Tsja, Goede Tijden Slechte Tijden is één van de best gekeken series. Maar dat betekent nog niet dat ik het daarom interessant vind. Mijn interesse wordt niet gebaseerd of iemand veel verkoopt of niet.

Kan best zijn dat haar columns iets interessant worden, maar dat interview is een hoog RTL Boulevard gehalte. Of heb jij er iets uit gehaald uit die hele lap tekst, dat jou een inzicht gaf? Of je liet lachen of een andere emotie gaf?

topic columns en dit was dus een interview dat zij met columns er aan komt, voor diegene die dat eventueel interesseren als je in een topic over columns kijkt?

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/85...functie-elders Rob Hoogland

Positie Ollongren, functie elders

Het is de Haagse quote van de week, misschien zelfs wel van het jaar: positie Omtzigt, functie elders. Alleen al wanneer ik die woorden lees wil ik een dikke winterjas aan.

Had de persoon die ze uitte een functie in een ontoegankelijk eilandenrijk in de moerassen van Siberië voor ogen? Dat was het eerste wat in mij opkwam.

Toch een dissidentje, onze Pieter.

Een vakkundig en hardwerkend dissidentje weliswaar.

Maar toch: een dissidentje.
Dijkgravin


Laat ik van de gelegenheid gebruikmaken om jonkvrouwe Karin Hildur Ollongren beterschap toe te wensen. Eerst een auto-immuunziekte, dan Covid-19, brrr. Ongetwijfeld niet als enige, noteer ik ook dit alvast voor Tamara van Ark en Wouter Koolmees, wier belangrijkste taak het mij nu lijkt om het CDA binnenboord te houden: positie Ollongren, functie elders. Al hoeft het voor mij geen functie in een ontoegankelijk eilandenrijk in de moerassen van Siberië te zijn. Kom op zeg, ik heb nog een béétje gevoel in m’n flikker. Ik wel. Beter voor haar, beter voor het land, me dunkt. Wie voortdurend flaters met blunders afwisselt en miskleunen met stommiteiten, heeft niet zoveel te zoeken in de landelijke politiek. Maak haar dijkgravin van het waterschap Vechtstromen, weet ik veel.

Hard vak, politicus.

Cynisme alom, namelijk.

Vraag maar aan Pieter Omtzigt, met z’n 342.472 voorkeursstemmen.
Luisteren en noteren


Het was een ambtelijke notitie, spinden ze. Dat zal wel kloppen, maar over het algemeen noteren ambtenaren die bij dergelijke verkenningsgesprekken aanwezig zijn niet wat in hun eigen gedachten opkomt. Ze zullen best weleens wat suggereren, maar hun hoofdtaak is: luisteren en noteren. Dat gebeurde nu eveneens. Wat er ook wordt beweerd en ontkend.

Zo bijzonder was het bovendien niet. Het gaat bij dit soort verkenningen niet alleen om het mixen der partijplannen en de verdeling van de ministersposten. Het gaat ook om de poppetjes. De toekomstige regeerders moeten met elkaar door één deur kunnen. Er is weinig fantasie voor nodig om te bedenken dat Pieter Omtzigt al sinds zijn MH17-bemoeienissen weinig uitnodigingen voor de verjaardagspartijtjes van kabinetsleden ontvangt – en zeker niet voor de fuifjes van Mark Rutte.

Politici zijn net mensen.

1977

Het is altijd zo gegaan. Lees Dagboek van een onderhandelaar van Ed van Thijn. Hij beschrijft zijn maandenlange, vergeefse pogingen in 1977 om een kabinet met verkiezingswinnaar PvdA, het CDA en D66 te vormen. Het gaat daarbij ook om de poppetjes. Joop den Uyl wil Dries van Agt, die hij haat, niet nogmaals op Justitie en ziet op een gegeven moment bijvoorbeeld liever ook de progressieve Boersma in plaats van de conservatieve Andriessen. De PvdA wil dus mede bepalen welke CDA’ers waar in het kabinet komen en wordt daarvoor na een half jaar onderhandelen afgestraft: Van Agt en Wiegel gaan een hapje eten bij Bistroquet en vormen terstond een kabinet.

Wat hier dan wel bijzonder aan was?

Dat het uitlekte.

Onbedoeld ditmaal, op een spectaculaire, maar oerdomme manier.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/12...n-1-aprildebat

Omtzigtdebat was met recht een 1 aprildebat

Kom jongens, wat doorzichtig allemaal. Hier geen gebrek aan transparantie hoor. Het is zo klaar als een klontje. Het Omtzigtdebat was van meet af aan een 1 aprildebat. Dat werd meteen duidelijk toen demissionair premier Rutte verklaarde dat hij zich niet meer kon herinneren over Omtzigt te hebben gesproken tijdens de verkenningsgesprekken.

Alweer? Dat kan niet anders dan een 1 aprilgrap zijn. Hoe moet een van de langst zittende premiers van Nederland, die juist bekendstaat als een man met veel parate kennis, ooit zijn memoires schrijven als hij geen actieve herinneringen meer heeft aan de zwartste bladzijden uit zijn politieke carrière? De toeslagenaffaire, de dividendbelasting, de Omtzigtnotitie...

Er is een theorie die zegt dat de 1 aprilgrap is ontstaan uit een middeleeuws festival dat het Feest van de Zotten heette, maar anno 2021 lijkt het gedaan met de volksverlakkerij. Ons neem je niet meer in de maling. Wij zijn tenslotte kinderen van het informatietijdperk.
Paaseiland-beeld


Onze ouders en grootouders trapten er nog in dat de toren van Pisa was omgevallen, of dat op het strand van Zandvoort een Paaseiland-beeld was aangespoeld. De naïviteit is vertederend, maar die dagen zijn voorbij.

In het oude normaal kon je nog geloven in de beloofde beterschap: meer openbaarheid van bestuur na de zwartgelakte toeslagenaffaire. Maar nadat de Kamer anderhalve dag moest soebatten om de stukken, in dit geval om de aantekeningen van verkenners Ollongren en Jorritsma, lijkt ook die belofte een premature 1 aprilgrap.

De ’functie elders’ van Omtzigt was een poging van Rutte om het Kamerlid te verleiden met een ministerspost en zo van de vasthoudende volksvertegenwoordiger af te zijn, zo vermoedde de Kamer. „Je moet wat met Omtzigt: minister maken”, liet Rutte tijdens de verkenningsgesprekken optekenen.

Dat geloof je toch niet? Dat móét wel een grap zijn. Toch?
Lijdend voorwerp


Het was fascinerend om te zien hoe de verzamelde volksvertegenwoordigers zich in de premier vastbeten als... nou ja, als Pieter Omtzigten. De geest van het lijdend voorwerp van dit debat nam bezit van de Kamerleden en ik bedacht me welk een wrange 1 aprilgrap het zou zijn als Omtzigt op deze manier – via via, om met Rutte te spreken – alsnog meewerkend voorwerp zou kunnen worden aan de val van de premier.

Ook Jesse Klaver zat op die val te azen en had het voortdurend over een vertrouwenscrisis. Want Klaver ’wil graag’, zo stond eveneens in de aantekeningen. Hij wil zo graag meeregeren dat hij zijn morele ondergrens heeft opgerekt als het om migratie gaat.

Dat is kennelijk geen principekwestie meer. Ook het halveren van de veestapel is dat niet. Zelfs over het belangrijkste programmapunt van zijn partij, het klimaat, kan worden onderhandeld. Dat is volgens Klaver ’minder ingewikkeld’. Dat zal zijn achterban een heel slechte 1 aprilgrap vinden. Of kiezersbedrog.

Over vertrouwenscrisis gesproken...

Kortom: wat een feest, onze democratie! Het feest der zotten.

1 april.

Kikker in je bil.

https://joop.bnnvara.nl/opinies/het-complot-van-d66

Het complot van D66


Rutte suggereert dat Omtzigt misschien minister zou kunnen worden. Vooralsnog een reuze slecht idee als je geen stront aan de knikker wilt hebben in je toekomstige kabinet.

Vanochtend stonden de kranten vol gespeelde verontwaardiging van fractieleiders, waarvan de meesten met boter op hun hoofd. Wat zijn ze allemaal blij dat Rutte in het stof moet bijten. De arrogantie van die glibberige praatjesmaker eindelijk blootgelegd. En hoe meer we heibel maken over dat éne zinnetje, hoe minder de aandacht voor alles wat er nog meer in de honderden pagina’s notities, notulen en to do-lijstjes staat. Weinig aandacht voor de andere onthullingen in het achterkamertjesgedoe. En dan gaat het nog maar over de eerste paar dagen. Jammer dat Ollongren of een andere formateur niet wat later in de formatie haar of zijn ‘vergissing’ heeft begaan.

Ik ben de laatste tijd (dankzij Trump-aanhangers en corona-ontkenners) niet meer zo’n complotdenker. Vroeger wel, als het ging om een prins die steekpenningen in zijn zak stak, wat niemand wilde geloven. Of zeven oliemaatschappijen die een oliecrisis bedachten om de olieprijs op te drijven, wat een onmogelijkheid leek. Toch heeft deze ‘functie elders’ affaire alles van een complot in zich.

Rutte, moe van de verkiezingen en crisis brabbelt een beetje met twee goede bekenden in een verkennend gesprek. Hij wordt door Ollongren uitgelokt om wat over een lastig Kamerlid te zeggen. Rutte suggereert dat Omtzigt misschien minister zou kunnen worden. Vooralsnog een reuze slecht idee als je geen stront aan de knikker wilt hebben in je toekomstige kabinet, lijkt mij.

Ik zie al voor me hoe Omtzigt zijn eigenwijze, progressieve ideeën omzet in wetsvoorstellen als minister van Sociale Zaken. Gratis kinderopvang. Basisinkomen. Afschaffen van de regelzucht bij ministeries en gemeentelijke diensten. Of als minister van Volksgezondheid. Dan hebben we binnen de kortste keren genoeg vaccins om niet alleen Nederland maar ook een paar kernlanden uit de ontwikkelingssamenwerking te vaccineren. Dan staan de Jonge en Rutte definitief verschrikkelijk voor paal. Uiteraard zakt Rutte die dit soort sociale initiatieven liever niet ziet, dan langzaam weg in de polls. Minister Omtzigt. Wat een rare suggestie. Nee, die zou ik ook meteen zijn vergeten als ik Rutte was. “Heb ik dat gezegd? Ik geloof er niets van.”

Maar nu degene die dat – eerst in de conceptnotulen en toen definitief uitgetikt – heeft vertaald in de inmiddels berucht geworden vier woorden “Positie Omtzigt, functie elders”. Als je in mijn complot gelooft is dat een D66-ambtenaar geweest. Die heeft bovendien Ollongren in haar jas geholpen en de papieren goed zichtbaar onder haar arm geduwd en na zijn handen te hebben gewassen (in onschuld en vanwege de corona) vervolgens naar Sigrid Kaag geappt: “Haha positie Rutte, functie ruk”. Want deze hele affaire heeft natuurlijk met name de positie van Kaag enorm versterkt. Er werd al gesproken over haar als minister-president, (heb ik via via vernomen, nee ik kan mijn bron niet prijsgeven).

Blijft natuurlijk de vraag waarom Rutte zich niet heeft verweerd met feit dat hij verkeerd is geciteerd? Waarom hij niet heeft uitgebuit dat hij Omtzigt juist een kans wil geven om zijn ideeën te verwezenlijken als minister? En waarom gaan we voorbij aan alle andere pijnlijke opmerkingen van fractieleiders – van bijvoorbeeld Klaver – die zijn belangrijkste principes wil inruilen voor een ‘functie elders’ (in het kabinet natuurlijk). Laat hem maar Landbouw doen, kunnen we echt lachen wat er van zijn partijprogramma overblijft.

We dachten dat we erop vooruit waren gegaan sinds Koning Wil Alex geen rol meer speelt in de formatie. Het theatrale koningsdrama zijn we er niet door kwijtgeraakt. Nederland schiet er inderdaad geen ‘ruk’ mee op behalve dan als het gaat over de verhoging van de politieke amusementswaarde.

Een minuut voor twaalf: tijd voor een zakenkabinet.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/13...-hugo-de-jonge

Hier die AstraZeneca-spuit, Hugo de Jonge!

Ja, luister eens, ik ben óók wel weer aan een lekkere knuffelpartij toe. Volgens de treurigste overheidsannonce aller tijden mag het weer, dus vooruit met de geit. O nee, wacht, die uitdrukking riekt naar groepsbelediging. Ik verander het snel in gaan met die banaan.

Shit, dat roept óók weer allerlei rare associaties op.

Hoe dan ook gaat het om een ministerieel besluit aangaande ons knuffelgedrag. Dat we dit nog mogen meemaken, zuchtte ik al lezend. We jeremiëren ons het apezuur over de privacygevoeligheid van het vaccinatiepaspoort, maar hier hoor je niemand over.

Klopt, feitelijk wordt met het verdict slechts het verpleeghuisgeknuffel geregeld. „Op de eigen kamer kan een volledig gevaccineerde bewoner één of enkele vaste bezoekers ontvangen”, las ik in de ministeriële, ongetwijfeld na intens overleg met Jaap van Dissel tot stand gekomen toelichting op het besluit.

„Zouden de balken van mijn stolpje sterk genoeg zijn?” was het eerste wat ik dacht.

RIVM-knuffelprotocol


En zo heb ik nog wel enige vragen. Verloopt dit alles conform het RIVM-knuffelprotocol? Hadden de knuffelspecialisten van het OMT in dezen nog enige beslissingsbevoegdheid? Zijn de knuffeloverleggroepen van onze miljoenmiljard GGD’s wel in voldoende mate geraadpleegd? Wordt een speciaal daartoe benoemde knuffelsquad in die verpleeghuizen met de controle op een ordentelijke naleving van de knuffelvoorschriften belast? Tegelijkertijd vaststellend dat het ook niet echt helpt dat Hugo de Jonge de verantwoordelijke bewindsman is, vraag ik het mij allemaal wanhopig af.

Toch voel ik mij erdoor aangemoedigd. Ten eerste is het moment dat ik in Huize De Laatste Ademstoot de zuster om assistentie bij het aantrekken van mijn steunkousen moet vragen ook weer niet zó ver weg. Ten tweede is mijn knuffelhunkering nu dermate groot, dat ik zelfs akkoord zou gaan met een omhelzing door een ongeschoren, naar knoflook ruikende kruising van Willem Holleeder en Ridouan Taghi.

Maar ja, nog steeds niet geprikt.

Geen uitnodiging


Sterker nog, ik heb nog niet eens een uitnodiging ontvangen. Dag in, dag uit snel ik na het ontwaken naar de postbus, dag in, dag uit tref ik er slechts de krant, blauwe enveloppen en aanmaningen aan. Ofschoon er wel hoop gloort: omdat op 34 miljoen in Europa toegediende AstraZeneca-vaccins 169 gevallen van trombose zijn vastgesteld, sluit Hugo de Jonge alle polderlandse 60-minners van dat middel uit. Even uitrekenen… één procent is 340.000, 0,1% is 34.000, de kans op trombose is dus… check… check… recheck… 0,0005%!

Beleidje, niet?

Gevolg: miljoenen vaccinaties over. En daarom schreeuw ik het van de daken: híer die AstraZeneca-spuit, Hugo de Jonge! Voor mijn part in mijn linkerarm, rechterarm, oor en kont tegelijk. Als dit nog langer gaat duren, knuffel ik zelfs jou. Dat moet we niet willen met z’n allen en bovendien heb ik vanaf nu een weekje vrij.

Terwijl ik negen dagen lang lekker uit knuffelen ga, neemt mijn jonge vriend M. Peereboom Voller waar.

Kusje!
Rob Hoogland

https://www.ad.nl/mezza/het-gaat-zo-...-gek~ad2c12a1/ Heleen van Royen

Het gaat zo niet langer, ik maak mezelf en mijn omgeving gek


Heleen van Royen schrijft wekelijks over haar persoonlijk leven. Deze week uit ze haar boosheid over het regeringsbeleid.

Sinds enige tijd herken ik mezelf niet meer. Na een jaar lang redelijk braaf op de bank te hebben gezeten, ben ik getransformeerd van een optimistische levensgenieter naar een boze burger. Ik vind de regering stom, de maatregelen te streng en dat ik voor tienen thuis moet zijn, trek ik slecht. Ik ben 56 jaar en heb al corona gehad, waarom mag ik de straat niet op? Flikker toch op, zou Youp zeggen, ik ben geen klein kind.



Soms bel ik iemand om uit te razen over het regeringsbeleid. Als het diegene lukt om me te onderbreken, zegt ze: ‘Rutte en De Jonge doen ook maar hun best, Heleen. Ik benijd ze niet.’

‘Ik wel,’ antwoord ik dan. ‘Die gasten hebben de tijd van hun leven. Nederlandse politici moeten altijd polderen en compromissen sluiten. Op dit moment hebben ze voor het eerst macht. Échte macht. Als ze roepen: alle dierentuinen dicht, dan gaan alle dierentuinen dicht. Als ze roepen: avondklok, dan blijft iedereen ’s avonds binnen. Hugo de Jonge zei letterlijk: ik had het voor geen goud willen missen. Logisch, hij maakt dit nooit meer mee.

Ze hebben het ook knetterdruk hè, al die politici en OMT-types. Die hebben geen flauw idee hoe het voelt om al meer dan een jaar opgehokt te zitten niksen. Intussen hebben ze al meer dan een jaar de tijd gehad om de zorgcapaciteit uit te breiden. Meer dan een jaar! Miljarden uitgedeeld aan alle getroffen sectoren, maar de sector waar het probleem ligt, kan de druk nog steeds niet aan.’

Soms tref ik een medestander tijdens mijn boze belletjes, maar meestal levert de schuimbekkerij weinig op. Dan kruip ik maar weer achter mijn laptop om op Twitter bewijs te verzamelen dat onze lockdown veel te streng is. En dat vind ik dan volop. Trouwens ook enig bewijs dat onze lockdown veel te licht is, maar dat negeer ik wijselijk.

Sinds kort heb ik een nieuw stokpaardje: ons vaccinatiebeleid. Het vreet aan me. Ik lig er wakker van. Van alle kanten roepen deskundigen dat het essentieel is om alle 60-plussers snel te vaccineren, want die belanden op de ic. Eén prik is voldoende, dat verkleint het risico om heel erg ziek te worden al enorm. Wordt er iets gedaan met deze kennis? Welnee. We verlengen de lockdown keer op keer. Maken ondernemers kapot en studenten depressief. ‘Nog even volhouden,’ heet het. Ik gooi een schoen naar de tv.

Na maanden te hebben geworsteld met mijn woede, ben ik tot de conclusie gekomen dat het zo niet langer gaat. Ik maak mezelf en mijn omgeving gek en intussen tikt de avondklok vrolijk verder. Het lijkt me beter om de crisis actief te gaan bestrijden. Om mezelf nuttig te maken en met mijn poten in het bluswater te staan. Ik wil niet langer de beste stuurman zijn die aan wal staat te schreeuwen, maar de matroos die de zeilen hijst. Het is tijd voor de volgende transformatie. Deze boze burger en bestsellerschrijver heeft zich gemeld als vrijwilliger bij het Rode Kruis.

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1813...ichter-cullors

Column Roderick Veelo
Rijkdom gaat boven gelijkheid bij BLM-oprichter Cullors

Mede-oprichter van Black Lives Matter en zelf verklaard marxist Patrisse Cullors blijkt de afgelopen jaren miljoenen dollars geïnvesteerd te hebben in Amerikaans vastgoed.



Ik gun haar het rendement, maar de strijd van Cullors tegen het grootkapitaal en de sociale ongelijkheid neemt met deze belegging wel een tragische afslag. Zij sluit zich aan in de lange rij voorvechters [https://www.telegraaf.nl/nieuws/4395...ding-telegraaf] van radicale gelijkheid die voor zichzelf graag een radicale uitzondering maken.

Patrisse Cullors is een van de drie oprichters van Black Lives Matter (BLM). Ze was de eerste die in 2013 de hashtag BlackLivesMatter gebuikte naar aanleiding van de verontwaardiging over de vrijspraak van een burgerwacht (een latino), die de dood van een zwarte jongen op zijn geweten zou hebben. De twee andere oprichters zijn activisten Alicia Garza en Opal Tometi.

George Floyd


In 2020 groeit de beweging door – ook buiten de Verenigde Staten – na de beelden van de arrestatie en dramatische dood van George Floyd. Honderdduizenden Europese burgers en talloze bedrijven omarmen BLM om aan te geven dat ook zij tegen racisme zijn, en tegen de ongelijkheid tussen mensen die daaruit voortkomt. Want alle ongelijkheid en sociale onrechtvaardigheid in de wereld is – volgens BLM – het verschil tussen zwarte en witte mensen; tussen onderdrukten en hun onderdrukkers.

In een beroemd interview [https://therealnews.com/pcullors0722blacklives] uit 2015 zegt Patrisse Cullors over het activisme en de ideologische basis van BLM als politiek project: „Met name ikzelf en Alicia (Garza, red.) zijn getrainde organisatoren. We zijn getrainde marxisten.”

Voorhoede van een revolutie


Getrainde marxisten beschouwen zichzelf als de voorhoede van een revolutie die alle bestaande structuren moet vernietigen, om zo alle onrecht met wortel en al uit te roeien. Geen bescheiden ambities. Maar voor BLM is het kapitalisme dan ook een uitvinding van blanke mensen en een economisch systeem dat draait om de uitbuiting van niet-blanken. In 2015 riep mede-oprichter Garza dat zwarte levens er pas toe doen als het kapitalisme is afgeschaft. [http://www.truenorthreports.com/blac...ives-to-matter]

Kameraad Cullors wilde daar blijkbaar niet op wachten en stak 3,2 miljoen dollar in 3 high end huizen in en om Los Angeles. De New York Post[https://nypost.com/2021/04/10/inside...-buying-binge/] ontdekte dat Cullors ook belangstelling heeft voor een optrekje tussen de villa’s van zanger Justin Timberlake and golfer Tiger Woods in een luxe resort op de Bahama’s. Burgers en bedrijven hebben vorig jaar voor 90 miljoen dollar gedoneerd aan Black Lives Matter. De organisatie weigert tot nog toe transparant te zijn over hoeveel daarvan terecht is gekomen bij haar drie oprichters.

Bijzonder lucratief


De strijd van BLM tegen racisme en ongelijkheid klinkt niet alleen maar nobel, maar blijkt in de praktijk ook bijzonder lucratief. En door de eeuwen heen hebben we gezien dat het privilege om tot de revolutionaire voorhoede te behoren dat ook altijd is geweest.

Tijdens de Franse Revolutie mocht Robespierre dan de bijnaam ’de onomkoopbare’ hebben, hij was een hoge uitzondering tussen de corrupte voorhoede. De enorme fortuinen die tijdens de revolutie waren buit gemaakt op de kerk en de adel, vonden hun weg nooit naar de arme boeren. Ze werden geconfisqueerd door de revolutionairen, die in naam van de gelijkheid de macht in Frankrijk gegrepen hadden.

Onvoorstelbare decadentie


We zagen het bezit en de rijkdom van Josef Stalin en de onvoorstelbare decadentie van Mao in naam van de gelijkheid. Een paar jaar voordat de Berlijnse Muur zou vallen, zag ik de dagelijkse praktijk van het gelijkheidsideaal in het grijze bestaan van de DDR. Voor iedereen dezelfde huizen, dezelfde auto’s en dezelfde winkels met dezelfde spullen. Na de val van de Muur bleek de revolutionaire voorhoede zich al die tijd aan hun eigen ideaal onttrokken te hebben. De voorhoede bleek te wonen in een afgeschermd dorp, in villa’s die voor de rest van het land onbereikbaar waren. Net als de westerse producten dat waren, die in de winkels in het dorp van de Oost-Duitse partijtop in overvloed aanwezig waren.

Ook onderweg naar de heilstaat van Black Lives Matter is Orwell [https://wychwoodschool.org/blogs/all...l-than-others/] onontkoombaar. Het is even cynisch als voorspelbaar dat het altijd degenen zijn die het heil voor de wereld in petto hebben, die in stilte zo hartstochtelijk omarmen wat ze anderen zo luid proberen te ontzeggen.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/16...-politie-terug

Opinie
In Amerika schiet de politie terug

Eind maart overleed in een ziekenhuis in Chicago de elfjarige Nyandrea Dyer. Zij zat achter in de auto van haar moeder, wachtend bij een benzinestation in Chicago’s Far South Side. Nyandrea werd door een „verdwaalde kogel” geraakt. Het doel van de aanslag was een achttienjarige man die net uit de winkel van dat benzinestation was gestapt. Deze man werd in de onderbuik geraakt. Hij vuurde terug, want hij was gewapend. Nyandrea vocht drie weken lang voor haar leven.

Ook afgelopen zondag werd een jong meisje in Chicago gedood. Jaslyn Adams was zeven jaar oud toen ze stierf. Ze zat met haar vader in een auto bij een drive-thru van McDonald’s toen een schutter gericht op de auto vuurde. Haar vader was het doelwit, en raakte zwaargewond.

Vorig jaar stierven in die stad meerdere kinderen als ’collatoral damage’ bij dit soort schietpartijen, zoals Jinari Ricks (9), Sincere Gaston (1), Mekhi James (3), Lena Nunez (10). De berichten over hun dood zwierven enkele momenten rond, maar losten snel op. Ze verstoorden de boodschap die met alle macht door antiracisten wordt verspreid, namelijk dat de politie het grote gevaar is voor zwarte levens, dat de politie moet verdwijnen en moet worden vervangen door sociale hulpverleners.

De dood van beroepscrimineel George Floyd leidde wel tot demonstraties aangezien zijn dood paste binnen het verhaal dat Amerika systematisch racistisch is en dat Amerikaanse politiemannen „witte suprematie” in stand houden.

Sinds begin van dit jaar staat de teller van het aantal moorden in Chicago op 174 (op het moment dat ik dit schrijf). Ter vergelijking: in Nederland werden 120 moorden gepleegd gedurende het hele jaar 2020. De meeste slachtoffers in Chicago zijn zwarte mannen, net als de meeste daders.
Moorden


De lokale krant Chicago Sun Times houdt een webpagina bij onder de kop „Moorden in Chicago: een lijst van elk slachtoffer.” Vermeld worden leeftijd, huidskleur, locatie.

Een andere gewelddadige dood in Chicago bracht vorige week wel duizenden demonstranten (en relschoppers) op de been. De dertienjarige Adam Toledo werd op 29 maart door een politiekogel dodelijk getroffen.

Om half drie ’s nachts bevond Adam zich in het gezelschap van een eenentwintigjarig bendelid. Er was met vuurwapens op auto’s geschoten. Opgeschrikt door het vuurwapengeweld belden omwonenden de politie. De politie trof een jongeman met een wapen aan. Hij ging er vandoor. In de chaos van een fatale steeg, met de dreiging van geweld, in de diepe nacht, schoot een gespannen politieman op een persoon een fractie van een seconde nadat deze zijn wapen had laten vallen. Het bleek nog een kind te zijn.

Het bericht van Adams dood leidde in heel Amerika tot rellen. Op veel plekken werd geplunderd. Maar zoals vaak bij dit soort confrontaties ontstond het politiegeweld niet vanuit racistische motieven maar in een keten van fatale gebeurtenissen.
Silhouet


De politie was niet die wijk ingetrokken om een zwarte jongen te doden. De agenten moesten reageren op berichten over vuurwapengebruik. Dat betekende dat de agenten er rekening mee hielden dat een levensgevaarlijke situatie kon ontstaan. In de duisternis van een gevaarlijke wijk werden agenten geconfronteerd met het silhouet van gewapende jongeman. Later bleek dat hij nog op de lagere school zat, maar als bendelid-in-opleiding bij de Latin Kings kwam hij soms nachtenlang niet thuis. Adam nam ongehoorde risico’s en verwoestte zijn eigen leven en dat van de politieman die op hem schoot.

Ook de dood van George Floyd begon niet bij de aankomst van politieman Derek Chauvin. Floyds vroegtijdige dood begon bij de drugsverslaving die aan zijn beloftevolle loopbaan als sportman een einde maakte, bij zijn criminele daden. Het was een keten van verkeerde keuzes die Floyd op een dag in confrontatie bracht met Chauvin.

Dagelijks wordt in Amerika ergens in het land bijna dertig keer op de politie geschoten. De politie schiet terug. Daardoor vallen jaarlijks gemiddeld duizend doden. Ongewapende mensen worden soms – in de chaos en gekte van het moment - ook gedood. De laatste cijfers die ik zag betroffen 2019: veertien ongewapende zwarte doden, vijfentwintig ongewapende blanke doden. Per jaar worden 7300 zwarten vermoord, bijna allen door andere zwarten.
’Narratief’


Maar het „narratief” dat door een groot deel van de media en linkse politici wordt uitgedragen, heeft het beeld laten ontstaan dat de Amerikaanse politie naar hartenlust zwarte mensen vermoordt. In tegendeel, politiemensen mijden in toenemende mate de wijken waar zij hun leven en dat van hun gezinnen kunnen verliezen. Zij houden afstand, en dus stijgen de moordcijfers, want natuurlijk is er een verband tussen brutale bendeoorlogen en de mate waarin de politie aanwezig is en repressie kan uitoefenen.

Op Chicago’s dodenlijst staan dit jaar de namen van Nyandrea en Jaslyn. Hun dood leidde in Amerikaanse steden niet tot demonstraties. Black Lives Matter bleef stil. De meisjes werden niet de aanleiding om over het epidemische geweld tussen jonge zwarte mannen te praten, over alleenstaande moeders en afwezige vaders, over de bewieroking van geweld in populair entertainment, over de mogelijke oplossingen.

https://www.ad.nl/show/rob-jetten-pr...j-br~a4e7f475/

Rob Jetten probeerde medelijden op te wekken voor het seksuele roofdier van zijn partij

Nee maar, daar was er dan één. Eindelijk weer. Waar normaal gesproken de D66’ers niet van de talkshowtafels zijn weg te slaan om alles en iedereen de maat te nemen, hadden ze zich nu al dagen angstvallig schuilgehouden. Om precies te zijn: sinds algemeen bekend werd wat voor viespeuk er binnen hun gelederen huisde, in de persoon van Sidney Smeets.

Maar daar was dan eindelijk Rob Jetten, D66’s snoepje van de week, in De Vooravond om tekst en uitleg te geven. Nou ja, uitleg... Hij zat er voornamelijk om aandacht te vragen voor jonge homo’s die worstelen met hun coming-out en op zoek zijn naar maatschappelijke rolmodellen. Die vormen nu een te makkelijke prooi voor seksuele roofdieren als Smeets.

Die laatste vier woorden gebruikte Jetten natuurlijk niet om zijn ex-collega te omschrijven. Die typering van Smeets komt voor mijn rekening, om de boel in perspectief te zetten. Jetten deed juist heel erg zijn best om de naam Smeets in het gesprek naar de achtergrond te duwen en de nadruk te verplaatsen naar een erkend maatschappelijk probleem. Om zo te kunnen zeggen dat het onderwerp D66 én hem na aan het hart ligt. En dat zijn partij er is om deze kwetsbare groep te helpen.

Een spin noemen ze dat in politieke kringen. Ik herkende hem van verre. Kwamen al die uren spindoctors en campagnestrategen aanhoren op tv in aanloop naar de verkiezingen toch nog van pas. En de communicatieadviseurs van Jetten kunnen trots zijn, want het was een zeer succesvolle spin. De presentatoren van De Vooravond hingen aan zijn lippen.

Ik vraag me al langer af wat er dit seizoen met dat programma aan de hand is. Het is de meeste avonden vrij flets. Er gebeurt weinig opzienbarends. Gesprekken kabbelen voort. Fidan Ekiz en Renze Klamer zijn geen schim van hun eerdere zelf. Ik heb sterk de indruk dat het tweetal niet meer vrij is om hun mening te geven of uit de band te springen. Of ze hebben gewoon geen zin in een nieuwe rel, dat kan ook. Maar daardoor is de glans er vanaf. Je had als kijker vorig seizoen toch niet kunnen bedenken dat de morele verontwaardiging over wat Smeets heeft uitgespookt met jongens van amper 16 – om nog maar te zwijgen over zijn fantasieën over nóg jongere kinderen - van tafelgast Hélène Hendriks moest komen in plaats van Fidan?

De term pedofilie viel echter totaal niet. Ook miste ik kritisch doorvragen op het rammelende selectiebeleid van D66. Want leg de Nederlander maar eens uit hoe het kan dat KRO-NCRV een privédectective afstuurt op potentiële deelnemers van Boer zoekt Vrouw, maar een politieke partij blind vaart op de blauwe ogen van een kandidaat in het sollicitatieproces voor ons belangrijkste democratische orgaan.

Hoewel Jetten zei dat zijn hart bij de jonge homo’s ligt, wilde hij ook nog even kwijt dat hij Smeets sterkte had gewenst. Want de ooit zo succesvolle advocaat zag zijn droom om Kamerlid te worden nu toch ook uiteenspatten. En diens veiligheid was in het geding. Dat was voor mij het toppunt. Moesten we nu echt medelijden krijgen met de dader? Misschien moet Bilal Wahib eens overwegen om lid te worden van D66.

https://www.ad.nl/binnenland/met-dan...land~a63c16c0/ Saskia Noort

Met dank aan de lange neuzen van Rutte en het hele zooitje vrees ik voor rellen door hele land


COLUMN SASKIA NOORTSaskia Noort schrijft wekelijks over nieuws dat haar raakt. De schrijfster windt zich op over het coronabeleid. ‘Een biertje. Op een terras. Dat houdt ons wel even koest. Maar wee je gebeente als je met Koningsdag de straat op gaat.’



Er zijn zoveel dingen waarvan ik wilde dat ik er geen actieve herinnering aan had. Een busseltje saaie dates, een paar giftige relaties, een stuk of wat voedselvergiftigingen op tropische locaties, enkele dronken ruzies, een verkrachting, de leugens die ik om bestwil heb verteld, enkele recensies, de keer dat er een toiletrol achter me aan de trap af stuiterde waarvan het papier nog in mijn panty zat, evenals mijn rokje. Alle perikelen rondom mijn scheiding, de pijn tijdens en ook na mijn bevallingen, de teleurstelling in een dozijn mensen die ik eerst hoogachtte, een photoshopfail op deze site van ondergetekende in galajurk naast een afgebrand vluchtelingenkamp op Lesbos.

Ik zou ook graag geen actieve herinnering hebben aan een jaar lang eindeloos gepruts omtrent corona, aan 925 miljoen voor random Fieldlab-evenementen, het moederhart Nadia Duinker die haar kinderen een regering als die van Wit-Rusland gunt, de dreigende code zwart op de ic, het oprukken van Indiase en Braziliaanse varianten waar geen vaccin tegenop gewassen is, aan de persconferenties die steeds meer weg hebben van de schoolmeesterpreken die je vroeger in groep 1 kreeg, of aan het hele afgelopen jaar dat een grote Groundhog Day is, inclusief politieke schandalen.

Maar helaas. Mijn herinneringen zijn zo actief dat ze me wakker houden en veel te vroeg doen ontwaken. Wat een zootje. Hoe moet het verder? Wat kan ik doen? Mijn arme kinderen. Nog langer wachten op vrijheid, nog meer beknibbeld, nog minder huizen, o leuk, de studieschuld wordt straks in de BKR opgenomen. Razend word je ervan. Het is echt een hele klus om níet in complotten te gaan geloven, om géén systeem te vermoeden achter de stuitende domme leugens, het dedain voor het volk, het plakken aan het pluche, de Marco Borsato-achtige eufemismen, de weigering enige verantwoordelijkheid te nemen voor de faalketting.



In plaats daarvan krijgen we een kluif toegeworpen, hoewel de besmettingsgraad stijgt en het wachten is op een Janssen-pauze. We mogen met één persoon buiten ons huishouden op een terras zitten van 12 tot 18 uur. Nog steeds niet naar een museum of een sportschool, bioscoop of theaterzaal, tenzij het een ‘fieldlabje’ betreft, maar goed. Een biertje. Op een terras. Dat houdt ons wel even koest. Maar wee je gebeente als je met Koningsdag de straat op gaat. Dan ben je de klap in het gezicht van de zorg, de horeca, Hugo de Jonge en Ab Osterhaus.

Aan de burgemeesters de taak om steeds groter wordende hordes met schijt aan beleid koest te houden. Met dank aan de lange neuzen van Rutte en het hele zooitje vrees ik voor rellen door het hele land en het beteuterde gezicht van Grapperhaus, die de schuldvraag weer mag afwenden op de burger. Daarna trekt Rutte zijn zoveelste boetekleed aan en blijft hij lekker zitten want tja, coronacrisis. Nee hoor, hij ging helemaal niet al die tijd voor groepsimmuniteit. Geloofde ik in complottheorieën, dan zou het me opvallen dat deze pandemie hem opvallend goed uitkomt en hij om de coronacritici zo dom mogelijk te doen lijken, Willem Engel inhuurde.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/17...-derek-chauvin

Hosanna en woede na veroordeling Derek Chauvin

Er komt hier geen straaltje daglicht binnen. Ik zit in Hen House eatery, zo’n typisch Amerikaans eettentje waar ze een ontbijt serveren waar je de hele dag op door kunt, en morgen ook nog als dat moet. Hen House zit dichtbij het gerechtsgebouw in Minneapolis, en is nog steeds helemaal dichtgetimmerd.



Voor me ligt de StarTribune, de lokale krant. ’VEROORDEELD’ staat groot op de voorpagina. Daaronder een foto van juichende Amerikanen. Die foto is om de hoek genomen. Daar werd letterlijk op straat gedanst toen agent Derek Chauvin op alle punten schuldig werd bevonden. Blank en zwart vierden het met een straatfeest.

Maar, zo zeggen ze hier in Minneapolis: het is slechts de eerste stap. Achter die duidelijke veroordeling zit een ingewikkeld probleem. Dit is een land dat nog steeds de gevolgen voelt van een gewelddadige geschiedenis van slavernij, segregatie en racisme. Zwarte Amerikanen staan daarbij vaak nog steeds op achterstand.

En dan hebben we het nog niet eens over de politie die er altijd en overal rekening mee moet houden dat iemand een vuurwapen kan hebben. Agenten moeten omgaan met psychische problemen, en drugsgebruik. Ze zijn als eerste ter plaatse en moeten zoveel meer doen dan waarvoor ze getraind zijn. Dit probleem gaat zoveel verder dan alleen Derek Chauvin.

Daunte Wright


De manager van mijn hotel zucht als ik hem vraag naar de toekomst. „We zitten al maanden achter de boarding.” En dat blijft ook nog zo. „Dit hebben we gehad, maar in augustus moeten de collega’s van Chauvin voor de rechter. En we hebben nog die zaak rond die jongen in Brooklyn Central.”

Hij heeft het over Daunte Wright, die recent werd doodgeschoten omdat een agente haar pistool voor haar stroomstootwapen zou hebben aangezien. Terwijl ik in Minneapolis het optimisme voelde naar aanleiding van de zaak- Chauvin, was hier woede en frustratie. Het contrast was groot. In Minneapolis konden ze weer naar de toekomst kijken. In Brooklyn Center nog lang niet.

’Wij tegen zij’


Ondertussen zag ik de Amerikaanse nieuwszenders in hun vaste reflex schieten. Op CNN was het hosanna. Dit was een historische uitspraak die het land had veranderd. Op Fox News was grote boosheid. De jury had geen eerlijke uitspraak kunnen doen door intimidatie van Black Lives Matters. Zo dwaalde op beide zenders het verhaal steeds verder af van de rechtszaak en onderliggende problemen, en ging het steeds meer over ’wij tegen zij’.

Voordat ik vertrok, reed ik lang de herdenkingsplek voor George Floyd. Een oudere man moest diep nadenken toen ik hem vroeg wat hij verwachtte voor de toekomst. „Toen wij stonden te juichen voor Floyd werd een zestienjarig meisje door de politie doodgeschoten in Columbus. Schrijf dat maar in je krant.” Op het vliegveld zie ik de beelden. De agent is te horen. „Ze had een mes, ze viel die ander aan!” Een omstander roept: „Maar ze was nog maar een kind!”

https://www.telegraaf.nl/financieel/...-gruwelijk-mis

Column: in ’gaaf’ land gaan dingen gruwelijk mis

De kritiek van Pim Fortuyn op ’de puinhopen van acht jaar paars’ voelde voor de zittende macht in 2002 heel onrechtvaardig. De twee paarse kabinetten hadden van Nederland toch een heel welvarend land gemaakt? Hoe kon je dan spreken van ’puinhopen’?



Is het na tien jaar kabinetten-Rutte opnieuw een puinhoop? Is alles in ons land misgegaan? Nederland is toch ’een ontzettend gaaf land’? De economische groei was gemiddeld genomen relatief hoog, de gemiddelde inkomens waren hoog, de werkloosheid is ongekend laag - zelfs tijdens de coronacrisis. En Mark Rutte is zelfs overtuigend opnieuw herkozen. Zo’n puinhoop kan het dus niet zijn.

Toch gist en broeit het.

Voor een artikelenserie zette ik de grote hoofdpijndossiers op een rij, de economische thema’s die de formatie zouden moeten domineren. Ik koos voor belastingen/toeslagen, klimaatbeleid, woningmarkt en arbeidsmarkt. Daar zijn nog moeiteloos allerlei andere onderwerpen aan toe te voegen, zoals de kwaliteit van ons onderwijs, integratie en immigratie, de gezondheidszorg (zowel de oplopende kosten als de daadwerkelijke gezondheid van mensen, denk aan obesitas). Al snel kun je een indrukwekkende lijst verzamelen.

Hoe kan het ’ontzettend gaaf’ zijn in dit land, terwijl er zo massieve vraagstukken om een oplossing schreeuwen? Hoe kunnen we zo rijk zijn en toch zoveel grote problemen hebben? Is dat niet strijdig met elkaar?

Problemen

Eerlijk gezegd schrok ik zelf wel van de omvang van de problemen waar een volgend kabinet mee aan de slag moet. Ja, we leven in een land waar de gemiddelde welvaart hoog is. Maar die gemiddelden zeggen steeds minder. Het Sociaal en Cultureel Planbureau constateert dat ook: de ongelijkheid neemt toe. Dan moet je niet primair naar statistieken over inkomen en vermogen kijken (dat moet je óók doen), maar begin eens met de ongelijke positie van mensen op de arbeidsmarkt, de ongelijke positie van kinderen in het onderwijs, de ongelijke positie op de huizenmarkt.

Het SCP onderzocht voor de verkiezingen vijf grote maatschappelijke thema’s en stelde daarbij: onzekerheid is de gemene deler. Natuurlijk, onzekerheid is van alle tijden. Vaak brengen geopolitieke spanningen onzekerheid met zich mee. Dat was bijvoorbeeld de schaduw die in mijn jeugd in de jaren tachtig over de samenleving hing tijdens de Koude Oorlog, de tijd dat Doe Maar De bom zong.

Maar de huidige sluimerende en groeiende onzekerheid raakt mensen dieper in hun wezen. Hier staat hun bestaanszekerheid op het spel, als je van flexbaan naar flexbaan gaat, als je geen huis kunt vinden, als je buurt enorm verandert, als de overheid je leven kapot maakt, als je op de wachtlijst staat voor de jeugd-ggz, als je erkenning mist in je werk als verpleegkundige of leraar.

Terwijl de CBS-gemiddelden er florissant bijstaan, is de onzekerheid bij mensen steeds dieper in hun piramide van Maslow doorgedrongen. En ja, dan kunnen in dit geweldig gave land ook dingen gruwelijk misgaan.

Een land krijgt de leiders die het verdient... Dat krijg je van blindstaren op economische groei en een land besturen als een CEO. Alle ethiek kon aan de kant geschoven worden voor financieel gewin.

Dus de Russen hebben Putin verdiend, en de Hongaren Orban en de Filipijnen Duarte, en Brazilie Bolsonaro?

Rutte heeft wel met zijn beleid daarvoor dat de economie er goed voor staat en de schatkist gevuld was zodat ze nu miljarden in de economie kunnen pompen in deze crisis.

https://www.volkskrant.nl/columns-op...kken~b6032953/

Opinie: Tijd voor een nieuwe generatie, Rutte c.s. moeten vertrekken


Niemand gelooft inmiddels meer dat Rutte en zijn demissionaire collega’s met ‘radicale ideeën’ zullen komen om het vertrouwen terug te winnen. Tijd voor vernieuwing, schrijft Wilfred Scholten.

Na het lezen van de notulen van de ministerraad is opnieuw bevestigd: de beslissing van Lodewijk Asscher om de politiek te verlaten, was verstandig. Asscher werd door zijn kritische achterban min of meer gedwongen de handdoek in de ring te gooien. De toeslagenaffaire zou hem blijven achtervolgen. Mark Rutte, Wopke Hoekstra en Sigrid Kaag dachten met een symbolisch aftreden als kabinet de dans te ontspringen.

Uit de kabinetsnotulen blijkt dat het kabinet vooral bezig was de imagoschade te beperken. Daarom kreeg de Kamer niet de gevraagde informatie. De 37 pagina’s aan notulen geven een gênant inkijkje hoe het eraan toeging in de ministerraad. Schokkend is dat vrijwel alle kabinetsleden vooral met zichzelf en het coalitiebelang bezig waren. Het wantrouwen dat het Binnenhof al enkele weken lam legt, kreeg er een dimensie bij. De kabinetsformatie lijkt nu een onoplosbare puzzel te worden.
Radicale ideeën


Er is maar één gepaste oplossing om deze politieke impasse te doorbreken: de verantwoordelijke politici moeten het veld ruimen en een ‘functie elders’ zoeken. Het is tijd voor een nieuwe generatie politici die schoon schip maakt. Niemand gelooft inmiddels meer dat Rutte en zijn demissionaire collega’s met ‘radicale ideeën’ zullen komen om het vertrouwen terug te winnen.

Het demissionaire kabinet kan deze crisis blijven managen: niemand is onmisbaar, ook Rutte en De Jonge niet, maar uit oogpunt van continuïteit kunnen ze het beste blijven zitten om de lopende zaken af te handelen tot er een nieuw kabinet is.

Met de vorming daarvan mogen de leden van Rutte-III zich niet bemoeien. Alleen politici die niet verantwoordelijk waren voor het grootste schandaal van na de Tweede Wereldoorlog kunnen proberen het onderlinge wantrouwen aan te pakken.
Laatste bommetje


Is dat een ramp voor het land? Er zijn wel meer voorbeelden van ‘sterke mannen’ in de politiek die plotseling van het toneel verdwenen. Bij de vorming van het kabinet-Den Uyl verdween een hele generatie zwaargewichten: Biesheuvel, Geertsema, Schmelzer, Udink. Ging het land daarna ten onder met nieuwe, onervaren ministers als Duisenberg, Pronk en Lubbers? Integendeel: het bracht nieuw elan in de politiek.

Er is leven na Rutte, Hoekstra en Kaag, zoals er ook een opvolger was voor Asscher. Rutte c.s. zouden nu met hun goed gevormde politieke intuïtie op hun klompen moeten aanvoelen dat met deze notulen het laatste bommetje op het Binnenhof nog niet is gevallen.

Er komt onder meer nog een parlementaire enquête aan. Je zou VVD, D66 en CDA eenzelfde kritische achterban gunnen als de PvdA.

Beter is het daarom als het demissionaire kabinet nog even de lopende zaken aanpakt en dan weg is. Benieuwd welke nieuwe, frisse premier en ministers er straks in het nieuwe kabinet komen te zitten.

Wilfred Scholten is politicoloog en journalist. Hij schreef het boek Lodewijk, de val van een politiek talent

Jazeker, maar daar staan dus tig andere problemen tegenover die alleen maar groter worden.

https://www.ad.nl/show/ongehoord-ned...wasi~a8eacf7b/ Angela de Jong

Ongehoord Nederland is even weerzinwekkend als Akwasi

Misschien is het een goed idee om de Nederlandse Publieke Omroep eerdaags om te dopen tot Nederlandse Polarisatie Omroep. Want het is zover, lieve mensen: Omroep Zwart en Ongehoord Nederland staan voor de poort van het publieke bestel. Er liggen verklaringen van geen bezwaar van de NPO en de Raad voor Cultuur, dus een knappe minister die daar nog een stokje voor durft te steken.

Wie een voorproefje wil van hoe het er voortaan aan toe gaat op het Mediapark, binnenskamers maar ook buitenskamers, hoeft alleen maar naar De Vooravond van gisteren te kijken. Daar zat de nieuwe voorman van Omroep Zwart, Gianni Grot. (Akwasi is uit pr-motief voorlopig naar de achtergrond gemoffeld, maar ik twijfel er niet aan dat zodra de licentie binnen is, hij weer de spotlights pakt.)

Met een zedige glimlach vertelde hij dat zijn club zich komende jaren enorm zal inzetten voor ‘verbinding’. Waarna Arnold Karskens van Ongehoord Nederland (ON), die tegenover hem aan tafel zat, meteen riep dat die uitspraak niet heel geloofwaardig is je op een volle Dam gaat roepen dat je Zwarte Piet in het gezicht gaat schoppen. (Of als je een opname-apparaat afpakt van een verslaggever omdat zijn vragen je niet aanstaan, voeg ik daar op eigen titel nog even aan toe.)

Voor u nu gaat denken dat ik een sympathisant ben van het rariteitenkabinetje van Arnold Karskens: ik vind hem minstens zo eng en weerzinwekkend als Akwasi. Maar wat belangrijker is: het lukt tot nu toe geen van die twee clubjes om mij er ook maar een millimeter van te overtuigen dat ze iets gaan toevoegen aan het tv-aanbod.

Aan grote woorden geen gebrek bij De Vooravond. Grot somde het hele woordenboek op aan begrippen, Karskens claimde alvast het dagelijkse tijdslot 19-20 uur op NPO 1. Maar toen het op concrete programma-ideeën aankwam, viel het toch een beetje stil. Grot noemde een talkshow voor vrouwen. Wow, je moet maar durven met het debacle Ladies Night op Net 5 nog vers in het geheugen.

Karskens zei vol in te zetten op ON & Vrienden, met ‘nieuws, duiding en onderzoek’. Daar staat wekelijks al een aflevering van online. Die heb ik vast eens even bekeken. En ik wist eerlijk gezegd niet of ik moest schateren of huilen.

Het is een magazine dat aan elkaar hangt van kritiekloos nabrabbelen van alle standpunten van FvD en PVV, Arnolds wekelijkse tirade tegen de NOS en een loensende mevrouw die heel knap wist uit te leggen dat de gebloemde schoenen van Hugo de Jonge er de oorzaak van zijn dat hij als coronaminister faalt. En dat wordt dan allemaal aan elkaar gepraat door het meisje van de Decupré-matrasreclame. Dat journalistiek noemen, is de satire voorbij.

En daar gaat dus straks ons belastinggeld heen. Ik hoop dat Arie Slob weet wat hij doet als hij zijn handtekening zet.

Ik mag Angela de Jong totaal niet, maar ze heeft hier wel gelijk.

Maar het is ook een lastig parket, want als je deze omroepen weigert dan krijg je weer van de complotgekkies de opmerkingen: "Zie je wel, ze willen ons de mond snoeren." Hoe pijnlijk ook, het is een geluid van duizenden Nederlanders en ON heeft meer dan 50.000 betalende leden.

Ik vind het ook wel heftig hoe zo'n toch wel gewaardeerde oorlogsverslaggever tientallen jaren lang, nu op dit punt uit komt.

https://www.ad.nl/binnenland/als-ver...kker~a299d0ff/ Ozcan Akyol

Als verwardheid wordt gezaaid, laten we dan niet verbaasd doen als het volk zegt: bekijk het lekker

De avondklok was voor veel mensen, om uiteenlopende redenen, een drastische maatregel, die voor alledaags ongemak en geestelijke frustraties heeft gezorgd.

In dat licht was het tamelijk onthutsend dat Ernst Kuipers, de voorzitter van het Landelijk Netwerk Acute Zorg, afgelopen week terloops, alsof het niets voorstelde, in een talkshow ruiterlijk toegaf dat volgens hem bovengenoemde beperking niets heeft uitgehaald.

Hij vertelde stoïcijns: ,,Bij de invoering van de avondklok was de berekening dat ziekenhuisopnames met 10 procent zouden verminderen. Als je kijkt naar het beloop in de tijd zagen we zowel bij de invoering als bij het opschuiven geen enkel effect.’’ Lekker dan.

Als we het hebben over transparantie, momenteel de heilige graal in dit land, verdient Kuipers een dik compliment, omdat hij onverhuld opbiecht dat alles anders uitpakte dan de wetenschappers voorspelden.

Ik zag echter iets anders gebeuren, inmiddels een bekend fenomeen in het coronadebat: eerst plaatste Marion Koopmans, de opperviroloog van Nederland, op Twitter een aantal kanttekeningen bij de opmerkingen van haar medische broeder.

En veldepidemioloog Amrish Baidjoe, die in verschillende landen het virus onderzoekt, schrijft op het sociale platform: ‘Kuipers kletst maar wat.’ En: ‘Je hoort mij toch ook niet over distributie patiënten IC kletsen of hoe je een ziekenhuis moet runnen.’

De laatste dagen, bijvoorbeeld tijdens Koningsdag, kregen veel Nederlanders het verwijt dat zij zich niet aan de regels wilden houden. Ik snap die mensen wel. De prominenten die ons door deze medische crisis moeten leiden bevechten elkaar met woorden aan talkshowtafels en op sociale media.

Iedereen moet zelf weten waar hij zin in heeft. En ik ben helemaal voor de heldere communicatie richting de burgers, maar als mensen met verantwoordelijkheid en invloed, zoals hierboven genoemd, elkaars deskundigheid en intenties in twijfel gaan trekken, wordt het wel erg lastig om iets van hen aan te nemen.

We kunnen wel steeds roepen dat Nederlanders narcisten zijn en helemaal niets van regeltjes moeten weten. Er is ook een andere waarheid: als verwardheid wordt gezaaid, of als boegbeelden zelfs het beleid van de regering afschieten, laten we dan niet verbaasd reageren als het volk zegt: bekijk het lekker even met zijn allen.

Misschien is het een idee om onderlinge onenigheid op een volwassen manier en vooral binnen gesloten deuren met elkaar te bespreken. Dat scheelt een hoop onrust.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/19...op-achterstand

Opinie Annemarie van Gaal

Traag kabinet zet land op achterstand

Aan het gedreutel en gedraai van onze politici in Den Haag lijkt voorlopig nog geen einde te komen. Weer is er een week voorbij waarin er vooral gesoebat is over oude notulen en zaken die allang geregeld hadden moeten zijn. Weer een week met een demissionair kabinet dat de cruciale beslissingen liever aan een volgend kabinet overlaat en geen urgentie voelt om er werk van te maken.



Een week waarin De Tweede Kamer de wetgeving om toegangstesten mogelijk te maken opnieuw doorschuift. Velen van ons hunkeren om naar een bioscoop, beurs of evenement te kunnen, desnoods met een sneltest, maar de juridische basis die daar kennelijk voor nodig is, laat op zich wachten.

Testsamenleving


Of liever gezegd, die ligt te wachten in de Tweede Kamer, terwijl steeds meer Kamerleden zich afvragen of we de ’testsamenleving’ wel zouden moeten willen. Echt, je broek zakt ervan af. Hebben Kamerleden enig benul wat zich afspeelt in de samenleving en vooral bij veel ondernemers?

Ik wil er twee dingen op antwoorden: ten eerste zouden we nu geen testsamenleving nodig hebben als er met meer voortvarendheid en doortastendheid vaccins waren ingekocht en als er op een slimmere manier gevaccineerd was. De traagheid van ons vaccinatieprogramma is hemeltergend. Landen als Engeland en Amerika hebben veel meer inwoners, maar gecorrigeerd naar inwonersaantallen vaccineren zij vier keer zoveel mensen per dag. Vier keer zoveel. Beschikken de politici daar soms wél over het gevoel van urgentie wat onze overheid mist?

Ten tweede: als er nu nog geen wet is die toegang met testen mogelijk maakt, waarom hebben we dan in de laatste maanden bijna een miljard euro opzijgezet voor zogenoemde fieldlabs? Evenementen die georganiseerd werden voor een kleine groep ’uitverkorenen’ die erbij mochten zijn nadat ze getest waren.

Het doel van de fieldlabs was toch om te onderzoeken hoe we in de toekomst evenementen of bijeenkomsten kunnen organiseren met toegangstests in de wetenschap dat het coronavirus wellicht voor altijd rond blijft waren? Nou? Waarom hebben we dan gemiddeld twee miljoen euro per evenement uitgegeven als we er toch niets mee doen?

Evenementenbranche

Wat gebeurt er met al die rapporten die door dure onderzoekbureaus gemaakt zijn over de fieldlabs en hoe we zonder besmettingsgevaar weer open zouden kunnen? Liggen die rapporten nu stof te vergaren onder in de bureaulades in Den Haag? Bovenop alle uitgebreide protocollen die de ondernemers in bijvoorbeeld de bioscoop- en evenementenbranche een jaar geleden al hebben gemaakt? Werden de fieldlabs soms alleen voor de bühne opgetuigd? Om ons gerust te stellen dat politici heus wel kijken naar wat er straks mogelijk is? Een miljard euro over de balk gooien om zoete broodjes te bakken met ons?

Kijk, die wetgeving om evenementen met toegangstesten mogelijk te maken, had natuurlijk allang klaar en goedgekeurd moeten zijn. Een slimme leider anticipeert namelijk op ontwikkelingen en werkt vooruit. De verantwoordelijke politici hadden de juridische basis maanden geleden toch al op orde kunnen hebben?

Alleen met zichzelf bezig

Als ondernemer bedenk je continu scenario’s en anticipeer je op toekomstige omstandigheden, want als je dat níet doet ben je te laat en verlies je de markt aan je concurrenten. Waarom hebben wij een regering die alleen met zichzelf bezig is en niet kan anticiperen of vooruitdenken?

Nog iets: Steeds meer landen verwelkomen toeristen die twee keer gevaccineerd zijn en een vaccinatiebewijs op zak hebben. Wij laten het besluit over een vaccinatiepaspoort over aan de EU, die ook al bepaald niet in snelheid uitblinkt.

Vaccinatiebewijs

Als ik voor zaken naar het buitenland reis, dan moet ik moeite doen om twee keer een PCR-test én nog een sneltest te doen, terwijl ik om me heen tal van jonge toeristen en zakenreizigers uit Amerika of andere landen zie die een geplastificeerd vaccinatiebewijsje laten zien en al die moeite niet meer hoeven doen. Waarom maken we als Nederland niet alvast een eigen vaccinatiebewijs? Kunnen we later alsnog bij de EU aansluiten, of niet.

Ga als regering ook niet zelf lopen klungelen, maar vraag een paar slimme studenten van Eindhoven of Delft om het in een week voor elkaar te krijgen. Lukt hun vast.

Economische gevolgen

Deze traagheid zet ons als land op achterstand. Als steeds meer landen op een veilige manier hun grenzen openstellen voor buitenlandse handel, dan raken wij als Nederland onze markt kwijt met alle economische gevolgen van dien.

Regeren is vooruitzien, maar kennelijk geldt dat niet voor ons demissionair kabinet, want voor hen is regeren meer kijken in de achteruitkijkspiegel. Deze lichting Tweede Kamerleden helpt trouwens ook niet. Zij lijken vooralsnog meer bezig te zijn met zichzelf te profileren dan met de uitdagingen waar ons land voor staat. Nee, met deze regering winnen we de oorlog niet. Maar om deze column toch nog even positief af te sluiten: gelukkig is het maar een pandemie en geen oorlog.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/20...reden-geworden - Olof van Joolen

In het Vizier

In deze gepolariseerde tijden is zelfs vrijheid omstreden geworden

Nog niet zo heel lang geleden was het overzichtelijk. Op 4 mei herdachten we onze gesneuvelden, terwijl we een dag later de vrijheid vierden die zij voor ons bevochten. Vrijheid was een universeel begrip waaraan vrijwel iedereen dezelfde associatie had. Maar in deze gepolariseerde tijden is zelfs vrijheid omstreden geworden.



Wellicht kunnen de verhalen van veteranen dit verhitte debat tot bedaren brengen. Ik wilde er eigenlijk geen woorden aan vuil maken, maar kan het na weken van steeds verder ontsporende vrijheidspostings op sociale media niet laten. Vooral niet omdat ik als defensieverslaggever vaak praat met mensen voor wie vrijheid hun kerntaak is of was: militairen en oud-strijders. Mensen die hun leven op het spel hebben gezet zodat anderen het hunne in vrijheid kunnen doorbrengen.

Dienstplicht


Althans, dat is wat we altijd veronderstellen. Maar stapten de geallieerde militairen die ons bevrijdden in een troepentransportschip vanwege de vrijheid? Nee en ja, hoor ik van de oud-strijders. Natuurlijk hadden ze plichtsbesef, maar ze gingen ook domweg omdat het moest vanwege de dienstplicht. Eenmaal hier hadden ze nauwelijks zicht op het grotere plaatje van de oorlog. Ze kwamen Hitler en de Duitsers verslaan. In landen die ze thuis misschien nauwelijks op de kaart hadden kunnen vinden.

Heel anders was het niet met de piepjonge soldaten die ons land tussen 2006 en 2010 naar Uruzgan stuurde. Het waren geen dienstplichtigen, maar jongens die zin hadden in een avontuurlijker bestaan. Niet meer buffelen op de steiger of als stratenmaker vijf dagen per week op je knieën, maar spannende dingen doen. In Afghanistan moesten ze de Taliban verslaan. Die waren slecht, zij goed en na het gevecht zouden de inwoners van Uruzgan in vrijheid kunnen leven.

Uruzgan


Collega Silvan Schoonhoven en ik interviewden afgelopen maanden tientallen oud-strijders uit de Uruzgan-tijd voor ons boek Schaduwoorlog Uruzgan dat in november verschijnt. Het is dit beeld wat bij manschappen steeds terugkomt. Wat zich net als in de tijd van de Tweede Wereldoorlog herhaalt, is wat er telt wanneer de gevechten op hun hevigst zijn. Wanneer maten worden neergeschoten of zwaar gewond raken door een bermbom. Dan gaat het niet meer over een abstract ideaal als vrijheid, maar over niet-sterven. Dat jij naar huis kan en de man naast je ook. Soms zelfs liever hij dan jij. Zo offerde soldaat Wesley Schol in 2008 bij Deh Rawod zijn leven op om te proberen zijn maat Aldert Poortema te redden toen deze werd beschoten. Het was de ultieme uiting van naastenliefde. Ik vind het in zijn gruwelijkheid een diep ontroerende daad.

Het is in alles het tegenovergestelde van de giftige woede waarmee mensen worden benaderd die proberen levens te redden. In naam van de vrijheid door mensen die zich strijders noemen. Op Bevrijdingsdag kunnen we beter een voorbeeld nemen aan de echte strijders.

https://www.ad.nl/binnenland/ik-ben-...ujet~a21dc6f6/

Ik ben een tolerant mens, maar als het om de boa gaat verander ik in een onverdraagzaam sujet



Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt.

U moet weten, ik ben een opgewekt en tolerant mens, voor bijna alles en iedereen voel ik wel mededogen, maar als het om de buitengewoon opsporingsambtenaar gaat, oftewel de boa, verander ik in een onverdraagzaam sujet. En dat defect in mijn hoofd werd deze week andermaal bevestigd.

Ik las een bericht van een eigenaar van een eetcafé uit Meppel. Hij schreef: ‘Sorry, lieve mensen, maar dit is niet te doen.’ Het was het begin van een mededeling. Hij ging zijn zaak sluiten, vanwege een paar overijverige handhavers. De horecauitbater legt uit: ‘Eén keer zeiden ze dat er vier mensen bij elkaar aan tafel zaten die nooit een huishouden kunnen zijn, terwijl wij die mensen kennen en zeker weten dat ze een huishouden zijn.’

Hij kreeg ook een reprimande van de boa’s omdat hij het zijscherm van een luifel had dichtgedaan, ter bescherming van jonge kinderen, die anders in de regen moesten eten. Mocht hij dat nog een keer doen, werd hem verteld, dan volgde sluiting van zijn toko.

Ik heb eerder over buitengewoon opsporingsambtenaren geschreven, toen ze de overheid smeekten om wapenstokken en busjes pepperspray, dat leek mij toen een heel slecht idee, want er is een duidelijk verschil tussen opleidingsniveau binnen deze beroepsgroep. Dat heb ik geweten: van alle kanten werd mij verteld dat ik ernaast zat. Ze waren heus wel goed opgeleid. Ironisch genoeg bleek, na een paar mailwisselingen, dat ze allemaal anders waren geschoold – sommigen mochten al na zes weken de straat op.

Afijn, daar gaat het eigenlijk niet om, en laten we niet generaliseren: er zullen vast ook een paar goede boa’s zijn. Maar over het algemeen gaat het nog steeds te vaak mis. Om een voetbalmetafoor te gebruiken: handhavers fluiten zelden in de geest van de wedstrijd. Ze volgen blind hun regeltjes, met weinig invoelingsvermogen voor de burger. Is er ergens een ondergrondse container stuk? Niets mee te maken. Ze doorzoeken gewoon vuilniszakken en schrijven bonnen uit op basis van adressen die ze vinden. Dat werk.



En ook nu, midden in een pandemie, terwijl zoveel horecamensen voor hun bestaan vrezen, blijven ze onverstoorbaar hun eigen aanwezigheid rechtvaardigen door allesbehalve constructief te muggenziften over richtlijnen. Een beetje handhaver toont empathie. Denkt mee. Gaat niet meteen dreigen. Dat is wat er mis is gegaan in Meppel. En ik weet heel goed, dankzij het horecaplein waaraan ik woon, dat dit geen incident is. Nee, een populariteitsprijs zal de boa nooit winnen.

BOA is ook wel echt een ondankbaar beroep, hun taak is om met de beetje 'onbenullige' dingen bezig te zijn. De dingen die niet echt belangrijk zijn, maar voor sommigen in de buurt een beetje irritant. Want de echt belangrijke dingen wordt door politie gedaan.

We leven in een klein land met veel mensen, we hebben ook regels nodig om iedereen zijn leven te laten leiden zonder een ander te irriteren. Maar soms slaat het door.