https://www.voetbalprimeur.nl/videos...te-zetten.html

'Het is best smakeloos om Brobbey zo in de Ajax-etalage te zetten'

Het is vrijdag en dus is het tijd voor een nieuwe #DoneDeal! Deze week beginnen we met verdrietig nieuws: Leo Beenhakker is op 82-jarige leeftijd overleden. Wie was Don Leo, en waarom was hij zo belangrijk voor het Nederlandse voetbal? Ondertussen draait de transfercarrousel gewoon door. Ajax heeft het oog laten vallen op het Engelse toptalent Divine Mukasa, terwijl spelers als Kenneth Taylor en Brian Brobbey mogelijk op de nominatie staan om verkocht te worden. Feyenoord bereidt zich voor op een leven zonder Igor Paixão en Dávid Hancko, en bij PSV is men druk in de weer met het aantrekken van een nieuwe doelman.

Betinez vertrekt komend seizoen bij PSV

RKC verliest in blessuretijd bij NEC, degradatie nadert

PSV en Feyenoord winnen, Sparta speelt zich vrijwel veilig

Ja, als ze achtste staan, dan kan je dat wel zeggen ...

Paar weken geleden stonden ze in de gevaren zone, daarom nu knap met paar overwinningen zich veilig gespeeld

Ja, dat klopt en 8 tm 15 staat heel dicht bij elkaar, dus wie playoffs moet spelen is nog heel onzeker.

lol wat is het nou, wel vrijwel veilig of niet?

https://www.ad.nl/voetbal/bij-wandel...daan~a31c3d04/


PREMIUMLeo Beenhakker. Inzet: op de Coolsingel. © Pim Ras Fotografie, ANP

Bij wandeling door Rotterdam meed Leo Beenhakker de Kuip bewust: ‘Die hebben me zó veel pijn gedaan’


Een dag met de donderdag overleden Leo Beenhakker was een dag vol verhalen. In 2015 wandelde onze verslaggever Sjoerd Mossou met de iconische oud-trainer door ‘zijn’ Rotterdam, op zoek naar de sporen van zijn jeugd in Charlois, langs de Kuip, en nog één keer terug naar het bordes op de Coolsingel. Dit verhaal verscheen in 2016 in het boek ‘Feyenoord XXL’ van Kick Uitgevers.

Leo Beenhakker lurkt aan zijn sigaartje en wijst naar boven. Daar, op de tweede verdieping, woonde het rossige jochie lang geleden, op de hoek van de Urkersingel in Charlois, samen met zijn ouders. Een opgeruimd portiekflatje uit het begin van de jaren ’40.

Hij was hier pasgeleden nog. Alleen. Nu Beenhakker definitief afscheid heeft genomen van het voetbal, pakt hij regelmatig de fiets, toerend door het Rotterdam van zijn jeugd.

,,Het zal wel met mijn leeftijd te maken hebben,’’ zegt Beenhakker. ,,Maar ik vind het prettig om wat herinneringen op te halen. Het voetbal gaat zo snel, jongen. Ik heb nu voor het eerst de tijd om even stil te staan.’’

Het is een intrigerend beeld, Leo Beenhakker op zijn fiets door Rotterdam, de dunne grijze haren dansend in de wind. Pas nog fietste hij over de Buitendijk, langs het oude sportcomplex van Tediro, de voetbalclub van de Technische Dienst Rotterdam.

,,Mijn vader speelde daar,’’ vertelt Beenhakker. ,,Ikzelf als klein jochie ook. De kantine was volledig gebouwd uit het puin van de oorlog. Een tijdje geleden stond die kantine er nog, maar een paar weken later was-ie opeens weg. Tediro bestaat ook allang niet meer. Er staat nu een groot bord naast het complex, zag ik, met ‘SV Besiktas’ erop.’’

We staan een paar meter verderop ondertussen, op de hoek van de Carnissesingel en de Urkersingel. Beenhakker wijst naar zijn oude Zuiderparkschool. Hij vertelt over Nellie Koekkoek, het buurmeisje waar hij zo stapelverliefd op was, tot ze op een mooie dag opeens naar Amerika emigreerde. Hij verhaalt liefdevol over de koude winters, toen het zo fijn schaatsen was op de singels, met de jongens uit de buurt.

Polders en weilanden


De oud-trainer wijst richting het zuiden: ,,Aan die kant van de buurt waren alleen maar polders en weilanden. Overal was plek om te voetballen, en als je doorliep, wandelde je zo naar Barendrecht.’’

Beenhakker was op amateurniveau geen onaardige buitenspeler, die als tiener nog een tijdje bij het Rotterdamse Zwart-Wit speelde. Hij kon de bal ‘best wel aardig voor de pot slingeren’. Maar als elfjarige wist hij al dat hij niet per se voetballer wilde worden. Don Leo was een geboren trainer. ,,Als jochie was ik al bezig om de teampjes in de straat te verdelen, te sturen en te coachen. Ik wist al heel snel: later word ik trainer. Heel gek eigenlijk. Het was een soort roeping, denk ik.’’

Beenhakker staat al dik een kwartiertje te mijmeren over vroeger, als hij zwijgend naar boven wijst, naar het raam aan de straatkant. ,,Daar lag-ie, die ouwe van me. Precies voor dat raam.’’

Beenhakker verloor zijn vader als jochie van dertien aan leukemie, na een lang ziekbed. In de laatste weken van zijn leven lag Beenhakker senior voor het raam waar nu een oud computerscherm staat. Beenhakker valt even stil en kucht in zijn handpalm, vertellend over die allesbepalende gebeurtenis uit zijn jeugd.

,,Dat was me een dreun, hoor,’’ vertelt Beenhakker. ,,Ik was enigs kind hè. In de jaren na het overlijden van mijn vader liet ik alles uit mijn handen vallen. Ik leefde wel, maar ook weer niet. Niets boeide me nog. School, voetbal: het kon me allemaal gestolen worden. Het verdriet en de boosheid verlamde me compleet.’’

Ondertussen probeerde zijn moeder rond te komen, zonder de kostwinner des huizes. Geld was er niet of nauwelijks. Mevrouw Beenhakker stond wekelijks in de rij bij Sociale Zaken, wachtend op een minimumuitkering. ,,Één keer per jaar kregen we wat bonnen om kleding en schoenen te halen bij een tweedehandswinkeltje aan de Putselaan. Mijn moeder worstelde, ook geestelijk. We hadden niets, en haar enige zoon was thuis niet te genieten.’’

Pleinweg

We zitten weer in de auto inmiddels. Beenhakker laat zien hoe hij vroeger naar de Kuip liep, over de Pleinweg en de Strevelsweg, aan de hand van zijn vader. Vak X voor vijftig cent, Vak Y voor een kwartje meer. Hij kan nog steeds nukkig worden als mensen grapjes maken over dat ‘thuis komen’ van hem, in 1997.

,,Ik ben weer thuis,’’ sprak Beenhakker toen, als kersvers trainer van Feyenoord. Een uitspraak waar hij nog lang mee om de oren zou worden geslagen, bijvoorbeeld toen hij later nog eens bij Ajax belandde.

,,Alleen domme mensen beginnen daarover te zaniken,’’ zegt Beenhakker. ,,Nee, ik heb nooit spijt van die uitspraak. Kijk om je heen. Dit is mijn stad, verdomme. Toen ik in 1997 terugkeerde bij Feyenoord, stonden er honderden mensen langs het trainingsveld.

,,De helft kende ik persoonlijk! Vrienden van vroeger, uit Charlois. Familieleden. Ik heb de hele wereld gezien als voetbaltrainer, maar Rotterdam-Zuid is mijn thuis. Wie dat niet wil snappen, ach. Die zakt er maar in.’’

Terwijl we verder toeren door de stad, vliegt het klassieke Beenhakker-jargon ons om de oren.

,,Allemachtig, jochie.’’

,,Afijn.’’

,,Dat was me toch een fijne gozer.’’

,,Hebbie um?’’

,,Poel van Jolijt.’’

Beenhakker kan boeiend vertellen over zijn stad. Moeiteloos strooit hij met straten en pleinen, feilloos kent hij de weg. We rijden naar de Coolsingel, maar via een soort alternatieve route, dwars door de wijken van Zuid.

,,Rotterdam was in mijn jeugd nog echt een bouwput,’’’aldus Beenhakker. ,,Tussen de wijken waren complete gebieden platgebombardeerd. Maar moet je nu eens kijken. De noeste, grauwe werkstad van toen is een leefstad geworden. Al die winkeltjes, koffiezaakjes, jonge mensen. Het bruist hier tegenwoordig.’’

Madrid of Londen

We wandelen over De Meent inmiddels, typisch zo’n straat die symbool staat voor het Rotterdam van nu. ,,Vroeger was hier niets te beleven. Nu lijkt het hier Madrid wel, of Londen.’’

Of Beenhakker nog een keertje mee wilde naar het Stadhuis op de Coolsingel. Natuurlijk, Don Leo zuchtte even diep, maar met gepaste tegenzin staan we inmiddels op de stoep. De najaarszon schijnt mooi op de stenen. De trainer steekt nog maar een klein sigaartje op en kijkt eens rond, denkend aan april 1999.

,,Al die tienduizenden mensen die hier stonden, dat zal ik echt nooit meer vergeten.’’ Een man fietst langs en roept heel hard ‘Don Leo!’, met een duim omhoog. Zo gaat dat vaker. Beenhakker wordt aan de lopende band begroet, of amicaal op de schouders geslagen. Hij is wat kleiner dan je zou denken als je hem uitsluitend van de televisie kent. Veel mensen herkennen hem pas in tweede instantie.

,,Overal waar ik in Rotterdam kom, herinneren mensen me aan die landstitel. Ja, dat vind ik wel mooi, hoor. Ik gun Feyenoord het beste, zeker nu jongens als Gio en Jean-Paul van Gastel daar op de bank zitten. Maar niets menselijks is mij vreemd hè. Het blijft eervol, de laatste trainer zijn die hier stond, op dat mooie bordes.’’
Naar het bordes


Over dat bordes gesproken: we willen er even naartoe, uiteraard, al is het maar voor de foto. Bewaker nummer 1 doet streng, en wekt niet de indruk veel van voetbal te weten, maar gelukkig is daar bewaker nummer 2, overduidelijk een Feyenoord-supporter. Die brengt hoogstpersoonlijk schot in de zaak. ,,Zeker, meneer Beenhakker. Dat ga ik proberen te regelen, meneer Beenhakker.’’

En dus staan we even later op hoogte, uitkijkend over die beroemde, merkwaardige Rotterdamse doorgangsweg. Beenhakker blaast wat rook richting de wolken, starend in de verte. ,,Toen ik hier in 1999 stond, weet ik nog precies wat er allemaal door me heen ging. Gek misschien, maar ik beleefde het gelijk heel bewust. Ik begreep meteen: dit is het hoogtepunt van je sportieve leven, ouwe dibbes. Geniet ervan.’’


,,Ik moest steeds aan mijn vader denken. Aan hoe mooi het was geweest als hij dit allemaal had kunnen zien. Hoe we samen vroeger naar de Kuip liepen. Hoe ik jaren later, als beginnend trainertje op Varkenoord rondliep, en nog geen flauw benul had waar het allemaal zou eindigen

,,Dat schoot allemaal door mijn hoofd toen we hier stonden, met al die duizenden mensen voor onze snufferd. Mijn hele leven kwam voorbij. Nee, ik beleefde het totaal niet als een roes. Het drinken zou bovendien later pas beginnen, op het feestje in Barendrecht met de hele club. Ik genoot van elke seconde op dit bordes. Het was zo emotioneel, jongen.’

Puzzel

Het was een jaar waarin alles op zijn plek viel voor Feyenoord, als een perfecte puzzel. ,,Al in de voorbereiding merkte ik: dit teampje zit gewoon lekker in elkaar. Het paste. We besloten Kees van Wonderen als centrale verdediger te gebruiken, waardoor we van achteruit heel makkelijk konden voetballen.

,,Patrick Pauwe, Paul Bosvelt en Jean-Paul van Gastel was een geweldig middenveld. Julio Ricardo Cruz in de spits, Peter van Vossen vanaf links. En toen belde Jorien van den Herik: of ik Jon Dahl Tomasson er misschien bij wilde. Ik zeg: is de paus katholiek, Jorien? Natuurlijk wilde ik dat.’’

Beenhakker was de ideale coach voor dit gezelschap, bestaande uit routiniers en aanstormend talent. Feilloos aaide, kietelde en kneedde hij dit kleurrijke Feyenoord-elftal tot een eensgezinde vechtmachine. ,,Het waren echt niet allemaal vrienden, maar we gunden elkaar alles. Er was een duidelijke hiërarchie, we hadden waterdragers, vedettes en gangmakers. Als trainer hoefde ik de poppetjes alleen maar op de juiste plaats te zetten. Zorgen dat het marcheerde. Het was een feest, elke dag.’

Toen hij een half jaar eerder was aangesteld, ging Beenhakker gelijk een avondje uit eten met Julio Ricardo Cruz, de begaafde, maar nog vaak onbegrepen Argentijnse spits. ,,Even wat Spaans praten. Gezellig. De meisjes erbij. Die jongen kwam uit een totaal andere cultuur hè? Die was zoekende in Rotterdam, hij vond het koud en verstond niemand. We hadden een geweldige avond – en de volgende dag zag je gelijk een heel andere Julio. Hij straalde. Alsof er een last van zijn schouders was gevallen.’

Het is classic Beenhakker. De charmante mensenmanager, in staat om een probleem met één bak koffie op te lossen. Luister een kwartier naar Beenhakker en je voelt je plots een stuk lekkerder, als ontevreden wisselspeler, of als spits-uit-vorm. Onvergetelijk was zijn rentree als ‘Adje Interim’, speciaal voor de play-offs van 2007. Feyenoord lag op zijn gat, het negativisme was overal, maar in een dag tijd slaagde Beenhakker erin om de atmosfeer volledig om te draaien. ,,Jongens, kom op nou. We gaan een lekker potje voetballen vandaag.’

Ook legendarisch: de manier waarop hij de dramatische 10-0 nederlaag tegen PSV managede, in oktober 2010. Beenhakker was technisch directeur in die tijd. Feyenoord had het absolute dieptepunt bereikt, trainer Mario Been en zijn spelers waren compleet van de kaart, maar Beenhakker praatte zich de blaren op de tong, net zolang tot er vanzelf weer een gevoel van strijdbaarheid en optimisme ontstond, zowel bij fans als bij de spelers

De Kuip als giftige zone

Toch praat hij niet graag over zijn laatste periode bij Feyenoord. Sterker: we hadden vandaag ook even in de Kuip willen gaan kijken, maar die optie is nog altijd onbespreekbaar voor Beenhakker. Hij woont nota bene recht tegenover het stadion, in een fraai appartement aan de Maas. Elke keer als hij thuis de deur uitstapt, kan hij de lichtmasten al zien. Maar in emotionele zin loopt Beenhakker nog altijd met een grote boog om de Kuip heen, als ware het een giftige zone.

,,Laatst ben ik er nog één keer geweest, op de verjaardag van Gerard Meijer,’’ vertelt Beenhakker. ,,Ja, dat was de eerste keer sinds mijn ontslag. Een wedstrijd bezoeken? Nee, dat is geen optie. Kijk, het zit hem niet in de club natuurlijk. Feyenoord zal altijd mijn club blijven. Maar de mensen die daar nu aan het roer zitten, die hebben me zó veel pijn gedaan. Sorry, maar die deur blijft dicht.’’
​

We proberen hem subtiel op andere gedachten te brengen. Nu zijn carrière ten einde is: waarom laat hij nog zoveel rancune toe? Waarom laat hij de liefde voor zijn club afnemen door slechts een paar mensen? Is het niet eens tijd voor verzoening, of op zijn minst een bezoekje, met opgeheven hoofd?

,,Lieve jongen,’’ zucht Beenhakker. ,,Laat me nou. Ik hoor dat vaker hoor, maar mag ik gewoon zelf beslissen hoe ik de dingen beleef? Ze hebben me op mijn ziel getrapt. Ik ben respectloos behandeld. En niet door het ontslag op zich hè. Ik ben veel vaker ontslagen. Hoort erbij. Maar dit was anders.’

Afscheid

Beenhakker heeft afscheid genomen van het voetbal. Na zijn laatste klus als technische man bij Sparta was het mooi geweest. ,,Op een gegeven moment ontdek je dat het jouw wereld niet meer is,’’ aldus Beenhakker. ,,Dat bedoel ik niet zuur. Ik kijk er met ongelooflijk veel plezier op terug. Maar je moet eerlijk durven zijn: als je merkt dat je mensen niet meer kunt raken, moet je maken dat je weg komt.’’

Hij haalt een moment aan uit zijn laatste periode bij Feyenoord. ,,Ik nam een speler apart, zoals ik dat wel vaker deed,’’ vertelt Beenhakker. ,,Ik zeg: jongen, ken jij de teamgenoot eigenlijk die naast je zit in de kleedkamer? En dan bedoel ik niet of je zijn naam weet, maar ken je hem écht? Weet je hoe zijn kinderen heten? Wat hem bezighoudt? Hoe het thuis gaat? Je raadt het al: die jongen had geen flauw idee wat ik bedoelde.’’

Beenhakker heeft grote moeite met het individualisme van deze generatie. Als coach was hij een mensenmanager, die als geen ander kon zorgen dat het een feest was om samen te voetballen, met de nadruk op ‘samen’. ,,Mensen praten steeds minder met elkaar. Als spelers op trainingskamp tegenwoordig gegeten hebben, gaan ze als de sodemieter naar hun kamer. Samen nog wat praten, een spelletje spelen, lachen met z’n allen: je ziet het nauwelijks meer. Noem mij gerust een ouwe lul, maar ik heb daar moeite mee. Op zo’n moment weet ik: het is mooi geweest.’’

Trots kijkt hij terug op al die decennia in het voetbal, die hem langs de mooiste clubs en de grootste stadions van de wereld voerde. Real Zaragoza, Real Madrid, Oranje, Trinidad & Tobago, Ajax, Feyenoord. ,,Niet gek toch, voor een jochie uit Charlois?,’’ zegt Beenhakker.

,,In de eerste maanden nadat ik gestopt was in het voetbal, leken de dagen wel eeuwig te duren. Vroeger werd je op elk moment van de dag gebeld. Nu ging er een halve dag voorbij. Geen belletje, geen berichtje. Niks. Alles gaat langzamer opeens. Ja, daar heb ik wel aan even moeten wennen.’’

Dat gaat steeds beter. Zijn biografie is af, het boek is dicht. Het zorgeloze bevalt hem steeds beter. ,,Soms ga ik nog wel eens in een oud plakboek zitten kijken. Daar heb ik nooit eerder tijd voor gehad, maar dan komt het weer allemaal voorbij. Het mooie vooral, ja. Real Madrid, Oranje, Ajax, maar vooral Feyenoord. Dat overheerst, hoor. Het mooie. Het is echt goed zo.’’

Sparta is echt wel veilig. Ik heb niet het hele programma bekeken, maar er zullen ongetwijfeld nog wedstrijden onderling gespeeld worden tussen de ploegen, die onder ze staan. En ze staan 10 punten voor op Willem II, dat vandaag nog tegen Ajax speelt.

https://www.voetbalprimeur.nl/videos...ind-nemen.html

Napoli gelinkt aan meerdere Eredivisie-aanvallers: 'Ze kunnen hem blind nemen'

Napoli zou een goede vervolgstap zijn voor Feyenoord-aanvaller Igor Paixão. Die conclusie wordt getrokken in #DoneDeal, de transferpodcast van VoetbalPrimeur. Ook Mika Godts en Noa Lang zijn gelinkt aan de Italiaanse topclub.
"Godts moet gewoon bij Ajax blijven. Paixão kan je blind nemen als Napoli en Lang ook", klinkt het. "Godts niet. Hij moet lekker bij Ajax blijven."

FC Utrecht heeft de contracten verlengd van Barkas en Viergever. Toornstra zit in de wachtkamer. En men probeert de huurlingen Rodriquez en Cathline te kopen.

Valente van Groningen in belangstelling van Ajax en Feyenoord, ook FC Utrecht probeert hem te halen, als hij een tussenstap ambieert.

Volgende week zondag FC Utrecht - Ajax de kraker

mooie goal net van Haller!

FC Utrecht loopt 3 punten uit op concurrent AZ en 2 punten op Twente

Luuk de Jong laat PSV nog even wachten

PSV-spits Luuk de Jong is nog niet toe aan een beslissing over zijn voetbaltoekomst en wacht de zaken de komende weken nog af. Dat melden betrouwbare bronnen. De Jong neemt naar verwachting pas na het huidige seizoen de beslissing of hij en PSV doorgaan.

Dat betekent dat pas op zijn vroegst eind mei duidelijkheid ontstaat over het aanblijven van de spits, die bezig is aan zijn achtste seizoen in Eindhoven. De clubicoon moest dit jaar een aantal keren afwisselen met Ricardo Pepi, die in januari geblesseerd raakte.

Sindsdien is De Jong weer de overduidelijke eerste spits en is er geen echte vervanger meer. Het lijkt invloed te hebben gehad op hem en heel PSV, want een maand of twee draaide het veel minder bij PSV.

Rik Elfrink
Luuk de Jong na PSV - Ajax. © ANP

oefff, mijn club Twente laat het de laatste weken wel liggen zeg

Bij Ajax moeten er 50 man ivm re-organisatie

Ook PSV wordt genoemd

Moro buitenspeler van Valladolid in belangstelling van Ajax, PSV en Osasuna

Drama voor Clasie, hij haalt toch de bekerfinale niet...

Quinten Timber gaat bij tekenen bij Feyenoord