best benadrukken.

Maar waarom schuld erkennen als je niet schuldig bent?

Maar goed, ze deed het, en dus had ze zich gewoon ook aan de ketting moeten laten leggen en niet ineens moeten gaan jeremiëren over ’disneyficatie’, zoals zij deed. Heb je eenmaal dat pad ingeslagen, dan moet je all the way gaan. En laten we wel wezen: wij hebben in deze barre tijden toch óók recht op een bevrijdende schaterlach?

https://www.ad.nl/show/dit-is-nog-no...iend~affb71f1/

Dit is nog nooit vertoond bij het NOS Journaal, maar compleet verdiend


ANGELA KIJKT TVJournaliste Angela de Jong schrijft vijf keer per week een column over wat haar opvalt op tv.

Dat je laatste werkdag aanleiding is voor een itempje in het NOS Journaal is al bijzonder. Maar dat het NOS Journaal donderdagmorgen een paar minuten tijd inruimde voor het afscheid van een nieuwslezer van de grote concurrent, mag met recht een unicum worden genoemd. Nu is het in het geval van Jan de Hoop, want over hem gaat het natuurlijk, niet meer dan terecht. Want hij was niet alleen een prominent gezicht van RTL. Hij was een beetje van ons allemaal.



Ik moet ervoor oppassen dat ik hier niet sentimenteel ga doen - ach wat zal het ook, voor een keer mag het best. Want 33 jaar op dezelfde werkplek is geen kattenpis. En dan betekende het werk van Jan de Hoop ook nog eens dat hij ongevraagd de huiskamer en dus levens van zijn kijkers binnen kwam denderen. Dat schept een band, of je nu wilt of niet.

En die band wist Jan als geen ander uit te bouwen. Hij zorgde ervoor dat hij altijd goedgemutst was, omdat hij dondersgoed snapte dat de tv-kijker al genoeg rampspoed en ellende over zich heen krijgt en geen zin heeft om bij z’n ochtendkoffie ook nog eens naar een chagrijnig gezicht te koekeloeren. Anders draait die immers wel om naar zijn huisgenoten aan de ontbijttafel. (Grapje, mensen.)

Dat opgeruimde gemoed onderstreepte hij nog eens met vrolijk gekleurde overhemden, bijpassende truien én dito koffiemokken. Heel kneuterig Hollands, maar bijna Amerikaans in al zijn gewiekstheid. Wat ook zeker hielp, was dat De tv draait door, de korte filmpjesrubriek van DWDD, er jarenlang als de kippen bij was als Jan ‘s morgens weer eens een blooper beging of met een kwinkslag op technische problemen reageerde.

Het leverde hem de status van cultheld op. Al zat Jans grote kracht als lezer van het Ontbijtnieuws er juist in dat hij allereerst een gewoon, herkenbaar mens was voor de camera. Professioneel en kundig, maar toch vooral een gewoon mens. Dat enorm genoot van zijn werk en het aanzien dat het hem gaf, dat ook.

De tranen en overslaande stem tijdens zijn slotwoorden verbaasden me dan ook niet. Hij zat er donderdag de hele ochtend al tegen te vechten. Hij had zelfs al een grapje over Toine van Peperstraten paraat, wat ik weer typisch Jan vond.

Een paar jaar geleden had ik in al mijn naïviteit gedacht: ach lieverd, dat pensioen is toch heerlijk? Geen wekker meer, eindeloos netflixen, tuinieren, ellenlange vakanties. Maar een pensioen is nogal wat, heb ik tot mijn spijt van dichtbij geleerd. Als je niet oppast, verliest een mens niet alleen zijn baan en collega’s, maar ook zijn identiteit en fundament van leven.

Ik wens Jan van harte toe dat hij zijn afscheid van donderdag als een nieuw begin ervaart en niet als einde. Al voelt het voor de kijker natuurlijk wel zo. Daarom moest ook deze kijker stiekem een traantje wegpinken.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/71...in-doet-denken

In het Vizier: de week van de hoofdredacteur
Hoe Poetin aan Stalin doet denken

Een lezer stuurde deze week een aardige spotprent uit de oude Telegraaf-doos. In een begeleidend briefje schreef hij de cartoon in een kistje van zijn vader op zolder te hebben aangetroffen. Op de tekening uit 1939 staat Sovjet-dictator Stalin afgebeeld, die als grijnzende barbier doodsbange klanten Estland, Letland en Litouwen knipt. Ook Finland vreest de kappersstoel.



De parallel tussen het dik tachtig jaar oude tafereel en de actualiteit dringt zich natuurlijk op. Immers, onder president Poetin is de vrees voor Russische expansiedrift helemaal terug. Dat vond ook de abonnee, die Poetin ’de kleinzoon van Stalin’ noemde. De geschiedenis herhaalt zich.

Er is nog een reden om aan de dagen van Stalins schrikbewind te denken. Dat betreft opeenvolgende mediaberichten die wijzen op het plunderen van veroverd Oekraïens gebied. Zo werd afgelopen zaterdag in media melding gemaakt van een Russisch vrachtschip, dat na de val van de havenstad Marioepol bij de Azovstal-fabriek afmeerde. Om staal te roven dat gereed lag voor klanten in Azië en Afrika, aldus de Oekraïense directie. Het Russische persbureau Tass sprak daarentegen van ’een eerder geplaatste bestelling’.

Satellietbeelden


De Amerikaanse nieuwszender CNN bracht een dag later dat de Russen tonnen Oekraïens graan hebben gestolen en verschepen naar Syrië. Dat verhaal was gebaseerd op satellietbeelden en de nodige aannames. En dan was er het huiveringwekkende relaas, uit maart, van kinderroof. Dat verhaal kwam van het Oekraïense ministerie van Buitenlandse Zaken. De Russen spraken van een ’evacuatie’.

Wat is waar en wat is propaganda? De meldingen doen in ieder geval denken aan de film Mr. Jones over de lotgevallen van de Britse journalist Gareth Jones, die in 1933 onthulde hoe Stalin Oekraïne leegroofde om zijn revolutie te financieren. Communistische vijfjarenplannen waren op papier een succes, maar in de praktijk leidde het tot een hongersnood. Die kostte in Oekraïne, de graanschuur van de Sovjet-Unie, alleen al miljoenen mensen het leven.

Pulitzerprijs


Met de Britse journalist liep het niet goed af. Zijn onthulling werd aanvankelijk geridiculiseerd, onder anderen door de Moskou-correspondent van the New York Times, die pro-Sovjet was. Diens vooringenomenheid leidde overigens nog tot een onderzoek in 2003 met de vraag of de Amerikaan zijn Pulitzerprijs voor journalistieke prestaties postuum moest inleveren. De correspondent was toen al een halve eeuw dood.

Jones vertrok na zijn Oekraïense avontuur naar het Verre Oosten. Daar werd hij in 1935 in Mongolië vermoord. De laffe daad werd toegeschreven aan bandieten. Maar er zijn vermoedens dat het een wraakactie betrof van de geheime dienst NKVD van de Sovjets, een voorloper van de latere KGB. Ook dat roept een beeld van herkenning op.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/11...dan-apenpokken

Genderwaanzin is potdorie nog besmettelijker dan apenpokken

Met zeepaardjes, nota bene. Komen ze bij het Humanistisch Verbond uitgerekend met zeepaardjes aanzetten.

Onthulling: ik ben al jaren lid van die club. God bestaat namelijk niet, althans: in de vermenselijkte vorm die de grote religies ons nu al zo lang, met alle verschrikkelijke gevolgen van dien, door de strot trachten te duwen. Van die overtuiging kan ik via zo’n lidmaatschap blijk geven. Maar heeft dat nog nut? Bij zeepaardjes baren de mannen, liet het HV weten. Daarom nodigen ze ons daar uit voor een ’Gendergesprek’, om ’op een andere manier naar het traditionele man-vrouwbeeld te kijken’ en te discussiëren over de vraag hoe de wereld eruit zou zien ’als iedereen zwanger kan worden’.





Help!

Zij ook al!

De genderwaanzin is potdorie nog besmettelijker dan apenpokken!

„Het humanisme is een levensbeschouwing die uitgaat van de waardigheid van mensen en haar inspiratie vindt in menselijke vermogens.” Dat leerde ik ooit en dat beviel mij. Lang leve de wetenschap! Maar nu maakt de club wier primaire taak het zou moeten zijn om dat in Nederland te propageren er een potje van. Onwetenschappelijker dan dit kan het niet.

Gendergesprek


Het had nóg erger gekund, dat is waar. Ik citeer voor de gelegenheid de site van National Geographic: „Jong sterven – dat is het lot van een mannelijke honingbij of dar. Slechts één op de tienduizend darren plant zich voort, en na de paring overlijden ze allemaal.” Naar aanleiding dáárvan kun je dat ’Gendergesprek’ eveneens aangaan: hoe zou de wereld eruit zien als bij de mens alle mannen direct na hun eerste paring overlijden? Als ik die vraag op Facebook naar waarheid beantwoord word ik subiet geschorst, maar goed. Verder hadden ze er de keizerpinguïn bij kunnen slepen. Bij die diersoort legt de vrouw nog wel het ei, maar vertrekt zij na die klus naar warmere oorden terwijl manlief dat ei maandenlang, bij 30 graden onder nul en vaak in vliegende sneeuwstormen, uitbroedt.

Zo kijk je óók op een andere manier naar het traditionele man-vrouwbeeld.

Maar nee, bij het Humanistisch Verbond gaan ze er vanuit dat het zeepaardje het juiste voorbeeld is. Nu moet ik toegeven dat de synchrone paringsdans die zeepaardjes soms ten beste geven sterke overeenkomsten vertoont met wat Roedolf Noerejev en Margot Fonteyn ons ooit met hun vertolking van Tsjaikovski’s Zwanenmeer schonken: louter schoonheid. En laten we wel wezen: de zeeën waarin zij leven vormen één groot genderneutraal toilet, zoals het ook een feit is dat je bij die beestjes inderdaad van ’zeepaardjes met een baarmoeder’ kunt spreken.

Normaal doen


Maar verder?

Zijn er soms ook non-binaire zeepaardjes? Agenders? Two-Spirits? Is misschien ontdekt dat zeepaardjes een grote LHBTIQ+-gemeenschap hebben? Wat is er daarnaast de zin van om te discussiëren over de vraag hoe de wereld eruit zou zien ’als iedereen zwanger kan worden’? Is dat een breed gekoesterde wens?

Als jullie willen dat ik lid blijf, HV, ga dan snel weer normaal doen.

lol die Rob Hoogland kan echt grappig schrijven

https://www.briefjevanjan.nl/aan-arnold-karskens-10/

Aan Arnold Karskens

Beste Arnold,

Ik doe je een voorspelling.

‘Ongehoord Nieuws’ komt niet terug in de nieuwe programmering.

Het rapport van NPO Ombudsman Margo Smit hangt vanaf nu als een zwaard van Damocles boven de nek van jouw omroep.

Zendercoördinatoren zullen het rapport in opdracht van de almachtige NPO aangrijpen om jullie als journalistiek programma verpakte lunchshow te vervangen door iets van de wel bevriende omroepen.

En ja, ik weet dat ook andere publieke omroepen formats als een talkshow of ontbijtprogramma aangrijpen om propaganda te bedrijven.

Werkelijk álle verwijten die de Ombudsman jullie maakt, kun je een-op-een ook maken aan BNNVARA (‘Khalid & Sophie’), WNL (‘Goedemorgen Nederland’) en de combi van BNNBARA, WNL, Max en EO (‘Op1’).

Waarom ‘Khalid en Sophie’ dan blijft?

En ‘Goedemorgen Nederland’?

En ‘Op1’?

Omdat die wel in het gareel lopen.

Met bij het laatste voorbeeld, Op1, Sven Kockelman en Fidan Ekiz (zolang het deze keer duurt) als alibi-presentatoren, om kritiek op de His Master’s Voice-mentaliteit te kunnen pareren.

Ik schreef je al eens eerder.



Bijvoorbeeld over de almachtige NPO-bobo Frans Klein.

Je bent vast niet vergeten hoe die in debatcentrum De Balie zijn afkeer van jou en je omroep openlijk tentoonspreidde.

Hoe hij schaterlachte toen interviewer Wilfried Takken (in het dagelijks leven media-journalist bij NRC) zei dat Ongehoord Nederland “een club van racisten, klimaatontkenners, complotdenkers en NOS-bashers” was.

En over Het Systeem.

Waar Omroep Zwart van die laptopdief en bedreiger van als Zwarte Piet verklede mensen met gejuich werd binnengehaald, accepteerden ze Ongehoord Nederland in Hilversum en op het Binnenhof met heel lange tanden.

Ja, jullie hadden 50.000 leden.

Ja, jullie voldeden aan alle regels.

Maar ze lieten allemaal niet na om te melden dat de regels snel moeten worden aangepast, want ‘dit’ was ook weer niet de bedoeling.

De Ombudsman van de NPO is slechts een useful idiot in de handen van types als Frans Klein (en tot voor kort D66’er Shula Rijxman) en Sjoerd W. Sjoerdsma (de fixer van D66-sekteleider Sigrid Kaag).

Als jij straks ‘Ongehoord Nieuws’ kwijt raakt en je gaat bijvoorbeeld naar de rechter (de Arnold Karskens die we kennen van de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden zou dat doen), dan zal die rechter haar rapport gebruiken om je met lege handen weg te sturen.

You cannot beat the system.

Dus sta je voor de keuze.

Ga je voor die vier miljoen euro belastinggeld die je krijgt gewoon buigen (zie: Weesie, Dominique) of smeer je zelf alvast drie potten vaseline in je reet als je je programmavoorstellen gaat indienen bij Frans Klein (zie: Huisjes, Bert)?

Ga je stampvoetend tenonder, omdat niet jij, maar de NPO bepaalt wat je wanneer mag maken en uitzenden en vooral: wat niet?

Of heb je eindelijk zelf ook door dat de NPO een propagandamachine is van de Nederlandse Staat en het hoofdkantoor in Brussel (volgens jullie: Davos) en dat jij met je kornuiten echt te klein bent om het van binnenuit te slopen en ga je weer lekker een beetje fröbelen op YouTube?

Wat het mij uitmaakt?

Niks.

Ik ben vorig jaar uit sympathie voor de voortreffelijke oorlogsverslaggever Arnold Karskens lid geworden van Ongehoord Nederland.

Maar ik kijk al lang niet meer.

Alle planten in Huize Dijkgraaf gaan namelijk spontaan dood en alle katten vluchten subiet naar buiten als het zure druifje Raisa Blommestijn in beeld verschijnt en begint te kakelen.

Om over die zesdehands autoverkoper Flavio Pasdinges maar te zwijgen.

Nee, even serieus: ik vind ‘Ongehoord Nieuws’ helemaal ruk.

Weet je waarom?

Het is retesaaie televisie als iedereen elkaar maar naar de mond zit te praten en presentatoren vooral vriendelijke voorzetjes zitten te geven aan de vaste gasten (waarvan er ook nog drie het bestuur van de omroep vormen).

Waar ik nog wel mijn waardering voor wil uitspreken: dat je niet privé je zakken vult.

We weten sinds het klokkenluiderschandaal rond oud-NPO-baas en thans D66-wethouder Shula Rijxman en Marjan Hammersma, de hoogste baas van het belastinggeld verstrekkende ministerie van OCW, dat bij de NPO allerlei trucs schijnen te worden uitgehaald om de salarisplafonds te omzeilen.

In die zin ben jij een witte raaf.

Maar wel eentje waarvan de Ombudsman gisteren de eerste vleugel gebroken heeft.

Want Het Systeem zal zegevieren.

Groet,

JanD

Die Karskens is ook aardig doorgedraaid, was een goede journalist die in oorlogsgebieden goede verslagen maakte. Wel man met uitgesproken mening, of zal hij gevormd zijn door wat hij allemaal gezien en meegemaakt heeft in dat beroep?

https://www.ad.nl/show/als-je-je-nie...nvol~a634a357/

Als je je niet laat afleiden door alle neppiemels, is dit programma écht goed en zinvol


ANGELA KIJKT TVJournaliste Angela de Jong schrijft vijf keer per week een column over wat haar opvalt op tv.

Ik heb er nog nooit zo lang over gedaan om de juiste woorden te vinden om een stukje te beginnen als vandaag. Wat is het probleem? Ik zou u dolgraag een inkijkje geven in het gesprek dat ik dinsdagavond op de bank voor de tv had met mijn 13-jarige zoon. Over seks. Naar aanleiding van Naakt voor de klas met de Sekszusjes, een nieuw VPRO-programma waarvan de eerste aflevering te zien was op NPO 3.


Als je je niet laat afleiden door alle neppiemels en gekleide vagina’s, het kinderlijke geteken van de zusjes Krista en Marcelle Arriëns, hun ietwat aanstellerige gepeins op een zitzak en seksuologen die zogenaamd in schoolkluisjes wonen (hallo, dit is dinsdagavond NPO 3, niet Zappelin op woensdagmiddag, meiden!), dan is dit namelijk écht een goed en zinvol programma. Zeker in deze tijd, waar kinderen opgroeien met het idee dat seks zo ongeveer gelijkstaat aan ongewenste intimiteiten, dickpics versturen en vervelende coaches en bandleiders in The Voice.

Het uitgangspunt van de serie is simpel. De twee zusjes, die bekend werden door een veelgeprezen webserie, merkten dat veel problemen waar zij tegenaan liepen in hun seksuele ontwikkeling voorkomen hadden kunnen worden als hun voorlichting uit meer had bestaan dan enkel het bekende kunstje ‘condoom over een banaan trekken’. En newsflash: anno 2022 is dat nog steeds de kern van de les.

Daarom zien Krista en Marcelle het als hun missie om met scholieren het gesprek aan te gaan over wat seks inhoudt, over voelen en gevoelens en wat je doet als seks niet fijn is. Moet ik zeggen hoe zinvol dat is? Nee toch? Ze praatten met hun vader over zijn eerste keer en lieten ook een moeder en dochter hetzelfde doen. Die moeder moest wel even een drempel over - logisch - maar toen kwam er toch een kwetsbaar, intiem relaas waar haar dochter echt wat aan had.



De serie is om twee redenen handig. Je krijgt als ouder een inkijkje in de seksuele vragen waar pubers mee worstelen. En gek genoeg, of juist niet, zijn dat nog steeds dezelfde als van ons destijds, namelijk wanneer doe je het voor het eerst, doet het pijn en hoe past een piemel in hemelsnaam in dat kleine gaatje? Maar belangrijker: als je puberzoon toevallig naast je neerploft tijdens het programma, ontstaan de gesprekken over seks als vanzelf, merkte ik.

Over dat gesprek dat hij en ik hadden, zou ik u graag alles vertellen. Omdat het eerlijk, verhelderend en leerzaam was, van twee kanten. Het scheelde dat we elkaar niet aan hoefden te kijken, maar gewoon naar de tv konden blijven staren. Waarom denkt u dat de meeste sterren op Boerderij van Dorst net iets opener zijn dan aan een talkshowtafel? Omdat ze de interviewer niet de hele tijd in de ogen hoeven kijken, maar lekker veilig met hun handen in de aarde mogen wroeten natuurlijk.

Maar hoe graag ik het ook wil, ik kan u niks over ons gesprek vertellen. Ik heb ook met zijn privacy te maken. Zijn klasgenoten lezen ook mee en als ‘zoon van’ heeft hij het al lastig genoeg. Ik kan u enkel dringend aanraden: doe uzelf een lol en kijk Naakt voor de klas met de Sekszusjes.

Kijkt die Angela dus zoveel mogelijk tv voor haar werk en dat 7 dagen per week om stukjes over te schrijven en dat is haar baan en inkomen?

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1504...der-laten-gaan
voor alle woke en linkse mensen!
theo1

https://www.ad.nl/show/dat-je-als-ou...-van~aa9e7b9e/

Dat je als ouder je dochter van 10 dit laat doen, snap ik geen sikkepit van


ANGELA KIJKT TVJournaliste Angela de Jong schrijft vijf keer per week een column over wat haar opvalt op tv.

Een van de drijfveren om toch elke avond weer voor de tv te kruipen, is de hoop om verrast te worden. Verrast door iets creatiefs, iets grappigs, iets ontroerends, iets dat ik nog niet wist of iets dat ik zelfs liever níet had geweten of gezien. En dan heb ik het niet over die wegwerp-shit van SBS, programma’s die net zo makkelijk op de buis worden gesmeten als ze er weer vanaf worden afgehaald en waar net zoveel liefde en aandacht in zit als in een willekeurige trui van de Primark. Is het dan gek dat niemand kijkt?

Nee, ik heb het over een tienjarig meisje dat op een opgevoerde scooter met 110 kilometer per uur over een strookje asfalt raast, zonder beschermende kleding, kriskras tussen andere opgevoerde scooters, quads en motoren door, terwijl haar vader er doodleuk bij staat te lachen.

Welkom in Danny’s Wereld (NPO 2), waarin Danny Ghosen zondagavond in de bikelife-scene dook. Het was me tot nu toe ontgaan, maar dat zijn dus mensen die uit heel Nederland op een willekeurig industrieterrein samenkomen om kunstjes te doen op hun scooter waaraan ze zodanig hebben gesleuteld dat hij geen 45 meer gaat, maar 160 kilometer per uur. En dat rijden ze dan ook. In hun t-shirtje. Ja, u leest het goed, ze dragen daarbij enkel een t-shirtje. Tot de politie komt en de boel opbreekt.

Zelf vinden ze dat ze niet ‘heel veel fout doen’. Ze rijden enkel maar ‘wat harder’ dan is toegestaan, zonder helm, op niet verzekerde motoren. Maar wie heeft daar nou last van? Een ongelukje is part of the game. Maar dan bellen ze heus de ambulance, hoor.

Danny Ghosen is er meester in om in krap een kwartiertje tijd een vrij compleet beeld te schetsen van de ‘werelden’ waarin hij een kijkje gaat nemen. Met zijn oprechte nieuwsgierigheid komt hij overal binnen, of het nu een pedofielenclub is, 5G-vandalen of jeugdige messendragers. Hij stelt niet alleen kritische vragen, maar zoekt ook naar de motieven achter het gedrag. Dus kwamen er in de aflevering over bikelife ook jongvolwassenen aan het woord voor wie het sleutelen aan een scooter therapeutisch werkt.

Kijk, dat snapte ik nog. Maar dat een weldenkend mens zonder deugdelijke bescherming wheelies maakt met 160 kilometer per uur en daarmee zichzelf en anderen moedwillig in gevaar brengt, dat wil er al moeilijk in. Maar dat je als ouder je dochter van 10 daartussen laat rijden in een wapperend jackie, daar snap ik dus helemaal geen sikkepit van. Laat staan dan je dan doodgemoedereerd dingen zegt als: ,,Ach, ze rijdt al vijf jaar. Ik weet wat ze kan. En op asfalt, daar kan je je bijna niet tegen kleden.’’ Zelf keek het meisje heel verbaasd toen Danny over een rijbewijs begon.

Je zou kunnen zeggen dat ik zondagavond op mijn wenken ben bediend door de tv: ik heb iets gezien waarvan ik het bestaan niet kende. En nu ik het gezien heb, laat het me niet meer los. En heb ik maar één vraag: wie grijpt hier in?

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/15...eke-aardbeving

Column Eddy Terstall
Peilingen verraden eerste gerommel van een politieke aardbeving

Hoe zou een politieke aardbeving eruitzien? Na een aardbeving ziet het landschap er flink anders uit. Hele continenten verschuiven. Bergen en dalen ontstaan. Zo ook bij een politieke aardbeving. Dan wordt het politieke landschap ook onherkenbaar. Dan lijkt weinig nog op hoe het was.

Het eerste gerommel van de beving kun je zien in de peilingen. De regeringsfracties minus die van de ChristenUnie zijn er van bergen tot heuveltjes geworden. En molshopen zijn heuvels geworden die uittorenen boven wat ooit bergen waren.



Het CDA was een heel hoge berg die nu een Grebbebergje is en in de schaduw staat van de BBB. Ook D66 is inmiddels virtueel ingehaald door Mount Caroline.

Benieuwd of ook bij haar een groot deel van de pers flink gaat uitpakken over de potentiële eerste vrouwelijke premier. Iets zegt me dat dat niet zal gebeuren. En daar is ook wel iets voor te zeggen. Want dat zij het wordt, is in de echte wereld even onwaarschijnlijk als dat Sigrid Kaag dat zou worden.

Middenland


Wie wordt er dan premier na de aardbeving? De kans dat Mark Rutte in het Torentje blijft, is niet groot, zo lijkt het. Frans Timmermans schijnt graag de kandidaat van een grote rood-groene fractie te willen worden, maar het gehele linkse blok staat in de laatste seismologische metingen nog steeds maar op 27 procent.

Het is nog steeds zo en het zal altijd zo blijven, dat het zogenoemde ’middenland’ bepaalt wie er in het Torentje komt. Dat zal ook na de aardbeving zo zijn.

Middenland is de kingmaker. Middenland: volgens electoraal geograaf Josse de Voogd is dat het stuk van Nederland dat buiten de hippe wijken en de studentensteden ligt. Dat enorme gebied heeft het grootste politieke gewicht. Verreweg.

Vroeger streden de PvdA en het CDA om dat middenland. Meestal won die laatste partij, maar die is inmiddels allang geen berg meer. En rood-groen zal naar verwachting niet of nauwelijks groter worden dan de som der delen. In ieder geval wordt het geen Alpenreus. De VVD heerste soeverein over het middenland, maar dat zal niet lang meer zo zijn.

Pieter Omtzigt


Als Pieter Omtzigt een lijst in de strijd gooit met voldoende mensen die het middenland aanspreken, dan bepaalt Omtzigt uiteraard wie het Torentje gaat bemensen.

Het is nog geenszins zeker of Omtzigt dat op zijn al geteisterde schouders wil nemen, maar laten we eens bekijken wat een grote winst van Omtzigt zou kunnen betekenen. Wat zou dat doen met Nederland? Welke kant schuift dit drassige stukje grond dan op na de aardbeving?

Wat wil Omtzigt? En belangrijker: wat wil zijn achterban? Wat wil het middenland? Hoe willen de bewoners van middenland dat het middenland eruit komt te zien?

Stel dat de Lijst Omtzigt inderdaad 35 zetels behaalt. Hoe komt hij dan tot de gewenste 75-plus? Van de huidige coalitie lijkt alleen de ChristenUnie een logische partner. Die zal ook het minst afbrokkelen na de beving. Maar vooral lijkt haar band met Omtzigt en zijn middenlanders niet structureel verstoord.
Logische partner


De SP is een logische partner. Ook goed geworteld in het middenland. En als de PvdA de PvdA blijft, past die ook in het plaatje: gematigd en sociaal. GL is al wat extremer, maar zeker wat betreft armoedebeleid zou ook die partij kunnen aansluiten. Dat geldt misschien ook voor Denk: ook een middenlandpartij, zij het wat kleiner. En net als bij Omtzigt is het profiel van Denk economisch links en cultureel behoudend. Conservatiever dan Omtzigt, maar vanuit Omtzigt gezien niet over het randje.

Aan de rechterkant vallen voor Omtzigt de PVV en vooral Forum voor Democratie waarschijnlijk direct af. JA21 en de BBB zitten net als GL op het randje en met name BBB en GL zie ik uiteraard nog niet zo snel samen in een coalitie zitten. Die vertegenwoordigen vrijwel tegenovergestelde belangen.
Zware munitie


Dus ook met een grote Lijst Omtzigt is een coalitieteam ook na de aardbeving nog niet zomaar gemaakt. Al zouden de thema’s die Omtzigt normaal gesproken groot maken, zijn lijst weleens nog groter kunnen maken dan de meesten al denken. De almaar groeiende inspraakcrisis, de ondoorzichtige netwerken, de verarming, het verval van de sociale cohesie; allemaal fenomenen die niet snel zullen verdwijnen en die de zware munitie zijn voor zijn beweging.

Het is allerminst gezegd dat er überhaupt parlementsverkiezingen komen binnenkort. Ondanks de stikstofruzies binnen de twee meest rechtse partijen in vak K zullen met name deze twee partijen en ook D66 alles op alles zetten om verkiezingen te voorkomen.
Borrelend geweten


Voor de ChristenUnie geldt dit niet per se. Helemaal niet zelfs. Misschien is het wel de club van Gert-Jan Segers die zich op de rand van de San Andreaskloof bevindt. Misschien kan het borrelend geweten van deze partij een eerste aanzet geven tot het omvormen van het politieke landschap tot iets heel nieuws.

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1396...t-die-het-doet

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/10...rdt-ondermijnd

Feiten zijn aangepast of verzonnen
Open samenleving wordt ondermijnd

Vorige week meldde de Britse krant The Guardian dat nieuwe schoolboeken in Hong Kong studenten zullen leren dat de stad ’nooit een Britse kolonie’ was. Voor de Chinese leiders geldt: feiten bestaan niet, alles gaat om perceptie.

Vorige week meldde ik dat de Palestijnse Autoriteit van president Abbas, die zijn termijn van vier jaar heeft opgerekt tot inmiddels zeventien jaar, officieel de stelling uitdraagt dat in Jeruzalem nooit een Joodse tempel heeft gestaan. Recent was er een heuse Palestijnse conferentie aan dit thema gewijd, en wel op 8 juni. Abbas’ premier, Mohammad Shtayyeh, sprak er ook. Hij zei dat Israël archeologische vondsten vervalst om de islamitische geschiedenis van Jeruzalem te ondermijnen.


Leon de Winter

Het gaat Chinezen en Palestijnen uiteindelijk om het ’narratief’. Ze hebben een verhaal ontwikkeld dat hun agenda’s geloofwaardigheid moet geven, dus worden feiten aangepast of verdonkeremaand of gewoon verzonnen. Dat doen wij ook.

Biomassa verbranden is uitermate vervuilend voor de atmosfeer, erger dan steenkool. Maar je verdonkeremaant dat effect, en je sleept er iets anders bij, iets in de zin van: ’We planten er bomen bij en dan compenseren we met toekomstige CO2-opname de huidige CO2-uitstoot van het hout dat we vandaag verbranden.’ Vervolgens heb je een narratief dat past in jouw agenda.
Gewild narratief


Het stikstofverhaal past ook in de behoefte aan feiten die in een gewild narratief passen. Ik hoorde de minister die daarover gaat, vertellen dat het slecht gaat met de natuur. Ik heb geen idee hoe zij ’natuur’ definieert, maar als zij de aanwezigheid en groei, los van menselijk ingrijpen, van zowel flora en fauna bedoelt, dan verkoopt zij volstrekte onzin: sinds de late negentiende eeuw hebben we in Nederland dergelijke natuur niet meer.

We hebben parken, gekozen en beheerd door overheidsdiensten en landbouwers, en de stand van zaken in die parken wordt ten gevolge van het Brusselse Natura 2000-plan als heilig of kritiek beschouwd, met zware gevolgen voor de landbouw. De essentiële definitie van wat natuur is, komt nergens aan de orde, en hup, er is een narratief dat naadloos past in de klimaatagenda. Ook veel media doen heftig mee aan het verdonkeremanen van feiten. Maandagavond zag ik op tv een reportage over het schandaal rond het onderzoek naar de verrader van Anne Frank. De onderzoekers hadden de man die zij als verdachte beschouwden er met de haren bijgesleept, en met weglating van de broodnodige feiten verkondigden zij unverfroren dat een Jood het beroemdste slachtoffer van de Holocaust, de Joodse Anne Frank, had verraden.

Kritiekloos


Dat leidde ertoe dat enkele grote namen in het mediabedrijf, zoals de NOS, NRC en de Volkskrant, kritiekloos het neponderzoek als historisch belangrijk etiketteerden. Je krijgt die leugen niet meer ontkracht; de halve wereld gelooft nu dat de Joden zelf schuldig zijn aan Anne’s dood, en dat schijnt voor sommige media een aantrekkelijk narratief te zijn.

Jarenlang heb ik me verdiept in de methodes die de media, de Democratische Partij en overheidsdiensten als de FBI en de CIA zich gezamenlijk veroorloofden bij het ondermijnen van het presidentschap van Donald Trump. Het fictieve verradersnarratief over hem werd erin gehamerd. Wat je ook over Trump moge vinden, die methodes waren een belediging van de rechtsstaat. Elk aspect ervan was fake. In onze open samenlevingen gaat het om de neutraliteit van de instituten, en dus het vertrouwen daarin. Voor de gezondheid van een democratie zijn de middelen – waarmee ik bedoel: het zuivere functioneren van de instituten – net zo beslissend als het doel.

We weten inmiddels dat het RIVM, dat een enorm belangrijk onderzoeksinstituut is, aan de leiband loopt van de overheid. De adviezen van het RIVM over de pandemie werden door ambtenaren bekeken en zo nodig aangepast. Het kabinet heeft tijdens de pandemie geen respect gehad voor onafhankelijke feiten, maar was sterk bezig met narratieven, en dus waren adviezen kneedbaar. Het zijn akelige vaststellingen. De open samenleving wordt hierdoor ondermijnd, en ik heb het vermoeden dat dat onze politici geen moer meer interesseert.
Kleinhartige belangen


Het lijkt erop dat zij hun agenda’s belangrijker vinden dan die van de burgers, die kleinhartige belangen hebben terwijl de politici verheven globale visies koesteren. We hebben als burgers geen greep op de manier waarop dwingende politieke agenda’s tot stand komen, welke krachten er in Brussel, Davos, New York, invloed hebben op de bestuurlijke agenda’s; denk bijvoorbeeld aan de klimaattafels, waaraan niemand zat die geen direct of indirect belang had bij de bouw van windmolens en zonnepanelen. We weten ook niet waarom al in een vroeg stadium van de pandemie het wrede taboe op profylactische middelen tot stand kwam; alle overheidsinstituten stortten zich op het heil van vaccins, die veel beperkter blijken te werken dan beloofd.

De meerderheid van de bevolking – en niet alleen in Nederland – kijkt inmiddels met groeiend wantrouwen naar de narratieven die politici, met steun van veel media, ons opdringen. Dit is niet iets om over te juichen.

https://www.ad.nl/binnenland/de-clow...agen~afa7b8dd/

De clowns die in Stroe voor zich lieten klappen, mogen in de toekomst niet klagen

Wat het boerenprotest precies duidelijk moest maken, werd me niet helemaal duidelijk. Dezelfde mensen, dezelfde taferelen en dezelfde standpunten. Er was groot machtsvertoon en de politie sloeg een flater door openlijk te erkennen dat ze niet was opgewassen tegen de kracht van de agrarische machines.

En mijn observatie dat (extreem)rechts het verhaal van de plattelanders zou kapen, werd nooit eerder zo duidelijk als in Stroe, waar conservatieve hardliners zelfs gebroederlijk werden vastgelegd door de fotograaf van het ANP. Dat was wel iets nieuws.

Eerder op de dag lieten Kamerleden Thom van Campen (VVD) en Tjeerd de Groot (D66) weten dat hen was ontraden om naar de demonstraties te gaan. Volgens de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid zou hun veiligheid in het geding zijn. Dat is best schokkend. En onwaardig voor een gezonde democratie. De andere parlementariërs, die wel een populistisch slaatje uit de boeren wilden slaan, hadden zich collegiaal kunnen opstellen, al was het maar bij wijze van signaal.

Dat gebeurde niet. Zij waren niet solidair en lieten daarmee blijken maling te hebben aan de bedreigingen die hun collega’s hadden ontvangen. Dat een Kamerlid niet zorgeloos zijn werk kan doen, moeten we kennelijk maar accepteren.

Wat ze vergeten, is dat ze hiermee een precedent scheppen. De clowns die in Stroe voor zich liepen klappen, met domme prietpraat die toch nooit uitkomt, mogen in de toekomst nooit klagen als zijzelf een keer ergens geweigerd worden door een organisatie, of gevaar lopen.



De uitkomst van dit alles gaat niet over stikstof, boeren of beschermde natuurgebieden. Wat het resultaat van afgelopen dagen werkelijk is: de vervreemding tussen Kamerleden onderling en dus ook burgers zal alleen maar groeien. De polarisatie neemt toe. De rechtstaat wordt van binnen en van buiten aangetast door ijdele nietsnutten met scoringsdrang.

Als ik deze column schrijf, heeft minister-president Mark Rutte nog steeds niets van zich laten horen. Dat is misschien nog wel het grootste debacle van de boerenprotesten. Dat onze premier moreel bankroet is. In plaats van de gemoederen te bedaren, hoopt hij dat de ellende vanzelf overwaait, vermoedelijk met een appel op de eigen verantwoordelijkheid van mensen. Dat werkte vroeger niet. En dat zal de komende tijd hélemaal niet werken.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/58...essiedepressie

Kringen
De dubbele dip van de recessiedepressie

Lees dit stukje stiekem en vooral niet hardop. Deel het met niemand en als je klaar bent met lezen, maak er dan een prop van en eet het stukje op. Het gonst namelijk van de geruchten dat het R-woord weer in de lucht zit en als je het R-woord hardop uitspreekt, dan worden de geruchten waarheid.

Ik zal het woord nu in je oor fluisteren.

Recessie.

Het CBS zegt het en ook economen zien de bui hangen. De eerste signalen doemen op. En wat zijn die eerste signalen? De torenhoge inflatie? De oorlog in Oekraïne? De gascrisis?



Ja ook, maar de belangrijkste indicator is nog altijd dat ietwat schimmige begrip consumentenvertrouwen. ’De totale waarde van pinbetalingen, geldopnames en Ideal-transacties is deze maand lager dan afgelopen maanden,’ zegt het CBS.

En dan de zin: ’Huishoudens lijken de hand op de knip te houden.’
Economische neergang


Een recessie begint altijd bij de hand op de knip. Daarom zouden we het eigenlijk moeten doodzwijgen. Aan de grote klok hangen dat de turfmeesters van het CBS vrezen voor een economische neergang, zal onherroepelijk leiden tot een economische neergang.

Het is een zelfvervullende voorspelling die vanzelfsprekend niet bijdraagt aan het vertrouwen van de consument.

Als je een kind leert zonder zijwieltjes te fietsen op een brede stoep waar geen obstakels zijn behalve één lantaarnpaal, en je waarschuwt ’pas op voor die lantaarnpaal’, dan zal je kind onherroepelijk op die ene lantaarnpaal botsen.

Met zo’n eerste melding waarin het R-woord valt, wordt iets in werking gezet dat niet meer is terug te draaien. Dan krijgen kranten er lucht van – dit stukje is daar het bewijs van, daarom moet u het straks meteen opeten – en wee ons gebeente als het NOS Journaal er gewag van maakt.

Dan wandelt Rob Trip naar een scherm waarop een neerwaartse spiraal is te zien en stelt hij ons de vraag: „Komt er een recessie aan?”

Voor je het weet wordt een vergelijking gemaakt met de crisisjaren 30 van de vorige eeuw, verduidelijkt met zwart-witbeelden van werkloze mannen met kruiwagens vol stenen, ingezet bij de aanleg van de Afsluitdijk.

Jip-en-janneketaal


Daarna zal een econoom worden geïnterviewd die op uitdrukkelijk verzoek van de redactie voor de ingang van de Action in jip-en-janneketaal de werking van de economie uitlegt.

„Als Henk en Gerda geen geld uitgeven in de Action, verdient de Action ook geen geld! Dan krimpt de e-co-no-mie.”

Ter afsluiting zal Rob Trip zijn eigen vraag beantwoorden. Ja. Er komt een recessie aan. Geen haar op Henks of Gerda’s hoofd die er dan nog aan denkt om naar de Action te gaan.

Och, ik zie het alweer helemaal voor me. De minister-president zal zich Colijn wanen en het volk toespreken in sombere recessietaal. De broekriem aanhalen. Steentje bijdragen. Eerst het zuur, dan het zoet.

Maandenlang zal het land in de dubbele dip van een recessiedepressie verkeren.

Houd er dus rekening mee. Er komt een recessie aan.

Maar dat heeft u niet van mij.

Eet smakelijk.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/28...ek-gaan-zitten

Column Afshin Ellian
Een rechter moet niet op de stoel van de politiek gaan zitten

De scheiding tussen recht en politiek, oftewel tussen de uitvoerende, wetgevende en rechtsprekende macht, is het fundament van de rechtsstaat en democratie. Het hooggerechtshof van de Verenigde Staten heeft met zijn uitspraak niet alleen de vrouwenrechten, maar ook de scheiding der machten ter discussie gesteld. De lichamelijke integriteit is een mensenrecht en daaruit vloeit het recht op abortus onder bepaalde voorwaarden voort. Dit stond en staat vast. Ook is het waar dat de uitspraak van het Amerikaanse hof een wezenlijk aspect van het vrouwenrecht heeft teruggedraaid.

Het veertiende amendement van de Amerikaanse grondwet beschermt de rechten en vrijheden van burgers: gelijkheid, vrijheid en burgerschap. Met dit amendement uit 1868 werden de verliezers van de Amerikaanse burgeroorlog gedwongen om de rechten van de voormalige slaven te respecteren. Bij het tot stand brengen van dit amendement dacht men op geen enkele manier aan abortus. Op basis van dit amendement werden belangrijke uitspraken gedaan: Bush vs. Gore (2000), en Roe vs. Wade (1973). Die laatste uitspraak legaliseerde abortus op federaal niveau. Nu, bijna een halve eeuw later, trekt de rechter deze uitspraak in. Het hooggerechtshof stelt dat de staten zelf moeten bepalen of ze abortus willen legaliseren, oftewel de rechter geeft de zaak aan de democratie (politiek) terug.



De strijd om vrouwenrechten gaat in Amerika onverminderd door. Hierover is Amerika echter diep verdeeld. De Amerikaanse rechter worstelde met de vraag waar deze strijd moet worden gevoerd. Waar bevindt zich het strijdtoneel voor het scheppen van nieuwe rechten en plichten? De meerderheid van de rechters van het hof is van mening dat het deel van Amerika – inclusief de vrouwenactivisten – dat abortus als een gegarandeerd recht beschouwt, bij de politiek moet zijn. De Amerikaanse rechter geeft de zaak terug aan de democratie. Overigens zijn er staten waar abortus wettelijk is geregeld. Maar er zijn ook staten waar abortus illegaal is.
Harde woorden


De westerse democratieën zouden uiteindelijk verminkt raken, wanneer ze in geval van morele en politieke verdeeldheid de rechter gaan belasten met wetgeving. De rechter is geen wetgever. President Biden sprak harde woorden over deze rechterlijke uitspraak. Ook president Macron (hij is president van de Franse democratie) uitte zich in felle bewoordingen tegen de uitspraak van het hoogste Amerikaanse rechtscollege. Is dat normaal? Nee. Is dat wenselijk? Nee.

Stel je voor dat oud-president Trump zich zo fel over een rechterlijke uitspraak had uitgelaten. Wat zouden onze media en politici daarvan vinden? Als de president van Amerika het oneens is met een uitspraak van de hoogste rechter, moet hij samen met zijn volksvertegenwoordigers een wet voorbereiden die de uitspraak ongedaan maakt. Dat is de enige juiste reactie van een president die de rechtsstaat en democratie respecteert. Maar Biden weet dat hij voor zo’n wet in het Amerikaanse parlement geen meerderheid kan vinden.

Modder


Wanneer de rechter in de politieke modder wordt getrokken, moeten alle alarmbellen afgaan. De wetgevende rechter ondermijnt immers al dan niet bewust de democratie en rechtsstaat. Progressieven verwachten te veel van de rechter als ze een meerderheid van de kiezers niet van hun standpunten kunnen overtuigen. Politici moeten hun eigen plicht niet verwaarlozen. Het zijn politici die dagelijks op basis van de politieke – en nu ook militaire – realiteit belangenafwegingen moeten maken. Ook de rechters moeten deze democratische realiteit nooit uit het oog verliezen. Zie nu de politieke realiteit: de kolencentrales worden weer geactiveerd. De staat kan nu het Urgenda-arrest niet uitvoeren. Het uitvoeren van deze uitspraak kan de energievoorziening, vanwege de Russische oorlog tegen Oekraïne, in existentieel gevaar brengen.

Het is betreurenswaardig dat een substantieel deel van de Amerikaanse bevolking de lichamelijke integriteit van vrouwen niet respecteert. Ook is het een verdrietige kwestie dat de rechter de rechtszekerheid voor Amerikaanse vrouwen heeft geschonden. Terecht steunen velen in Europa de vrouwenbeweging in Amerika. Maar het was ook in 1973 betreurenswaardig dat het Amerikaanse hooggerechtshof op de stoel van de wetgever ging zitten. Dit is geen salomonsoordeel. De rechter moet volgens de wet en rechtsbeginselen wetten interpreteren zonder op de stoel van de politiek te gaan zitten. Activisten en progressieve politici moeten weer leren om met hun tegenstanders in gesprek te gaan. In de democratie veranderen de meningen door dialoog en debat.

Het Amerikaanse parlement, en niet de rechter, moet vrouwenrechten in wetgeving omzetten.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/76...maar-verdiepen

Onze bestuurders willen crises niet wegnemen maar verdiepen

Vorige week luisterde ik naar Marianne Zwagerman, online columnist bij De Telegraaf, in haar podcast ’Op z’n kop’. Zwagerman sprak in die podcast met emeritus-hoogleraar Han Lindeboom. Het gesprek was vorige week woensdag laat op de avond online gezet, en tijdens het grote stikstofdebat in het parlement van 23 juni werd verscheidene keren naar dat gesprek verwezen, met name door Pieter Omtzigt.

Professor Lindeboom is gepromoveerd op stikstof. En hij is lid van D66. Dus hij achtte het als zijn plicht om zijn bevindingen naar aanleiding van overheidsplannen over stikstof met zijn partij te delen. Maar dat werd hem ontraden. De partijtop, althans de mensen die hij had benaderd, stuurde hem het bos in en zijn kritische rapport werd terzijde gelegd.



Lindeboom wil elk Natura2000-gebiedje als zelfstandige eenheid bestuderen en veel genuanceerder te werk gaan dan de overheid tot nu toe voorstelt. Hij wees op fouten in het RIVM-rapport over stikstof, en legde uit dat die door het RIVM waren toegegeven, maar formeel werd met de correcties niets gedaan.

Als je de professor hebt aangehoord, hoor je aanbevelingen die zo redelijk en overtuigend zijn dat je je afvraagt waarom hij niet meteen door een vrolijke Mark Rutte werd gebeld – vrolijk, ja, omdat de professor hem mogelijkheden had kunnen aanreiken die het dreigende lot van veel boeren zal verlichten of beperken terwijl ze hun werk kunnen blijven doen. Lindeboom werd niet gebeld.

In een opvallende column in NRC Handelsblad schreef Louise Fresco, de briljante voorzitter van de Raad van Bestuur van Wageningen University & Research, een van de belangrijkste landbouwuniversiteiten in de wereld, dat Nederlandse boeren „tot de meest succesvolle en innovatieve ter wereld [zijn] dankzij het Plan-Mansholt, Europese steun en onderzoek.” Ook schreef Fresco: „Hoe je het ook meet – CO2 per gram geproduceerde eiwit of water per kilo tomaat – de Nederlandse landbouw is duurzamer en milieuvriendelijker dan die elders.”

Ik zou Fresco’s hele column hier willen citeren, maar laat ik me beperken tot de volgende kernzinnen: „Nergens is bij mijn weten de tegenstelling tussen stad en platteland zo scherp dat het belang van de natuur systematisch boven dat van boeren wordt gesteld. Hoe minder landbouw, hoe meer natuur lijkt het adagium geworden. Daarmee zijn we op de foute weg. Nederland is een grote tuin tussen bebouwde stroken. De boerenprotesten gaan ten diepste niet over uitstoot maar over onbegrip.”

Niet deskundig


Net als Lindeboom is Fresco een deskundige. Hun gelijken hebben zij in het parlement niet. En ook niet in het kabinet: Robbert Dijkgraaf is een hoogbegaafde man, maar is geen landbouw- of stikstofdeskundige; hij weet wel alles van zwarte gaten. We hebben als stikstofminister Christianne van der Wal, die een ’didactische graad HBO lesbevoegdheid’ heeft; let wel, daar kijk ik niet op neer. Maar als ik de taak van stikstofminister aangeboden had gekregen, had ik beleefd bedankt. Dat had mevr. Van der Wal ook moeten doen; zij heeft geen idee wat het periodieke systeem is, heeft geen benul van chemische verbindingen. Zij voert uit wat haar wordt opgedragen. Dus houdt zij zich, net als Mark Rutte, stil als Han Lindeboom in Zwagermans podcast uitlegt wat er mis is met de stikstofaanpak van de coalitie, en blijft ze nog steeds zwijgen als Louise Fresco „vele stedelingen en hoogopgeleiden” verwijt dat ze zijn gaan denken dat „in het dichtbevolkte Nederland landbouw een sta-in-de- weg [is] geworden.”

Alsof het nog niet dodelijk genoeg was, kwam Paul Jansen, onze hoofdredacteur, afgelopen zaterdag met een column over D66 en stikstof. Hij schreef dat D66 stelt dat tachtig procent van onze natuur is verdwenen, en hij vroeg D66 om onderbouwing. Hij kreeg twee grafieken: „Die gingen niet over natuuromvang, maar over een teloorgang van biodiversiteit – de talrijkheid van dieren en planten. In de eerste grafiek bleek als vertrekpunt de mondiale biodiversiteit in het jaar 1700 (!) gebruikt. Nederlandse data startten rond 1900 op circa index 40. Dus volgens dit model was toen al zestig procent van de planten en dierensoorten verdwenen. Of heeft hier nooit bestaan.”


Dinsdag kwam in het parlement een motie van Pieter Omtzigt in stemming over professor Lindebooms feitelijke kritiek op het stikstofrapport van het RIVM. Het parlement wees de zinnige motie af.
Crises niet wegnemen


Bevinden we ons in een fase van collectief verlies van werkelijkheidszin bij onze politici en bestuurders? Zeker. En toch is er over nagedacht. Onze bestuurders nemen geen contact op met dissidente deskundigen omdat zij de crises niet willen wegnemen maar willen verdiepen: een viruscrisis, een energiecrisis, een Ruslandcrisis, een klimaatcrisis. Desnoods fabriceren zij een crisis, zoals de stikstofcrisis. Daarmee willen zij een specifieke nieuwe devotie laten ontstaan, namelijk natuurdevotie, die een heilige drie-eenheid vormt met bescheidenheid en zuinigheid.

Het lijkt er sterk op dat onze politieke elites zich niet met feiten willen laten overtuigen. Met crises forceren onze elites hun agenda’s door onze strot. Want het doel – de groene utopie van een zuiver land voor zuivere gelovigen – is heilig.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/13...ag-waarom-niet

Keti Koti een nieuwe nationale feestdag: waarom niet?

Het is dus Kitti Kotti. Niet Keeti Kooti, niet Ketti Kotti, maar Kitti Kotti. Kitti Kotti. Succes met oefenen.

Excuses, mevrouw Aldith Hunkar, dat ik deze unieke woorden, door u uitgesproken in een Twitter-filmpje voor iedereen die vrijdag, zoals gebruikelijk op 1 juli, zou stilstaan bij de afschaffing van de Surinaamse en Antilliaanse slavernij op 1 juli 1863, weliswaar letterlijk maar zonder aanhalingstekens van u overneem. Ze zijn er te belangrijk voor. Aanhalingstekens zouden er afbreuk aan doen.



Wel een pakkend nieuwtje, trouwens.

Keti Koti heet geen Keti Koti.

Keti Koti heet Kitti Kotti.
Oudoom


Zo spreekt Aldith Hunkar het uit, zij weet dat als geen ander, en laat ik in het kader van dit thema vooral niet vergeten dat het Slavenregister mij een paar jaar terug duidelijk maakte dat ene M. T. Hoogland in de negentiende eeuw dertien slaven in Suriname hield. Dat was vast een oudoom, leer mij de Hooglandjes kennen. Ik vond mijn eigen vader soms zelfs nog een slavendrijver wanneer hij mij, toen ik een jaar of zestien was, ’s ochtends om vier uur, exact vijf uur voor het verlopen van de deadline van de belastingdienst, als zazp’er (zelfstandig accountant zonder personeel) dwong de verlies- en winstrekeningen van zijn cliënten uit te tikken, die uiteraard allemaal oude, witte mannen waren. Aangezien ik, met verwijzing naar die oudoom, volgens de hedendaagse leer schuldig ben aan eerstegraads slavenhandel volg ik de raad van mevrouw Hunkar in alle nederigheid op.

Het is dus Kitti Kotti. Niet Keeti Kooti, niet Ketti Kotti, maar Kitti Kotti. Kitti Kotti. Ik oefen mezelf helemaal suf, want Kitti Kotti moet onze nieuwe nationale feestdag worden. Ter bewerkstelliging van dit streven is zelfs een sociale media-campagne op touw gezet, alsmede een website genaamd ik-neem-vrij-op-1-juli.nl in het leven geroepen.

Wil ik het óók?

Waarom niet.

De slavernij was er kwalijk genoeg voor en Nederland speelde er, net als de Ashanti in Ghana bijvoorbeeld, het volk waar Zwarte Piet-kopschopper Akwasi van afstamt, een leidende rol bij. Daarom is het best een goed idee om er een jaarlijkse nationale herdenkings- c.q. feestdag van te maken. Bovendien is het op 1 juli vaak lekker weer en heeft het Kwakoe-festival mij al diverse malen geleerd dat Surinamers geweldig feest kunnen vieren.

Grapje!
Miljoenmiljard verhalen


Doen, zeg ik, voor één keer in alle ernst. Maak er inderdaad een nationaal gebeuren van, op één voorwaarde: dat wij van de pers dan eindelijk eens stoppen met het publiceren van een miljoenmiljard verhalen, op of in de aanloop naar 1 juli, waarin zo bewogen mogelijk wordt beweerd dat de witte Nederlander nog altijd niet beseft – iemand schreef deze week zelfs dat de Holocaust bij de slavernij verbleekte – hoeveel leed de voorouders van onze afro-polderlanders is aangedaan.

Dat beseffen wij namelijk wel. Alleen: wíj deden het niet. En de enige echte slachtoffers leven niet meer.

Het is dus Kitti Kotti.

Succes met oefenen.