https://www.telegraaf.nl/nieuws/1816...ns-perspectief

Column Leon de Winter
Elon Musk is geen nazi of Jodenhater, diverse media manipuleren ons perspectief

Afgelopen maandag, na de beëdiging van president Trump, betrad Elon Musk een grote bijeenkomst van Trumpisten in een overdekt stadion in het hart van Washington DC. Hij werd luid toegejuicht. Musk stuiterde van enthousiasme over het toneel. Zonder twijfel is Musk een genie, maar wanneer het hevige emoties betreft kan hij losgaan als een jongetje van acht dat zijn favoriete speeltje heeft gekregen. Dat deed Musk, zwaaiend en springend. Hij verklaarde het publiek zijn liefde en gaf zijn hart, waarbij hij een armgebaar maakte van zijn hart naar de zaal. Mooi? Nee.




Musks onschuldige armgebaar werd letterlijk van zijn context losgeknipt en ging als een clipje van enkele seconden de sociale media in; vervolgens barstte het los in sommige media, ook in Nederland. Zoals bij Bar Laat, NPO Radio1, WNL, de site van de Volkskrant, et cetera. Wat beweerden ze? Dat Musk met dat gebaar de nazigroet had gebracht.

Elon Musk werkt samen met talloze Joden




Enkele van die mainstream media zijn dezelfde media die continu claimen dat desinformatie moet worden onderdrukt. Alleen wie blind haat, kan in Musks enthousiasme iets zien wat er niet is. Musk heeft samen met Bibi Netanyahu de verwoeste dorpen langs de grens met Gaza bezocht, hij werkt samen met talloze Joden, maar de ogen van de haters wilden iemand zien die hij niet is.



Een ander dingetje. Bij het praatprogramma Buitenhof van afgelopen zondag mocht Marietje Schaake, ex-Europarlementariër van D66, over sociale media praten en haar diepe zorgen uitspreken over de opinies die bijvoorbeeld Musks site X toelaat.Geheime censuur



Zij is tegenwoordig een van de leidinggevenden van het Cyber Policy Center van de Stanford Universiteit. Dat is een schitterende baan bij een schitterende universiteit. Wat niet ter sprake kwam, was de rol van Stanford bij het onderdrukken van ideeën en opinies die de regering Biden onwelgevallig waren. Dat onderdrukken gebeurde informeel, maar wel via directe lijnen tussen enerzijds de FBI en de CIA en anderzijds Twitter (nu X), Facebook en Google.

Het ging om honderden gevallen van geheime censuur, met name wanneer het ging om het weghalen van dissidente stemmen ten aanzien van de Covid-pandemie. De interviewer van Buitenhof had geen idee dat Schaakes Stanford betrokken was bij die censuur, of misschien had hij dat wel, maar verzweeg hij het. Daarmee onthield hij de kijker belangrijke context over Schaake en Stanford. Bij Musks gebaar was het niet anders: geen context.

Sommige media manipuleren ons perspectief



Diverse mainstream media doen dat om ons perspectief te manipuleren. Geen enkele video van de volle marktkramen in Gaza, van de drukke bakkerijen en eettentjes, gemaakt door Gazanen zelf, heeft ooit de nieuwsprogramma’s van de Nederlandse televisiekanalen gehaald; laat staan dat zij de video’s hebben getoond van Gazanen die zelf hun stad liefdevol in beeld hebben gebracht vóór 6 oktober 2023, en die beelden laten geen concentratiekamp zien.

Continu worden we door deze mainstream media gemanipuleerd: over Gaza, Oekraïne, Trump, Musk, het klimaat, CO2, ga zo maar door. Dat gebeurt omdat de redacteuren bepaalde agenda’s willen uitdragen. Zij willen ons wijsmaken dat Gaza een concentratiekamp was, dat het klimaat wordt bepaald door CO2 (en niet door onder meer vulkanisme en de zon), dat Musk een neonazi is, en Trump Hitler.

De Amerikaanse overheden en sociale media hebben ten aanzien van Covid op schandalige wijze bijgedragen aan de demonisering van dissidenten. Vergeet niet: dat gebeurde in Nederland ook. In alle westerse samenlevingen veroorloofden de overheden het zich om dissidentie de nek om te draaien. Naar het zich nu laat aanzien, was het al vroeg duidelijk dat overheden wisten dat maatregelen als mondkapjes en lockdowns niet effectief waren, maar de overheden konden de kans op totale controle niet weerstaan. En nu moet Musk, die de censuurfilters van X op een laag pitje heeft gezet, het ontgelden. Dus wordt zijn gebaar van liefde gekwalificeerd als een nazigroet, terwijl de totaliteit van Musks optreden wordt weggehouden.



Dit is een kenmerk van veel mainstream media geworden: pik details uit incidenten en presenteer die als feiten. Feitelijk kunnen die details waar zijn, zoals Musks armbeweging (die – schrik niet – het strekken van de rechterarm betrof), maar die details zijn zonder context niet meer dan het gereedschap van de manipulator.

Wereldwijde Jodenhaat



Nog eentje. De Anti-Defamation League (ADL), een links-Joodse Amerikaanse organisatie, heeft vorige week een nieuw onderzoek gepubliceerd naar wereldwijde Jodenhaat. Het percentage volwassenen dat Jodenhaat koestert in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, ofwel de Arabische wereld, bedraagt 76 procent, ofwel drie van de vier volwassen Arabieren zijn Jodenhaters – de ADL noemt die haat voorzichtig ’negatieve houdingen ten aanzien van Joodse mensen’. Turkije scoort 97 procent.



Kortgeleden relden sommige mainstream media over uitspraken van minister Mona Keijzer over Jodenhaat bij moslims. Dit ADL-rapport wordt door die media verzwegen. Als u die media wantrouwt: dat is terecht. Maar u wantrouwt ze niet genoeg. Wat zij doen heeft weinig te maken met nieuws. Het is propaganda.



Musk is een uitbundig vrolijke man. Laat Elon dansen.

Laten we mensen maar gaan beoordelen op hun daden

https://www.parool.nl/columns-opinie...even~b0327b31/

Lale Gül

Dit is mijn laatste column voor Het Parool, maar ik zal mijn ongezouten mening blijven geven

Aan alles komt een einde, en zo ook aan deze column van mij in Het Parool. In het theater sluit ik mijn voorstelling altijd af met: “Dames en heren, u was een geweldig publiek, dank!” En dat wil ik vandaag ook zeggen tegen mijn trouwe lezers hier, die me onvermoeibaar mailen en complimenteren.



Vier jaar geleden kreeg ik bij deze krant de kans opiniemaker te zijn en ondanks mijn vreselijke, amateuristische en onleesbare columns in het prille begin, bleven ze in me geloven en wezen ze me niet het gat van de deur. Gelukkig maar, want juist dankzij die noodzakelijke vlieguren, feedback en adviezen van lezers kon ik me in een snel tempo ontwikkelen. En dat is u ook opgevallen.

Week in, week uit was ik op zaterdag online de best gelezen column. Mijn trouwe fans wezen anderen op mijn columns; die sloten vervolgens een abonnement af omdat ze niets wilden missen. De waardering deed me enorm goed.

Het was motiverend en ik vond columns schrijven ineens het leukste van alles wat ik daarnaast deed: boeken schrijven, theatershows maken, lezingen geven en op tv meningen verkondigen.

Ik was als een kind zo blij op de woensdagen, als ik weer boos mocht tikken waar ik me die week over had opgewonden. Dan moest ik vaak ook nog kiezen tussen drie of vier zaken, want ik erger me nogal aan veel dingen op deze wereld. Eigenlijk ben ik een soort jonge, vrouwelijke, Turks-Nederlandse Maarten van Rossem.

Hier kon ik in alle vrijheid mijn woede, passie, verontwaardiging en hersenspinsels kwijt, zonder enige beperking van deze vrije, prachtige, Amsterdamse krant.

Als iemand die geboren en getogen is in Bos en Lommer vond ik het een eer om voor ‘mijn eigen’ krant te schrijven, ook al woon ik er niet meer. Ik weet nog goed dat ik vroeger Het Parool bij anderen moest bezorgen, toen ik een krantenwijk had, en nu schreef ik er zelf in. Dat had daarom ook sentimentele waarde voor me.

Juist door die waardering en die passie had ik al geruime tijd de sterke behoefte voor een grotere krant te schrijven. Een behoefte die ik niet meer kon onderdrukken. Ik merkte dat ik toch teleurgesteld raakte als ik in uithoeken van het land kwam en veel mensen niet op de hoogte waren van mijn columns, soms niet eens wisten dat ik ze schreef. Toen kwam een onweerstaanbaar aanbod van De Telegraaf om voor hun zaterdagkrant te schrijven, met een miljoenenpubliek.

Ik heb niet meteen ja gezegd, maar was op den duur toch overtuigd. Ik zal u uiteraard heel erg missen, en zal moeten wennen aan een totaal ander publiek. Het werd tijd voor de volgende stap, en ik kreeg een te mooie kans.

Zoals altijd zal ik ook dáár mijn ongezouten mening geven, me altijd beroepen op louter feiten en vooral volkomen vrij zijn in alles wat ik publiceer. De signatuur van kranten heeft mij altijd vrij weinig gestoord, want ik ben toch wel zo eigenwijs om te doen wat ik wil.

En u kent me niet anders.

Lale Gül schrijft elke week een column voor Het Parool. Reageren? l.gul@parool.nl

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/43...j-de-telegraaf

Lale Gül wordt columnist bij De Telegraaf

In de zomer van 2019 interviewt verslaggever Wierd Duk drie afvalligen. Aanleiding voor het verhaal is het feit dat religieuze dissidenten het wereldwijd moeilijk hebben. Wierd schrijft dat ook in Nederland afvalligen uit angst voor wraak het liefst anoniem blijven.

© ANP / ANP

Lale Gül is de nieuwe columniste van De Telegraaf




Bij het verhaal staat een opvallende foto. Twee personen ziet de lezer in hun gezicht, de derde alleen maar op de rug. Donker glanzend haar is zichtbaar. Wie het artikel leest, komt erachter dat de foto om een andere reden des te opmerkelijker is. Tot twee maanden eerder draagt de 21-jarige vrouw een hoofddoek, die ze inmiddels heeft afgelegd. De Turks-Nederlandse studente hoort van familieleden dat ze hen hiermee ten schande heeft gemaakt. Haar droom: „Ik wil mensen zoals ik helpen, maar ik wil vooral een rustig leven waarin ik die discussies over de islam ver achter mij kan laten.”

Het is de eerste kennismaking met Lale. Pas anderhalf jaar later staat haar volledige naam in de krant: Lale Gül.



Ze heeft dan net haar eerste boek ’Ik ga leven’ uitgebracht. Onze toenmalige collega Kitty Herweijer kopt de recensie met ’prikkelend debuut over verstikkende afkomst’.Lale Gül helpt anderen met boeken



Vanaf dat moment kent iedereen Lale. Haar boek wordt een regelrechte bestseller (meer dan 200.000 exemplaren worden verkocht), ze wint de NS Publieksprijs, wordt door EW uitgeroepen tot Nederlander van het Jaar 2021 en een jaar later ontvangt ze uit handen van Simon Fortuyn de prijs die naar zijn vermoorde broer Pim vernoemd is.



Met haar boeken is het haar gelukt om andere mensen te helpen. Maar van een rustig leven is geen sprake. De bedreigingen komen niet meer vanuit haar eigen familiaire kring. Via sociale media is het inmiddels dagelijks raak. Een pet en zonnebril zijn nodig om onherkenbaar over straat te gaan, bij publieke optredens zijn beveiligers aanwezig.



Ruim vijf jaar na het eerste gesprek spreekt ze Wierd opnieuw. Het is in de aanloop van 2 november 2024, twintig jaar na de afschuwelijke moord op Theo van Gogh. Wierd spreekt strijders van het vrije woord. Lale is daar een van. Ze heeft inmiddels niet alleen een tweede boek uitgebracht, ze publiceert sinds 2021 ook in Het Parool, de krant die haar kort na het verschijnen van haar eerste boek de kans geeft om een wekelijkse column te schrijven.



Ze heeft uiteenzettingen over lentekriebels, vrouwenrechten, Zwarte Piet en heel vaak over de islam. Daarbij neemt ze geen blad voor de mond. „Dat rebelse wat Theo had, dat heb ik ook.” Maar Lale verzucht ook dat het dit laatste onderwerp is waar in ons land geen kritiek op mogelijk lijkt te zijn. „Ik wil niet eindigen zoals hij”, zegt Lale verwijzend naar Theo van Gogh. Het is een uiterst pijnlijke constatering.

Columnist in De Telegraaf




Lale Gül is dapper, strijdbaar en een van de meest uitgesproken stemmen van dit moment. En vanaf volgende week zaterdag is ze columnist in De Telegraaf. Welkom Lale.

Top dame die zich knap vrij gevochten heeft onder het moslim terreur vandaan

https://www.buttkicken.nl/2025/01/31...-nooit-moeder/


99 woorden: Nooit moeder


Meest indrukwekkende interview deze week stond in De Telegraaf.

Het was met Lale Gül, wier column verhuist van het DPG-deugkrantje Het Parool naar de grotemensenkrant De Telegraaf.

De schrijfster is pas 27, maar heeft nu al de conclusie getrokken dat ze nooit moeder gaat worden. Niet omdat ze geen moeder wil worden. Nee, ze wil geen kind op de wereld wil zetten waarvan de moeder vanwege islamkritiek letterlijk niet zeker is van haar leven.

“Ik hoop niet dat ik als Theo van Gogh eindig”, zegt ze.

Wie dat pathetisch vindt, heeft nog altijd zijn ogen in zijn kont zitten.

Deze sterke vrouw verdient een standbeeld

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/87...rden-beinvloed

Column Bina Ayar
Gij zult alleen door betuttelaars worden beïnvloed

’Beïnvloeding’ is het nieuwe buzz-woord. Buitenlandse beïnvloeding is een probleem, net als beïnvloeding door bedrijven. Plotseling is iedereen wel door iemand beïnvloed, of anders wel door algoritmes op sociale media. Beïnvloeden is taboe, tenzij het de juiste beïnvloeding is.




Deze dagen wordt er voortdurend gekibbeld over wie door wie is beïnvloed. Op het nieuws horen we dat Roemeense kiezers verkeerd zijn beïnvloed, net als eenieder die straks op AFD in Duitsland stemt. Anderzijds zijn er zorgen over ’linkse’ beïnvloeding door USAID. Beïnvloeding lijkt vooral een probleem als het leidt tot verkeerde opvattingen of gedragingen. Er wordt zo moord en brand geschreeuwd over Musk, maar de invloed van andere miljardairs is dan weer geen probleem.

Beïnvloeding is reëel, transparantie is daarin belangrijk. Manipulatie en misleiding zijn ook van alle tijden. Dat we nu zo bang moeten zijn voor beïnvloeding heeft deels te maken met de opkomst van sociale media waar iedereen van alles kan delen. Tegelijkertijd is de angst voor het verlies van een ’opiniemonopolie’ eeuwenoud, zoals historicus Roelof Bouwman schrijft op Wynia’s Week. Terecht vergeleek hij de zinloze hetze tegen sociale media met de vroegere weerstand tegen de boekdrukkunst.
Betuttelbrigade vooral bezig met beïnvloeding



In het klein is vooral de door internationale agenda’s beïnvloedde betuttelbrigade bezig met beïnvloeding, alleen heet dat dan ’bescherming’. Zoals in de supermarkt. Daar is van alles te koop en dat wordt gezien als een ongewenste vorm van beïnvloeding. Als het aan betuttelaars ligt wordt u nooit en te nimmer meer verleid. Dus weg met alle reclames, weg met de vrije beschikbaarheid van producten. Sigarettenverkoop in supermarkten werd daarom al verboden, en als het aan de alom in de media aanwezige alcohol-alarmisten ligt, wordt ook drank verbannen uit het openbare leven.

Zuivering van onreine gedachten



Het duwen en trekken aan mensen totdat iedereen hetzelfde brave gedrag vertoont, is even zorgelijk als absurd. Betutteling beperkt zich niet tot lichamelijke geboden als ’Gij zult niet roken, drinken of snacken’. Ook de geest moet gezuiverd van onreine gedachten, zie alle draconische maatregelen en voorstellen om online desinformatie tegen te gaan.



Nieuw is dat beïnvloeding tegenwoordig samengaat met technologisering. Toch zijn het niet alleen ’techbedrijven’ die ons sturen met apps en algoritmes. Ook de overheid zet digitale controlemiddelen in. Van algoritmes om fraude te voorkomen zoals in de Toeslagenaffaire, tot focusflitsers en experimenten met slimme lantaarnpalen of andere ’smart city-toepassingen’ die in theorie tot totale controle kunnen leiden.

Kritisch over overheidsbeïnvloeding




Nu we toch beïnvloedingbewust zijn is het dus niet gek om ook kritisch te zijn over overheidsbeïnvloeding. Vooral de combinatie van een grote focus op psychologische sturing via gedragsexperts en een heilig geloof in technologische oplossingen verdient oplettendheid. Al is het maar omdat sturing door de overheid dwingender kan zijn dan sturing of verleiding door bedrijven. Niemand dwingt je tenslotte om op sociale media te zitten of ongezonde producten te kopen in de supermarkt, maar niet ’bespied ’willen worden in de openbare ruimte is geen optie. En als de overheid sociale media verbiedt zoals sommigen durven te opperen, heb je ook weinig keus.Politiek correcte meningen



De buitengewone belangstelling voor beïnvloeding past bij de neiging om elke millimeter van het leven te controleren. Het past ook goed bij de intolerantie voor meningen die niet in het eigen straatje passen. Gij zult alleen door politiek correcte meningen worden beïnvloed!



De beste remedie tegen ongewenste beïnvloeding is nog altijd zelf nadenken, maar dat kunnen we dus eigenlijk niet volgens de betuttelaars. Toch laten onze vrije gedachten zich gelukkig moeilijk sturen. Laat dat maar zo blijven. Of beter nog: ’Laat me, ik heb het altijd zo gedaan’.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/69...ijn-weer-terug

Kringen
Help, Lölletje Rosenmöller en Didi Samsom zijn weer terug!

Lölletje Rosenmöller weer in de picture, Didi Samsom idem dito. Logisch dus dat ik aan mijn dermatoloog dacht, die al bijna drie jaar niet meer onder ons is.




Nee, mevrouw, ik diende de medische hulp van Jan Paul, zoals hij heette, nadrukkelijk níet in te roepen omdat ik met venerische gevolgen buiten de pot had gepiest. U zult dat wel weer denken met uw verdorven geest en het klopt inderdaad dat de dermatoloog aandoeningen behandelt die het ongewenste resultaat kunnen zijn van een vereniging in den vleze.

Ik had gegolfd, meer niet. Ik had gegolfd aan de Costa de la Luz, nabij de grens van Spanje met Portugal. En ik was daarbij, naarstig in het lover op zoek naar mijn bal, dusdanig wreed te grazen genomen door een moordbrigade pijnboomprocessierupsen, dat ik mij jammerend van de jeuk gedwongen zag vier dagen eerder dan de bedoeling was de terugreis naar Nederland te aanvaarden.



Ik vervoegde mij met spoed bij Jan Paul, die mij een zware kuur prednison voorschreef en zei: „Hier ga je misschien wel je hele leven last van houden. Soms komt het na jaren weer terug.”



En verdomd: meerdere malen gedacht dat ik er definitief vanaf was, even zo vaak toch weer geplaagd, over mijn hele lijf, door rode uitslagplekken. Steeds weer hevige jeuk, met andere woorden, en daarom begon ik subiet naar Jan Paul terug te verlangen toen ik meedogenloos werd geconfronteerd met de terugkeer van zowel Paul Rosenmöller als Diederik Samsom in de polderlandse publiciteit.



Ik bleef krabben.



Wat is dat toch met dat soort extreemlinkse figuren? Waarom raak je ook daar nooit definitief vanaf? De vrijheden van beweging en meningsuiting zijn een groot goed hoor, maar hadden deze twee individuen ons in een ver verleden al niet lang genoeg als – min of meer – menselijke klonen van de pijnboomprocessierups besprongen?



Niet dus. Lölletje bleek zijn groene obsessie zelfs als ABP-bestuurslid niet te kunnen beteugelen: huppekee, 97 miljard (!) aan pensioengeld naar de filistijnen omdat meneer niet wil beleggen in ondernemingen die in zijn vertroebelde ogen niet deugen – waar haalt-ie de gore lef vandaan om zo met andermans centen om te gaan.

En Didi nam óók plots weer plaats in de schijnwerpers. Die zit lekker ver weg in Brussel, dacht ik jarenlang, daar hebben we ook best last van ’m, maar het is te overzien. En vervolgens gaat die gek bij Eva Jinek zitten en roept-ie dat de Nederlandse staat grond moet gaan onteigenen! Serieus! Hij wil uw en mijn grond nationaliseren, oftewel jatten!



Heeft u een zooitje van het bouw- en woonbeleid gemaakt? En u? Ik ook niet. Het zijn idioten van het kaliber Diederik Samsom (ex-Greenpeace) die de boel met hun krankzinnige 0,07 gram aan maximale stikstofuitstoot per hectare per jaar – Duitsland 300 gram, Denemarken 700 gram – compleet hebben laten vastlopen. En dan komt-ie met zo’n ultra-communistische oplossing.



Ik sterf ineens weer van de jeuk.



Keer terug op aarde, Jan Paul!



Ik wil prednison!

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/56...cbo=v2-FIDDmXI

Column In Vrijheid
BnnVara staat met nieuwe docuserie over Selma Omari de integratie van moslims in de weg

De NPO en BnnVara zijn ooit opgericht om hun kijkers te verheffen, maar ze hebben óf ondertussen hun doelstellingen veranderd, óf ze hebben zelf niet door dat ze tegenwoordig hun kijkers vooral níét verheffen, maar juist dom en klein houden, aangezien het qua niveau en kwaliteit soms zelfs schadelijker is dan veel producties bij de commerciële omroepen.

Columnist Lale Gül




Als ik opzoek wat de doelstellingen zijn, lees ik; ’BnnVara heeft als doel kritische, vernieuwende en maatschappelijk betrokken media te maken. De Vara is van oudsher progressief.’ En: ’De NPO heeft als taak de Nederlandse taal en cultuur te bevorderen en een tegenwicht te bieden aan commerciële media door programma’s te maken die niet alleen op kijkcijfers gericht zijn, maar ook op maatschappelijke waarde’.

Docuserie over Beauty-influencer Selma Omari




Iemand moet mij dan eens uitleggen wat er zo progressief en waardevol is aan de onlangs op de NPO gepubliceerde docuserie genaamd Selma; Op mijn manier. Welgeteld 12 afleveringen gaan over de ondraaglijke lichtheid van het bestaan van beauty-influencer Selma Omari, waar onlangs ophef over ontstond omdat ze zetpillen verkocht aan jonge meiden op Instagram die je billen groter zouden maken.



Ze heeft het in deze docu continu enorm moeilijk met zichzelf, omdat ze eigenlijk vindt dat ze zich islamitischer moet kleden en gedragen, maar dat nog niet lukt. We zien haar huilen bij de psycholoog, waarvan ze trouwens wil dat die ook islamitisch is, want anders voelt ze zich onbegrepen, bij een blanke, niet-islamitische psycholoog. Ze huilt omdat ze ’haar ziel heeft bevlekt’ door een buitenechtelijk kind te krijgen en vertelt dat ze het moeilijk vindt om voor de hoofddoek te kiezen.



Ook is er een bekende voetballer die met haar wil daten, Lars Veldwijk (ex van influencer Monica Geuze), maar ze moet hem afwijzen, omdat hij eerst moslim moet worden, vindt ze. Bovendien vindt ze hem ’te lief voor een man’. ’Een man moet een vrouw dwingen op een bepaalde toon, jij bent te lief, daarom luister ik niet snel naar je’, vertelt ze hem aan de telefoon.Geen verjaardagen vieren



Ze mag volgens haar geloof geen verjaardagen vieren, zegt ze, en besluit het niet te doen, om daarop voor die verjaardag wel naar de Malediven te vliegen. Vervolgens zien we Selma tegen haar dochter zeggen dat als ze het niet leuk vindt op de opvang, dat ze stennis moet schoppen en niet respectvol moet zijn, en dat ’mama dan weet dat je het niet naar je zin hebt daar’.

Als er iets is wat deze serie doet, is het de integratie van islamitische Nederlanders en jongeren nog méér in de weg staan. De boodschap is namelijk dat iedereen die lijkt op Selma, en ook die religie aanhangt, zich vooral óók zo schuldig zou moeten voelen, als je een relatie hebt met een niet-moslim, geen hoofddoek draagt, naar een niet-islamitische psycholoog gaat of het wél leuk vindt om verjaardagen te vieren. Bovendien word je geleerd je gevoelens vooral niet normaal te communiceren, maar met je temperament op te lossen, zoals de straatcultuur betaamt.
Keuzes van NPO erg curieus



De journalistieke keuzes die de NPO tegenwoordig maakt zijn op z’n minst erg curieus. ’Wat is het probleem, er zijn toch wel meer inhoudsloze programma’s op tv?’ hoor ik u zeggen. Zeker, maar het pijnlijke hieraan is dat het van publiek geld wordt gefinancierd.



Jaarlijks vraagt de NPO 983,1 miljoen euro aan het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Prima, maar dan hebben we recht op daadwerkelijk inhoudelijke en progressieve programma’s. De feministen die in de jaren 70 streden voor emancipatie hadden zich nooit kunnen voorstellen dat we 50 jaar later op tv vrouwen horen zeggen dat mannen vrouwen moeten domineren. Bij de Vara, nota bene.



De NPO is mij dierbaar, omdat ik er vooral in mijn jeugdige jaren echt veel aan heb gehad. Programma’s als 24-uur-met, Adieu God, en Pauw en Witteman hebben mij erg geïnspireerd. Daarom doet het me ergens pijn om ze aan te vallen, maar iemand moet ze wakkerschudden. En snel.

https://www.buttkicken.nl/2025/02/15...s-nederland-2/

Briefje van Jan – aan links Nederland


Beste linksmensen,

Vergeet Donald Trump en Elon Musk.

Er is iemand die jullie nog veel meer slapeloze nachten gaat bezorgen.

J.D. Vance.

De vice-president van de Verenigde Staten.

Ik voorspel dat hij -tenzij er tussentijds een Amerikaanse Volkert opstaat- op 7 november 2028 en op 2 november 2032 wordt gekozen tot president van de Verenigde Staten.

Dus tot november 2036 zullen jullie hoofdschuddend en stampvoetend gadeslaan wat er aan de overkant van de grote plas en in NAVO-verband gebeurt en hoe dat ook in Europa én in Nederland zijn weerslag gaat hebben.

J.D. Vance (lees zijn boek!) hield afgelopen week op een veiligheidsconferentie in München een speech, waar volgens de systeemmedia (en de politici die erover lazen in de systeemmedia) de honden geen brood van lustten.

Ik vond het een geweldige speech.

Omdat-ie precies aangaf waarom kiezers, ook in Nederland, zich afzetten tegen de gevestigde orde.

Waar ik bij elke zin van J.D. Vance instemmend knikte, weet ik zeker dat bij jullie elke zin de bloeddruk een paar punten omhoog pompte en het gevoel dat alles wat jullie in de afgelopen decennia hebben ‘opgebouwd’ door jullie handen aan het wegglippen is.

Dat is jullie gegund.

Dan weten jullie ook eens hoe dat voelt.

Daarom heb ik een lekker stukje leesvoer voor jullie voor het weekend: de hele speech van J.D. Vance, in het Nederlands.

Veel plezier ergernis ermee 🙂

Komt-ie:

“Eén van de dingen waar ik het vandaag over wilde hebben, is: onze gedeelde waarden. (…) Uiteraard komen we op deze conferentie bijeen om het over veiligheid te hebben. Meestal bedoelen we dan bedreigingen voor onze externe veiligheid. Ik zie hier vandaag heel veel belangrijke militaire leiders bijeen. Maar hoewel de regering-Trump zich grote zorgen maakt over de Europese veiligheid en gelooft dat we tot een redelijke regeling kunnen komen tussen Rusland en Oekraïne – en we geloven ook dat het belangrijk is dat Europa de komende jaren een grote stap voorwaarts zet om in zijn eigen verdediging te voorzien – is de dreiging waar ik me het meest zorgen over maak ten opzichte van Europa niet Rusland, China of een andere externe actor. Waar ik mij zorgen over maak is de dreiging van binnenuit. De terugtrekking van Europa uit een aantal van haar meest fundamentele waarden: waarden die zij deelt met de Verenigde Staten van Amerika.

Het viel mij op dat onlangs een voormalig Europees commissaris op televisie verscheen en blij klonk dat de Roemeense regering zojuist alle verkiezingen had geannuleerd. Hij waarschuwde dat als de zaken niet volgens plan verlopen, hetzelfde ook in Duitsland zou kunnen gebeuren.

Deze ondoordachte uitspraken zijn schokkend voor de Amerikaanse oren. Jarenlang is ons verteld dat alles wat we financieren en ondersteunen in naam van onze gedeelde democratische waarden gebeurt. Alles, van ons Oekraïnebeleid tot digitale censuur, wordt gepresenteerd als een verdediging van de democratie. Maar als we zien dat Europese rechtbanken verkiezingen ongeldig verklaren en hoge ambtenaren dreigen andere verkiezingen ongeldig te verklaren, moeten we onszelf afvragen of we onszelf wel aan een passend hoog niveau houden. En ik zeg onszelf, omdat ik er fundamenteel van overtuigd ben dat we in hetzelfde team zitten.

We moeten meer doen dan alleen praten over democratische waarden. Wij moeten ze naleven. Velen van u kunnen zich nog herinneren dat de Koude Oorlog de verdedigers van de democratie tegenover veel tiranniekere machten op dit continent plaatste. En denk eens aan de kant in die strijd die dissidenten censureerde, kerken sloot en verkiezingen annuleerde. Waren zij de goede jongens? Zeker niet.

En Godzijdank hebben ze de Koude Oorlog verloren. Ze verloren omdat ze de buitengewone zegeningen van de vrijheid, de vrijheid om te verrassen, fouten te maken, uit te vinden en te bouwen, niet waardeerden of respecteerden. Het blijkt dat je innovatie of creativiteit niet kunt afdwingen, net zoals je mensen niet kunt dwingen wat ze moeten denken, voelen of geloven. En wij geloven dat die zaken zeker met elkaar verbonden zijn. En helaas, als ik naar Europa kijk vandaag de dag, is het soms niet zo duidelijk wat er met sommige winnaars van de Koude Oorlog is gebeurd.

Ik kijk naar Brussel, waar de commissarissen van de Europese Commissie burgers waarschuwden dat ze van plan zijn om sociale media te sluiten in tijden van burgerlijke onrust: op het moment dat ze zien wat zij als ‘haatdragende inhoud’ beschouwen. Of naar Duitsland, waar de politie invallen heeft gedaan bij burgers die ervan verdacht werden antifeministische opmerkingen online te hebben geplaatst als onderdeel van de ‘bestrijding van vrouwenhaat’ op internet.

Ik kijk naar Zweden, waar de regering twee weken geleden een christelijke activist veroordeelde voor deelname aan Koranverbrandingen, wat resulteerde in de moord op zijn vriend. En zoals de rechter in zijn zaak op huiveringwekkende wijze opmerkte, verlenen de Zweedse wetten die de vrijheid van meningsuiting zogenaamd beschermen, in feite geen – en ik citeer – vrijbrief om iets te doen of te zeggen zonder het risico te lopen de groep die deze overtuiging aanhangt, te beledigen.

En wat misschien nog wel het meest zorgwekkend is, is mijn blik op onze dierbare vrienden in het Verenigd Koninkrijk. Daar heeft de achteruitgang op het gebied van gewetensrechten de fundamentele vrijheden van met name religieuze Britten in het gedrang gebracht. Iets meer dan twee jaar geleden beschuldigde de Britse regering Adam Smith Conner, een 51-jarige fysiotherapeut en een oorlogsveteraan, van de gruwelijke misdaad om op 50 meter afstand van een abortuskliniek te staan ​​en drie minuten lang in stilte te bidden. Hij hinderde niemand, sprak niemand aan, nee, hij stond gewoon in stilte in zijn eentje bidden. Nadat de Britse wetshandhaving hem had opgemerkt en wilde weten waarvoor hij bad, antwoordde Adam eenvoudigweg dat het voor zijn ongeboren zoon was.

Hij en zijn ex-vriendin hadden jaren daarvoor een abortus gepleegd. De agenten waren niet onder de undruk. Adam werd schuldig bevonden aan het overtreden van de nieuwe Buffer Zones Law van de overheid, die stil gebed en andere acties binnen 200 meter van een abortuskliniek die iemands beslissing kunnen beïnvloeden, strafbaar stelt. Hij werd veroordeeld tot het betalen van duizenden ponden aan het Openbaar Ministerie.

Ik zou graag zeggen dat dit een toevalstreffer was, een eenmalig, gek voorbeeld van een slecht geschreven wet die tegen één persoon werd uitgevaardigd. Maar nee. Afgelopen oktober, slechts een paar maanden geleden, begon de Schotse overheid brieven te verspreiden naar burgers wier huizen binnen zogenaamde veilige toegangszones lagen, met de waarschuwing dat zelfs privégebed in hun eigen huis neer zou kunnen komen op het overtreden van de wet. Natuurlijk drong de regering er bij lezers op aan om medeburgers aan te geven die ervan verdacht worden schuldig te zijn aan gedachtecriminaliteit in Groot-Brittannië en in heel Europa.

Ik vrees dat de vrijheid van meningsuiting op de terugtocht is en in het belang van de waarheid, zal ik toegeven dat de luidste stemmen voor censuur soms niet uit Europa kwamen, maar uit mijn eigen land, waar de vorige regering social mediabedrijven bedreigde en intimideerde om zogenaamde misinformatie te censureren. Misinformatie, zoals bijvoorbeeld het idee dat het coronavirus waarschijnlijk was gelekt uit een laboratorium in China. Onze eigen regering moedigde particuliere bedrijven aan om mensen het zwijgen op te leggen die het waagden om te zeggen wat een voor de hand liggende waarheid bleek te zijn.

Dus ik kom hier vandaag niet alleen met een observatie, maar met een aanbod. En net zoals de regering-Biden wanhopig probeerde om mensen het zwijgen op te leggen omdat ze hun mening gaven, zal de regering-Trump precies het tegenovergestelde doen, en ik hoop dat we daaraan kunnen samenwerken.

vervolg:

In Washington is er een ‘nieuwe sheriff in de stad’. En onder Donald Trumps leiderschap zijn we het misschien niet eens met uw standpunten, maar we zullen vechten om uw recht te verdedigen om ze in het openbaar te uiten. Nu zijn we natuurlijk op het punt beland dat de situatie zo erg is geworden dat Roemenië in december de resultaten van een presidentsverkiezing heeft geannuleerd op basis van de zwakke vermoedens van een inlichtingendienst en enorme druk van haar continentale buren. Nu, zoals ik het begrijp, was het argument dat Russische desinformatie de Roemeense verkiezingen had geïnfecteerd. Maar ik zou mijn Europese vrienden om wat perspectief willen vragen. U kunt geloven dat het verkeerd is dat Rusland sociale media-advertenties koopt om uw verkiezingen te beïnvloeden. Dat doen we zeker. U kunt het zelfs op het wereldtoneel veroordelen. Maar als uw democratie kan worden vernietigd met een paar honderdduizend dollar aan digitale reclame van een vreemd land, dan was het om te beginnen al niet erg sterk.

Het goede nieuws is dat ik toevallig denk dat uw democratieën aanzienlijk minder broos zijn dan veel mensen blijkbaar vrezen. Geloven in democratie betekent: begrijpen dat al onze burgers wijsheid en een stem hebben. En ik geloof echt dat onze burgers nog sterker worden als we ze hun mening laten geven. En dat brengt ons natuurlijk terug naar deze conferentie in München, waar de organisatoren wetgevers van populistische partijen van zowel links als rechts hebben verboden om deel te nemen aan deze gesprekken. Nogmaals, we hoeven het niet met alles of iets eens te zijn wat mensen zeggen. Maar als politieke leiders een belangrijk gebied vertegenwoordigen, is het onze plicht om op zijn minst deel te nemen aan de dialoog met hen.

Voor velen van ons aan de andere kant van de Atlantische Oceaan lijkt het steeds meer op oude, gevestigde belangen die zich verschuilen achter lelijke woorden uit het Sovjettijdperk als misinformatie en desinformatie, die het idee gewoon niet leuk vinden dat iemand met een ander standpunt een andere mening zou kunnen uiten of, God verhoede, anders zou kunnen stemmen of, nog erger, een verkiezing zou kunnen winnen.

Dit is een veiligheidsconferentie en ik weet zeker dat jullie hier allemaal voorbereid zijn om te praten over hoe jullie de defensie-uitgaven de komende jaren precies willen verhogen in lijn met een nieuwe doelstelling. En dat is geweldig, want zoals president Trump overduidelijk heeft gemaakt, gelooft hij dat onze Europese vrienden een grotere rol moeten spelen in de toekomst van dit continent. We denken dat het een belangrijk onderdeel is van een gedeelde alliantie, waarbij de Europeanen hun verantwoordelijkheid nemen terwijl Amerika zich richt op gebieden in de wereld die in groot gevaar zijn.

Maar laat me je ook vragen, hoe ga je überhaupt nadenken over de soorten budgetteringsvragen als we in de eerste plaats niet weten wat we verdedigen? Ik heb al veel gehoord in mijn gesprekken en ik heb veel, veel geweldige gesprekken gehad met veel mensen die hier in deze zaal bijeen zijn. Ik heb veel gehoord over wat je nodig hebt en waartegen je jezelf moet verdedigen, en dat is natuurlijk belangrijk. Maar wat mij, en ik denk dat dat voor veel burgers van Europa geldt, wat minder duidelijk is, is waarvoor je jezelf precies verdedigt. Wat is de positieve visie die dit gedeelde veiligheidspact bezielt en waarvan we allemaal geloven dat het zo belangrijk is?

Ik geloof er heilig in dat er geen veiligheid is als je bang bent voor de stemmen, de meningen en het geweten die je eigen volk leiden. Europa staat voor veel uitdagingen. Maar de crisis waarmee dit continent nu kampt, de crisis waar we volgens mij allemaal samen mee te maken hebben, is er een van onze eigen makelij. Als je bang bent voor je eigen kiezers, kan Amerika niets voor je doen. En trouwens, dan is er ook niets dat jij kunt doen voor het Amerikaanse volk dat mij en president Trump heeft gekozen. Je hebt democratische mandaten nodig om de komende jaren iets van waarde te bereiken.

Hebben we dan niets geleerd dat dunne mandaten onstabiele resultaten opleveren? Maar er is zoveel waardevols dat bereikt kan worden met het soort democratisch mandaat dat ik denk dat voortkomt uit het beter reageren op de stemmen van je burgers. Als je wilt genieten van concurrerende economieën, als je wilt genieten van betaalbare energie en veilige toeleveringsketens, dan heb je mandaten nodig om te regeren, omdat je moeilijke keuzes moet maken om van al deze dingen te genieten.

En dat weten we natuurlijk heel goed. In Amerika kun je geen democratisch mandaat winnen door je tegenstanders te censureren of ze in de gevangenis te stoppen. Of dat nu de leider van de oppositie is, een nederige christen die in haar eigen huis bidt, of een journalist die het nieuws probeert te verslaan. Je kunt er ook geen winnen door je basiskiezers te negeren op vragen als: wie er deel mag uitmaken van onze gedeelde samenleving.

En van alle dringende uitdagingen waarmee de hier vertegenwoordigde landen worden geconfronteerd, geloof ik dat er niets dringender is dan massale migratie. Tegenwoordig is bijna één op de vijf mensen die in Duitsland woont vanuit het buitenland hierheen verhuisd. Dat is een record. Het is trouwens een vergelijkbaar aantal in de Verenigde Staten, ook een recordhoogte. Het aantal immigranten dat de EU binnenkwam vanuit niet-EU-landen verdubbelde alleen al tussen 2021 en 2022. En natuurlijk is het sindsdien veel hoger geworden.

En we kennen de situatie. Het is niet uit het niets ontstaan. Het is het resultaat van een reeks bewuste beslissingen die politici op het hele continent en anderen over de hele wereld in de loop van een decennium hebben genomen. We zagen de verschrikkingen die door deze beslissingen zijn veroorzaakt deze week nog in München. Waarom is dit in de eerste plaats gebeurd? Het is een vreselijk verhaal, maar het is er een dat we veel te vaak in Europa hebben gehoord, en helaas ook te vaak in de Verenigde Staten. Een asielzoeker, vaak een jongeman van halverwege de twintig, die al bekend is bij de politie, rijdt op een menigte in en verscheurt een gemeenschap. Hoe vaak moeten we deze verschrikkelijke aanslagen nog doorstaan ​​voordat we van koers veranderen en onze gedeelde beschaving een nieuwe richting in sturen? Geen enkele kiezer op dit continent ging naar de stembus om de sluizen open te zetten voor miljoenen ongecontroleerde immigranten. Maar weet je waar ze wel op hebben gestemd? In Engeland hebben ze voor Brexit gestemd. En of je het er nu mee eens bent of niet, ze hebben ervoor gestemd. En steeds meer mensen in heel Europa stemmen op politieke leiders die beloven een einde te maken aan de oncontroleerbare migratie. Ik ben het toevallig met veel van deze zorgen eens, maar jij hoeft het niet met mij eens te zijn.

Ik denk gewoon dat mensen om hun huis geven. Ze geven om hun dromen. Ze geven om hun veiligheid en hun vermogen om voor zichzelf en hun kinderen te zorgen. En ze zijn slim. Ik denk dat dit een van de belangrijkste dingen is die ik heb geleerd in mijn korte tijd in de politiek. In tegenstelling tot wat je misschien hoort, een paar bergen verderop in Davos, beschouwen de burgers van al onze landen zichzelf over het algemeen niet als opgeleide dieren of als inwisselbare schakeltjes in een globale economie. En het is nauwelijks verrassend dat ze niet door hun leiders heen en weer willen worden geslingerd of meedogenloos genegeerd willen worden. Het is de taak van de democratie om deze grote vragen bij de stembus te beantwoorden.

Ik geloof dat het afwijzen van mensen, het afwijzen van hun zorgen of erger nog, het sluiten van de media, het stilleggen van verkiezingen of het uitsluiten van mensen van het politieke proces niets beschermt. In feite is het de meest zekere manier om de democratie te vernietigen. Je uitspreken en meningen uiten is geen inmenging in de verkiezingen. Zelfs als mensen meningen uiten buiten je eigen land, en zelfs als die mensen zeer invloedrijk zijn. Grappenderwijs zeg ik als de Amerikaanse democratie tien jaar vol uitbranders van Greta Thunbergs kan overleven, kunnen jullie een paar maanden Elon Musk overleven.

Maar wat geen enkele democratie, Amerikaans, Duits of Europees, zal overleven, is miljoenen kiezers vertellen dat hun gedachten en zorgen, hun aspiraties, hun smeekbeden om verlichting, onjuist en minderwaardig zijn of het niet waard zijn om zelfs maar overwogen te worden.

Democratie rust op het heilige principe dat de stem van het volk ertoe doet. Er is geen ruimte voor firewalls. Je houdt je aan het principe of je doet het niet. Het volk heeft een stem. Europese leiders hebben een keuze. En ik geloof er sterk in dat we niet bang hoeven te zijn voor de toekomst.

Omarm wat je volk je vertelt, zelfs als het verrassend is, zelfs als je het er niet mee eens bent. En als je dat doet, kun je de toekomst met zekerheid en vertrouwen tegemoet treden, wetende dat de natie achter ieder van jullie staat. En dat is voor mij de grote magie van democratie. Het zit niet in stenen gebouwen of prachtige hotels. Het zit zelfs niet in de grote instellingen die we samen als gedeelde samenleving hebben opgebouwd.

Geloven in democratie betekent begrijpen dat elk van onze burgers wijsheid heeft en een stem heeft. En als we weigeren naar die stem te luisteren, zullen zelfs onze meest succesvolle gevechten weinig opleveren. Zoals paus Johannes Paulus II, naar mijn mening een van de meest buitengewone voorvechters van de democratie op dit continent of enig ander continent, ooit zei: ‘Wees niet bang’. We zouden niet bang moeten zijn voor onze bevolking, ook niet als ze standpunten uiten die afwijken van de onze.”

Zo, dat waren 2655 woorden.

Allemaal raak.

En we weten: de Verenigde Staten zijn doorgaans ons voorland.

We lopen alleen een paar jaar op ze achter.

Nog niet alles is dus verpest.

Behalve, na het lezen van de toespraak van J.D. Vance, jullie weekend 😉

Groet,

JanD

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/21...ering-eens-aan

Kabinet, pak die Hamas-verering eens aan!

Precies een jaar geleden, op 15 februari 2024, eiste het Openbaar Ministerie bij de politierechter een taakstraf voor een man die het jaar daarvoor antisemitische leuzen had geroepen in de Rotterdamse Kuip. Dat deed hij via een microfoon. Sommige teksten kwamen uit het repertoire van Hamas. Een duidelijk statement van het OM, zou je zeggen, over haattaal van terroristen. De politierechter legde de man een straf op. Heeft dit een preventieve werking gehad? Welnee, sindsdien is het alleen maar erger geworden. Week in week uit wordt Hamas verheerlijkt op demonstraties zonder dat iemand ingrijpt.




Wat zien we zoal op Gaza-demonstraties, die in Amsterdam worden gekoesterd door burgemeester Halsema als uitlaatklep voor het ’immense verdriet’ van rouwende stadsgenoten? Allereerst vallen de demonstranten in terroristentenue op: strakke zwarte kleren voor wie de pogrom-paragliders wil nadoen, lossere outfits in legergroen voor wie de Al-Qassam-brigades van Hamas wil eren. De gezichten zijn bedekt met zwarte bivakmutsen of Palestijnse sjaals. Daaroverheen prijkt de groene hoofdband met het logo van Hamas en Arabische teksten. Sommige demonstranten dragen uitvergrote foto’s van de kopstukken van Hamas bij zich en buttons met daarop hun tronie. Leuzen en liederen die Hamas-kopstukken en woordvoerders prijzen en aanroepen, worden schaamteloos gescandeerd en gezongen, evenals de teksten die dood en verderf aankondigen. Deze types vormen geen geïsoleerd groepje. Gewone burgers, je buren, je collega’s, je baas, je huisarts, je docenten, studenten marcheren mee met de Gazaanse eskaders des doods. Deze acceptatie toont dat Hamas’ doodscultus, het antisemitisme en de wens om Israël en zijn bewoners te vernietigen, maatschappelijk wordt geaccepteerd.

Hakenkruis




Hoe valt anders het gebrek aan verzet tegen deze moordenaarsfolklore te verklaren? Als iemand met de prinsenvlag zwaait tijdens een demonstratie, is het land te klein. Een hakenkruis tijdens een demonstratie zou – hopelijk – nog tot ophef en bestraffing leiden. Als racisten in KKK-outfit de straat op zouden gaan, grijpt de politie meteen in. Het is gelukkig (nog) zeer onwaarschijnlijk dat openlijke verheerlijking van westers, extreemrechts racistisch en antisemitisch geweld langer dan een paar minuten zou worden getolereerd. En het is ondenkbaar dat dat zestien maanden zou mogen duren, in het hele land. Er zou over niets anders meer worden gesproken, in de politiek, op de televisie en radio, in de pers, op de debatpodia. Er zouden massademonstraties komen tegen deze nazistische overname van de openbare ruimte én tegen de politie en burgemeesters die niet ingrijpen. Tot zover reikt het morele kompas van de samenleving. Niet verder.Theekrans



Want nu Hamas-fascisme hier het straatbeeld vervuilt, is het morele kompas prompt stuk. Om onbegrijpelijke redenen wordt Hamas gezien als legitiem verzet, als gezonde Gazaanse reactie op Israël, als theekrans van nobele vrijheidsstrijders. Hamas staat in het collectieve geheugen van op z’n minst links Nederland geboekstaafd als een organisatie met een goed doel: de ’bezetting’ stoppen, de ’bezetter’ vernietigen. Er is geen enkele feitencorrectie geaccepteerd op die perceptie van Israël als illegale terreurstaat. De ’goede doelen’ van Hamas heiligen kennelijk alle middelen. De politiek onzindelijke VN-rapporteur Francesca Albanese, bekend om antisemitische uitspraken, praat acties van Hamas goed en maakt het gedachtegoed van deze terroristen salonfähig. Zij wordt in Nederland op handen gedragen door The Rights Forum en PvdA/GL, die geen enkele consequenties ondervinden van deze gore affiliatie. Televisieprogramma’s presenteren leden van The Rights Forum als objectieve duiders van het conflict in het Midden-Oosten en de PvdA geldt nog steeds als nette partij die in linkse koortsdromen de volgende premier van Nederland zal leveren. Dat is dus Timmermans, die inmiddels tot z’n knieën in de bruine onderstroom binnen zijn fusie zinkt. Linkse lui, dus goede lui, of Hamas daaraan te pas komt of niet.

Als het progressieve establishment, inclusief de media, het laat afweten, mag je hopen dat de politie iets onderneemt. Maar die pakt de terroristenverheerlijkers niet op, hoewel die strafbare feiten plegen. Dat is onvergeeflijk taakverzuim. Burgers die niets moeten hebben van Hamas-demonstranten, zijn gedwongen om met hun dreiging te leven omdat bestraffing uitblijft. Hamasfans doen niet aan carnaval met een jolig pakje aan, maar het zijn tot op het bot geradicaliseerde fanatici.

Omhelzing terrorisme



Nota bene dit rechtse kabinet maakt geen statement tegen deze maatschappelijke verloedering, die op acceptatie en omhelzing van terrorisme neerkomt. Het oppakken, bestraffen en deradicaliseren van deze lui is geen prioriteit. Daarmee verklaar je als driehoek in grote steden ook alle overheidsrapporten over radicalisering en de aanpak daarvan nietig. Deradicalisering begint met opsporing. Maar dit beleid faalt al bij de eerste stap, daar de politie niet eens in staat blijkt gemaskerde demonstranten te arresteren. Zonder identificatie van Hamas-vereerders kun je de samenleving niet beschermen tegen hun terreur. Het is onbevattelijk dat een rechtse regering dit links-fascistoïde non-stopspektakel in de openbare ruimte toelaat. Moeten we daaruit begrijpen dat er sowieso geen weg meer terug is?

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/11...nde-praktijken

In vrijheid
We moeten totale schijt hebben aan deze middeleeuwse, vrouwenhatende praktijken

Taal is erg belangrijk. Hoe we een probleem benoemen, bepaalt hoe we ermee omgaan. Taaltheoretici zoals Wittgenstein stelden dat taal niet alleen onze communicatie vormt, maar onze perceptie op de werkelijkheid bepaalt.

© Rene Bouwman

Lale Gül




Tijdens Zero Tolerance Day, de dag tegen genitale verminking, sprak de Amsterdamse burgemeester Halsema de volgende woorden: ’Het gaat vaak om hele oude tradities die niet aan godsdienst gerelateerd kunnen worden of niet zomaar op een bevolkingsgroep geplakt kunnen worden. Het zijn oude tradities die aandacht verdienen en niet misbruikt moeten worden in een andere strijd, in polarisatie’. Dit fragment werd gedeeld op haar LinkedIn-pagina.

Een opmerkelijke keuze om deze passage eruit te lichten, want het gaat er hier bijna meer over dat we niet moeten ’polariseren’ dan over genitale verminking en de desastreuze gevolgen daarvan. De walging, de verontwaardiging, de strijdbaarheid, het feministische vuur over het feit dat er 41.000 vrouwen al ’besneden’ – verminkt – zijn in Nederland waarvan 20.000 in Amsterdam, het feit dat artsen en gynaecologen in Het Parool hier alarm over slaan, het feit dat het alleen maar toegenomen is de laatste jaren volgens Unicef; het komt niet naar voren in het fragment. En het krijgt vooral de gepaste verontwaardiging niet.



Genitale verminking is geen cultureel waardevolle praktijk die met voorzichtigheid en tact moet worden benaderd. Het is een van de meest barbaarse tradities die er nog zijn. Een gewelddadige en onomkeerbare inbreuk op de lichamelijke integriteit van jonge meisjes. Door het te framen als iets ’ouds’ en ’traditioneels’, als iets wat ’onze aandacht verdient’ en de focus daarna meteen vooral te leggen op ’de polarisatie’ die kan ontstaan – alsof dat een nog erger probleem zou zijn dan de verminking zelf – ontstaat de suggestie dat we respect moeten hebben voor deze ’traditie’ en de ’culturele betekenis’ ervan. En dat er geen schuldige aan te wijzen is.Wij moeten juist totale schijt hebben aan deze ’traditie’



Wij vrouwen die geloven in mensenrechten en in de gelijkheid van man en vrouw, moeten juist totale schijt hebben aan deze ’traditie’. We moeten korte metten maken met deze totaal middeleeuwse, vrouwenhatende praktijken, en al die meisjes in Nederland die de komende jaren het risico lopen om ook hun clitoris en schaamlippen te verliezen en dichtgenaaid te worden, hier met hand en tand voor behoeden. Met deze toon roei je geen diepgeworteld idee uit. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

In Nederland lopen 4200 (!) meisjes het risico om de komende jaren gewelddadig besneden te worden. Om vervolgens voor de rest van hun leven niet meer een orgasme te kunnen ervaren, niet pijnloos te kunnen vrijen er allerlei complicaties aan over te houden: nachtmerries, herbelevingen, buikpijn, blaasontstekingen. Wij zijn verantwoordelijk voor het beschermen van deze vrouwen.



Bovendien heeft het wel degelijk met religie te maken en wél met bepaalde bevolkingsgroepen. Dit niet willen erkennen is niet alleen het ontkennen van de feiten, maar ook niet oplossingsgericht. Hoe kun je immers aan een oplossing werken, als je het probleem niet wil signaleren?



Niet voor niets heeft een imam voor de rechter moeten staan in Nederland omdat hij genitale verminking openlijk had aanbevolen in de As-Soennah-moskee. Dit is namelijk vaker wel dan niet een islamitische praktijk die ook met de theologie wordt ondersteund. De Shafi’i-wetschool, één van de vier islamitische wetscholen, verplicht het om meisjes te besnijden. Deze informatie is gewoon overal beschikbaar. De drie andere islamitische wetscholen hebben besnijdenis niet verplicht, maar wel aanbevolen. Opmerkelijk is dat overal waar genitale verminking plaatsvindt er moslims hebben geregeerd, een meerderheid zijn of in de buurt zijn, ook als het voorkomt bij niet-moslims.



Ik weet niet wie het communicatieteam vormt van Halsema, maar ik zou aanraden ze te ontslaan.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/10...oek-of-rapport

Column Annemarie van Gaal
Onze overheid heeft een regeldrukfetisj, en die verdwijnt niet door weer een onderzoek of rapport

Vrijwel dagelijks krijg ik mailtjes van ondernemers die gek worden van de onzinnige regeldruk in ons land. De frustratie van onbegrijpelijke milieuregels, zinloos rondpompen van papieren en betalingen voor een zieke werknemer of eindeloos vergunningen aanvragen die om onduidelijke reden worden afgewezen, maar die je door een andere afdeling op straffe van een dwangsom, wél onmiddellijk moet uitvoeren. Steeds komen er weer nieuwe wetten en regels bij. Als je net de cursus ’Wet- en regelgeving voor ondernemers’ hebt gevolgd zijn er, op weg naar huis alweer nieuwe regels bedacht.

© Matty van Wijnbergen

Annemarie van Gaal




Geen van de ambtenaren die regels en wetten bedenken, kan inschatten wat de gevolgen zijn voor een ondernemer die het op moet volgen, omdat zij nooit in de schoenen van een ondernemer hebben gestaan. Onze overheid heeft een regeldrukfetisj; ik kan er niets anders van maken. Het gevolg is dat een MKB-ondernemer gemiddeld aan minimaal zeventig tot tachtig wettelijke verplichtingen moet voldoen en daar komen alleen maar regels en wetten bij, er gaat nooit iets af.

Dirk Beljaarts, onze minister van Economische Zaken, doet zijn best om de regeldruk te verminderen en de economie aan te zwengelen, maar zolang op álle ministeries, provincie- en gemeentehuizen iedere dag opnieuw duizenden ambtenaren bezig zijn om méér regels te produceren, is het dweilen met de kraan open.

Minder regels is beter voor welvaart



Nederlandse ondernemers hebben ook met veel meer regels, administratieve kosten en beperkingen te maken dan de ondernemers in andere EU-landen. Krijgen we er betere producten door? Nee, wél duurdere, waardoor we steeds verder achteruit kachelen qua concurrentiepositie.



Onnodige regeldruk is de grootste frustratie van ondernemers. Het kost geld en tijd en blokkeert innovatie en groei. Stel je voor dat de ondernemers in ons land door het elimineren van onnodige regeldruk, tientallen uren per maand extra zouden kunnen besteden aan de groei van hun bedrijf? Dat zou onze welvaart pas een boost geven.



De overheid ziet het probleem van de onnodige regeldruk wel, maar ze hebben geen idee waar ze moeten beginnen om het aan te pakken. Ze blijft hangen in overbodige onderzoeken en omtrekkende bewegingen die tot niets leiden.

Onzinnige actie



Zo werd de laatste jaren onderzocht hoeveel regeldruk er was in verschillende MKB-sectoren. Met die resultaten werd een ’regeldrukmonitor’ ontwikkeld en het ’kenniscentrum voor beleid en regelgeving’ maakte een ’Handboek Meting Regeldrukkosten’ waarmee de berekeningen van regeldruk gestandaardiseerd konden worden. Onzinnige actie. Ik citeer even een zin uit het handboek, dan begrijpen jullie wat ik bedoel: „De knelpunten en regeldrukkosten van de geïnventariseerde verplichtingen zijn geanalyseerd met een zogenoemde ’regeldrukmatrix’. Hierin worden per verplichting de regeldrukkosten en de werkbaarheid tegen elkaar afgezet. De verticale as toont de werkbaarheid van de regeldruk, ofwel de mate waarin de ondernemers de wet- en regelgeving als belastend ervaren.”

Enfin u begrijpt het. Vorig jaar presenteerde Beljaarts het ’Actieprogramma Minder Druk Met Regels’. Er moet onder andere een bewustwordingscampagne komen die moet zorgen voor meer kennis bij ambtenaren over onnodige regelgeving en de regeldrukaanpak. O ja, en ATR, het Adviescollege Toetsing Regeldruk, krijgt een grotere rol.

Voor de bühne



Overigens bestaat het bestuur van dit adviescollege uit drie beroepsambtenaren. Zij hebben alle drie hun hele werkzame leven gewerkt als beleidsmedewerker, gemeenteambtenaar, gedeputeerde of wethouder. Mooie carrières, maar geen van drieën heeft ooit een dag in het bedrijfsleven gewerkt, maar zij adviseren nu wel politiek Den Haag of nieuwe wetgeving of regeldruk in verhouding staat tot het doel. Kunnen zij inschatten wat de onzinnige regeldruk veroorzaakt bij een gemiddelde ondernemer? Maar rijksambtenaren en Kamerleden vragen ATR advies trouwens vooral voor de bühne, want zelfs als ATR negatief adviseert, wordt de wet of regel vaak tóch ingevoerd.



Het ergste van alles vind ik dat het probleem van de onnodige regeldruk al jarenlang speelt en dat het enige concrete resultaat bestaat uit metershoge stapels rapporten met onderzoeken, goedbedoelde slappe adviezen en meetmethodes. Is er al een concreet beginnetje gemaakt met het afschaffen van die onnodige regeldruk?

Regelvrije periode



Nee, het is zoals Albert Einstein al zei; „Je kunt problemen niet oplossen met dezelfde gedachtegang die ze heeft gecreëerd.” Dus je kunt niet dezelfde overheid die de onnodige regels en wetten bedenkt, het laten oplossen.



Dus ik zou zeggen: bedenk andere oplossingen die buiten de overheid liggen om de onnodige regeldruk te lijf te gaan. Wacht ook niet langer en laat het vooral niet eerst onderzoeken door het ministerie. Kondig bijvoorbeeld een regelvrije periode aan van een halfjaar. Installeer drie of vier teams van doortastende mensen uit het bedrijfsleven en geef hun drie maanden de tijd om per team zoveel mogelijk onnodige regels te beschrijven die afgeschaft kunnen worden. Het team dat de meeste onnodige regels weet de vinden, wint de competitie en mag erop toezien dat de regels ook echt worden afgeschaft. Maak er werk van. Daar hebben we toch geen Elon Musk voor nodig?

https://www.parool.nl/columns-opinie...dert~bbf8f9bf/

Theodor Holman‘Het begint in Europa naar oorlogsgeweld te ruiken, nu Amerika zich van ons verwijdert’

“Ha ha, Rusland heeft gewonnen, Theodor!”

“Ja, ik vrees het ook.”

“Ach Theodor… En maar vóór Zelensky zijn, terwijl ik al vanaf dag één heb gezegd: Poetin gaat winnen.”

“Nou… gefeliciteerd dan. Ik vind het een zwarte dag. Ook wij hebben nu twee vijanden: mijn mooie Amerika en mijn mooie Rusland. Amerika laat Europa ook in de steek. Isolationisme all over again. Maar goed, er is nog geen vrede. Er kan nog van alles gebeuren… Morgen kan Poetin worden vermoord, of Trump…”

“Jullie kunnen niet denken! Jullie kunnen niet voelen...”

“Jullie…”

“Ja, jullie nepintellectuelen. Jullie zien niet dat Poetin een groot leider is, dat Trump een groot leider is en Zelensky een klein leidertje. Wat wil Oekraïentje nou tegen het machtige Rusland?”

“Oekraïentje?”

“Ja… Oekraïentje wordt gewoon een klein landje. Daar is toch niets mis mee?”

“Ik vind het naargeestig. Agressie wint. Zomaar aan landjepik doen en dan gelijk krijgen. En waarvoor? Over vijf jaar is Rusland zo sterk dat ze het weer kunnen proberen. Ondertussen kunnen ze de Baltische staten aanvallen. En Amerika komt niet helpen, Amerika gaat niets doen. Amerika gaat handel drijven met Rusland. Amerika maakt van Oekraïne een plee in een achterbuurthotel. Amerika en Rusland willen er hun behoefte doen.”

“Jij begrijpt niets van de wereldpolitiek, Theodor. Het gaat om handel en status. Handel betekent geld en status is het idee dat het volk je roept omdat jij de beste bent. Amerika kan meer verdienen aan Rusland, dus kiezen ze voor Rusland. Oekraïne interesseert ze geen zier. Europa interesseert ze wel, maar is te ver weg. Dat marcheert wel.”

“Ik zie ook wel dat de Krim en de Donbas misschien opgegeven moeten worden, maar toch… Was dat, volgens de cijfers van gisteren, 843.000 Russische doden waard? Heeft Poetin dan wel gewonnen? Wij zullen mettertijd gedwongen worden welvaart in te leveren omdat we onze defensie op orde moeten brengen. Al met al begint het in Europa naar oorlogsgeweld te ruiken, nu Amerika zich van ons verwijdert. De verbrandelijkenlucht waait vanuit Oekraïne en Rusland naar hier.”

“De wereld kan niet zonder oorlog, Theodor. En ooit zijn wij aan de beurt.”

“Zoals we de Tachtigjarige Oorlog hadden, zo gaat de periode die achter ons ligt straks de Tachtigjarige Vrede heten. En ja, ik ben naïef. Ik geloofde, tegen beter weten in, dat de goeden zouden winnen en dat de slechten zouden worden gestraft. Als de goeden winnen, is dat door macht en toeval.”

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Drie keer per week lees je hier zijn column. Lees alle columns van Theodor Holman terug.

Reageren? t.holman@parool.nl.

https://www.ad.nl/show/er-is-niemand...rice~a49ccc6f/


PREMIUMAngela de Jong. © Shody CaremanEr is niemand op de Nederlandse tv te vinden die zo vaak ‘ik’ zegt als deze ‘presentatrice’


Angela Kijkt TVHet is pure satire, al is het niet zo bedoeld. Deze ‘presentatrice’ kan niet alleen niet presenteren of vragen stellen, er is ook nog eens niemand die zo vaak ‘ik’ zegt als zij op de Nederlandse tv, zag Angela de Jong.

Net als je denkt dat het niet erger kan in de wereld, met Elon Musk, Trump, Poetin en de vraag of wij als Nederland wel of geen troepen naar Oekraïne moeten sturen, zat daar ineens Willem Engel weer op de tv.

Willem Engel? Jazeker, de Rotterdamse dansleraar met van die vieze dreadlocks, zoon van een beruchte huisjesmelker, die zich tijdens de coronacrisis opwierp als vrijheidsstrijder, mensenrechtenactivist en redder des vaderlands. Vond hij zelf dan, hè. En een paar dolende geesten die achter hem aanliepen, omdat hij precies zei wat zij wilden horen.

Ik had gehoopt dat we samen met de lockdowns ook van hem verlost waren, maar niet dus. Het programma Ongehoord Nieuws had hem onder een steen vandaan gevist en uitgenodigd. Ik dacht eerst nog omdat presentatrice Raisa Blommestijn het gewoon weer eens een half uurtje over haar meest geliefde onderwerp wilde hebben: hoe die afschuwelijke Hugo de Jonge en de rest van de regering ons arme burgers tijdens de coronajaren hadden onderdrukt en monddood gemaakt.

Dat betekent namelijk dat ze zelf ook lekker veel aan het woord kan zijn, ongeacht hoeveel gasten er aan tafel zitten. Er is werkelijk geen ‘presentatrice’ te vinden die zo vaak het woordje ‘ik’ gebruikt als zij. En dat niet alleen. Ze kan ook nog steeds niet presenteren of een normale vraag stellen. Het is pure satire, ook al is het zo niet bedoeld.

Ik ga de ‘discussie’ aan tafel niet herhalen, dat kan ik ook niet eens, het was een brij aan woorden waar af en toe termen opvielen als ‘totalitair regime’, ‘martelingen’, ‘tientallen miljoenen doden’ en ‘de congruentie tussen hoofd en hart’. Maar het zou ook zinloos zijn. Want het gesprek leek misschien wel over corona te gaan, maar eigenlijk ging het over iets anders.

Willem Engel was slechts een pion in een groter schaakspel dat momenteel gaande is bij Ongehoord Nederland. Na het gedwongen vertrek van voorman Arnold Karskens is er een nieuwe hoofdredacteur aangesteld, Joost Niemöller. Die is een heleboel, maar ook een zelfverklaard voorstander van coronavaccinaties en dat laatste valt bar slecht bij de achterban van de omroep die antivax was en is.

Leden zouden sinds het weekend massaal hun lidmaatschap opzeggen. Heerlijk toch hoe mensen zichzelf laten kennen. Gillen dat vrijheid van meningsuiting zo belangrijk is en er tegelijk niet tegen kunnen dat iemand in je clubje iets anders vindt dan jij - hebben ze nou zelf echt niet door dat ze daarmee nog erger zijn de instituties waar ze tegenaan schoppen?

Willem Engel was in stelling gebracht om de koerende leden te sussen. Hij moest zijn zegen geven aan Joost. En dat deed hij. Sterker nog, ze gaan binnenkort samen een podcast opnemen, vertelde hij.

Moraal van het verhaal: als je als omroep Willem Engel nodig hebt, is het nog slechter met je gesteld dan ik al dacht. Het kan nog een paar maandjes duren, maar dan gaat het hele ON! ten onder aan machtsspelletjes en interne ruzies. Ging het met de rest van de problemen in de wereld ook maar zo makkelijk.