Gemeentes moeten in dit geval geen partij kiezen, het Palestijnse volk en het Israelische volk zijn beide slachtoffer. Hamas, Hezbollah en Israelische regering lees Netayanhu zijn de daders.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/14...-te-verwoesten

Hamas dwingt Israël Gaza te verwoesten

Nee, vanaf 2007 onderwierp Israël niet voor de lol personen- en goederenvervoer naar Gaza aan strikte regels. Twee jaar eerder had Israël Gaza geheel aan de Palestijnen overgedragen, waarna Hamas Israël bedankte met aanslagen en raketbeschietingen. Wat er bovengronds nodig was, werd op het bord gelegd van de ’internationale gemeenschap’, terwijl ondergronds Hamas aan een tunnelstad met wapenfabrieken bouwde. Het doel van Hamas was en is de uitroeiing van de Joden, zijn leiders waren daarin duidelijk. En op 7 oktober liet Hamas zien dat dat letterlijk genomen moet worden. Geef Hamas de wapens van Israël, en over een uur is elke Jood vermoord.


Het islamisme van Hamas is een psychotische vorm van religieus belijden. Voor de islamist draait alles in de wereld om de apocalyptische strijd tegen de ongelovigen, en hij oefent zich om een staat van opperste razernij te bereiken waarin zijn eigen dood, en die van anderen, niet meer telt, nee, erger, wordt begeerd. Het is een doodscultus. Al decennialang laat Hamas weten dat het een heilige oorlog voert tegen de Joden. Daarna houdt de razernij niet op: Hamas wil de vestiging van een wereldwijd islamitisch kalifaat, net als Al Qaeda, IS en de Iraanse tirannen, dat de religieuze psychose tot een permanente eigenschap van de mensheid wil verheffen. De elites in het Westen kiezen ervoor dit niet waar te nemen.

Zelfbedrog


In Israël hebben velen in het politieke, militaire en academische establishment zich aan zelfbedrog uitgeleverd. Op de avond van 6 oktober kwamen berichten binnen over ongewone bewegingen in Gaza, maar de inlichtingenchefs besloten dat het een van die maffe Hamas-misleidingbewegingen was en gingen slapen zonder premier Netanyahu in te lichten. Ze waren gaan geloven in de dramatische misvatting dat Hamas wordt geleid door corrupte zakenmensen, zoals de Palestijnse Autoriteit. De gedachte dat Hamas het genootschap is van genocidale maniakken, verdween naar de achtergrond. De Israëlische elites – progressief, seculier, comfortabel, kosmopolitisch en woke – verloren zich in de illusie dat premier Netanyahu een groter gevaar was voor hun ’way of life’ dan Hamas of Hezbollah.

De Joden hebben erom gevraagd, zei vorige week tv-fenomeen Johan Derksen in het SBS-programma VI. Om die stelling te onderbouwen griste hij een argument van tafel dat oorzakelijkheid suggereert: de Joden hebben de Palestijnen als honden behandeld. Hij heeft zich nooit in de materie verdiept, dus weet hij niet dat Hamas, de alleenheerser, de Gazanen als honden heeft behandeld. Het lot van Gaza is het lot dat Hamas voor Gaza heeft gekneed, niet Israël.

Malloot


In dezelfde uitzending van VI verscheen als duider historicus Arend Jan Boekestijn, ooit een onderhoudende malloot. Hij wilde interessant doen en bracht de Naqba ter sprake, ’de catastrofe’, de naam die Palestijnen gebruiken voor de zege van de Joden in 1948. De VN had het Britse mandaatgebied opgesplitst in een Joods en een Arabisch deel, maar de Arabieren verwierpen de deling. In een beruchte rede kondigde de secretaris-generaal van de Arabische Liga aan dat ’een uitroeiingsoorlog en een ongekende slachtpartij’ aanstaande waren ’waarover gesproken zal worden zoals over de Mongoolse slachtpartijen en de Kruistochten’. Tegen alle verwachtingen in wonnen de Joden, zevenhonderdduizend Arabieren vluchtten. Boekestijn verzweeg dat de Naqba het directe gevolg was van die mislukte maar bloedige Arabische aanval. Ook verzweeg hij dat zevenhonderdduizend Joden uit Arabische landen vluchtten, wier nakomelingen nu meer dan de helft van de Joodse bevolking van Israël vormen.
Hamas heeft veel video’s online gezet, ze tonen afgrijselijke bloedbaden. De meest afgrijselijke video laat geen bloed zien: we zien gekidnapte Joodse baby’s en peuters die door gewapende en gemaskerde Hamasmannen worden rondgedragen. De monsters van Hamas demonstreren dat zij totale macht uitoefenen over het heiligste der heiligen van Israël, zijn kinderen. Het zijn beelden uit de hel.

Sinds 7 oktober (eigenlijk al vanaf 2001) zucht Israël onder duizenden raketten, elke dag en elke nacht, en Israël kan daaraan vandaag een einde maken door heel Gaza te vernietigen, wat veel staten onder die omstandigheden zouden doen. Maar Israël probeert het gevaar van ’collatoral damage’ te minimaliseren en biedt Gazanen de mogelijkheid weg te trekken uit de gebieden waar het Hamas wil treffen – zou Hamas ook zo handelen?

Hoogste prijs


Hamas dwingt Israël Gaza te verwoesten. Daarbij zal Israël eventueel de hoogste prijs betalen: de dood van de kinderen die Israël wil redden. Israël heeft geen keuze. Er valt niet te leven met het besef dat kinderen in de macht verkeren van het Kwaad. Zolang Hamas speelt met het lot van die kinderen, en van de andere gegijzelden, leeft Israël in duisternis. Zijn eigen kinderen, zijn eigen gegijzelden, en duizenden Gazanen kunnen daarbij sterven. Dit heeft Israël niet gezocht – Israël wordt gedwongen zijn kinderen te offeren om het Kwaad te verslaan. Om het licht te bereiken moet Israël, dat is gesticht om het leven te heiligen, door de diepste duisternis van het demonische Hamas.

Nee, deze beelden zijn niet ontleend aan Bijbelse verhalen van drieduizend jaar geleden. Dit is nu.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/49...srael-verraden

Opinie
Links heeft Israël verraden

Linkse Israëli’s - academici, vredesactivisten en mensen die zich inzetten voor de burgerrechten van de Palestijnen - voelen zich in de steek gelaten door hun politieke vrienden in Europa en Amerika. Uit een gezamenlijke verklaring deze week blijkt hoe geschokt links Israël is over zoveel morele ongevoeligheid voor het leed dat Hamas met de ongekend brute sadistische slachting onder 1400 vrouwen, mannen, kinderen en baby’s in Israël heeft aangericht. Maar selectieve verontwaardiging en Jodenhaat onder ’progressieve’ mensen is niks nieuws.


Wat de ondertekenaars zo shockeert van hun politieke vrienden in het Westen, is dat zij in groten getale partij kiezen voor terreurorganisatie Hamas en de moord op honderden onschuldige Israëlische burgers als rechtvaardig zien.

Israël was op zwarte zaterdag 7 oktober nog in verwarring over wat er precies gaande was (en nog niet in staat geweest tot terugslaan) toen de straten in Europese en Amerikaanse steden al volliepen met steunbetuigingen aan de Palestijnen en de plegers van het bloedbad, de terroristen van Hamas. Linkse activisten vierden zij-aan-zij met immigranten uit het Midden-Oosten de moordpartij als een Palestijnse overwinning op Israël. En doen dat nog steeds.

Heldenstatus


De gedachte is: elke slag die wordt toegebracht aan Israël is beter dan geen slag. En hoe meer Israëlische mensenlevens er verloren gaan hoe groter de winst en hoe uitbundiger het feest. De paragliders van Hamas die op het festivalterrein dood en verderf zaaiden hebben bij pro-Palestina-demonstranten inmiddels een heldenstatus. Het zou links te denken moeten geven, dat hun solidariteit met de Palestijnse zaak hierop uitgekomen is.

De verharding van de linkse goegemeente tegenover Israël is al jaren gaande. Solidariteit met de Palestijnen loopt steeds vaker via terreurorganisaties die een heilige oorlog met Israël uitvechten. Daarin verliest een tweestatenoplossing rap terrein ten gunste van een free Palestine, from the river to the sea. Solidariteit met de Palestijnen vertaalt zich in het in twijfel trekken of het ronduit afwijzen van het bestaansrecht van Israël.

Jeremy Corbyn


De Britse Labour Partij onder Jeremy Corbyn heeft die draai gemaakt. In 2009 verkondigde Corbyn zonder blikken of blozen in het Britse parlement dat hij een uitnodiging had gestuurd aan „onze vrienden” van Hamas en Hezbollah. Corbyn heeft in 2014 deelgenomen aan een kranslegging in Tunis bij de graven van leden van de Palestijnse terreurgroep, die verantwoordelijk was voor het bloedbad tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München. En Corbyn zette in 2018 vraagtekens bij het bestaansrecht van Israël.

Onder Corbyn tierde het antisemitisme binnen Labour zo welig, dat Joodse sociaaldemocraten niet meer zonder persoonlijke bewaking naar het partijcongres durfden.

Wat de oorlog tussen Hamas en Israël zo aantrekkelijk maakt voor activistisch links is dat het conflict perfect past in het postmoderne zwart-witverhaal over slachtoffers en onderdrukkers. Daarin zijn alle Palestijnen - ook de terroristen van Hamas en Hezbollah - de slachtoffers en is de gehele Israëlische samenleving - ook vredesactivisten, kinderen, baby’s en dansende jongeren - de onderdrukker. Activistisch links in het Westen veroordeelt niet langer alleen de Joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever, maar beschouwt heel Israël als gestolen grond.

’Kritische rassentheorie’


Deze versie van het conflict sluit naadloos aan op het ’anti-koloniale’-onderwijs dat opgeld doet op de universiteiten in Europa en Amerika. Aangedreven door de ’kritische rassentheorie’ (die stelt dat blanke mensen alle niet-blanke mensen onderdrukken) groeit op de universiteiten de haat tegen de westerse liberale orde, die de staat Israël ondersteunt en ’dus’ de Palestijnen onderdrukt. Hierin ontmoet activistisch links de islamitische terreurgroepen als partners.

Demonstreren voor de rechten van de Palestijnen is nog wel wat anders dan terreurdaden toejuichen of de vernietiging van de staat Israël voorstaan. Dat laatste komt voort uit diepgewortelde Jodenhaat op links. Geschiedenis Professor Russell Rickford sprak op de Cornell Universiteit in New York zijn studenten toe over de aanval van Hamas op de Israëlische dorpen en het dansfestival. Hij vertelde ze dat hij er enthousiast en opgewonden van raakte.

Black Lives Matter noemt zich een ’marxistische beweging’ en genoot ook onder Israëlische burgerrechtenorganisaties sympathie, maar etaleerde hun vreugde over de terreurdaden in Israël door een Hamas-paraglider te posten met de tekst ’I stand with Palestine’.

Ultieme slachtoffers


De ’islamitische’ identiteit sluit perfect aan bij de identitaire obsessie van modern links. Moslims in het algemeen en Palestijnen in het bijzonder zijn de ultieme slachtoffers van wat wij de moderne liberale en democratische orde noemen. Activistisch links noemt deze orde neoliberaal, neokoloniaal, onrechtvaardig, onderdrukkend en racistisch. Zionisme en Joden zijn daar symbolen van.

Maar als Palestijnen en Israëliërs ergens geen vrede en veiligheid van hoeven te verwachten, dan is het van de fundamentalistisch-religieuze partijen in hun regio. Zowel de orthodoxe Shas Partij en de Joodse kolonisten op de Westbank als Hamas, Hezbollah en Islamitische Jihad claimen dezelfde grond op basis van een ’goddelijke’ toewijzing. Of zoals de Brits-Amerikaanse schrijver/journalist Christopher Hitchens het ooit zei: „Er bestaat onder Israëliërs en Palestijnen een grove consensus dat een tweestatenoplossing uiteindelijk de beste garantie voor langdurige vrede is. Waarom lukt dat steeds maar niet? Omdat de partijen van God er hun veto over uitspreken.”

De progressieve academici en activisten in Israël zijn al die jaren blijven komen met alternatieven voor het compromisloze fundamentalisme aan beide zijden. Nu worden zij door een groot deel van hun progressieve ’vrienden’ in Europa en Amerika verraden. Vrienden die wederom de totalitaire verleiding niet kunnen weerstaan en partij hebben gekozen voor willekeur en terreur en zich niet langer generen voor hun eigen Jodenhaat.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/13...hoor-wederhoor

Opa spreekt: waar is het aloude principe van hoor & wederhoor?

U nog iets, opa Hoogland? Oh nee, het is 2023, de tijdgeest vereist een andere bejaardenbenadering. Ik vraag het bij nader inzien als volgt: jij nog iets te melden, ouwe gek?


„Jazeker. Ooit was er een grote gezondverstandkrant in Nederland, die weigerde sollicitanten aan te nemen die de School voor de Journalistiek hadden gevolgd. Reden: het was een ultralinks bolwerk. Ik was erbij. vergis u niet, ik zit alweer 51 jaar in het vak.”

Vanwaar deze mededeling?

„Ik wil ermee verwijzen naar de verwerpelijke aanpak, door veel linkse vertegenwoordigers van de zelfbenoemde kwaliteitspers – let wel: óók in landen als Groot-Brittannië en de VS – van de horror bij dat Gaza-hospitaal op dinsdag 17 oktober. Israël werd, ten onrechte, direct verantwoordelijk gesteld en het door Hamas opgegeven aantal doden werd ongecheckt overgenomen.”

Maar we zijn inmiddels ruim een halve eeuw verder.

„Toch heb ik soms het idee dat er nog weinig is veranderd. Niet voor niets voelde James Cleverly, de huidige Britse minister van Buitenlandse Zaken, zich gedwongen de volgende verklaring af te leggen: ’Te veel mensen trokken overhaaste conclusies over het tragische verlies aan mensenlevens in het Al Ahli-ziekenhuis. Ze brachten daarmee nog meer levens in gevaar. Wacht op de feiten, rapporteer ze duidelijk en nauwkeurig, houd het hoofd koel’. Dat een politicus dit moet uitleggen zegt veel.”

Maar…

„Niks te maren, jongeman. Ik citeer nóg iemand: Andries Knevel. ’Diepe schaamte moet er nu heersen op de redacties van kranten (uitgezonderd De Telegraaf, het Reformatorisch Dagblad en het Nederlands Dagblad) en andere nieuwsmedia over de volstrekt onverantwoorde wijze van berichtgeving over de explosie in Gaza’, zei hij. ’En weer complimenten voor GeenStijl. Terwijl de meeste nieuwsmedia met voorop de NOS het frame van Hamas volgen over vreselijke explosie in Gaza, houdt deze site de opties open’.”

Hm.

„Zodra de opruiend bedoelde verzinsels van Hamas naar buiten worden gebracht, heeft een groot deel van de Nederlandse pers er blijkbaar geen problemen mee als marionetten van die extremistische manipulators te fungeren. Alles wat de leugenmachine van Hamas beweert, wordt door deze nuttige idioten voor zoete koek geslikt, in dit geval ook door Frans Timmermans trouwens. Ze verworden daarmee tot de boodschappers van het kwaad, waarmee er, gezien de gevolgen her en der, bloed aan hun handen kleeft. Waar is het aloude principe van hoor & wederhoor? Er is op gênante wijze partij gekozen en daarom denk ik vaker dan ooit terug aan de jaren zeventig.”

OK boomer!

„Ach, meneer heeft geen argumenten meer? Op Twitter discussieerde ik een jaar of tien terug openlijk met Lodewijk Asscher. En wat denkt u? Gaat een oud-verslaggever zich ermee bemoeien, die toen alweer jaren docent journalistiek was. ’Goed nieuws, Lodewijk’, zegt-ie. ’Ik ben weer lid van de PvdA’.”

Ik noemde je toch een ouwe gek?

„Ja.”

Maak daar maar seniele idioot van.

PREMIUMColumnist Jerry Goossens © Angeliek de Jonge

Halloween een feest van de dood? Religieuze geschillen zorgen al duizenden jaren voor doden


COLUMNVandaag is het Halloween. Ik moest de exacte datum even nazoeken, want hoewel de geïmporteerde feestdag hier al jaren aan terrein wint, heb ik nog altijd niet paraat wanneer het precies gevierd wordt. Nou zijn Halloween-vierders niet zo van de agenda, geloof ik. Ze smeren de festiviteiten rustig een paar dagen of zelfs weken uit.

Zo zag ik afgelopen zondag al griezelig geschminkte kindertjes rondlopen. Op diezelfde dag maakten Reinout en Daniëlle Oerlemans hun Halloweenkiekjes via Instagram openbaar. Op die foto’s hebben Arnie en zijn eega zich verkleed als schaatskampioene Jutta Leerdam en heur Amerikaanse verkering Jake Paul.

En nu begrijp ik nog minder van het Halloween dan ik aanvankelijk al deed. Want Leerdam is bepaald geen lelijke heks, en hoewel je haar vol getatoeëerde verloofde best een engerd mag vinden, kun je ook hem toch bezwaarlijk een monster noemen. Terwijl dat horrorelement mij nou juist kenmerkend leek voor Halloween.


Gelukkig ben ik niet de enige die worstelt met de betekenis van deze invasieve exoot onder de feestdagen. De gereformeerde kerk in Vianen houdt vanavond in het centrum van het dorp een openbare ‘hervormingsdienst’ om tegenwicht te bieden aan het duivelse feest: ‘Met Halloween staan duisternis en de dood centraal. Maar de dood is niet iets om de spot mee te drijven; de dood is ernstig.’

Of dat ook geldt voor Jutta en Jake zou ik aan de dominee moeten vragen. Maar de ernst waarmee bevindelijk Vianen het importfeest benadert, is aandoenlijk. Alleen types die Halloween categorisch afwijzen, vinden het echt griezelig. Al eerder sloeg de bevindelijke waakhond aan op kindervermaak als Harry Potter, Pokémon en zelfs Dolfje Weerwolfje: occulte kinderverleiders, door de Satan uitgedokterd om de jeugd op het slechte pad te brengen.

Dat de dood niet met zich laat spotten, kunnen we iedere avond op Het Journaal zien. Het Israëlisch-Palestijns conflict is in de kern een religieus geschil dat op Bijbels terrein wordt uitgevochten. In Jeruzalem, de heilige stad van de drie monotheïstische godsdiensten, gutst het bloed al 2500 jaar schuimend door de straten. In de Heilig Grafkerk, die rond de tombe van Christus zou zijn gebouwd, vechten verschillende Christelijke denominaties elkaar al eeuwen letterlijk de tent uit.

Nee, ik snap nog steeds niks van Halloween.

Ik weet alleen dat er geen dooien bij vallen.

https://www.ad.nl/utrecht/halloween-...oden~a5c5cb9b/

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/11...nooit-vergeven

Europa zal de Joden Auschwitz nooit vergeven

De verdraaiingen, het collectieve geheugenverlies over wat er op zeven oktober in Israël plaatsvond, de demonstraties door Jodenhaters, ze gaan maar door. Veel media doen daaraan mee, zoals de Volkskrant, de NRC, de NOS, met op SBS6 Johan Derksen, die zichzelf een antisemiet noemt en met leugens strooit omdat hij geen idee heeft wat in het Midden-Oosten bedrog of feit is. Maar ook serieuze mensen zoals de journaliste Marcia Luyten sluiten zich op in zelfbedrog. In een column in de Volkskrant pleit Luyten ervoor ’Israël en Joden’ van elkaar te scheiden, alsof Israël geen Joodse staat is.

Waarom wil Luyten Israël ont-Joodsen? Zij wil geen last hebben van het etiket ’antisemitisme’, want Israël is de ’brandstoftoevoer’ van antisemitisme, aldus Luyten.

Sinds 1948 is die onmetelijk grote islamitische wereld, die zich uitstrekt van Marokko tot Indonesië, bezeten van één kwestie: dat schilfertje land dat de Joodse staat is. Dit is de simpele kern van alle oorlogen die volgden. Een groot deel van de moslimwereld kan dat schilfertje Joods land nog altijd niet verdragen. Soennitische Arabische landen hebben decennialang geprobeerd Israël te vernietigen, en nu doen de ’proxies’ van het sjiitische Iran verse pogingen. Het doel is de Joden weg te vagen, zoals bij demonstraties uit vele kelen klinkt.

Massaal hebben moslims elkaar in de laatste decennia uitgemoord, op een schaal waarbij het aantal slachtoffers van alle oorlogen tussen Israël en Arabieren verbleekt. Wat in Jemen heeft plaatsgevonden, in Syrië, bij de Koerden, het is van een omvang die nauwelijks te bevatten valt. Maar demonstraties bleven uit, en Marcia en Johan uitten zich niet of fluisterend.Gelovige hysterici

Israël beslaat 22.000 vierkante kilometer – Nederland zonder water 34.000 vierkante kilometer, met water 42.000. In de hele wereld leven nog geen zestien miljoen joden, ofwel minder dan er Nederlanders zijn. Er zijn wereldwijd twee miljard moslims. Wie heeft het over proportionaliteit? Waarom kan die grote, klassieke islamitische beschaving niet een landje dulden dat op overzichtskaarten van de islamitische wereld alleen met een microscoop zichtbaar wordt?

Hierom: de politieke islam kan begrepen worden als een ideologie die het maken van slaven en het kidnappen van meisjes en vrouwen sanctioneert. Hamas staat in die traditie: de sharia is de leidraad in een samenleving van gelovige hysterici. De aanjager van deze religieuze waanzin is momenteel Teheran: ayatollah Khomeini beschouwde het Joodse volk als het belangrijkste obstakel bij het opzetten van een wereldwijd kalifaat.

Pogroms

Het gaat dus niet om Gaza of de West-Bank of Israël. Daarover is het nooit gegaan. Duizend jaar geleden waren er al pogroms van islamisten die Joden onthoofden, Jodinnen verkrachten, Joodse slaven maakten. Marcia Luyten en Johan Derksen weten dit niet, en als ze het nu wel weten dan halen ze er hun schouders over op. Ze zijn niet ontzet over Turkse bombardementen van begin oktober jl., die vier miljoen mensen in het noordoosten van Syrië afsneden van water en energie en in een hongersnood stortten – ze zijn pas ontzet als Joden van iets dergelijks beschuldigd worden.

Er is onduidelijkheid wie de uitspraak ooit heeft bedacht die ik hier gebruik: Europa zal de Joden Auschwitz nooit vergeven. Neem even de tijd die uitspraak te doordenken. Dat is wat velen ertoe brengt het Joodse landje, gelegen in een van de wreedste regio’s op aarde, volgens de allerhoogste normen te wegen, alsof de Joodse staat Denemarken is, alsof de buurlanden niet vervuild zijn door Jodenhatend islamisme, alsof de Joden pogroms machteloos moeten ondergaan zoals zij dat eeuwen hebben ondergaan. Volgens die normen faalt Israël, en dat biedt critici de hoofdprijs: de kans om de Joden van genocide te beschuldigen.

Al vele jaren vertellen Hamasleiders dat ze ten aanzien van de Joden een nazistische ’Endlösung’ nastreven. Voordat het zo ver is, schuilen ze gewetenloos onder de bevolking van Gaza aangezien ze, nadat ze zich de ergste misdaden tegen Joodse burgers hebben veroorloofd, erop rekenen dat de Joden zich wel laten afschrikken door burgerslachtoffers. En dat klopt: de Joden vechten met één hand op de rug. Ze kunnen heel Gaza binnen enkele uren wegvagen, maar ze doen dat niet; met gevaar voor de eigen zonen proberen ze zo precies mogelijk de moordenaars van Hamas uit te schakelen, maar ze kunnen niet voorkomen dat daarbij burgers om het leven komen. De Joden hebben geen keuze: als ze dat niet doen, zal Hamas een nieuwe zevende oktober of erger aanrichten.Ziek

Marcia en Johan willen niet weten dat een te groot deel van de twee miljard moslims in de wereld vervuld is van Jodenhaat, dat Israël alles doet om het aantal burgerslachtoffers te minimaliseren, dat het Joodse volk niet nog een keer een pogrom wil ondergaan. Johan brult als een halvegare, Marcia geeft Israël de schuld van Jodenhaat. Wat zij doen, kan niet begrepen worden zonder die ene, angstaanjagende zin: Europa zal de Joden Auschwitz nooit vergeven.

Deze week wordt Iran voorzitter van het Mensenrechtenforum van de VN. De wereld is ziek.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/91...-de-beschaving

Column Eddy Terstall
Hernieuwde opmars van antisemitisme is een grote nederlaag voor de beschaving

We hadden hier de verzuiling achter ons gelaten. Burgers vanuit de drie hoofdzuilen – de katholieke, de protestantse en de socialistische – gingen op een gegeven moment meer met elkaar om. Het land werd kleiner door meer mobiliteit en dat betekende dat de ’groepen’ meer met elkaar in aanraking kwamen. Dat er vriendschappen ontstonden. Dat er liefdes ontsproten. Dat er kinderen werden geboren uit die liefdes.




Een paar eeuwen daarvoor was er in wat wij het Westen noemen een levensfilosofie ontstaan waarin de individuele mens belangrijker werd. Waarin steeds vaker individuele verantwoordelijkheden en individuele talenten zwaar gingen meetellen. Het groepsdenken werd steen voor steen afgebroken. En wanneer we ons wilden verenigen, dan ging dat steeds meer op basis van gedeelde belangen of interesses. Steeds minder op basis van religie of afkomst. De moderniteit groef zich in en gaf ons een stevig fundament.

Dat was niet overal het geval. En zelfs binnen de moderne wereld steekt het denken op basis van zaken als ras weer de kop op. Op de universiteiten is niet zelden het pad van Martin Luther King, waarbij je mensen voornamelijk op hun karakter moet beoordelen, verlaten. Maar dat is een kleine niche en geen structurele maatschappelijke trend. Onze leefcultuur is daarvoor te sterk rond de mens vormgegeven.
Wondere wereld



Vanochtend kwam een herinnering bij mij boven van een avond in Libanon. We waren vanuit Achrafiyeh, een wijk in Beiroet die als christelijk te boek staat, naar het zuiden van de stad gegaan. Naar de grootste sjiitische wijk. Zuid-Beiroet. Via de weg naar het vliegveld. De weg waar enige jaren daarvoor nog enkele Amerikaanse en Britse burgers waren ontvoerd door Hezbollah, waarna ze lang werden vastgehouden.



Ik was eerder in die contreien geweest en inmiddels was het er een stuk rustiger. Tussen de grote afbeeldingen van Ruhollah Khomeini en Hezbollah-leider Hassan Nasrallah waren daar gewoon theehuizen waar je thee kon drinken en over voetbal kon praten.



Mijn metgezellen op de avond waarover ik vertel, kwamen ook even in een voor hen wondere wereld terecht. We gingen uit eten in een restaurant waar ook de Hezbollah-top vaak kwam. Een soort sektarische Van der Valk. Maar dan met Amerikaanse en Israëlische vlaggen op de grond bij de toiletten. Waar je dan maar even, liefst ongezien, overheen moest stappen.Broodkunstenaar



Bij de ingang van het restaurant bakte een man als een soort voorstelling op ingenieuze wijze traditioneel brood. Ik raakte met hem in gesprek terwijl ik bewonderend naar zijn bakcapriolen keek.

Hij wees naar mijn, op dat moment, ex-vriendin. Hij wilde weten waar ’mijn vrouw’ vandaan kwam. Het concept ’ex-vriendin’ is op veel plekken onbestaand, dus ik liet het er maar bij dat ’mijn vrouw’ geboren was in een Nederlandse stad die ik noemde. Dat was niet goed genoeg. Hij wilde weten waar ze ’echt’ vandaan kwam. Hij kon zien dat haar verre wortels niet in de Friese polders lagen. Ik noemde het land waar haar ouders vandaan komen. Een land waar het overgrote deel van de bevolking zich als moslim identificeert.



„Is je vrouw moslim?” vroeg de broodkunstenaar. „Geen idee”, zei ik. „Nog nooit gevraagd.” In het strikt sektarische Libanon is zo’n antwoord een vette grap. Ik had er een vriend bij voor die avond. En helemaal toen ik ook nog eens wat van voetbal bleek te weten.Kerncode



Bij ons is zo’n antwoord alleen in de context van deze locatie een grap. Wij weten inmiddels gelukkig allang niet meer welke religie de ouders of grootouders van onze vrienden aanhingen. Net zoals dat bij het overgrote deel van de bewoners van de moderne wereld ras en afkomst er nooit toe mogen doen.



Dat is een belangrijke kern van onze leefcultuur. Van hoe we met elkaar willen omgaan. Maar deze kerncode staat opeens onder druk.



Gezien de hernieuwde opmars van antisemitisme weten mensen in een vriendengroep opeens weer wie er Joods is en wie niet. Omdat je er in deze tijden over praat. Omdat je bezorgd bent. Het doet er opeens weer toe. En dat is niet alleen een grote nederlaag voor de beschaving, het is ook beangstigend.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/14...aak-te-stellen

Column Assita Kanko
Links wakkert antisemitisme aan in plaats van het aan de kaak te stellen

De vele berichten die ik de afgelopen dagen van over de hele wereld heb ontvangen ontroeren mij enorm. Ondernemers, jonge studenten, beroemde en invloedrijke mensen: allemaal reageerden ze op een oproep van mij in het Europees parlement om de gruwelen die Hamas aanrichtte in Israël eenduidig te veroordelen. Eén ding hebben die berichten gemeen: de angst voor de gruwel van de geschiedenis die zich dreigt te herhalen.




Die vele berichten nadat de video viraal ging heb ik geprobeerd te beantwoorden; elk bericht een hartenkreet: over de pogrom die op 7 oktober in Israël werd gepleegd, maar vooral over de gruwel van een wereld die zwijgt en op zoek gaat naar een compromis tussen geweten en realiteit, in plaats van de horror eenvoudigweg aan de kaak te stellen en te bestrijden.

Angst

Ik begrijp waarom mensen mij zo massaal en uit het hart hebben geschreven. Het gaf me energie en het gevoel dat ik niet de enige ben die vindt dat wij spontaan in opstand moeten komen tegen dit onrecht. Ik had het gevoel dat er via mijn computerscherm een knuffel werd uitgewisseld en troost werd gegeven op Instagram of via LinkedIn. Ik was sprakeloos van de omvang van de wanhoop, vermengd met een moment van hoop.

Mensen vertelden me over de angst in hun intieme kring. Een Australische Joodse vertelde me over haar buren die bij haar aan tafel zaten te eten op shabbat, maar haar de volgende dag vroegen om te bewijzen dat het bloedbad van 7 oktober had plaatsgevonden. „Ik voel me alleen en bang”, is de zin die het vaakst naar voren komt.

„Mijn grootouders stierven in de Holocaust, ik wist niet dat we op een dag die wolk weer boven ons zouden zien hangen. Volwassen mannen en vrouwen schreven mij: „Ik heb gehuild. Verdedig de Europese waarden.” Ik houd deze berichten en hun details voor mezelf, maar wat ze met mij deden niet.Europese waarden

Ik realiseerde me dat als Amerikanen, Canadezen, Britten, Belgen, Fransen, Duitsers, Nederlanders, Zwitsers, Zweden, Afrikanen en Israëliërs uit alle lagen van de bevolking me deze hartenkreten sturen, dat dit komt doordat er een groter probleem is met de mensheid dan ik vreesde: dat is dat zo weinig mensen opstaan. Wat door onze handen glipt, is het gewone leven. En de dreiging is wereldwijd, de stilte ongepast. De steun van links voor het islamitisch fascisme is hardnekkig.

De mensen die zich tot mij richtten, voelen zich in de steek gelaten door politici die niet langer de Europese waarden van de Verlichting verdedigen, maar optreden als schildwachten van het Kwaad. Ze kwamen nooit op voor onze waarden en nu verwarren ze bewust de Hamas en de Palestijnen. Terwijl de ene een islamitische terreurgroep is die ook als zodanig is aangemerkt door de internationale gemeenschap, en de andere een permanente gijzelaar van de eerste.

Links opent zelfs zijn ogen niet wanneer mensen worden geëxecuteerd omdat ze Joden zijn, vrouwen en kinderen worden ontvoerd en nog steeds gegijzeld, jonge meisjes worden verbrand of verkracht en onthoofd, in stukken gehakt... Links gaat de straat op met verkapte aanhangers van Hamas en wakkert het antisemitisme aan in plaats van het aan de kaak te stellen en te bestrijden.
Hypocriete feministen

Geconfronteerd met de tragedie van de jonge Duitse vrouw Shani Louk die eerst – bewusteloos – bespuwd werd door Hamas-mannen die Allah Akbar riepen, en daarna gedood, is de stilte van de westerse feministen over het islamisme oorverdovend. Ze zullen je in koor vertellen dat dit alles niets met de islam te maken heeft.

De omvang van de demonstraties van mensen hier die de slachting toejuichten en de moord op een leraar in Frankrijk hebben de morbide sympathie van links voor degenen die het islamitisch radicalisme steunen niet aan het wankelen gebracht, en heeft het zwijgen van hypocriete feministen die altijd hebben gezwegen tegenover het islamisme niet verbroken. Wie heeft er met zulke vertegenwoordigers nog vijanden nodig?

Collaboratie

Weten ze dat de radicale islam gewoon de islam zelf is, maar letterlijk toegepast zoals het was in de tijd van Mohamed, en dus onze wetten en normen van vandaag met voeten tredend? In vers 12 van Soera 8 van de Koran staat: ’Voorwaar, Ik ben met jullie, versterk daarom degenen die geloven. Ik zal angst werpen in de harten van degenen die ongelovig zijn. Sla dan hun hoofden af en sla al hun vingers en tenen af.’ Zo’n tekst roept niet op tot bezinning, maar tot moord. Het is daarom dat bedreigingen zich vertalen in concrete daden.

Wat met de Joden gedaan werd op 7 oktober en wat met de Franse leraars gebeurde is letterlijke de toepassing van deze oproep. Deze islam is vandaag, in onze vrije samenlevingen, niet acceptabel. Wie deze religie niet wil moderniseren maar, integendeel, de sharia wil toepassen in Europa moet de kracht van de wet tegenkomen en niet de collaboratie van links.

Vandaag de dag heeft Hamas tunnels en over de hele wereld heeft de radicale islam vertakkingen die mensen schaden en het gewone leven onmogelijk maken. De aanhangers in Europa hebben niet alleen een mening, ze handelen ook. Ze staan in hun ondoordringbare loopgraven en hun schildwachten zijn de linkse extremisten.Kritisch

Ik hoop dat er een dag komt waarop het veroordelen van islamitisch terrorisme niet langer een uitzondering zal zijn of een blijk van moed. Het zal betekenen dat de wet sterker is dan de Koran, en de geesten kritischer.

Zolang Moslims de vernietiging van de Israelische staat als doel hebben is er geen zicht op vrede en een oplossing

https://www.parool.nl/columns-opinie...zijn~bebe503f/

Als Sylvana Simons degene was die van iemand een middelvinger kreeg, zou de wereld te klein zijn

De Nederlandse Tweede Kamer begint helaas steeds meer te lijken op het heetgebakerde Turkse parlement, waar ze elkaar soms uitschelden of zelfs op de vuist gaan. Gelukkig is dat hier (nog) niet gebeurd, maar deze week is wel een stap in die richting gemaakt. Een nieuw dieptepunt, nadat in het verleden een FvD-Kamerlid al had gedreigd met tribunalen voor steun aan het coronabeleid van het kabinet en Geert Wilders (PVV) had opgeroepen om Marokkaans tuig in voetbalstadions desnoods met knieschoten onschadelijk te maken.

Dit keer heeft een volksvertegenwoordiger een middelvinger opgestoken naar een andere volksvertegenwoordiger in de plenaire zaal, vanwege onenigheid in een debat. Sommigen vonden het wel grappig op X, maar bij mij kon er geen grijns van af.

Het is namelijk verwerpelijk, puberaal, brutaal, kinderachtig en beneden alle peil. Mensen die dit grappig vinden, moeten straks niet janken als Kamerleden of ambtenaren ook een middelvinger naar hen opsteken. Van volksvertegenwoordigers verwacht je dat ze het volk vertegenwoordigen, en zich niet zo kinderlijk laten kennen. En dat ze het ambt en de verantwoordelijkheid die ze hebben, waar ze riant voor betaald worden, met wachtgelden en toestanden, een beetje serieus nemen. In ieder geval voor de schijn, want straks moeten wij weer met onze rode potloodjes ons vertrouwen in ze stellen. Dat wordt er zo niet makkelijker op.

Een tweet hierover van een leraar was heel raak: ‘Ik tegen mijn klas: ‘Dit soort gebaren maken we in mijn klas niet. We praten de zaken normaal uit hier. Ondertussen in de volksvertegenwoordiging’ met daaronder een foto van Sylvana Simons die haar middelvinger opsteekt en daar boos bij kijkt.

Dingen die in de Kamer genormaliseerd worden, zullen immers ook snel gehoor krijgen in de samenleving. Ben je het niet eens met iemand en wordt een discussie te vermoeiend? Steek je middelvinger op, want Kamerleden doen het ook. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de irritante, permanente stemverheffing achter de microfoon, met name van Simons.

Ik denk niet dat Joost Eerdmans, degene aan wie de vinger gericht was, wakker heeft gelegen hiervan, maar een opgestoken middelvinger naar Eerdmans, is een opgestoken middelvinger naar het electoraat dat hij vertegenwoordigt. Hij ontvangt immers salaris voor het uitvoeren van die taak. Als je respect hebt voor de democratie en voor de burgers van dit land, kun je in geen enkele omstandigheid een middelvinger opsteken tegen een Kamerlid.

Overigens denk ik dat als Sylvana Simons degene was die van iemand een middelvinger kreeg, de wereld te klein zou zijn en ze niet zou weten hoe snel ze moest beginnen over fatsoensnormen, seksisme, onderdrukking en racisme. Als de gang van zaken haar niet zinde, had ze gemakkelijk de voorzitter om een interventie kunnen vragen. Of een motie van afkeuring kunnen indienen. Die middelvinger was nergens voor nodig.

We zouden het ook niet pikken als bijvoorbeeld Geert Wilders een middelvinger had opgestoken naar Sigrid Kaag. Of Mark Rutte naar Caroline van der Plas. Er zou enorm veel ophef in de media ontstaan en de vergadering zou geschorst worden. Van deze politici verwachten we ook dat ze hun emoties onder controle houden, dus moeten we niet selectief verontwaardigd zijn, maar consequent.

Ik hoop dat het tij nog te keren valt. Dat dit vergaand gebrek aan beschaving hier ophoudt.

Lale Gül schrijft elke week een column voor Het Parool. Lees al haar columns hier terug.

Reageren? l.gul@parool.nl

https://www.ad.nl/show/er-zat-een-he...keer~a04a45f7/



PREMIUMAngela de Jong. © Shody CaremanEr zat een heel andere Caroline van der Plas aan tafel bij VI dan de vorige keer


ANGELA KIJKT TVDat was wennen voor Caroline van der Plas: het warme bad van Vandaag Inside had plaats gemaakt voor iets anders, zag Angela de Jong.

Caroline van der Plas voelde de bui al hangen. Dus had ze rozen meegenomen voor de heren van Vandaag Inside. Al leek ze daarmee wel een beetje van de PvdA, realiseerde ze zich, toen ze de bloemen aan tafel ronddeelde.

Het waren chic ogende, crèmekleurige exemplaren met een vleugje roze in de blaadjes: de Sweet Caroline. Niet direct de kleuren die een willekeurige Nederlander met de BBB associeert, als je het mij vraagt. Behalve dan het groen van de stengel. Maar dat mocht de pret niet drukken. Caroline had ze ‘s middags hoogstpersoonlijk gedoopt met een fles roze bubbels, dat kon ze er ook nog net bij hebben in campagnetijd. Ze noemde het verzoeningsrozen: de stelen waren doornloos.

Dat kon echter niet verhinderen dat het begin van de uitzending stekelig verliep. Weer eens wat anders dan het warme bad dat ze daar tot voor kort voor haar gereserveerd hadden staan. Zelfs het Sweet Caroline dat Wilfred Genee een paar keer door de studio liet schallen, klonk anders, net een tikkeltje sarcastischer dan voorheen.

Bij Nieuwsuur hebben ze de naam dat ze politici het vuur aan de schenen leggen, maar bij VI kunnen ze er ook wat van. Al grijpen ze daar liever naar een iets andere tactiek dan Mariëlle Tweebeeke en Jeroen Wollaars: die van de meedogenloze spot. Zo zat Bas Nijhuis bijvoorbeeld aan de bar met een laptop voor zich. Dat op zichzelf was al een uiterst vreemd gezicht. Moesten er wat wedstrijdfragmenten worden teruggekeken en deden de schermen in de studio het niet? Nee, het was een verwijzing naar het recente interview in de Telegraaf waarin de journalisten fijntjes hadden opgeschreven hoe Caroline haar trouwe secondant Henk Vermeer vroeg om bepaalde gegevens voor haar te googelen. De mannen wilden maar zeggen: als ze woensdagavond aan tafel bij VI iets niet wist, kon ze dat nu mooi aan Bas vragen.

En dat was het nog niet. Er was een filmpje waarin te zien was hoe in twee maanden tijd de mening over Caroline aan tafel ingrijpend was veranderd. (Gijp: ‘Het kan snel veranderen bij ons, hè’). Daarna betitelde Johan haar recht in haar gezicht als ‘onnozel wicht’. (Wilfred: ‘Zoek ff op Bas, onnozel wicht’) En diezelfde Wilfred wilde haar eigenlijk ook vragen waarom ze in hemelsnaam met haar zonen bij Humberto was gaan zitten, maar joelde toen ineens ‘gratis bier voor iedereen’ door de studio. Een verwijzing naar een verwijt dat Caroline kreeg tijdens de algemene beschouwingen vanwege haar rammelende financiële dekking. En net toen de druk eraf leek, prikte hij haar nog even met haar rare gedraai over ‘premierskandidaat’ Mona Keijzer.

Ja, het was een avondje hard werken voor Caroline, die dan ook minder bravoure uitstraalde dan anders. En dan moet Nieuwsuur nog komen. Benieuwd of ze daar ook met rozen durft aan te komen.

https://www.ad.nl/show/als-ik-maarte...ezen~abb002aa/

‘Als ik Maarten van Rossem was zou ik die ene column nog een keer lezen!’


AD MEDIA PODCASTHet mediapanel gaat er in deze aflevering van de AD Media Podcast meteen met gestrekt been in. Het nieuwe primetime programma op de zaterdagavond van Talpa, Ranking the talent, met het zoontje van de baas - Johnny de Mol - op de bok. Good old Eddy -Prijs je Rijk- Keur als voice-over. Angela de Jong zat gematigd geluimd met een redelijk zure appel voor haar tv-scherm: ‘Ranking the talent is een opgewarmde ouwe prak. Veeg wat ouwe meuk bij elkaar en je hebt de nieuwe zaterdagavond-show van SBS6.’

Dan was er deze week het dubbele nieuws over Tim den Besten van de VPRO. Er is een zeldzame vorm van kanker geconstateerd bij de relatief jonge presentator. Tegelijkertijd ook een bericht dat het Parool bezig is met een artikel over mogelijk grensoverschrijdend wangedrag van Tim – in welke zin dan ook. ‘Benieuwd wie het nu nog aandurft om met een onthullend verhaal over de zieke Tim den Besten te komen.’

Tijs van den Brink is boos op Angela de Jong en heeft een brief geschreven, Maarten van Rossem is verongelijkt en lucht zijn hart in een 17 minuten durende aanklacht tegen de tv-columniste en luisteraars hebben vragen in de gloednieuwe rubriek ‘Luisterpost’. Dokter Ruben staat in Angela’s Etalage en haar lievelingsbelg is jarig. Wie dat is? Dat hoor je in deze aflevering!

Luisteren dus! Naar de wekelijkse AD Media Podcast, waarin tv-columniste Angela de Jong en verslaggevers Dennis Jansen en Mark den Blanken alle hoofd-, rand-, en bijzaken bespreken op het gebied van media. De presentatie is in handen van Manuel Venderbos. Gebruik je liever je favoriete podcastsapps via Spotify of Apple? Dat kan! Vind alle onze podcasts op ad.nl/podcasts.

Maarten van Rossem © KRO-NCRV

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/17...n-hoe-durft-ze

Met gevaar voor eigen leven: hoe durft ze

Een beetje positief het weekeinde ingaan: zou dat nog lukken? Ik probeer het uit alle macht, zelfs nu kwaadaardige geïndoctrineerden schuimbekkend van de Jodenhaat door onze straten marcheren, barbaarse kreten slakend die ons terugvoeren naar de donkerste tijden.




Wacht even hoor…



Had ik het nou over kwaadaardige geïndoctrineerden in de Tweede Kamer?



Dat krijg je op mijn leeftijd in tijden van oorlog: het eerste wat sneuvelt is het kortetermijngeheugen. Momentje, lezer, ik check het even… o nee, sorry, ik repte over kwaadaardige geïndoctrineerden die door onze straten marcheren. Da’s heul iets anders, al zijn ze er natuurlijk wél, indoctrinerende kwaadaardigen in de Tweede Kamer.

Hè verdorie, ga ik wéér in de fout!



Of is het juist correct om niet over kwaadaardige geïndoctrineerden, maar over indoctrinerende kwaadaardigen in de Tweede Kamer te spreken? Op X deed Sylvana Simons, de aanstaande ex-kopvrouw van BIJ1, een verwoede poging om tot de laatste categorie te behoren. Dat wil zeggen: men deelde vrijdag op dat platform tamelijk massaal een gedeelte van haar Kamertoespraak over de Israëlisch/Palestijnse kwestie van 27 oktober jongstleden, waarin ze het volgende zei: „De afgelopen weken zijn tienduizenden mensen in Nederland de straat opgegaan om met gevaar voor eigen leven vreedzaam te demonstreren voor Palestina.”



Nu kan ik toch de behoefte niet weerstaan om mijn openingszin te herhalen, plus een gedeelte van de tweede: een beetje positief het weekeinde ingaan: zou dat nog lukken? Ik probeer het uit alle macht.



Mevrouw Simons wordt aanbeden door media als NRC en ook door programma’s als Buitenhof op een voetstuk geplaatst. Maar in mij roepen haar optredens telkens weer uitermate verwerpelijk oudewittemannengeschamper op omdat ik mij nu eenmaal veel te veel Simonsiaanse fluttheorieën aangaande zaken als – ik doe slechts een greep – witte erfschuld en de dekolonisatie van de wiskunde herinner, integraal van gewokificeerde Amerikaanse universiteiten overgenomen waar die slapjanussen ook door Black Lives Matter zijn gehersenspoeld.



Dat gebeurde ditmaal wéér.



En dat terwijl ik eindelijk weer eens een vrolijke zaterdag en zondag wil.

Sapperloot, hoe krijgt dat mens het uit haar mond. Geen Jood die nog met een keppeltje op z’n hoofd over straat durft te lopen, of mezoeza’s aan de deur durft te hangen, of naar buiten durft te brengen dat bij het Amsterdamse privéhuis van een synagogedirecteur een baksteen door het raam is gegooid, zoals onlangs geschiedde. Het antisemitisme tiert weliger dan ooit, de Joden onder ons lopen pas écht gevaar op straat, en dan durft Syllie glashard te roepen dat „tienduizenden mensen in Nederland de straat op zijn gegaan om met gevaar voor eigen leven vreedzaam te demonstreren voor Palestina”.



Zijn dat nou woorden van een kwaadaardige geïndoctrineerde of van een indoctrinerende kwaadaardige?



Vul maar in.



Ik heb géén zin in het weekeinde.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/90...eerde-jongeren

Column Assita Kanko
Omerta in de klas door geradicaliseerde jongeren

Stel je voor, je bent een leerkracht en je staat voor de klas. Je weet dat je missie simpel is: de kinderen niet alleen leren lezen en schrijven maar ook leren denken. Stel je voor, je staat daar maar het is niet meer zoals vroeger. Je autoriteit is gehalveerd. Je moet op eieren lopen als je streng wilt optreden zodat kinderen discipline meekrijgen. Je hebt een hele lijst beschuldigingen die naar je hoofd kunnen worden geslingerd. ’Racist’ staat bovenaan bijvoorbeeld. ’Islamofoob’.




Je moet zorgen dat je de juiste woorden en een juiste toon hanteert. Maar wat is dat dan? De kinderen laten denken hoort er in ieder geval niet direct bij. Je staat daar voor een soort verlossing zelfs al weet je dat je niets hebt misdaan. Dat de kinderen bij voorbaat slachtoffers zijn, maakt van jou een dader.

Cartoon over Mohammed




Misschien had je iets willen vertellen over Voltaire. Over vrijheid. Over hoe iedereen vrij kan leren denken. Over hoe ideeën mogen botsen. En hoe mensen van elkaar kunnen leren. Over de geschiedenis en hoe de feiten tellen. Dat godslastering niet meer van deze tijd is en dat je met religie kan spotten. Zelfs over de islam. En dat een cartoon over Mohammed uiteraard getoond mag worden. Dat je over de aanslagen in Brussel en Parijs bijvoorbeeld kan praten zonder dat mensen zich hermetisch sluiten zoals een oester. Ja, de cartoons zijn bespreekbaar. De gelijkheid tussen jongens en meisjes ook. Helaas niet hier. In een ideale wereld wel.



Het kritisch denken is in gevaar want de plek waar men dat leert, is veranderd in een plek van omerta. Wat wordt een samenleving als leraren moeten zwijgen of worden vermoord? Dan raakt de waanzin de tempel van kennis in het hart. De bron van gezond verstand en sterk burgerschap raakt verlamd en welke soort volwassenen krijgen we dan morgen?



Samuel Paty en Dominique Bernard waren twee gewone Franse mannen. Ik las dat Bernard een hond had, graag wandelde en naar boven keek als hij vogels hoorde. Lesgeven was hun passie. Ze waren geen soldaten maar ze stierven in het gevecht.Scholen vol jihadistische ideeën en antisemitisme



Mijn vader was ook leerkracht. In zijn tijd kon je nog veel zeggen op school. Elk van ons heeft die ene leerkracht die je nooit kan vergeten. Wellicht diegene die strenger was dan de andere, die het verschil maakte in je leven of die gewoon een grapjas was.



Misschien wilden de twee vermoorde Franse leerkrachten zo een verschil maken in de geesten.

Deze week las ik zonder verbazing dat de scholen vol jihadistische ideeën en antisemitisme zitten. Met leraren die vaak niet meer kunnen aanzetten tot kritisch denken. De angst om als racist of islamofoob te worden gezien is groot. Erger nog, angst om neergestoken of onthoofd worden door eigen (oud-) leerlingen.



Ze kijken naar het nieuws - áls ze al kijken - waarbij journalisten ook dezelfde angst hebben om te duiden. Er is steeds meer een ’acceptabele’ manier van denken, de vrije manier is niet meer zo in. „Ja maar” wordt het verhaal. Maar hoe behoeden we onze samenleving dan voor obscurantisme om terug te keren naar de waarden van de Verlichting?Herdenking Bataclan



Aanstaande maandag herdenken we de aanslag in de Bataclan. De mensen die daar aanwezig waren op 13 november 2015 werden afgeslacht. Opzettelijk doodgeschoten in de naam van Allah. Op welke manier voorkom je zoiets in de toekomst als het in vele opzichten onbespreekbaar is?



Vandaag in België bijvoorbeeld, en dat is een fenomeen dat je overal in Europa kan observeren, melden scholen gevallen van leerlingen die schoolreisjes weigeren omdat ze genoeg tijd willen om te bidden. Steeds meer jonge meisjes bedekken zich volledig en je ziet schooljongens die ritueel hun voeten wassen op de wastafel in de schooltoiletten. Wat bespreekbaar is in de klas wordt steeds minder. De radicale opmerkingen of het door islamitisch geïnspireerd gedrag frequenter. De school moet een neutrale plaats zijn.


Dat onze scholen nu geconfronteerd worden met steeds meer geradicaliseerde jongeren werd zelfs bevestigd door het Belgisch Coördinatieorgaan voor de Dreigingsanalyse en Staatsveiligheid. Maar eerlijk gezegd hadden we deze bevestiging niet nodig van wat we zelf allang kunnen zien. Wokisme, islamisme en antisemitisme in de scholen en in de brede samenleving muilkorven ons geweten.



Het is niet gemakkelijk voor leerkrachten om in dergelijke omstandigheden en context hun werk te doen. Ik maak me hier al jaren zorgen over en waarschuw. Maar als je er iets van zegt, word je al snel beschuldigd van islamofobie of bedreigd.



Wat zou ik zelf geworden zijn als ik niet had kunnen genieten van de vrijheid waarmee mijn leerkrachten me lesgaven? Door de huidige situatie te aanvaarden laten we zoveel kinderen in de steek. Zeker zij die thuis geen boek openslaan.



De school is dé plek voor onderwijs en vooruitgang, niet alleen voor de kinderen maar ook voor de hele samenleving op termijn. Maar de weg naar kritisch denken is vandaag de dag serieus versperd.

https://www.ad.nl/gezond/zon-gaaf-la...ders~a191355c/



PREMIUM© Debby Gerritsen AD

Zo’n gaaf land zijn we helemaal niet voor álle Nederlanders


COLUMNDebby Gerritsen schrijft iedere woensdag over wat haar bezighoudt. Deze week: Debby krijgt de zenuwen van de campagne ‘De Week van het Leven’ van Platform Zorg voor Leven en de SGP. De spotjes zijn onderdeel van de campagne tegen abortus als mensenrecht, want ‘iedereen heeft recht op leven’. Iedereen, behalve onbedoeld zwangere vrouwen.

Hoewel de kans dat we voor het eerst in de geschiedenis een vrouw in het torentje krijgen best groot is, gaat het er weinig over in de verkiezingscampagnes. Vrouwelijke lijsttrekkers zwijgen liever over hun eventueel onderscheidend vermogen als vrouw. Ze zijn niet vergeten hoe het met Sigrid Kaag en haar ‘nieuwe leiderschap’ is afgelopen.

Ook D66 heeft geleerd van deze strategische fout. Met Rob Jetten als lijsttrekker schuift de partij een mogelijk eerste homoseksuele premier naar voren, al is dat absoluut geen thema in de verkiezingsstrijd. Logisch, je wil je partij zo breed mogelijk inzetten, en in theorie zou het ook niet belangrijk moeten zijn of onze nieuwe premier nou een vrouw of een homoseksueel is.

Maar dat is het in praktijk natuurlijk wél. Alleen al om het feit dat de lhbti-gemeenschap in ons land het zwaar heeft, mede door de onverbloemde haat die in ons parlement wordt verspreid. Door extreemrechtse politici die dragqueens pedofielen noemen, genderdiversiteit ontkennen of marginaliseren tot ‘woke-terreur’. Zo’n gaaf land zijn we helemaal niet voor álle Nederlanders. Gelijke rechten en de vrijheid om te kunnen zijn wie je bent, staan behoorlijk onder druk. Ook voor vrouwen.

Denk daarbij aan het recht op abortus. Gelukkig zijn door het vorige kabinet stappen gemaakt om abortus makkelijker te maken, door het afschaffen van de betuttelende vijf dagen bedenktijd en het beschikbaar maken van de abortuspil via de huisarts. Maar de strijd om de baarmoeder is nog steeds springlevend. Deze week hoor je op de radio ‘De Week van het Leven’-spotjes van Platform Zorg voor Leven en de SGP. De spotjes zijn onderdeel van de campagne tegen abortus als mensenrecht, want ‘iedereen heeft recht op leven’. Iedereen, behalve onbedoeld zwangere vrouwen.

Ik krijg de zenuwen van deze campagne, omdat abortus in Nederland nog altijd in het Wetboek van Strafrecht staat. Volgens de wet moet een vrouw in een noodsituatie verkeren, anders is abortus illegaal en zelfs strafbaar. In de praktijk worden die uitzonderingen gelukkig nog ruim geïnterpreteerd, maar wie kwaad wil, kan hier makkelijk mee aan de haal. Je moet er toch serieus niet aan denken dat de SGP - of partijen die hetzelfde gedachtegoed aanhangen, zoals FvD en PVV - het straks voor het zeggen krijgen.

Lekker belangrijk, die vraag of we een vrouwelijke of homoseksuele premier kunnen krijgen. Altijd maar die discussie over poppetjes, terwijl het over de inhoud zou moeten gaan. De inhoud van de baarmoeder om maar eens wat te noemen.

https://www.parool.nl/columns-opinie...apot~b8bff20d/

Wanneer je een andere mening hebt, moet je kapot

Natascha van Weezel

Ik ben boos.

Ik ben boos omdat er zoveel doden vallen. Palestijnen én Israëli’s. En dat we hier aan het wedijveren zijn over wat erger is. Volgens de ene is dat het verlies van een Palestijn, volgens de ander dat van een Israëli. Daarover gaan mensen verbaal met elkaar op de vuist. Is het niet erg genoeg dát er mensenlevens verloren gaan, van wie dan ook?

Ik ben boos.

Ik ben boos omdat mij plotseling wordt verweten dat ik voor het bestaansrecht van Israël ben. Hoe kan ik zo’n ‘mislukt koloniaal project’ blijven steunen? Het is fijn dat ik kritiek heb op de regering Netanyahu, maar dat gaat niet ver genoeg. “Vragen om vrede is bijdragen aan normalisatie, daar hebben de Palestijnen niets aan. En begin nou niet wéér over de Holocaust...”

Ik ben boos.

Ik ben boos omdat een Israëlische minister heeft verkondigd dat er een kernbom op Gaza moet worden gegooid. Daarmee is het probleem volgens hem in één klap opgelost. Walgelijk en onmetelijk dom. Wat ik zo mogelijk nog erger vind is dat sommige Nederlanders dit niet eens zo’n slecht plan schijnen te vinden.

Ik ben boos.

Ik ben boos omdat ik jarenlange vriendschappen voor mijn ogen kapot zie springen. Vrienden die niet snappen dat ik even geen zin heb in gesprekken over koetjes en kalfjes. Of kennissen die vinden dat ik niet mag zeggen dat ik de slachtpartij door Hamas van 7 oktober óók heel erg vind; ‘jullie’ hebben het daar toch immers zelf naar gemaakt?

Ik ben boos.

Ik ben boos omdat het antisemitisme in Nederland om zich heen grijpt. Ik kan mijn sociale media-kanalen niet meer openen zonder te lezen dat het jammer is dat ‘Hitler zijn taak niet heeft volbracht’. Helaas blijft het niet bij onlinehaat. Als ik in het openbaar spreek moet er altijd een wijkagent aanwezig zijn, en een goede vriendin werd op straat uitgescholden voor ‘kankerjood.’

Ik ben boos.

Ik ben boos omdat dit conflict niet alleen tot een idiote stijging van antisemitisme leidt, maar ook tot een exponentiële groei van moslimhaat. In Culemborg werden de ramen van een moskee ingegooid. Bovendien worden vrouwen met hoofddoek met grote regelmaat bespuugd. Niet iedereen vindt dit net zo’n groot probleem als antisemitisme, ‘die moslims zijn zelf immers ook geen lieverdjes’.

Ik ben boos.

Ik ben boos omdat de polarisatie niet alleen plaatsvindt tussen verschillende groepen, maar ook binnen gemeenschappen zelf. Als je niet volledig achter ‘hét standpunt van de groep’ staat, ben je een lafaard en een landverrader. Dan word je bedreigd, uitgekotst of geëxcommuniceerd.

Ik ben boos.

Ik ben boos omdat de hardheid het lijkt te winnen van iedere vorm van nuance. Wanneer je een andere mening hebt moet je kapot. We zijn verleerd elkaar als mens te zien. Dat is niet alleen woestmakend. Eigenlijk is het vooral doodeng.

Natascha van Weezel (1986) is journalist. Elke maandag schrijft ze een column voor Het Parool.

Reageren? natascha@parool.nl

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/18...een-jodenhater

Onbenul Johan Derksen is niet meer te doen: hij klinkt als een Jodenhater

Jarenlang heb ik met plezier naar het tv-programma VI gekeken, een programma van de commerciële zender SBS. De formule is eigenlijk onmogelijk: een paar kerels ouwehoeren over van alles en nog wat samen met twee gasten, die in de regel nauwelijks het woord krijgen.




Regelmatig worden er opmerkingen gemaakt die ver over de grenzen van het fatsoen denderen, maar meestal wordt dat met humor en zelfspot gedaan en kan de kijker in de veilige beschutting van de eigen woonkamer het onfatsoen even omarmen. De onderwerpen betreffen overwegend voetbal, de Haagse politiek, klimaat, seks, het reilen en zeilen in de Hilversumse bubbel, de waan van de dag. De wereldpolitiek komt regelmatig langs, maar het is duidelijk dat de VI’ers zich nooit serieus in een onderwerp hebben verdiept, op voetbal en country-and-westernmuziek na, en dus kakelen ze er lustig op los. In voetbal is elke Nederlander afgestudeerd, maar niet in c&w-muziek; daarin is Johan Derksen, de meest opmerkelijke VI’er, een meester. Die muziek is zijn passie, en een mens die passie toont, heeft zo goed als altijd mijn sympathie.

De andere leden zijn René van der Gijp, ooit een verdienstelijke voetballer en nu een goedlachse man die altijd een mooi glas rode wijn voor zich heeft en, na een wisselvallige voetbalcarrière, als tv-entertainer vermogend is geworden. En dat heeft hij verdiend: hij is een van de vrolijkste mensen op de Nederlandse tv. Gijp, zoals hij wordt genoemd, gebruikt verkleinwoordjes voor mensen die besproken worden, en dat is kinderachtig en vertederend tegelijk. Hij lijkt iemand te zijn die niet alleen bij VI maar ook thuis uitbundig plezier in het leven heeft, een man zonder kwade inborst, zonder het venijn waarmee Derksen zichzelf regelmatig verwurgt.
Briljante anchor



Aan het hoofd van de tafel van VI zit Wilfred Genee, de briljante ‘anchor’ van de uitzendingen. Hij zet de lijnen uit, brengt de onderwerpen ter sprake, en heeft het vermogen in een fractie van een seconde het gesprek van Joe Biden naar dildo’s te leiden. Hij houdt er de snelheid in en weet de voorzetten te geven die Derksen – vroeger wat beter dan nu – met een goedgerichte sneer kan afronden. Genee heeft een verleden als sportjournalist, net als Derksen (die zelf ook gevoetbald heeft). Genee zorgt ervoor dat de gasten zo nu en dan ook aan het woord komen, en weet als een dirigent de eenheid te bewaren.



In Genee’s radioprogramma op BNR ben ik een paar keer te gast geweest, en ik ontmoette daar een hardwerkende professional, die snel de geschreven voorbereidingen van zijn redactie doornam en zakelijk en precies de juiste vragen kon stellen, ook al had hij tijdens de muziekintermezzo’s de printjes nog maar net gescand. Da’s knap, en in zijn geval was dat geen obstakel. Aardige jongen.

Smerige oorlog




Waarom breng ik VI ter sprake? Het is een populair tv-programma, de onderwerpen knallen je als Formule 1-wagens om de oren, en als het voorbij is – elke avond vanaf halftien – heb je je geamuseerd met onderbroekenlol, onzin, beledigingen, stommiteiten, en heel soms iets serieus. Vergeleken met VI worden de talkshows op OP1 een beetje potsierlijk deftig. De talkshows op RTL4 worden geforceerd luchtig; Eva Jinek redde het niet naast al dat macho-gelul op SBS. Ik heb me vaak vermaakt. En toch kijk ik niet meer.



Zolang de onderwerpen iets luchtigs hadden, of gewoon onzinnig waren, of een sporter of een BN’er of politicus op de hak werden genomen, kon je al of niet glimlachend het uurtje meenemen. Maar dit kan niet meer sinds Derksen, en vervolgens Gijp, een standpunt heeft ingenomen over de smerige oorlog die Hamas is begonnen. Derksen laat zich leiden door foto’s, video’s en berichten uit Gaza die niet geverifieerd zijn. Ze kunnen niet geverifieerd worden aangezien ze afkomstig zijn van de informatiedienst van Hamas, die een kopie is van het ministerie van Volksvoorlichting en Propaganda van Joseph Goebbels. Derksen weet niets van de lange, tragische geschiedenis van het conflict, heeft er nooit een boek over gelezen, en beseft niet dat hij gemanipuleerd wordt. Misschien interesseert hem dat ook niet. Hij is gaan klinken als een Jodenhater, en hij doet net of hem dat niks uitmaakt. Maar mij maakt het wel wat uit. Er kijken honderdduizenden mensen naar VI die net als Derksen ook niks weten maar door hem toch een mening krijgen aangesmeerd. Dit gaat niet over voetbal of over c&w-muziek.Onbenul



Dit gaat over onthoofdingen en verkrachtingen, over organisaties die alle Joden in de wereld willen uitroeien, over Europese Jodenhaat en complexe geschiedenissen. Een aantal weken geleden werd Derksens onbenul doorgeprikt door vaste gast generaal-majoor b.d. Pieter Cobelens. Sindsdien is Cobelens afwezig, kennelijk doordat Derksen zich vernederd voelde en hem niet meer wil zien.



Avond na avond uiten Derksen, en nu ook Gijp, zich tegenover een groot publiek als assistenten van Hamas. Het is niet meer te doen.

Dus er vallen geen duizenden doden momenteel bij aanvallen van Israel op Palestijnen?

Derksen geeft steeds aan dat er veel slachtoffers vallen door de oorlog die Israel n.a.v. de vreselijke aanslagen en ontvoeringen en aanvallen van Hamas op Israelische burgers, nu onder Palestijnen in de Gaza die geen kant op kunnen en dus ook slachtoffer zijn en hij vindt dat het niet in verhouding staat en het van een rechtstaat niet verwacht mag worden in deze proporties, en dat Hamas ook vreselijke dingen heeft gedaan en een terroristische organisatie is.

Volgens mij klopt dat beeld aardig?

https://www.ad.nl/show/wie-gisteren-...temt~a469eb1f/



PREMIUMAngela de Jong. © Shody Careman

Wie gisteren Khalid & Sophie keek, snapte ineens waarom een groot deel van Nederland op Wilders stemt


ANGELA KIJKT TVJe zou toch denken dat uitgerekend iemand als stand-upcomedian Raoul Heertje de aanval op Thierry Baudet zou veroordelen. Maar helaas, zag Angela de Jong.


Hij was een beetje ontdaan, begon Raoul Heertje maandagavond zijn bijdrage in de uitzending van Khalid&Sophie. Die mededeling kwam niet als een verrassing. De comedian zag er ook ontdaan uit. En niet een beetje, nee, heel erg. De zorgen dropen van zijn gezicht, zo langs zijn afhangende mondhoeken.

Ik vond het volkomen logisch dat hij zo van slag was. Het was ook niet niks wat er even daarvoor gebeurd was. Voor de tweede keer in korte tijd was Thierry Baudet aangevallen. Nadat de FvD-voorman een paar weken terug in Gent met een paraplu op zijn hoofd was geslagen, was hij maandag op een verkiezingsbijeenkomst in een kroeg in Groningen met een bierfles bewerkt.

Wat je ook van Baudet vindt, hoe zeer je hem ook veracht, dit is vreselijk. Een regelrechte aanval op de democratie die we met zijn allen - links, rechts en het gematigde midden - keihard horen te veroordelen. Zijn we nu al vergeten hoe het met Pim Fortuyn is afgelopen? Daar begon het met een taart, weet u nog?

Voor het eerst vond ik het van toegevoegde waarde dat Heertje als dagelijkse sidekick bij Khalid&Sophie aan tafel zat. Hij is stand-upcomedian. Die snapt als geen ander hoe belangrijk het is om in zo’n geval ondubbelzinnig stelling te nemen. Kon hij meteen afscheid nemen van zijn onzinnige act van zogenaamde zwevende kiezer. Die trok ik met de dag slechter. Alsof Raoul Heertje, zo ongeveer de verpersoonlijking van de grachtengordel, serieus twijfelt tussen Pieter Omtzigt of Rob Jetten. Laat me niet lachen.

Maar toen kwam het. Heertje was helemaal niet bezig met Baudet, met het voorval in Groningen en het gevaar voor onze democratie. Welnee. Heertje had net voor het eerst in jaren een verkiezingsdebat gezien. Hij kijkt namelijk weinig tv. En hij was me toch geschrokken van wat hij zag: allemaal clowns in een arena, die uit hun hoofd geleerde zinnetjes vertellen, met mensen eromheen. Hij klonk alsof hij elk moment in janken kon uitbarsten.

Om vervolgens als een ijlende koortspatiënt een totaal onsamenhangend relaas uit te braken over dingen die wij niet kunnen als mensen, zoals woningen bouwen en dat er dan wordt gezegd dat als er geen vluchtelingen meer komen iedereen een villa heeft. ,,Het gemak waarmee dit soort clowns dat soort dingen roepen, daar word ik zo…’’. Ik was de draad kwijt. Had hij het nu in een vlaag van helder inzicht ineens over zichzelf? Of toch niet?

,,Zeg je dan: het is meer vorm dan inhoud?’’, was kennelijk de enige vraag die Khalid Kasem op deze uitbarsting kon bedenken. En toen moest Ilja Leonard Pfeijffer nog komen met zijn parallellen tussen de huidige tijd en het oude Athene.

Mijn hemel. En dan begrepen ze daar aan tafel maar niet dat een aanzienlijk deel van Nederland zo klaar is met de gevestigde orde dat het inmiddels bereid is om op Geert Wilders te stemmen.

https://www.telegraaf.nl/entertainme...ubliek-minacht

Mark bekijkt het!
Raoul Heertje is een clown die zijn publiek minacht

Als clowns ons op tv komen vertellen dat onze bestuurders clowns zijn is het alsof Bassie en Adriaan in Het Torentje op zoek gaan naar de plaaggeest. Het gebeurde bij Khalid & Sophie. Raoul Heertje was een clown die zichzelf herkende in de circus-artiesten die hij moest recenseren. Hij keek in de spiegel en schrok van zijn onvermogen om normaal te doen over mensen met stemrecht.




Het was het dieptepunt van een campagne vol publieke aanstellerij en vals sentiment. Een verkiezingsparade waar de linkse leider (aldus Pointer) onzin kon uitkramen over de relatie tussen stikstof en huizenbouw en de VVD-leider deed alsof ze van Mars kwam om ons te komen redden. Terwijl nota bene zíj medeverantwoordelijk was voor het beleid dat ze kraakte. We zagen een debat bij SBS waar sprekers ingehuurde buikspreekpoppen bleken om de boel te komen ontregelen. Cynisch effectbejag, bedacht door Jeroen Pauw en zijn kornuiten.

VVD-donor Frank van Gool (van uitzendbureau OTTO) mocht een lofzang afsteken op Yeşilgöz. Een PVV-mevrouw die werkte bij een voedselverstrekker lokte Timmermans in de val toen hij punten bij haar wilde scoren over bestaanszekerheid. Frans Timmermans had een Kaag-moment. Hij keek haar aan en je zag zijn blik: wie zijn die mensen? (uw oude kiezers, dacht ik). Timmermans was als Hillary Clinton die over ’deplorables’ (zieligen, red.) sprak en zo de verkiezingen verloor van Trump. Het deed pijn om naar te kijken.
Gore tv-retoriek



Wilders zag het: „U bent het contact met de werkelijkheid kwijt.” Ook dát was gore tv-retoriek. Jeroen Pauw vond het wel meevallen, zei hij bij Khalid & Sophie. Hij verklaarde dat de boze dame Wilders in een vliegtuig had ontmoet op weg naar Hongarije, het geboorteland van Wilders’ vrouw: de enige immigrant waar hij echt van lijkt te houden.



Henri Bontenbal van het CDA was uiteindelijk het minst clownesk. Misschien ook wel omdat hij nooit meer in een vliegtuig zit. Hij zat op de bank bij Telegraaf TV en vertelde dat hij sinds 2006 kerosine-uitstoot-vrij is. De CDA’er die voor het milieu opkomt, doet wat elke politicus zou moeten doen om geen paljas te worden: zelf doen wat je van je kiezers verlangt.

https://www.ad.nl/show/het-was-rondu...aten~a7e49912/



PREMIUMAngela de Jong. © Shody Careman

Het was ronduit belachelijk wie Khalid & Sophie hadden uitgenodigd om over Wilders te praten


ANGELA KIJKT TVHet was ronduit belachelijk wie Khalid & Sophie hadden uitgenodigd om de kijkers te komen uitleggen wat er in het hoofd van Geert Wilders-kiezers omgaat, zag Angela de Jong.

Hoe werkt het toch in de hoofden van tv-makers en zenderbazen?

We zijn net af van Hotel Hollandia, waarin drama en werkelijkheid op een onnavolgbare manier door elkaar liepen en dat een grandioze flop was. En van Five Live van Linda de Mol, precies zo’n mislukte potpourri van feiten en fictie.

Dus wat doe je dan als NPO? Dan geef je Jan Jaap van der Wal, toch al niet het populairste jongetje van de klas, doodleuk een programma dat daar sprekend op lijkt: Voor de show, een serie achter de schermen van een zogenaamde culturele talkshow waarin de ene helft van de cast een rol speelt en de andere helft zichzelf is. Met tussendoor een promo-praatje voor het Nationaal Ballet én Cornald Maas want het is wel AvroTros, dus als het over cultuur gaat móet Cornald erin.

En dat dan allemaal slecht gespeeld, slecht geschreven en totaal niet grappig. Wil je dan geen kijkers? Heb je dan werkelijk geen idee van het publiek dat thuis op de bank zit? Newsflash: de tijd dat er automatisch horden mensen kijken naar wat je ook uitzendt, is echt voorbij, zelfs voor NPO 1. Maar door stug met oogkleppen op naar de wereld te kijken, overhandigen de omroepen zelf de moersleutel aan het toekomstige kabinet om de geldkraan dicht te draaien.

Nog zo’n schrijnend voorbeeld van gisteravond. Khalid & Sophie hadden het een uur lang over de overwinning van Geert Wilders. Het viel me nog mee dat ze gewoon een uitzending maakten en het beeld niet demonstratief een uur op zwart gooiden. Want de paniek is groot bij BNNVara. Donderdagmiddag had de directie een uur lang een uithuilsessie belegd voor alle medewerkers waar die hun zorgen konden uiten. Ik zou willen dat ik het verzin, maar dat is niet zo.

Het is maar een idee, maar misschien moeten ze daar gewoon eens gaan praten met één van de 2,5 miljoen PVV-stemmers. En dan hun havercappuccino, Van Moof-fietsjes en dure Tesla’s eens wegzetten en écht luisteren. Maar nee, wie hadden Khalid & Sophie uitgenodigd om uit te leggen wat er in het hoofd van de Geert Wilders-kiezers omgaat? De PVV-watcher van de NRC die zo goed ingevoerd is dat hij de verkiezingsavond in ‘t Seepaardje wel dacht te kunnen missen en zo’n vertrouwd gezicht is voor alle prominenten van de partij dat hij donderdagmorgen door Barry Madlener, pas 11 jaar Kamerlid, werd aangezien voor een nieuwkomer van de lijst. Hij zat tegenover een corpsbal uit Oxford die onderzoek doet naar extreemrechts in Europa.

En toen was het nota bene Özcan Akyol die de tafel moest gaan uitleggen dat het gros van de PVV-stemmers niet racistisch gedreven is, maar oprechte zorgen heeft over bijvoorbeeld wonen en de zorg. Hij benadrukte voor de zekerheid ook nog maar even dat Nederland geen eenpartijstelsel kent, dus er altijd coalities moeten worden gesloten. Dat leek de rest ook even vergeten.

Ik vroeg me af wie er nu eigenlijk gek is in dit land. En dat was niet voor het eerst.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/13...woon-haar-werk

Levensgevaarlijk? De democratie deed gewoon haar werk

Mijn handen jeukten, serieus. Dolgraag wilde ik na dat even zotte als beschamende gedoe sinds de verkiezingszege van Geert Wilders mijn pen in het oude vertrouwde satirepotje dopen. Eén vraag hinderde mij slechts: waar te beginnen? Dat is prettig schrijven hoor. Dan zit je te grinniken tijdens het tikken.




Frenske, Roboflop, BNNVara, KOZP, de Palestina-bewegingen, het onderwijs, Extinction Rebellion, het OLVG-ziekenhuis zelfs, Antifa met z’n dreigementen, al die hevig ontdane demonstranten in Amsterdam en Utrecht („Je bent niet alleen”: boehoehoe), die gemeentes zelf met hun tranentrekkende oproepen om elkaars handen vast te houden, noem maar op: de hele santenkraam vroeg er met zijn overspannen geschreeuw en gegil om van de Geul tot de Noordzee met spotternijen te worden bestookt.

Toen, evenwel, begon een andere vraag mij te hinderen.

Deze: als dit geen demoniseren is, wat dan nog wel?

Oh, wat had ik het graag gewild. Wat zou ik bijvoorbeeld, verwijzend naar de slechte verliezer Frans Timmermans met z’n smerige uitspraak over kinderen die nu ’s ochtends doodsbang aan hun ouders gaan vragen of ze nog wel welkom zijn in dit land, graag het beeld hebben geschetst van mijn eigen kleinkinderen, opa en oma een ontbijt met champagne op bed serverend, en mijn vraag waarom zij dat doen vrolijk beantwoordend met: „Omdat we nu zeker weten dat we in een land blijven wonen waarvan de leiders zich niet zo verschrikkelijk aanstellen, opa.”

En dat dan uitgebreider en zuigend.

Maar ik doe iets anders. Ik schrijf nu iets waarbij ik bepaald níet zit te grinniken: de reacties zijn levensgevaarlijk. De democratie deed haar werk, meer niet. Toch doen ze net alsof Nederland op het punt staat nieuwe deportaties in gang te zetten. Dat is krankzinnig. We hebben namelijk een Grondwet.

Ik was al wat gewend. Ik keek bijvoorbeeld niet eens meer op van het feit dat de modifyers van X een foto van een juichende Martin Bosma pas willen laten zien na de waarschuwing dat je op het punt staat gevoelige content tot je te nemen. Maar wat er de afgelopen twee etmalen gebeurde is zowel ongehoord als onverantwoord.

Doe eindelijk eens aan zelfonderzoek, PvdA/GL, D66 en al die andere clubs. Vraag je eindelijk eens af hoe het komt dat links verkiezing na verkiezing kleiner wordt, én wat de ware redenen zijn van het feit dat 2 ½ miljoen mensen PVV zijn gaan stemmen. Of zal ik het antwoord maar geven? Ze maken zich zorgen, zeker na wat er na de terreuraanval van Hamas op 7 oktober in de straten van Europa gebeurde. Ze maken zich zorgen over hun toekomst. Ze kunnen de omarming door het hedendaagse links van de (extreem)rechtse, vrouw- en lhtbtiq+-onvriendelijke islam maar niet begrijpen. En daar komt dan nog eens bij dat er honderdduizenden huizen tekort zijn. Ze willen daarom een pas op de plaats en ze snappen maar niet waarom jullie dat hardnekkig blijven weigeren.

En wat doen jullie in plaats daarvan?

Nieuwe Volkerts creëren.

Feller dan ooit tevoren.

https://www.ad.nl/show/de-vier-jonge...kken~a41f63b2/



PREMIUMAngela de Jong. © Shody Careman
De vier jonge moslims verdienden tegengas, maar Sophie Hilbrand zat meewarig te knikken


ANGELA KIJKT TVNet als je denkt dat ze bij Khalid & Sophie het dieptepunt hebben bereikt, blijkt de uitzending erna toch nog erger te kunnen, zag Angela de Jong woensdag.

Hoe maak je je als talkshow pijlsnel overbodig én onmogelijk in het land? Het antwoord op die vraag is elke avond te zien bij Khalid & Sophie. Net als je denkt dat daar het dieptepunt is bereikt, blijkt het de uitzending erna toch nog erger te kunnen.

We hadden afgelopen twee weken al het belachelijk maken van de buurtwacht in Budel, het ‘vergeten’ van de tweede aanval op Baudet en zogenaamde deskundigen die vanuit hun ivoren toren kwamen uitleggen waarom zoveel mensen op de PVV hebben gestemd. En laten we niet vergeten dat BNNVara een ‘uithuilsessie’ had belegd voor het personeel om met elkaar te rouwen om de winst van Geert Wilders.

Woensdagavond spande echter de kroon. Sophie had vier jonge moslims aan tafel die hun zorgen en verdriet uitspraken over de verkiezingsuitslag. Ze voelen zich ronduit onveilig sinds vorige week, vertelden ze. Ze geloven niet dat Wilders milder is geworden. Vinden dat de Nederlandse media en commentatoren het gevaar te veel relativeren.

Ze voelen dat ze sinds donderdag op een rare manier worden aangestaard in het openbaar vervoer, omdat mensen hun islamofobie en moslimdiscriminatie niet meer hoeven te onderdrukken. Tegelijkertijd waren ze ook ‘hoopvol’. Want met deze uitslag werd Wilders ‘gedenormaliseerd’ en had 75 procent van de bevolking (de niet PVV-stemmers) nu ‘een gezamenlijke vijand’.

Ik schrok daar nogal van. Maar laat ik hier nu maar niet over Pim Fortuyn en Theo van Gogh beginnen. Laat ik maar niet zeggen dat als dit niet Khalid & Sophie was maar Ongehoord Nederland en er daar op zo’n opruiende en demoniserende manier werd gesproken, bijvoorbeeld over de Denk-achterban, het publieke bestel te klein was geweest.

Het gaat me niet om die vier jonge moslims. Natuurlijk zijn zij verdrietig en bezorgd, dat zou ik als ik hen was ook zijn. Natuurlijk geloven ze niet dat Geert Wilders als bij toverslag veranderd is. Natuurlijk verdienen ze alle ruimte om die gevoelens te uiten.

Het gaat me om de ontstellende eenzijdigheid van Khalid & Sophie. Díe stoort me. Werken daar journalisten of actievoerders? Het mag honderd keer een BNNVara-programma zijn, maar om 19.00 uur ‘s avonds op NPO 1 heb je als makers de taak een bredere talkshow te maken, niet alleen voor de wereldvreemde bewoners van de grachtengordel die in de financiële positie zijn om Groenlinks-PvdA te stemmen.

Waar waren daar de afgelopen week de PVV-stemmers om zelf eens uit te leggen waarom ze op Wilders hebben gestemd? Het zijn er 2,3 miljoen, dus er moet er toch wel eentje te vinden zijn? Zoek moslims of mensen met een migratie-achtergrond aan tafel die op Wilders hebben gestemd. Je hoeft ze heus niet klakkeloos leeg te laten lopen. Dien ze van stevige repliek. Zoals de vier jonge moslims ook tegengas hadden verdiend. Maar in plaats daarvan knikte Sophie meewarig en zei: ‘ik snap het’.

Één troost: niet alleen de inhoud van Khalid & Sophie, maar ook de kijkcijfers zakken in rap tempo naar het niveau van M. We weten hoe dat is afgelopen.

https://www.ad.nl/show/andre-van-dui...show~aed6cc6d/

André van Duin en Janny van der Heijden mogen wel oppassen, iemand anders steelt de show


ANGELA KIJKT TVZe zat klaar om wéér de loftrompet te steken over André van Duin en Janny van der Heijden, maar in Denkend aan Zwitserland zijn zij niet degenen die de show stelen, zag Angela de Jong.

Wat is dat toch met André van Duin en Janny van der Heijden? Ze waren zondagavond nog geen vijf minuten onderweg in Denkend aan Zwitserland en ik had al een keer vertederd geglimlacht én mijn ontroering moeten wegslikken. Wie doet hen dat na?



Het is de chemie tussen de twee, die eigenlijk nog beter is dan die tussen André en wijlen Corrie van Gorp. Als ik André en Janny zie, zie ik mijn ouders. En onze buren. En elk ander stel dat het na dik veertig jaar huwelijk nog hartstikke leuk heeft als ze met elkaar in de trein zitten of door Luzern lopen. Foto’s en filmpjes maken door de ruit van het voorbijtrekkende landschap. Zij die de kaart erbij pakt - van die generatie zijn ze immers - en zijn hand wegslaat als hij zich ermee wil bemoeien. Hij die iets opdiept uit de rugzak als zij daar om vraagt. En ondertussen kibbelen ze met elkaar als opa en oma Knots. Waarna hij een grapje maakt over haar gewoonten en zij daar hartelijk om moet lachen. En er is altijd wel een gezellig glas wijn en een hapje voorhanden om de dag af te sluiten.

Het is natuurlijk allemaal niet zo spontaan en authentiek als het lijkt. De ontmoeting met een chef-kok die Janny zogenaamd spontaan uitnodigt om met hem een pasteitje te bereiden, de uitleg over supergezonde Zwitserse muesli bij het ontbijtbuffet, het jodelkoor waarop ze stuiten in de bergen - hartstikke bedacht en voorgeproduceerd.

Zelfs de scène waarmee de serie vorige week begon, met André en Janny die puffend hun koffer in de trein hijsen, gaf niet de realiteit weer. Janny heeft me daar een jaloersmakende collectie stijlvolle jassen en accessoires bij zich in Zwitserland. Die past never nooit in dat ene koffertje. Maar dat mag de pret niet drukken. Want de chemie en liefde tussen de twee is wél echt, die kun je niet faken. En daar gaat het om.

Toch zijn zij niet de grootste sterren van deze reeks. Nooit gedacht dat ik het volgende nog eens zou opschrijven, maar André van Duin is niet de grappigste meer. Verslagen op zijn eigen terrein door niemand minder dan hondje Nhaan. Er is iets met de gezonde Zwitserse berglucht die het beste in het dier naar boven brengt. Of in de regisseur, die exact weet wanneer hij in de montage een shot moet inlassen van de teckel die haar enorme wenkbrauwen fronst, zo lijkt het tenminste, en de verrichtingen van de twee volwassenen stuurs beziet.

Ze laat zich gewillig een muts opzetten of in een rugdrager of op een slee hijsen, maar aan haar hooghartige snoetje is te zien dat ze er het hare van denkt. Hoogtepunt was het gekke dansje waartoe ze besloot toen ze in een Zwitserse dierenboetiek een paar slofjes kreeg aangemeten. Het was te grappig. En ik houd niet eens van honden.

Als ik naar André, Janny en Nhaan kijk, dan hoop ik mijn man en mij te zien. Over een jaar of twintig dan.